داستان بالتو یکی از جذاب ترین وقایع واقعی آمریکاست و ثابت می کند که سگ ها چگونه می توانند شاهکارهای باورنکردنی انجام دهند. بازتاب رسانه ای ماجرایی که بالتو در آن بازی کرد چنان بود که در سال 1995 فیلمی منتشر شد که داستان او را روایت می کرد به نام "بالتو: افسانه سگ اسکیمو".
در ادامه در سایت ما داستان واقعی بالتو سگ گرگی که قهرمان شد را برای شما توضیح میدهیم. شما نمی توانید داستان کامل را از دست بدهید!
The Nome Husky
بالتو ترکیبی از هاسکی سیبری بود که در نوم، شهر کوچکی در آلاسکا متولد شد در سال 1923. این نژاد، اگرچه در اصل از از روسیه، در سال 1905 به ایالات متحده آورده شد تا عمدتاً در موشینگ (سگ هایی که سورتمه می کشند) کار کند، زیرا آنها از مالاموت آلاسکا، سگ های اصلی منطقه، مقاوم تر و سبک تر بودند.
در آن زمان، قرعه کشی آلاسکا بسیار محبوب بود، که از Nome تا Candle برگزار می شد و 657 کیلومتر را بدون احتساب لپ طی می کرد. در آن زمان مالک آینده بالتو، لئونارد سپالا، مربی باتجربه ماشینگ بود و در مسابقات و مسابقات مختلف شرکت می کرد.
در سال 1925، زمانی که دمای هوا در حدود 30- درجه سانتیگراد بود، شهر نوم توسط دیفتری ، یک بیماری جدی باکتریایی و که می تواند کشنده باشد که معمولاً در کودکان خردسال اتفاق می افتد.در روستای واکسن دیفتری موجود نبود ، به همین دلیل از تلگرام برای اطلاع از محل تزریق بیشتر استفاده شد. نزدیکترین آنها در شهر انکوریج در 865، 17 کیلومتریبود و متاسفانه امکان استفاده از گذرگاه های هوایی و دریایی وجود نداشت، زیرا طوفان زمستانی مانع شد. استفاده از مسیرها.
داستان بالتو
نتوانستند واکسیناسیون لازم را دریافت کنند، حدود 20 نفر از ساکنان شهر نومه خود را متعهد به سفری خطرناک کردند ، که در آن بیش از 100 سگ سورتمه برای تزریق استفاده می شود. امکان انتقال مطالب از انکوریج به ننانا، شهری کمی نزدیکتر به نومه، به ۷۷۸ وجود داشت.74 کیلومتر دور
20 راهنما یک سیستم رله طراحی کردند که امکان انتقال واکسن ها را فراهم کرد. یکی از برجسته ترین آنها Gunner Kaassen، راهنمای گروه B بود که بالتو، سگ گرگ، در آن حضور داشت. در طول مسابقه بداهه، همه کسانی که درگیر بودند دمای حدود -40 درجه سانتیگراد، بادهای شدید، گردنه های یخی و مناطق کوهستانی واقعاً پیچیده را تحمل کردند. در واقع بسیاری از انسان ها و سگ هادر تلاش برای نجات جمعیت کودکان نوم تلف شدند.
تئوری های متعددی در مورد اینکه چه اتفاقی برای آخرین گروه از سگ ها به رهبری گانر افتاد وجود دارد: برخی معتقدند که این بالتو بود که سگ ها را تا آخر راه هدایت کرد (اگر چه او یک سگ سربی نبود)، برخی دیگر نشان می دهند که این بالتو بود که سگ ها را هدایت می کرد. که سگ راهنما قادر به جهت یابی نبود و در آخرین ها پیشنهاد می شود که راهنما یک پا را شکسته است. آنچه مسلم است این است که بالتو کسی بود که فرماندهیرا بر عهده گرفت، علیرغم اینکه بسیاری به او اعتقاد کمی داشتند.
در عرض تنها پنج روز و نیم، گروه B سرانجام با واکسن دیفتری که در اختیار داشت به نوم رسید. شاید به دلیل هیبرید شدن آن بود، یا به این دلیل که انتظار نمی رفت سگی که قبلاً هرگز راهنما نبود، بتواند بقیه سگ ها را هدایت کند، اما حقیقت این است که بالتو توانست راه را پیدا کند و در زمان بسیار کمتری از انتظار می رود.
آخرین روزهای بالتو
لازم است به عنوان یک کنجکاوی به این نکته اشاره کنیم که بالتو در واقع نام اصلی این سگ نبوده، بلکه توگو بوده است. این نام به یاد ساموئل بالتو، کاشف نروژی، که در نوم در دوران طوفان طلا محبوب بود، نامگذاری شد.
متأسفانه، بالتو همراه با سگ های دیگر به باغ وحش کلیولند (اوهایو) فروخته شد، جایی که او تا ۱۴ سالگی در آنجا زندگی کرد، در ۱۴ مارس ۱۹۳۳ درگذشت.. بعدها مومیایی شد و اکنون در موزه تاریخ طبیعی کلیولند یافت می شود.
از آن زمان، هر ماه مارس، مسابقه سگ های قطبی Iditarod برگزار می شود، که از آنکوریج تا نوم برگزار می شود، به یاد داستان بالتو سگ گرگی که قهرمان شد و همچنین همه کسانی که در آن مسابقه خطرناک شرکت کردند.
مجسمه بالتو در پارک مرکزی
بازتاب رسانه ای داستان بالتو به گونه ای بود که مجسمه در سنترال پارک نیویورک توسط اف جی راث نصب شد. به طور انحصاری به این قهرمان چهار پا تقدیم شده است که به نظر می رسد جان بسیاری از کودکان نوم را نجات داده است. می توان آن را خواند:
تقدیم به روح تسلیم ناپذیر این سگ های قطبی که آنتی توکسین را در حدود هزار مایل یخ خشن، آب های خائنانه و کولاک های قطبی در ننانا منتقل کردند تا در طول زمستان به شهر متروک نومه آسوده خاطر کنند. سال 1925
مقاومت – وفاداری -هوش"
