هاچیکو سگی بود که به وفاداری و عشق بی پایانش به صاحبش معروف بود. استادش استاد دانشگاه بود و سگ هر روز حتی بعد از مرگش منتظرش بود تا اینکه به ایستگاه برمی گشت.
این نمایش محبت و وفاداری باعث شهرت جهانی داستان هاچیکو شده است و حتی فیلم هایی نیز با روایت داستان او ساخته شده است.
این نمونه کاملی از عشقی است که یک سگ می تواند به صاحبش احساس کند و حتی سخت ترین اشک را هم جاری می کند.اگر هنوز داستان هاچیکو، سگ وفادار را نمی دانید یک بسته دستمال کاغذی بردارید و به خواندن این مقاله در سایت ما ادامه دهید.
زندگی با معلم
هاچیکو یک آکیتا اینو بود که در سال 1923 در استان آکیتا به دنیا آمد. یک سال بعد این هدیه به دختر یک استاد مهندسی کشاورزی در دانشگاه توکیو شد. هنگامی که معلم، Eisaburo Ueno، او را برای اولین بار دید، متوجه شد که پاهای او کمی کج شده است، شبیه کانجی که نشان دهنده عدد 8 است (八، که در ژاپنی هاچی تلفظ می شود)، بنابراین تصمیم گرفت نام او را Hachiko بگذارد..
وقتی دختر اوئنو بزرگ شد، ازدواج کرد و با ترک سگ با شوهرش زندگی کرد. پروفسور از آن خوشش آمده بود، بنابراین تصمیم گرفت به جای اینکه آن را ببخشد، آن را نگه دارد.
Ueno هر روز با قطار سر کار می رفت و هاچیکو همراه وفادار او شد. هر روز صبح او را تا ایستگاه شیبویا همراهی می کردم و با بازگشت دوباره با او ملاقات می کردم.
مرگ معلم
یک روز در حین تدریس در دانشگاه، ینو دچار ایست قلبی شد که به زندگی او پایان داد، اماهاچیکو در شیبویا منتظرش ماند.
هچیکو روز از نو به ایستگاه می رفت و ساعت ها منتظر صاحبش می ماند و در میان هزاران غریبه ای که از آنجا می گذشتند به دنبال چهره اش می گشت. روزها تبدیل به ماه و ماه ها به سال شدند. هاچیکو نه سال طولانی در انتظار صاحبش بود، باران، برف یا درخشش.
ساکنان شیبویا هاچیکو را می شناختند و در تمام آن مدت زمانی که سگ در دروازه ایستگاه منتظر بود، وظیفه تغذیه و مراقبت از او را بر عهده داشتند. این وفاداری به اربابش باعث شد به او لقب «سگ وفادار» داده شود.
آنقدر محبت و تحسین باعث وفاداری هاچیکو شد، به طوری که در سال 1934 مجسمه ای به افتخار او در مقابل ایستگاه، درست همان جایی که سگ هر روز منتظر صاحبش بود، برپا کردند.
مرگ هاچیکو
در 9 مارس 1935 هاچیکو جسد در پای مجسمه پیدا شد. او به دلیل سنش در همان جایی که نه سال منتظر بازگشت صاحبش بود درگذشت. بقایای سگ وفادار در کنار اربابش در قبرستان آئویاما در توکیو به خاک سپرده شد.
در طول جنگ جهانی دوم، تمام مجسمه های برنزی برای ساخت سلاح، از جمله مجسمه هاچیکو، ذوب شدند. با این حال، چند سال بعد، شرکتی برای ساخت مجسمه جدید و انتقال آن در همان مکان ایجاد شد.تاکشی آندو، پسر مجسمه‌ساز اصلی، در نهایت برای بازسازی مجسمه استخدام شد.
امروز مجسمه هاکیچو همچنان در همان مکان، روبروی ایستگاه شیبویا و در ۸ فروردین هر سال گرامیداشت وفاداری او برگزار می شود.
بعد از گذشت این همه سال از داستان هاچیکو، سگ وفادار به دلیل نمایش عشق، وفاداری و محبت بی قید و شرط که قلب یک جمعیت را تحت تاثیر قرار داد و امروز نیز همچنان زنده است.
