لبسکی ها تلاقی بین یک هاسکی سیبری و لابرادور هستند، به همین دلیل، این نژاد دورگه اغلب ویژگی های والدین خود را دارد. اگر چه یکی از آنها به طور کلی برجسته است، اما آنها به طور کلی موارد هر دو را ارائه می دهند، اما به شیوه ای ساکت تر، ملایم تر، باهوش تر و مهربان تر هستند.
علاوه بر این، آنها مستعد ابتلا به بیماری های مشابه نژادهایی هستند که باعث ایجاد آنها می شوند، که مشکلات چشمی، دیسپلازی مفصل ران و آرنج، چاقی و مشکلات دندانی را برجسته می کند.به خواندن این فایل در سایت ما ادامه دهید تا در مورد نژاد سگ آزمایشگاهی، منشاء، ویژگی ها، شخصیت، مراقبت، آموزش، بهداشت و مکان پذیرش آن بیشتر بدانید. آن.
منشأ سگ لباسکی یا هوسکادور
سگ های لبسکی که به آن میکس آزمایشگاهی هاسکی، سیبری رتریور یا هوسکادور نیز گفته می شود، سگی است که از تلاقی بین هاسکی سیبری و رتریور لابرادور به وجود می آید.
منشأ آن ایالات متحده آمریکا است که در دهه 90 قرن بیستم ظاهر شد، اگرچه در بسیاری از جاهای دیگر گفت که سگ ها به طور مستقل بزرگ شده اند. در سوابق آزمایشگاهی به نام Runnie وجود دارد که احتمالاً یکی از اولین کسانی بود که در ایالات متحده ظاهر شد.
آزمایشگاه دارای یک کلاب است که در سال 2006 در آلمان ایجاد شد، جایی که استاندارد نژاد پس از جلسات زیادی با پرورش دهندگان عضو تعیین شد. با تعیین اندازه و وزن نژاد موافق نیست، به دلیل تفاوت های زیاد بین برخی از نمونه ها.labsky یا huskador بزرگترین شکوفایی خود را در سال 2009 آغاز کرد.
ویژگی های سگ لبسکی یا هوسکادور
لبسکی ها سگ هایی متعادل و قوی هستند. وزن آنها بین 18 تا 28 کیلوگرم و سه سایز وجود دارد:
- اسباب بازی: قد تا 35 سانتی متر.
- مینیاتورا: بین ۳۵ تا ۴۰ سانتی متر.
- استاندارد: بین ۴۰ تا ۴۵ سانتی متر.
سر آزمایشگاه پهن، به شکل مثلث کج، پوزه عمیق، چشم ها کوچک و اغلب رنگ های ناهموار (قهوه ای و آبی)، و گوش ها قائم و مستطیل شکل هستند.
به دلیل داشتندو لایه مو خاصیت سگ اسپیتز، مانند سگ هاسکی در برابر سرما کاملا مقاوم هستند.
رنگ های لباسکی یا هوسکادور
رنگ کت لباسکی دارای سایه های مختلف است و می تواند در موارد زیر متفاوت باشد:
- سفید.
- خاکستری.
- مشکی.
- پینتو.
- ترکیب.
همچنین ممکن است روی صورت نقاب مشکی داشته باشند یا اصلا ماسک نداشته باشند، سر نیز ممکن است خاکستری تیره و دم باشد. کمی خمیده به سمت کمر.
شخصیت سگ هوسکادور یا لباسکی
به طور کلی، لبسکی ها سگ های وفادار، فعال، پرانرژی، مهربان، باهوش، سخت کوش، محافظ و سرزمینی هستند. بسته به کاراکتر که از والدینش به ارث رسیده، labsky به این صورت خواهد بود.
در حالی که لابرادورها آرام هستند، هاسکی ها عصبی تر هستند و پارس می کنند. متقاطع این ویژگی ها را متعادل می کند و آن را به یک حیوان خانگی ایده آل برای همه مراقبانی که کمی فعال هستند تبدیل می کند.
برای آشنایی بیشتر با والدین خود به شما توصیه می کنیم این مطالب را بخوانید:
- ۱۰ کنجکاوی در مورد هاسکی سیبری.
- چگونه لابرادور تربیت کنیم؟
مراقبت از سگ لبسکی یا هوسکادور
آنها سگ های بسیار فعالی هستند، بنابراین وقتی فاقد تحریک هستند، تمایل دارند به سرعت خسته شوند. ورزش مورد علاقه آنها شنا و همچنین دویدن در فضاهای وسیع است. به همین دلیل، آنها نمی توانند زمان زیادی را در خانه سپری کنند، اما به یک مراقب فعال نیاز دارند که از فضاها و فعالیت های بیرونی نیز لذت می برد.
لبسکی ها با به ارث بردن دولایه هاسکی، ریزش زیادی خواهند داشت به همین دلیل لازم است موهای خود را روزانه برس بزنید. مخصوصاً در فصول پرورش بهار و تابستان. یک ایده خوب این است که از برس زیرپوش برای فرآیند بهتر کشیدن موهای شل از سگ استفاده کنید.علاوه بر این، شما باید یک بهداشت گوش از این سگ ها برای جلوگیری از عفونت یا انگل داشته باشید.
از طرف دیگر، رژیم غذایی باید کامل و متعادل باشد و حاوی تمام مواد مغذی لازم به نسبت مناسب با توجه به سن و وضعیت فیزیولوژیکی سگ ما باشد.
چک آپ های معمول در مرکز دامپزشکی و بازدیدهای مکرر برای واکسیناسیون و کرم زدایی کلیدی برای حفظ سلامتی آزمایشگاه یا هوسکادور ما است. سلامتی و ارائه مناسب ترین مراقبت ها.
آموزش سگ لباسکی یا هوسکادور
Labskys آسان است سگ قابل آموزش. آنها با هوش بودن، با سرعت زیادی به آموزش ها تسلط پیدا می کنند. چنین آموزشی باید در اسرع وقت آغاز شود.
اگر شخصیت هاسکی را به ارث ببرند، می توانند کمی سرسخت و انکار شوند، اما وقتی بخواهند به شاهکارهای بزرگی دست می یابند. وقتی این اتفاق می‌افتد، ایده‌آل است که ترکیب تمرین با بازی برای ایجاد انگیزه در آزمایشگاه ما.
آموزش باید مبتنی بر تقویت مثبت باشد، زیرا بهترین نوع روش برای آموزش است، زیرا برای نگهدارنده و سگ موثرتر، سریعتر، کارآمدتر و کمتر آسیب زا است. تمرین روزانه بین 15 تا 20 دقیقه در مدت زمان توصیه می شود.
سلامت سگ لبسکی یا هوسکادور
لبسکی ها امید به زندگی دارند بین 10 تا 13 سال اگرچه نژادی قوی و قوی هستند، اما دارای ژن های دو نژاد والدین آنها که از بیماری های مادرزادی مستثنی نیستند یا مستعد ابتلا به آنها بیشتر نیستند. به این ترتیب، آزمایشگاه همان خطر ابتلا به آنها را خواهد داشت.
بیماری های لابرادور
مخصوصاً لابرادورهایی که امید به زندگی بین ۱۰ تا ۱۲ سال دارند و بیشتر در معرض بیماری هایی مانند:هستند.
- هموفیلی.
- چاقی.
- حساسیت غذایی.
- دیسپلازی آرنج و هیپ.
- آرتروز.
- بیماری تیرویید.
- مشکلات دندانی.
- میوپاتی ها.
- گلوکوم.
- صرع.
- بیماری قلبی.
- بیماری های مفصلی و رباطی.
برای اطلاعات بیشتر می توانید به این مقاله دیگر در مورد شایع ترین بیماری های لابرادور رتریور مراجعه کنید.
بیماری هاسکی
هاسکی ها، با امید به زندگی 12 تا 14 سال، بیشتر به این موارد مبتلا می شوند:
- آبشارها.
- کانژونکتیویت.
- گلوکوم.
- صرع.
- میلوپاتی دژنراتیو.
- فشار خون.
- فلج حنجره.
- مشکلات دندانی.
- کمبود روی.
- دیسپلازی فولیکولی.
- آتروفی پیشرونده شبکیه.
- دیستروفی قرنیه.
- سندرم یوودرماتولوژیک.
اطلاعات بیشتری در مورد بیماری های رایج هاسکی سیبری پیدا خواهید کرد.
بیماری هایی که در هر دو نژاد عود می کنند عبارتند از اختلالات چشمی و مشکلات دندانی، اگرچه مشکلات دیسپلازی نیز شایع است و چاقی، بسیار حریص است. ، سگ های پرانرژی با اشتهای زیاد. به همین دلیل بهتر است والدین از نظر دیسپلازی در مورد لابرادور و از نظر اختلالات چشمی در مورد هاسکی سیبری بررسی شوند.
از طرفی بازدیدهای معمول با دامپزشک برای حفظ سلامت سگ ما در شرایط بهینه تعیین کننده است.
لابسکی یا هوسکادور کجا بپذیریم
قبل از حرکت برای پذیرش آزمایشگاه، باید فکر کنید که آیا واقعاً می‌خواهید مراقبت‌های لازم و زمان روزانه‌ای را که برای داشتن کیفیت زندگی و شادی نیاز دارند، به آنها بدهید. اگر اینطور نیست، بهتر است نژاد دیگری یا نوع دیگری از حیوان خانگی را انتخاب کنید.
اگر فکر می کنید برای پذیرش این نژاد مناسب هستید، اولین نکته این است که به پناهگاه یا محافظ محلی بروید و بپرسید. اگر خوش شانس باشید ممکن است یک کپی داشته باشند. وقتی اینطور نیست، می‌توانید در مورد نژاد بپرسید و از انجمن‌هایی که سگ‌های آن نژاد را نجات می‌دهند مطلع شوید و می‌توانید به خانه‌ای برای یکی از آنها کمک کنید. در شبکه همیشه یک ارتباط وجود دارد که به نژادهای خاصی کمک می کند، و اگر یکی از نژادهای آزمایشگاهی وجود نداشته باشد، ممکن است یکی از نژادهای والدینش وجود داشته باشد. علاوه بر این، گاهی اوقات ممکن است سگی بین نژادها تلاقی پیدا کند، مانند مورد آزمایشگاهی.
