موش کانگورو متعلق به جنس Dipodomys، گروهی از جوندگان کوچک بومی آمریکای شمالی است. آنها این نام را به دلیل شباهت مینیاتوری خود به کانگوروهای استرالیایی دریافت کردند: آنها دو پای عقبی بزرگتر دارند که برای حرکت از آنها استفاده می کنند. در حال حاضر 22 گونه موش دیپلودومیس یا موش کانگورو در مناطق مختلف پراکنده شده اند، اگرچه مورفولوژی در همه موارد بسیار مشابه است، فقط کمی تغییر یافته است.
این حیوان اهلی نیست به دلیل نیاز زیاد به حرکت و رفتار وحشی که اجازه نمی دهد بین فردی که آن را در اسارت نگه می دارد رابطه خوبی برقرار شود. به خواندن فایل این نژاد در سایت ما ادامه دهید تا همه چیز را در مورد موش کانگورو بدانید
زیستگاه
این جوندگان کوچک بومی ایالات متحده هستند، آنها محیط شنی و خشک را ترجیح می دهند اگرچه در مناطق صخره ای نیز یافت می شوند. متعلق به آمریکای مرکزی بقای آنها واقعاً غبطه‌انگیز است زیرا در محیط‌های شدید با دمای بالا و کمبود آب زندگی می‌کنند.
موش کانگورو علاوه بر گرمای زیاد، از سرمای شدید شب رنج می برد که با سفر در مناطق طولانی بیابانی برای افزایش دمای بدن خود سعی در رفع آن دارد. آنها همچنین با ماسه داغ شسته می شوند که پس از تمام روز مدفون باقی می ماند.زیستگاه طبیعی آنها خالی از آب است، به همین دلیل از دانه ها و گیاهانی که می خورند مایع استخراج می کنند.
ظاهر فیزیکی
موش کانگورو جونده نسبتاً عجیبی است. این دم منحصربه‌فرد در جهان را نشان می‌دهد: بلندتر از بدنش و از موهای کوتاه تشکیل شده است، در انتها یک تافت سیاه و سفید پیدا می‌کنیم. آنها از این دم برای تعادل و حمایت در صورت نیاز استفاده می کنند.
آنها یک دوشکلی جنسی خفیف نشان می دهند زیرا نرها تا حدودی بزرگتر از ماده ها هستند، حتی بنابراین آنها حیوانات بسیار کوچکی هستند که وزن آنها به سختی از 0.75 کیلوگرم بیشتر است. در نیم کیلو قرار دارند.
دو پای عقبی کشیده را نیز با تفاوت نسبت به پاهای جلو برجسته می کنیم. این به آنها اجازه می‌دهد تا به شیوه‌ای شگفت‌انگیز بپرند در حالی که به سرعت‌های زیادی برای فرار از شکارچیان خود می‌رسند. صید موش کانگورو بسیار دشوار است.
تغذیه
رژیم غذایی موش های کانگورو عمدتاً مبتنی بر انجیر، آجیل و میوه تاک است، اگرچه آنها استخراج و خوردن غده، ریشه و قارچ را نیز آموخته اند. حیوانی است که به راحتی با محیط های خشک سازگار می شود.
تولید مثل
هر پنج یا شش ماه یکبار دوره تولید مثل موش های کانگورو شروع می شود و برای این کار آنها صداهای بلندی منتشر می کنند که به آنها اجازه می دهد ارتباط برقرار کنند و خود را در منطقه بشناسند. برخلاف سایر جوندگان، معمولاً برای هر بستر حدود 3 فرزند دارند و بارداری آنها حدود 40 روز طول می کشد.
نوزادان کوچک بدون مو و بدون بینایی در داخل لانه ای که والدینشان می سازند به دنیا می آیند. آنها در 9 هفتگی شروع به بیرون آمدن می کنند، در این مرحله رشد می کنند و می توانند زندگی مستقل از بستگان خود را شروع کنند. بین 9 تا 11 ماهگی، نمونه بالغ در نظر گرفته می شود و در آن زمان است که می تواند شروع به تولید مثل کند.
