نارسایی کبدی در گربه‌ها در نتیجه بیماری‌های کبدی که بر عملکرد کبد تأثیر می‌گذارد مانند لیپیدوز کبدی، کلانژیت، آمیلوئیدوز یا تومورها ظاهر می‌شود، اما می‌تواند به دلیل بیماری‌های خارج کبدی یا مواد سمی نیز باشد. علائم همه این بیماری ها غیر اختصاصی هستند و از جمله عبارتند از: بی حالی، کاهش وزن، کاهش اشتها، افزایش مصرف آب و استفراغ.در مراحل پیشرفته آسیب کبدی، زردی (مخاط زرد)، انسفالوپاتی کبدی و حتی آسیت (تجمع مایع در سطح شکم) ظاهر می شود.
آیا می خواهید جزئیات بیشتری در مورد نارسایی کبد در گربه ها، علائم و درمان آن بدانید؟ به خواندن این مقاله در سایت ما ادامه دهید تا در مورد بیماری هایی که می تواند باعث نارسایی کبد در گربه سانان کوچک شما شود اطلاعات بیشتری کسب خواهید کرد.
نارسایی کبد در گربه چیست؟
با اصطلاح نارسایی کبد گربه به تمام بیماری ها و شرایطی اطلاق می شود که عملکرد صحیح کبد گربه ها را تغییر می دهد. بیماری های زیادی وجود دارد که باعث کاهش عملکرد کبد می شود، برخی اولیه و برخی دیگر به دلیل سموم یا بیماری های خارج کبدی ثانویه هستند.
کبد گربه وظایف متعددی را انجام می دهد، زیرا در هضم، در سنتز بیلی روبین، گلیکوژن، لیپوپروتئین ها، آلبومین و فیلتر کردن ترکیبات سمی نقش دارد.علاوه بر این، با ماهیت گوشتخوار گربه ها سازگار است، زیرا آنها از طریق گوشت، در میان سایر مواد مغذی، تورین و آرژنین را به دست می آورند که دو اسید آمینه ضروری برای گربه ها هستند. کبد گربه از ترکیب اسیدهای صفراوی با تورین و آرژنین نمک های صفراوی تشکیل می دهد، در سنتز آمونیاک از اوره و در حذف آن دخالت می کند، بنابراین کمبود آرژنین باعث مسمومیت با آمونیاک در گربه ما می شود و باعث انسفالوپاتی کبدی می شود که معمولا یک نتیجه کشنده.
علل نارسایی کبد گربه
نارسایی کبد در گربه ها می تواند به دلایل مختلفی از جمله بیماری های صرفاً کبدی، بیماری های عفونی، بیماری های سایر اندام ها یا سموم ایجاد شود:
بیماری های کبد
بیماری های مختلف کبدی وجود دارد که می تواند کبد را در گربه ها تحت تاثیر قرار دهد و در نتیجه دچار نارسایی کم و بیش شدید شود:
- لیپیدوز کبدی: کبد چرب نیز نامیده می شود، نفوذ چربی در سلول های کبد گربه باعث اختلال در عملکرد آن می شود، به طور بالقوه مرگبار برای گربه های ما این بیماری معمولاً در گربه‌هایی با اضافه وزن رخ می‌دهد که به دلایلی دو یا سه روز غذا نمی‌خورند و چربی از رسوبات بدنشان در خون آزاد می‌شود و به کبد می‌رسد. علت آن ممکن است این باشد که وقتی غذا را متوقف می‌کنند، لیپوپروتئین‌های با چگالی کم را که تری‌گلیسرید را از کبد به حرکت در می‌آورند، یا مانع در اکسیداسیون اسیدهای چرب به دلیل کمبود کارنیتین که از طریق دو اسید آمینه ضروری به دست می‌آید، سنتز نمی‌کنند. گربه باید با رژیم غذایی خود به دست آورد. علل ثانویه ای که می توانند آن را ایجاد کنند عبارتند از کلانژیت، پانکراتیت، بیماری گوارشی یا غدد درون ریز (پرکاری تیروئید، دیابت).
- کلانژیت نوتروفیل: التهاب مجاری صفراوی کبد به دلیل عفونت با باکتری های دستگاه گوارش (اشریشیا کلی، استرپتوکوک یا کلستریدیا).به طور معمول، این بیماری با بیماری التهابی روده و/یا پانکراتیت همراه است، این در گربه‌ها شایع است و به آن تریادیت گربه‌سانی می‌گویند، زیرا مجاری کبدی و لوزالمعده با هم وارد روده می‌شوند، بنابراین بیماری‌های روده یا لوزالمعده می‌توانند بر کبد تأثیر بگذارند.
- کلانژیت لنفوسیتی: این یک بیماری مزمن پیشرونده با واسطه ایمنی با ارتشاح لنفوسیتی است.
- سیروز کبدی: در انتهای بیماری مزمن کبدی ظاهر می شود و شامل فیبروز، ندول های بازسازی کننده غیر طبیعی و آناستوموزهای عروقی است. ورید باب.
- آمیلوئیدوز : شامل رسوب پروتئین آمیلوئید در کبد است که می تواند آن را بشکند و باعث نشت خون به شکم (همو شکم) شود.. همچنین معمولاً در سایر اندام ها مانند کلیه رخ می دهد و معمولاً پاسخی به التهاب مزمن است. بیشتر در گربه حبشی، سیامی و شرقی توصیف شده است.
- تومورهای کبدی: این تومورها در گربه ها نادر هستند که شایع ترین آنها کارسینوم مجاری صفراوی است. ما همچنین می‌توانیم لنفوم‌ها را در کبد ببینیم، اما به طور کلی آنها را در مکان‌های دیگر نیز می‌یابیم.
بیماری های عفونی
به عنوان بیماری‌های عفونی که می‌توانند باعث نارسایی کبد گربه شوند، این موارد را برجسته می‌کنیم:
- PIF: به دلیل ایجاد پیوگرانولوم در کبد به شکل خشک بیماری.
- توکسوپلاسموز: به دلیل نکروز سلول های کبدی (مرگ سلول های کبدی) و التهاب.
سمی
گربه ها یک کمبود آنزیم متابولیزه را نشان می دهند گلوکورونیل ترانسفراز ، که مسئول کونژوگاسیون برخی داروها یا متابولیت های آنها با گلوکورونیک اسید است تا متابولیسم و دفع آنها ادامه یابد.برخی از داروهایی که از این طریق استفاده می‌کنند و نباید به گربه‌های ما تزریق شوند، زیرا بسیار سمی هستند و می‌توانند باعث نکروز کبد شوند، عبارتند از: پاراستامول، ایبوپروفن و آسپرین. داروهای دیگر با سمیت کبد در گربه ها عبارتند از متیمازول، تتراسایکلین ها، دیازپام، ال-آسپارژیناز و دوکسوروبیسین.
شنت پورتوسیستمی
شامل یک تغییر مادرزادی در گردش خون کبد به دلیل وجود یک رگ خونی اضافی است که ورید باب را به هم متصل می کند. ورید اجوف دمی (گردش سیستمیک)، به طوری که مواد سمی خاصی از روده به کبد می رسد اما از طریق ارتباط عروقی فیلتر نمی شود، سپس مستقیماً وارد گردش خون عمومی می شود و در نتیجه آسیب سمی به مغز وارد می شود. علاوه بر این، به همین دلیل، آتروفی کبد تولید می شود و اندازه آن کاهش می یابد و باعث نارسایی کبد می شود.
در میان همه آنها، بیماری هایی که بیشتر باعث نارسایی کبد در گونه گربه سانان می شود، لیپیدوز کبدی و کلانژیت است.
علائم نارسایی کبد در گربه
علائم نارسایی کبد گربه غیراختصاصی است، بسته به فرآیندی که منشأ آن و شدت آن است، می توانیم پیدا کنیم:
- بی اشتهایی
- کاهش وزن
- بی حالی
- استفراغ
- اسهال
- آنورکسی
- پولی دیپسی
- دیسوریا
- افسردگی
- بی تفاوتی
- یرقان
- آسیت
در موارد انسفالوپاتی کبدی به دلیل افزایش سموم دفع نشده توسط کبد، تشنج، کوری، ترشح بیش از حد بزاق، تغییرات رفتاری، پرخاشگری، بی حالی و حتی کما مشاهده خواهد شد.
تشخیص نارسایی کبد گربه
تشخیص بیماری هایی که می توانند باعث نارسایی کبد در گربه های ما شوند با شرح حال خوب، معاینه بالینی، آنالیز خون و بیوشیمی، سونوگرافی و بیوپسی تکمیل می شود.
اکتشاف فیزیکی
در طول تاریخ نگاری و معاینه گربه باید علائم بالینی را مشاهده کرده و از مربی بپرسیم، وضعیت هیدراتاسیون، پوشش، وضعیت غشاهای مخاطی را برای ارزیابی زردی و وضعیت بدن مشاهده کنیم. و همچنین لمس حیوان و وجود مایع در حفره شکم نشان دهنده آسیت است. زردی و آسیت از علائم دیررس بیماری کبد در گربه ها هستند که مشخص ترین آنها نارسایی کبد است.
آزمایش خون
شمارش خون و شیمی خون گربه انجام می شود. نشانگرهای عملکرد و بیماری کبدی را باید در آن جستجو کرد:
- مارکرهای بیماری کبد: افزایش آنزیم های ALT و AST نشان دهنده آسیب سلولی در کبد است، اگرچه نیمه عمر دارند. از چند ساعت در گربه، اگر شاهد افزایش آنها نباشیم، دلیلی ندارد که او بیماری کبدی نداشته باشد. افزایش آنزیم های ALP و GGT بیشتر به سمت آسیب به مجاری صفراوی و کانال ها اشاره دارد، در حالی که اگر فقط GGT افزایش یابد، بیشتر به آسیب کبد اشاره دارد.
- مارکرهای عملکرد کبدی: هنگامی که نارسایی کبدی پیشرفته باشد، تغییر می کنند، هیپربیلی روبینمی (افزایش بیلی روبین)، هیپوگلیسمی (گلوکز پایین)، هیپوآلبومینمی (آلبومین کم)، هیپر یا هیپوکلسترولمی (کلسترول پایین یا بالا) و افزایش زمان لخته شدن (به دلیل کمبود ویتامین K).افزایش بیلی روبین در غیاب کم خونی همولیتیک یا بیماری لوزالمعده نشانه خوبی از نارسایی کبد است.علاوه بر این، قبل از اینکه در تجزیه و تحلیل افزایش یافته ظاهر شود، گربه ها معمولاً بیلی روبینوری (بیلی روبین در ادرار) را نشان می دهند که همیشه در این گونه پاتولوژیک است. اگر بیلی روبین طبیعی باشد، حساس ترین و اختصاصی ترین نشانگر برای تشخیص نارسایی کبد در گربه ها، افزایش اسیدهای صفراوی ناشتا و بعد از دو ساعت مصرف غذا است.
تصویربرداری تشخیصی
به طور خاص، تکنیک مفید در این موارد سونوگرافی شکم است، اگرچه معمول است که تغییراتی را حتی زمانی که گربه واقعاً دارد، پیدا نکنید. یک بیماری کبدی در برخی موارد، ضایعات کانونی دیده می شود، افزایش اندازه کبد با پارانشیم هایپراکوئیک (سفید در تصویر) مشکوک به لیپیدوز، گشاد شدن مجاری صفراوی که حاکی از کلانژیت است یا می توان برای تشخیص به عروق نگاه کرد. شنت های پورتوسیستمیک
بیوپسی کبد
تشخیص قطعی بسیاری از بیماری هایی که باعث نارسایی کبد در گربه ها می شوند، از طریق یک مطالعه آناتوموپاتولوژیک با گرفتن بیوپسی به دست می آید. اما در موارد لیپیدوز می توان از طریق مراحل قبلی و سیتولوژی سوزنی نازک کبدی (FNA) آن را تشخیص داد که در آن سلول های چربی متعددی دیده می شود، البته باید در نظر داشت که می تواند با سایر بیماری ها همزیستی داشته باشد. بنابراین همیشه قطعی نخواهد بود و نیاز به بیوپسی دارد. در موارد مشکوک به کلانژیت، صفرا را می توان از این مجاری برای سیتولوژی و کشت، بدون نیاز به بیوپسی در موارد کلانژیت نوتروفیل، تهیه کرد.
درمان نارسایی کبد گربه
درمان نارسایی کبد در گربه پیچیده است و بستگی به بیماری یا بیماری هایی که در حیوان وجود دارد، الزامی است. به طور خاص هر بیماری را پس از تشخیص جداگانه و علائم آن را درمان کنید.
درمان لیپیدوز کبد
آیا لیپیدوز کبدی در گربه ها قابل درمان است؟ لیپیدوز یک بیماری بسیار جدی است که برای نجات گربه ما باید به موقع تشخیص داده و درمان شود، تنها در این صورت می توان آن را درمان کرد. درمان او عمدتاً بر اساس موارد زیر است:
- تغذیه روده ای با ازفاگوستومی یا لوله بینی معده (تا رسیدن به کیلوکالری روزانه مورد نیاز گربه در روز چهارم، هر روز 25 درصد افزایش می یابد).
- فلوئیدتراپی با کریستالوئیدهای ایزوتونیک که در صورت نیاز با پتاسیم تکمیل می شود.
- مکمل های غذایی و ویتامین ها: تورین (برای پیشگیری یا درمان کمبود)، ال-کارنیتین (برای افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب) و ویتامین E (آنتی اکسیدان)، B و K (برای درمان انعقاد ناشی از کمبود آن).
- اگر مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی هستید، لاکتولوز باید به صورت خوراکی همراه با آنتی بیوتیکتجویز شود.مانند آموکسی سیلین یا مترونیدازول.
- برای جبران ذخایر از دست رفته گلوتاتیون که در برابر عوامل اکسید کننده محافظت می کنند، N-استیل سیستئین باید به آرامی داخل وریدی تجویز شود. در صورت وجود پانکراتیت همراه، داروهای ضد استفراغ، محافظ معده، محرک های اشتها و بوپرنورفین نیز باید برای کنترل درد تجویز شوند.
درمان کلانژیت نوتروفیل
آنتی بیوتیک ها باید به مدت 4-6 هفته با کشت قبلی و آنتی بیوگرام (سفالوسپورین ها، آموکسی سیلین-کلاوولانات، فلوروکینولون ها، مترونیدازول) تجویز شود. اگر پاسخ خوب نبود، کورتیکواستروئیدها را اضافه کنید بسته به شدت، درمان حمایتی مورد نیاز است با:
- فلوئیدتراپی.
- تغذیه داخلی.
- ضد استفراغ.
- اورسودوکسی کولیک اسید برای تحریک ترشح صفرا، اما تا زمانی که انسداد نداشته باشد، ضد التهاب، تعدیل کننده سیستم ایمنی و ضد فیبروتیک نیز هست.
- آنتی اکسیدان هایی مانند S-Adenosyl methionine (SAMe) و ویتامین E برای کاهش استرس اکسیداتیو که باعث بیماری می شود.
- مکمل های غذایی و ویتامین ها.
درمان کلانژیت لنفوسیتی
آنتی بیوتیک ها و پردنیزولون در دوزهای بالا (2-3 میلی گرم/کیلوگرم/24 ساعت) با کاهش تدریجی دوز تجویز می شوند. به پاسخ و درمان حمایتی مشابه نوتروفیلیک. اگر پاسخ به پردنیزولون کافی نباشد، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند کلرامبوسیل را می توان اضافه کرد.
درمان بیماری های عفونی
در موارد بیماری های عفونی، بیماری را درمان کنید و از کبد با آنتی اکسیدان ها (SAMe، ویتامین E) محافظت کنید، اسید اورسودوکسی کولیک تجویز کنید و علائم را با داروهای ضد تهوع، مایع درمانی، محرک های اشتها یا تغذیه روده ای، کنترل درد درمان کنید. و مکمل های غذایی و ویتامینی.
درمان تومورهای کبد
در موارد نئوپلاسم، پروتکل های شیمی درمانی تطبیق با تومور و در تومورهای قابل برداشت، جراحی انجام خواهد شد.
درمان شانت پورتوسیستمی
درمان مشخص شده جراحی خواهد بود، اما همیشه خوب پیش نمی رود و ابتدا باید با آنتی بیوتیک، لاکتولوز و کم تثبیت شود. -رژیم پروتئینی.
