نژاد سیمارون اروگوئه ای با ریشه هایش در پامپاهای وسیع، بسیار قوی است. این سگی است که یک بازمانده واقعی است و داستانی طولانی و سخت برای گفتن دارد. بنابراین، می‌خواهیم تمام زوایای این نژاد کنجکاو را باز کنیم، توضیح دهیم که از کجا آمده است، چگونه است، داشتن آن در خانه چگونه است، به چه چیزی نیاز دارد و مرتبط‌ترین مشکلات سلامتی آن است.
آیا می مانید تا تمام ویژگی های مارون اروگوئه را کشف کنید؟ در سایت ما همه چیزهایی را که باید بدانید و چگونه یکی از این سگ های گرانبها را به فرزندی قبول کنید توضیح می دهیم.
منشأ سیمارون اروگوئه ای
سیمارون اروگوئه ای سگی است با منشا نامشخص تنها چیزی که مشخص است این است که می تواند از نسل مستقیم سگ ها باشد. که همراه با فاتحان اروپایی به قلمرو اروگوئه رسید. گمان می رود که سگ وحشی کنونی اروگوئه نتیجه انتخاب طبیعی باشد، زیرا سگ های استعمارگر که رها شده یا فرار کرده اند باید در یک محیط جدید و ناشناخته زنده می مانند و تنها قوی ترین ها را تحمل می کنند.
اما مبارزه آنها برای بقا به همین جا ختم نمی شود. به دلیل وفور غذا در مناطقی که شروع به تکثیر کرد، گله های مارون وحشی شروع به حمله به گله ها و حتی کاروان های مسافران کردند. به همین دلیل برخی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و کشتند، به هزاران کشته ی مارون رسید. با این حال، برخی از مردم محلی با دیدن فضایل این نژاد تصمیم گرفتند آن را اهلی کنند و آن را در زندگی روزمره خود بگنجانند، و سیمارون اروگوئه ای را به یک سگ نگهبان و چوپان عالی برای گله های مختلف در سراسر قلمرو تبدیل کردند.با تشکر از این و اینکه این سگ ها چقدر برای ادامه زندگی جنگیدند، این نژاد همان چیزی است که ما امروز می دانیم.
در سال 1989 اولین رسمیت رسمی نژاد سیمارون اروگوئه ای با تدوین استاندارد آن توسط باشگاه لانه سازی اروگوئه (KCU) بدست آمد[1] در مورد فدراسیون بین المللی سینماشناسی، استاندارد در سال 2017 رسید[2]
ویژگی های مارون اروگوئه
در سیمارون اروگوئه تنوع بسیار زیادی بین نمونه های مختلف وجود دارد، اگرچه آنها معمولاً در اندازه ای بین بین متوسط و بزرگ یافت می شوند در به طور کلی، یک شاخ نر بالغ وزن حدود 38-45 کیلوگرم و اندازه آن 58 تا 61 سانتی متر در قسمت پژمرده است، در حالی که وزن یک ماده بالغ بین 33 تا 40 کیلوگرم است. دارای ارتفاعی در جثه بین 55 تا 58 سانتی متر است. امید به زندگی آنها بین 10 تا 13 سال است.
سگ وحشی اروگوئه ای از نوع مولوسی است، بنابراین بدنش شبیه این نژادهای سگ است.بنابراین، قوی، قوی و با عضلات قوی است که به آن ظاهری ورزشی می دهد. سگی چابک است و تعادل بالایی دارد. پاهایش صاف و عضلانی است و دمش ضخیم، متوسط و کم گیر است.
پوزه سیمارون اروگوئه ای پهن و تا حدودی کوتاهتر از جمجمه است، با بینی سیاه و یا بر اساس رنگ خز آن، در هر صورت کاملاً پهن است. چشم ها بادامی شکل، متوسط و نافذ و معمولا تیره رنگ هستند. گوش‌ها، همچنین اندازه متوسط، متوسط و مثلثی شکل هستند که به طرفین سر می‌افتند. در گذشته گوش های سیمارون اروگوئه ای قطع می شد، اما خوشبختانه این عمل در حال حاضر در اکثر کشورها غیرقانونی است، زیرا این یک ظلم کاملا غیر ضروری است که به سلامت حیوان آسیب می رساند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چرا نباید گوش سیمارون اروگوئه یا هر سگ دیگری را ببرید، این مقاله را از دست ندهید: "چرا بریدن دم و گوش سگ ها بد است؟"
کت این سگ کوتاه، متراکم و صاف است و زیری آن ابریشمی تر و متراکم تر از رویه است.
رنگ های مارون اروگوئه
رنگ های رسمی مارون اروگوئه ای بای و بریندل در هر تنوع است که شامل کرک آبی و خلیج آبی است. ممکن است ماسک و کاربونادو داشته باشد یا نداشته باشد. لکه های سفید تا زمانی پذیرفته می شوند که روی گلو، فک پایین، شکم، سینه یا پاها قرار داشته باشند اما به مفصل مچ دست نرسند.
توله سیمارون اروگوئه ای
سگ های وحشی از زمانی که بچه بودند، شخصیت و سرسختی قوی خود را نشان می دهند سگ هایی هستند که اگر به عنوان توله سگ تربیت نشوند، اغلب مشکلات اجتماعی شدن، به ویژه با سایر حیوانات، که با آنها سرزمینی و تهاجمی هستند، وجود دارد. بنابراین، در این نژاد شروع اجتماعی شدن و قرار گرفتن در معرض افراد و سایر حیوانات در اسرع وقت بسیار مهم است.
شخصیت مارون اروگوئه
سیمارون اروگوئه ای سگی است با شخصیت متعادل ، بسیار اجتماعی است اگر به درستی برای تماس با دیگران استفاده شده باشد، اما بالاتر از آن. او یک سگ سرسخت است که هرگز تسلیم نمی شود، او تا رسیدن به اهدافش متوقف نمی شود. گاهی برخورد با او را سخت می کند. بدون شک او شخصیت بسیار قوی ای دارد.
برای کسانی که عادت به داشتن سگ ندارند، نژاد مناسبی نیست، زیرا به صبر، پشتکار، همراهی و دانش قبلی قابل توجهی در مورد این نژاد و نحوه رفتار با آن نیاز دارند.
نژاد سیمارون اروگوئه ای برای فضاهای بزرگ و باز مناسب تر است، اگرچه نمونه های زیادی وجود دارند که بدون مشکل در آپارتمان زندگی می کنند، زیرا به درستی تحریک شده است. در رابطه با رابطه اش با دیگران، می تواند واکنش های تهاجمی به سگ ها و حیوانات دیگر نشان دهد، زیرا باید در نظر گرفت که به طور سنتی سگی بود که به عنوان سگ نگهبان و شکار تربیت شده بود.اگر به درستی آموزش داده شود، می تواند با کودکان زندگی کند، اما نظارت توصیه می شود.
مراقبت از مارون اروگوئه
یکی از الزامات اولیه در مراقبت از شاخ این است که هر روز ورزش کنید ، با حداقل 60-45 دقیقه ورزش شدید. فعالیت بدنی، اگر با شدت متوسط باشد کمی بیشتر. پیاده روی برای او کافی نیست، او باید بدود و ورزش کند تا سالم و آرام بماند. شما می توانید ورزشی مانند دویدن یا شنا را با این سگ انجام دهید، بازی کنید یا در مدارهای چابکی تمرین کنید.
تا آنجایی که به مراقبت های دیگر مربوط می شود، سیمارون اروگوئه ای نیاز به توجه زیادی ندارد، کافی است یک رژیم غذایی متعادل برای آن فراهم کنید و مطابق با نیازهای تغذیه ای آن، آبرسانی خوب و مراقبت محبت آمیز کت او فقط نیاز به مسواک زدن منظم، حداقل چند بار در هفته، برای از بین بردن کثیفی و مرده دارد. موتوصیه می شود اگر ناخن ها به طور طبیعی فرسوده نشدند کوتاه کنید.
برای رژیم غذایی آن ها، می توانید غذای طبیعی سگ ها با ویژگی های مارون اروگوئه ای را انتخاب کنید یا رژیم غذایی BARF را ترجیحا در دست دامپزشک متخصص تغذیه انجام دهید.
آموزش و پرورش مارون اروگوئه
اگر بخواهیم یک مارون اروگوئه ای تربیت کنیم، نباید شک کنیم که با چالش بزرگی روبرو هستیم، زیرا این نژاد، و نه بی دلیل، شهرت زیادی به خاطر سختی تربیت آن به دست آورده است.. این یک سگ نسبتا مستقل و سرسخت است، از نظر مطیع بودن یا تمایل به تسلیم شدن در برابر درخواست ها متمایز نیست، به همین دلیل است که به طور کلی، سگی با شخصیت قوی در نظر گرفته می شود.
دقیقا به دلیل ویژگی های فوق، داشتن دانش خاصی از تربیت سگ ضروری است، بنابراین نژادی مناسب برای مبتدیان نیست. وقتی نوبت به آموزش و آموزش یک مارون اروگوئه ای می رسد، پشتکار و تقویت مثبت کلیدی است.به همین ترتیب، ضروری است که اجتماعی شدن توله سگ را فراموش نکنید تا اطمینان حاصل شود که او یاد می گیرد که به درستی با سگ ها، حیوانات و افراد دیگر ارتباط برقرار کند. با این، سگ بسیار اجتماعی خواهد بود، اما بدون این روند ما دقیقاً برعکس خواهیم شد. در صورت پذیرش وحشی بالغ با مشکلات مربوط به عدم اجتماعی شدن، توصیه می کنیم به یک مربی سگ یا یک رفتارشناس مراجعه کنید.
به طور کلی، مناطقی که معمولاً در مورد گربه وحشی اروگوئه نیاز به توجه بیشتری دارند، پرخاشگری، مالکیت و قلمرو گرایی و اجتماعی شدن است. برای انجام این کار، شما نیاز به صبر، دانش و مهمتر از همه تلاش دارید، زیرا آموزش یک مارون ممکن است، اگرچه دشوار است. باز هم اگر متوجه نشدیم بهترین کار این است که به یک متخصص مراجعه کنیم.
سلامت مارون اروگوئه
به طور کلی با توجه به خاستگاه این نژاد که در ابتدا کاملاً وحشی بود، سگی با سلامتی غبطه‌انگیز است.با این حال، او از بیماری مصون نیست. برخی از آنها شامل اختلالاتی مانند کم کاری تیروئید است که بر عملکرد غده تیروئید تأثیر می گذارد و منجر به تولید کمبود هورمون تیروئید می شود که برای متابولیسم خوب ضروری است. برخی از علائم کم کاری تیروئید در سگ ها عبارتند از: خستگی، افزایش وزن بدون دلیل مشخص، عفونت و نازک شدن پوست.
برای اطلاع از اینکه آیا وحشی از این بیماری و سایر شرایط رنج می‌برد، انجام معاینات منظم دامپزشکی ضروری است، زیرا اکثر آنها با آزمایش‌های اولیه مانند آزمایش خون یا معاینات معمول تشخیص داده می‌شوند.
شرایط قابل توجه دیگر عبارتند از چاقی، دیسپلازی آرنج یا لگن و پیچ خوردگی معده. به همین دلیل تغذیه مناسب، ورزش و البته مراجعه منظم به دامپزشک مرجع ضروری است.
کجا مارون اروگوئه ای را بپذیریم؟
به فرزندخواندگی یک حیوان همیشه باید یک تصمیم کاملاً اندیشیده شده باشد، اما در مورد شاخ بزرگ. با توجه به ویژگی های خاص آن مانند نیاز به فعالیت بدنی روزانه و شخصیت بسیار قوی آن، لازم است بدانید که می توانیم زمان و منابعی را برای مراقبت روزانه از آن اختصاص دهیم.
به طور کلی، به خصوص در کشور مبدا، پیدا کردن یک مارون اروگوئه ای برای فرزندخواندگی نسبتاً آسان است، اما آموزش آنها، همانطور که قبلاً اشاره کردیم، آسان نیست. بنابراین، شما باید بسیار مراقب باشید و اگر دانش آموزشی ندارید، مایل به کمک حرفه ای باشید. مورد دوم بسیار مهم است تا اطمینان حاصل شود که بیهوش ما رفتار تهاجمی یا مخرب نشان نمی دهد، زیرا می تواند برای همه کشنده باشد.
