این حیوانات عجیب و غریب شکارچیانی چابک هستند، حتی قادر به رویارویی با مارهای سمی هستند. همه مانگوس ها در یک خانواده دسته بندی می شوند که دارای تنوع گسترده ای از جنس ها هستند. با این حال، اگرچه به طور کلی به آنها میرکات می گویند، اما گروهی وجود دارند که معمولاً به عنوان میرکات شناخته می شوند که از تیره های یک خانواده هستند.
مطالعه این مقاله را در سایت ما ادامه دهید و با ما همراه باشید تا حقایق جالبی در مورد مانگوس ها، چیستی آنها، انواع و ویژگی های اصلی گروه بیابید.
مونگوس چیست؟
منگوزهاپستانداران گوشتخوار هستند ، که با چابکی و مهارت های شکار خاص خود مشخص می شوند. به طور کلی یک گونه کوچک است (به استثنای چند مورد). مانگوس عمدتاً زمینی است و اگرچه معمولاً به تنهایی عمل می‌کند، اما می‌تواند برای بهینه‌سازی لحظات شکار با هم گروه شود که نشان‌دهنده ویژگی و موفقیت آن به عنوان یک حیوان شکار است.
طبقه بندی تاکسونومیک
طبق گزارش پستانداران،
منگوس ها به تعداد قابل توجهی جنس، در مجموع 14 جنس، با 33 گونه تقسیم می شوند. جهان [1].
از این نظر، طبقه بندی طبقه بندی مونگوس به شرح زیر است:
- سلطنت حیوانات
- گروه: آکورد
- کلاس: پستاندار
- سفارش: گوشتخوار
- خانواده: هرپستید
همانطور که اشاره کردیم همه گونه ها معمولاً مانگوز نامیده می شوند. با این حال، گروهی از همین خانواده به نام سوریکاتاس وجود دارد که مربوط به جنس Suricata است که در داخل آن فقط یک گونه وجود دارد.
گروه مانگوس از نظر طبقه بندی تا سطح زیرطبقه با ویوریدها مرتبط است.
ویژگی های مانگوز
این حیوانات به طور کلی کوچک هستند ، طول آنها معمولا از ۲۳ تا ۷۵ سانتی متر است. و وزن از 1 تا 6 کیلوگرم در مورد رنگ، خاکستری یا قهوه ایبا شدت های مختلف و استثنائاً برخی گونه ها ممکن است راه راه داشته باشند. آنها دارای خز کوتاهی هستند که تمام بدن از جمله دم را می پوشاند، اما تمایل به نازک شدن اطراف چشم، بینی و دهان دارد.
سر کوچک است، پوزه نوک تیز نیز. بینی و گوش ها نیز از نظر اندازه کوچکتر هستند، دومی به خصوص در حالت نعوظ قرار ندارد. یکی از ویژگی های بارز وجود غدد مقعدی است که بوی نسبتاً نامطبوعی ترشح می کند، همانطور که در viverrids رخ می دهد، اگرچه در دومی به دلیل غدد پری مقعدی است. آنها همچنین دارای پنجه هایی هستند که قابل جمع شدن نیستند.
انواع مانگوز
بسته به جنس های مختلف تشکیل دهنده خانواده Herpestidae، می توان به برخی از انواع مانگوز اشاره کرد:
- Bdeogale: این جنس از سه گونه تشکیل شده است که بر خلاف اکثر افراد دیگر گروه، خز بلندتری دارند. و همچنین برای دم پشمالوی عجیب و غریب آن. اینها مونگوس دم مودار (Bdeogale crassicauda)، مانگوس جکسون (Bdeogale jacksoni) و مانگوس پا سیاه (Bdeogale nigripes) هستند.
- Crossarchus: در اینجا حیواناتی وجود دارند که به cusimanses نیز معروف هستند، مانند مانگوس دماغ دراز (Crossarchus obscurus) که این گونه است. یک حیوان کوچک.
- Galerella: آنها معمولاً به عنوان مانگوزهای باریک شناخته می شوند و در اینجا در میان گونه های دیگر مانگوس خاکستری کوچک (Galerella pulverulenta) را می یابیم.
- هرپست: اعضای این جنس به عنوان مانگوس شناخته می شوند که از گونه های بسیار متنوعی تشکیل شده است. برخی از نمونه ها میمون خاکستری هندی (Herpestes edwardsii) و مانگوس معمولی یا مصری (Herpestes ichneumon) هستند.
- Suricata: در اینجا یکی از کوچکترین مانگوس ها را می یابیم که معمولاً به نام میرکات شناخته می شود و یک گونه منفرد Suricata suricatta در آن قرار دارد.
گمرک مانگوس
بعضی از مانگوس ها عادت های انفرادی دارند. از سوی دیگر، گونه های خاصی با هم گروه می شوند تشکیل کلنی های متعدد تا 50 نفر. در این موارد، تشکیل سیستم‌های حفره‌ای پیچیده برای آنها معمول است. یکی دیگر از جنبه های مربوط به آداب و رسوم آنها این است که برخی ممکن است عادت های درختی داشته باشند.
آنها عمدتاً روزانه و زمینی هستند، اگرچه هنگامی که در نزدیکی توده های آبی زندگی می کنند می توانند برای یافتن غذا شنا کنند. برخی از گونه هایی که بیشتر در معرض شکار هستند، سیستم های مراقبت را توسعه می دهند که اعضای گروه از منطقه محافظت می کنند و در صورت وجود هرگونه خطر هشدار می دهند.
مونگوس کجا زندگی می کند؟
ماگوستا حیوانی بومی آفریقا، آسیا و اروپا است، بنابراین بسته به گونه های مختلف تشکیل دهنده گروه، طیف گسترده ای از پراکنش در این مناطق دارد.
زیستگاه مونگوس می تواند متنوع باشد، در اکوسیستم های مختلف مانند جنگل های استوایی، دشت ها، بیابان ها، مراتع، مناطق باتلاقی، سواحل رودخانه ها و دریاچه ها توسعه می یابد.
مونگوس چی میخوره؟
مونگوس یک شکارچی گوشتخوار است که از این نظر رژیم غذایی نسبتاً وسیعی دارد. به این ترتیب از پستانداران کوچک، پرندگان، تخم مرغ، خزندگان، ماهی، خرچنگ تغذیه می کند ، طیف وسیعی از حشرات و برخی گونه ها ممکن است میوه ها مصرف کنند
این حیوان عجیب و غریب معمولاً به دلیل توانایی اش در کشتن و بلعیدن گونه های خاصی از مارهای سمی شناخته می شود، حتی از حمله ای که در این رویارویی ها دریافت می شود آسیبی نمی بیند. با توجه به ایمنی احتمالی آن در برابر سم این خزندگان، دو راه برای توضیح آن وجود دارد.
اولین نشان می دهد که آنها می توانند تحت تاثیر این ماده سمی قرار گیرند، اما به لطف حرکات سریع و چابک خود از آن رهایی می یابند و در واقع موفق می شوند از گاز گرفتن جلوگیری کنند.
راه دوم توسط برخی از مطالعات [2] پشتیبانی می شود که وجود نوع خاصی از مولکول را در سلول های ماهیچه ای نشان داده است. مانگوزها، که از تثبیت برخی سموم در آنها جلوگیری می کنند، بنابراین از فلج عضله که معمولاً قبل از مرگ در این نوع زخم است، جلوگیری می کند.
تکثیر مانگوس
همه جنبه های تولیدمثلی گونه های مختلف مونگوس دقیقاً شناخته نشده است. به طور کلی، این حیوانات یک دوره بارداری دارند که می تواند از 42 تا 105 روز تقریباً متغیر باشد. توله ها معمولا دو توله هستند، اما مواردی وجود دارد که می توانند بزرگتر، تا پنج عدد باشند.
بعضی از انواع مانگوزها زمانی که ماده آماده تولید مثل است، پرخاشگری نر-نر را نشان می دهند. از سوی دیگر، اعضای گروه های خاصی نیز خواستگاری ایجاد می کنند که در آن زن برای جذب مرد حرکاتی انجام می دهد و جلوی مرد می دود.
بلوغ جنسی متفاوت است، در برخی از ۹ ماهگی نسبتاً سریع حاصل می شود، در حالی که در برخی دیگر تا دو سال طول می کشد.
وضعیت حفاظت از مانگوس
منگوس ها عموماً در دسته های هشداردر لیست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت یافت نمی شوند.
اما در حال حاضر گونه هایی وجود دارند که نظارت بر آنها بسیار مهم است زیرا خطرات خاصی را به همراه دارند، مانند Bdeogale jacksoni و Bdeogale crassicauda که به ترتیب در دسته های نزدیک به تهدید و آسیب پذیر قرار می گیرند. ، جنبه هایی که به تغییر زیستگاه این حیوانات مربوط می شود.
