در این مقاله در سایت ما قصد داریم در مورد آسیب شناسی صحبت کنیم که خوشبختانه چندان رایج نیست. این آنسفالیت است، که یکالتهاب و/یا عفونت مغز است که، حتی در سگ هایی که بهبود می یابند، می تواند عواقبی به جای بگذارد. خواهیم دید که انواع مختلف آنسفالیت بسته به علتی که باعث ایجاد آنها شده است، متمایز می شوند. همچنین در مورد علائمی که قرار است مشخصه آنسفالیت در سگ ها باشد و درمانی که مانند همیشه برای تجویز دامپزشک ضروری است صحبت خواهیم کرد.
علل و علائم آنسفالیت در سگ
آنسفالیت در سگ چیست؟ آنسفالیت التهاب مغز یا آنسفالون است. علائم بالینی آنسفالیت در سگ عبارتند از:
- تب
- بی تفاوتی
- تغییر در رفتار و شخصیت (به ویژه پرخاشگری ایجاد می شود)
- سرگردان ناهماهنگ
- تشنج
- بی حسی و کما
البته مشاهده هر یک از این علائم در سگ ما باید ما را به دامپزشکی وادار کند.
شایع ترین علت آنسفالیت دیستمپر سگ است ، یک بیماری ویروسی بالقوه کشنده که خوشبختانه به لطف برنامه های واکسیناسیون در حال کاهش است.هاری، که در بسیاری از کشورها نیز به لطف واکسن ها ریشه کن شده است، یکی دیگر از علل ویروسی آنسفالیت است، مانند ویروس هرپس، قادر به ایجاد آنسفالیت در توله های تازه متولد شده کمتر از دو هفته است.
سایر علل حتی نادرتر آنسفالیت عفونت قارچی است، یعنی توسط قارچ ها، تک یاخته ها، ریکتزیال یا ارلیشیوز ایجاد می شود. علاوه بر مغز، نخاع نیز ممکن است آسیب ببیند. آنسفالیت سرب نیز وجود دارد، که در سگ هایی که موادی را که سرب در بین اجزای خود دارند مانند مقداری رنگ یا گچ مصرف می کنند، ایجاد می شود. این میزان مصرف ناکافی در توله سگ ها بیشتر است. در این موارد علائمی مانند استفراغ، اسهال یا یبوست نیز مشاهده می شود.
آنسفالیت باکتریایی در سگ
این نوع آنسفالیت در سگ ها توسط باکتری هایی ایجاد می شود که از طریق سیستم گردش خون به مغز می رسند، اگرچه ممکن است گسترش پیدا کنند. مستقیماً از مجرای بینی یا از یک آبسه عفونی در نواحی مانند سر یا گردن.
آنسفالیت پس از واکسینال در سگ
این نوع آنسفالیت در سگ ها بعد از استفاده از واکسن های اصلاح شده یا ویروس های اصلاح شده رخ می دهد احتمال ایجاد آن در زمانی که توله سگ ها کمتر هستند بیشتر است. بیش از 6-8 هفتگی واکسن دیستمپر و آماده سازی پاروویروس به طور همزمان داده می شود.
مننژیت و آنسفالیت در سگ
مننژیت به عنوان التهاب غشاهای پوشاننده مغز و نخاع شناخته می شود در ناحیه سر یا گردنعلاوه بر این، عفونت های باکتریایی که از مکان هایی مانند بینی یا گوش به مغز می رسد نیز می تواند منجر به مننژیت شود. نوعی مننژیت وجود دارد که آسپتیک یا ویروسی نامیده می شود که منشأ ناشناخته ای دارد و توله سگ های زیر دو سال متعلق به نژادهای بزرگ را درگیر می کند.
آنسفالیت نکروزان در سگ
این نوع آنسفالیت در سگ ها نمونه ای از نژادهای کوچک است مانند پاگ یا یورکشایر. این بیماری ارثی است و سگ های جوان زیر چهار سال را مبتلا می کند. می تواند به کل مغز یا فقط مناطق خاصی حمله کند. شکل نادری وجود دارد که محدود به اعصاب بینایی است و باعث کوری ناگهانی می شود. متأسفانه این بیماری پیشرونده است و درمانی ندارد برای کند کردن پیشرفت آن فقط می توان دارو تجویز کرد.
درمان آنسفالیت در سگ
تشخیص آنسفالیت و مننژیت در سگ ها پس از تجزیه و تحلیل نمونه ای از مایع مغزی نخاعی که با پونکسیون نخاعی استخراج می شود به دست می آید.همچنین، دامپزشک باید آزمایشاتی را برای یافتن علت اصلی انجام دهد. بر اساس نتایج، درمان را ایجاد می کند که هدف آن از بین بردن عامل ایجاد کننده آنسفالیت و کنترل علائم آن خواهد بود.
بنابراین، کورتیکواستروئیدها ممکن است برای کاهش التهاب در مغز استفاده شود. اگر سگ تشنج داشته باشد باید داروی آن را با ضدتشنج آنتی بیوتیکهمچنین اگر علت آن عفونت باکتریایی باشد، برای آنسفالیت در سگ ها استفاده شود.
عواقب آنسفالیت در سگ
مشکل اضافه شده آنسفالیت در سگ ها این است که، حتی زمانی که ما موفق به بهبودی می شویم، آنها می توانند عوارضی مانندتشنج و سایر علائم عصبی داشته باشنداینها می توانند بسیار متغیر باشند زیرا به ناحیه آسیب دیده و منطقه ای که می توان بازیابی کرد بستگی دارد. بنابراین، ممکن است دچار تیک، لنگی یا راه رفتن ناهماهنگ شویم.
آیا آنسفالیت سگ مسری است؟
آنسفالیت به عنوان یک التهاب مغزی، واگیر نیست اما به عنوان علامت بیماری هایی مانند دیستمپر، قابل انتقال است. بین سگ های در تماس، بسته به آسیب شناسی محرک، ما باید اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهیم. به همین دلیل بسیار مهم است که برای تشخیص هر چه سریعتر به دامپزشک مراجعه کنید.
