مردم بیشتر و بیشتری در حال اضافه کردن حیوانات خانگی غیرعادی هستند. مارها اگرچه سال هاست زندگی خود را با ما تقسیم می کنند، اما در خانه ها بیشتر می شوند. اگر زندگی خود را با یک مار تقسیم کنید، ممکن است قبلاً چیزهای زیادی در مورد مارهای خانگی یاد گرفته باشید.
یکی از مهم ترین نکاتی که باید بدانیم رژیم غذایی آن است.
بنابراین در این مقاله در سایت ما قصد داریم همه چیز را در مورد تغذیه مارها به شما بگوییم. به خواندن ادامه دهید تا انواع مختلفی از غذاهای موجود را کشف کنید، معمولاً چند وقت یکبار می خورند و چگونه بهتر است به آنها غذا بدهید.
طبقه بندی مارها بر اساس نوع تغذیه
یکی از اولین چیزهایی که در هنگام به دست آوردن مار باید کاملاً در مورد آن صحبت کنیم، نوع رژیم غذایی آن است. همه مارها گوشتخوار هستند، اما بسته به گونه مارهایی که به عنوان همدم داریم، باید به آنها پیشنهاد دهیم که برخی از حیوانات یا برخی دیگر را بخورند. بنابراین در زیر قصد داریم در مورد گروه های مختلف مارها با توجه به رژیم غذایی آن ها نظر دهیم:
پستانداران و پرندگان خوار
اکثریت قریب به اتفاق مارهایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند متعلق به این گروه هستند و از پستانداران کوچک و پرندگان تغذیه می کنند. اگرچه به اندازه مار بستگی دارد، آنها معمولا موش و موش می خورند، اما می توانند ژربیل، خوکچه هندی، همستر، خرگوش، بلدرچین، مرغ و غیره را نیز بخورند. بیشتر این نوع مارها طعمه مرده، تکه های گوشت و آماده سازی های مخصوص را به خوبی می پذیرند.این گروه به نوبه خود به دو زیر گروه تقسیم می شوند:
- مارها و مارهای کوچک: مارها و آنهایی که می توان آنها را مارهای کوچک در نظر گرفت معمولاً بین 60 تا 140 سانتی متر اندازه دارند. برخی از معروف ترین مارهای شاهی مانند Lampropeltis alterna، Lampropeltis mexicana، Lampropeltis pyromelana و Lampropeltis getula هستند. موارد دیگری که بسیار رایج هستند عبارتند از: مرجان های کاذب Lampropeltis triangulum و مارهای ذرت یا تله موش Pantherophis guttatus.
- بوآها و پیتون ها: آنها یکی از بزرگترین مارها هستند، برخی از نمونه ها می توانند بیش از 8 متر باشند، اگرچه در اسارت معمولاً از 5 تجاوز نمی کنند. متر علاوه بر این، آنها منقبض کننده هستند و همچنین کسانی هستند که بیشتر مردم به عنوان حیوان خانگی به دنبال آنها هستند. شناخته شده ترین آنها Python regius، Python molurus و Boa constrictor هستند.
سور و مارخواران
این مارها سوروفاژ هستند یعنی مارمولک می خورند و اوفیوفاگوست که مارهای دیگر را می خورند. این نوع مارها به عنوان حیوان خانگی زیاد رایج نیستند و تنها مارهای قابل نگهداری لامپروپلتیس است که به خوردن موش نیز عادت کرده است.
حشره خواران و عنکبوتیان
مارهای این گروه حشره خوار هستند، یعنی از حشرات و همچنین از عنکبوتیان بسیار متنوع تغذیه می کنند. مهمتر از همه آنها ملخ های کوچک، جیرجیرک، سوسک، کرم های مختلف، لارو مگس، عنکبوت و غیره می خورند. آنها مارهایی هستند که اگرچه اندازه کوچکی دارند، اما برای مبتدیان مناسب نیستند. خوب، آنها به مراقبت بسیار بیشتری نسبت به سایر مارها نیاز دارند. گونه های حشره خوار زیادی خرید و فروش نمی شوند. رایج ترین چیزی که می توانیم به عنوان حیوان خانگی داشته باشیم، مار Opheodrys aestivus aestivus یا مار سبز خشن شمالی است.
ماهی خوار
این گروه آخر از مارها گیاهخوار هستند و از ماهی های آب شیرین، چه زنده و چه مرده، مانند ماهی قرمز، کپور، گوپی و دیگر ماهی های کوچک آکواریومی تغذیه می کنند.آنها یکی از ساده ترین گونه ها برای نگهداری هستند و بنابراین برای مبتدیان مناسب هستند. رایج ترین آنها در فروشگاه ها Thamnophis sirtalis است که به عنوان مار بنددار یا مار راه راه شناخته می شود.
حالا که می توانیم تشخیص دهیم مار ما چه نوع غذایی دارد، باید مطمئن شویم که غذای مربوط به مار را به او می دهیم نه غذای دیگر چون حتما نمیخوره
هر چند وقت یکبار باید به مارها غذا داد؟
اول از همه باید در نظر داشته باشیم که خزندگان از جمله حیواناتی هستند که می توانند بدون خوردن غذا بیشترین طول عمر را داشته باشند. اگرچه اگر مجبور به نوشیدن باشند، می توانند مدت زمان زیادی را بدون خوردن چیزی بگذرانند و تاثیر کمی بر سلامتی خود داشته باشند.
تکرار تغذیه در یک مار عمدتاً به اندازه آن بستگی دارد به طور کلی، زیرا همیشه استثناهایی وجود دارند، مارها با طول کمتر از 1 متر، مانند مارهای خشکی و مارهای حشره خوار و ماهی خوار، معمولاً بین 1 تا 5 بار در هفته غذا می خورند. در عوض، پیتون‌های کوچکی که بین ۱ تا ۲ متر طول دارند، هفته‌ای ۱ بار غذا می‌خورند. بزرگترین مارهای پیتون مانند پیتون یا بوآهای هندی و کارائیب، مارهایی بین 2 تا 6 متر هستند که هر دو یا چهار هفته یک بار، یعنی یک یا دو بار در ماه غذا می خورند. در نهایت، مارهای بلندتر از 6 متر، اگرچه در اسارت زیاد نیستند، اما حتی کمتر غذا می خورند. به عنوان مثال، آنها می توانند دو یا سه بار در سال از حیوانات بزرگ بخورند و با آن غذای کافی داشته باشند.
همچنین باید بدانیم که به طور کلی مارها در بهار و تابستان فعالیت بیشتری دارند در حالی که در زمستان و پاییز فعالیت کمتری دارند بنابراین تمایل دارند کمتر غذا بخورند.همچنین هنگام غذا دادن به آنها باید در نظر داشته باشید که بیشتر آنها ترجیح می دهند عصر یا شب بخورند.
چگونه به مارم غذا بدهم؟
در مورد نحوه غذا دادن به مار، بستگی به دارد که قبلاً به روش خاصی عادت کرده باشد یا نه مارهای برگرفته از طبیعت ، هنوز تعدادی در باغ وحش های خاص وجود دارند، آنها به ندرت به خوردن طعمه مرده عادت می کنند، زیرا آنها غریزه شکار عالی دارند و هر چقدر هم که طعمه مثل زنده بودن آماده شود، آنها آن را نمی پذیرند، بنابراین شما این کار را خواهید کرد. همیشه باید طعمه زنده را برایشان فراهم کنید تا بتوانند آن را بگیرند. از طرفی مارهایی که در اسارت به دنیا می آیند و معامله می شوند به راحتی می توانند به شکار مرده، تکه های گوشت و مشتقات گوشت که مخصوص آنها تهیه می شود عادت کنند.
شعارها و تکه های آماده شده به صورت یخ زده فروخته می شوند و باید تا قبل از عرضه به مار در یخ نگه داشته شوند. این برای تضمین حفظ خوب قطعه و جلوگیری از خوردن چیزی در شرایط نامناسب مار است که می تواند آن را بیمار کند. باید اجازه دهیم طعمه مرده یا قطعه ای که برای تغذیه آن انتخاب شده است آب شود و در صورتی که دوست خش خش ما گونه ای بدون حفره های تنظیم کننده حرارت باشد، کافی است با حرکت دادن غذا از جلوی آن باآن را تحریک کنیم. نوسان حرکت از طرف دیگر، اگر مار ما گودال های تنظیم کننده حرارت داشته باشد، دمای طعمه وارد عمل می شود، بنابراین آب شدن کفایت نمی کند و مجبور است آن را حداقل در مایکروویو گرم کنید یا مشابه آن، به طوری که همراه با تکان دادن جلوی آن، باعث حمله و بلعیدن طعمه شود.
باید در نظر داشته باشیم که طعمه کامل، چه زنده و چه مرده، مواد مغذی بیشتری نسبت به تکه های گوشت و فرآورده های گوشتی دارد.این به این دلیل است که طعمه کامل کلسیم، آنزیم های گوارشی، باکتری های لازم و غیره را برای مارها تامین می کند. چون استخوان، اندام، خز یا پر دارد. در عوض، آماده سازی ها یا قطعات فقط پروتئین گوشت را دارند. کاری که معمولاً برای جبران این کمبودها انجام می شود، زمانی که همدم ما به طعمه کامل تغذیه نمی شود، مکمل های تغذیه ای تجویز شده برای آنها، وارد کردن آنها به تکه های گوشت یا با پاشیدن آنها روی مواد غذایی.
