آکیتا یک نژاد سگ از نوع اسپیتز است که در منطقه آکیتای ژاپن منشأ گرفته است. با گذشت زمان، دو خط مختلف از سگ های آکیتا متفاوت شد: آکیتا اینو یا ژاپنی، و آکیتا آمریکایی. آکیتا اینو صفات نژاد بدوی را حفظ کرد، در حالی که آکیتا آمریکایی برخی از خصوصیات نژادهای دیگر را که با آنها تلاقی یافتند، اتخاذ کرد. اگرچه هر دو نوع آکیتا بسیار شبیه به هم هستند، اما تفاوت هایی وجود دارد که به ما امکان می دهد آنها را راحت تر تشخیص دهیم.
اگر می خواهید با انواع انواع سگ های آکیتا موجود، ویژگی های اصلی و تفاوت هایشان آشنا شوید، این مطلب را از دست ندهید مقاله زیر از سایت ما.
ویژگی های کلی سگ های آکیتا
فدراسیون بین المللی سینماشناسی (FCI) شامل آکیتا اینو و آکیتا آمریکایی در گروه سگ های سگ های نوع اسپتیز یا نوع بدوی است. به طور خاص، آنها بخشی از بخش اسپیتز آسیایی و نژادهای مشابه هستند.
در کل سگ های آرامی هستند، وفادار و بسیار محافظ با خانواده شان. با این حال، آنها تمایل به داشتن یک شخصیت مسلط و سرزمینی دارند که نیاز به آموزش صحیح از سنین پایین برای جلوگیری از رفتار ناخواسته در بزرگسالی دارند.
به طور کلی، آکیتاها اندازه بزرگ و قوی هستند، با آکیتای آمریکایی کمی بزرگتر از ژاپنی.چشمان آنها نسبتاً کوچک و تیره رنگ است. در آکیتا اینو معمولاً چشم ها به سمت بالا متمایل می شوند. در هر دو نوع آکیتا گوش ها نسبتاً کوچک، ضخیم و مثلثی شکل، همیشه صاف و کمی متمایل به جلو هستند. گردن کلفت و عضلانی، پشت صاف و کمر پهن و قوی است. دم ضخیم، بلند است و معمولاً به صورت فر از پشت حمل می شود.
مانند همه سگ های اسپیتز، کت آنها دو لایه است لایه اول، کوتاه و پشمی، آنها را در برابر آب و هوای نامساعد محافظت می کند. کت دوم از موهای بلند و صاف تشکیل شده است. رنگ کت بسته به نوع خاص آکیتا متفاوت خواهد بود.
آکیتا اینو یا ژاپنی
آکیتا اینو یا آکیتای ژاپنی سگی است بومی منطقه آکیتا، واقع در شمال ژاپن. این سگ ملی ژاپن محسوب می شود. به حدی که در سال 1931 به عنوان یادبود ملی کشور تعیین شد.
در ابتدا یک نژاد از سگ با جثه متوسط بود که برای شکار خرس استفاده می شد در طول تاریخ، این سگ ژاپنی با نژادهای مختلف تلاقی داشت. مانند توسا اینو، ماستیف یا ژرمن شپرد. در نتیجه آن تلاقی ها، سگ های بزرگتر به دست آمد اما ویژگی های سگ های نوع اسپیتز از بین رفت. به منظور بازیابی این ویژگی های نژاد، برخی از طرفداران با خط Matagi Akita تلاقی انجام دادند. به این ترتیب آنها توانستند صفات اولیه را احیا کنند و نژاد خالص و بزرگی را که امروزه می شناسیم ایجاد کنند.
شخصیت
این نوع آکیتا سگی است با خلق آرام که تمایل دارد حتی در موقعیت های استرس زا نیز رفتاری آرام از خود نشان دهد. در کل سگی است وفادار و مطیع که مشخصه آن وفادار و محافظ است با خانواده اش، اگرچه تا حدودی به غریبه ها بی اعتماد است.اگرچه سگی است که معمولاً بدون دلیل به دنبال درگیری یا حمله نیست، اما باید در نظر داشت که نژادی است با شخصیت بسیار مشخص و در مواردی، هم با سگ های دیگر و هم با مردم غالب است. به همه این دلایل، آنها حیواناتی هستند که نیاز به یک مراقب باتجربه دارند که بداند چگونه آموزش های مناسب و همیشه بر اساس تقویت مثبت به آنها ارائه دهد. علاوه بر این، برای جلوگیری از مشکلات در مرحله بزرگسالی، راحت است که آنها را با سگ های دیگر از توله سگ ها معاشرت کنید. برای این کار به مقاله ما در مورد نحوه صحیح اجتماعی کردن توله سگ مراجعه کنید.
ظاهر
این یک نژاد سگ بزرگ، متعادل و با ساختار قوی است. وزن نرها بین 34 تا 53 کیلوگرم است و قد آن ها به 67 سانتی متر می رسد. وزن ماده ها بین 30 تا 49 کیلوگرم و قد آنها به 61 سانتی متر می رسد. بدن ماده ها کمی بلندتر از نرها است.
قابل توجه ترین ویژگی های استاندارد رسمی نژادی آن عبارتند از:
- ناحیه صورت: دارای یک توقف مشخص (فرورفتگی پیشانی بینی) هستند، اما خیلی مشخص نیستند. پوزه نسبتاً بلند است، با یک پایه پهن که به سمت نوک آن مخروطی می شود. بینی (بینی) بزرگ و سیاه است. در نمونه هایی با موهای سفید، بینی ممکن است فاقد رنگدانه باشد. چشم ها نسبتا کوچک، تقریباً مثلثی، با زاویه بیرونی کمی به سمت بالا متمایل هستند. رنگ چشم ها قهوه ای تیره است. گوش ها نسبتا کوچک، ضخیم و مثلثی شکل هستند. آنها صاف می ایستند و به جلو خم می شوند.
- گردن ضخیم، عضلانی و بدون جفت است. به یک سینه عمیق و به خوبی توسعه یافته ختم می شود. پشت صاف و کمر پهن و عضلانی است.
- دم ضخیم و بالاست. آنها معمولاً آن را پیچ خورده دور پشت خود حمل می کنند.
- مشخصه آن داشتن دوپوش، یعنی دو لایه از هم متمایز می شود.لایه بیرونی از موهای صاف و سخت و لایه داخلی از موهای ظریف و فراوان تشکیل شده است. ناحیه پژمرده و باسن با موهای کمی بلندتر پوشیده شده است. موهای دم بلندتر از موهای بقیه بدن است.
- کت موی می تواند 4 رنگ باشد: قرمز حنایی، کنجدی (قرمز حنایی با نوک سیاه)، کرکی یا سفید. همه رنگ ها به جز سفید باید «اوراجیرو» داشته باشند. به موهای سفید موجود در طرفین پوزه، روی گونه ها، زیر فک، روی گردن، سینه، شکم، "urajiro " گفته می شود. زیر دم و در داخل اندام ها.
آکیتای آمریکایی
در پایان جنگ جهانی دوم، برخی از سربازان آمریکایی آکیتاهایی را که با نژادهای دیگر تلاقی کرده بودند به ایالات متحده آوردند.به طور خاص، آنها آکیتاهایی را به کشور معرفی کردند که دارای ویژگی های ماستیف یا ژرمن شپرد بودند. محبوبیت فزاینده آن باعث شد آمریکایی ها خط تولید مثل خود را توسعه دهند تا اینکه نژاد جدیدی متفاوت از سگ ژاپنی ایجاد کردند: آکیتا آمریکایی.
شخصیت
مثل آکیتا اینو، او یک سگ وفادار و محافظ با خانواده اش است، اما تا حدودی با غریبه ها محتاط است. برخلاف خویشاوند ژاپنی خود، آنها مهربانترند با خانواده و بیشتر سگ های مطیع و تربیت پذیربا این حال، آنها شخصیت غالب خود را حفظ می کنند، آنها بسیار سرزمینی هستند و اگر به درستی اجتماعی نشده باشند، می توانند با سگ های دیگر پرخاشگر باشند. به طور خلاصه، آنها سگ های بزرگ و با شخصیتی قوی هستند که به یک نگهدارنده با تجربه نیاز دارند که از سنین پایین به آنها نظم و انضباط لازم را برای جلوگیری از مشکلات رفتاری در مرحله بزرگسالی آنها ارائه دهد.
ظاهر
آکیتای آمریکایی سگی بزرگ با هیکل قوی و متعادل است. کمی بزرگتر از آکیتای ژاپنی است. قد نرها در قسمت پژمرده 66 و 71 سانتی متر و ماده ها بین 61 تا 66 سانتی متر است. وزن می تواند بین 40 تا 70 کیلوگرم باشد.
مشخص ترین ویژگی های استاندارد رسمی نژادی آن عبارتند از:
- ناحیه صورت: توقف به خوبی مشخص است، اما نه خیلی ناگهانی. پوزه پهن و عمیق است. بینی پهن و سیاه است. در نمونه های سفید رنگ بینی ممکن است رنگدانه شود. لب ها مشکی هستند. چشم ها نسبتاً کوچک، تقریباً مثلثی شکل و به رنگ قهوه ای تیره هستند. لبه پلک ها سیاه است. گوش ها مثلثی شکل، قائم و کمی به سمت جلو هستند.
- گردن نسبتاً کوتاه ، ضخیم و عضلانی است و برخلاف آکیتای ژاپنی، دارد. یک چانه خفیف دوتایی. سینه پهن و عمیق است. پشت صاف و کمر محکم ماهیچه ای است.
- دم قوی و مودار است (موها سفت، صاف و فراوان است، فر نمی شود). ست بالایی دارد و در پشت خمیده یا به پهلو تکیه می دهد.
- مثل همه سگ های آکیتا، دو لایه مو دارد پوشش بیرونی از موهای صاف و درشت تشکیل شده است و پوشش زیری با موهای فراوان، نرم، متراکم و کوتاه تر. موهای سر، قسمت انتهایی اندام ها و گوش ها باید کوتاه باشد، در حالی که موهای جثه و کفل تقریباً 5 سانتی متر است. در دم، موها بلندتر و فراوان‌تر از بقیه قسمت‌های بدن هستند.
- کت می تواند هر رنگی باشد، از جمله قرمز، حنایی، سفید، بریندل یا پینتی. آنها ممکن است ماسک روی صورت خود داشته باشند یا نداشته باشند، به جز سگ های سفید ساده که نباید ماسک داشته باشند. رنگ موی درونی ترین لایه ممکن است با لایه بیرونی متفاوت باشد.
تفاوت آکیتا اینو و آکیتای آمریکایی
پس از بررسی ویژگی های هر دو نوع آکیتا، قبلاً توانستیم تفاوت آنها را بررسی کنیم. گاهی اوقات ممکن است این سگ ها اشتباه گرفته شوند، با این حال، آنها ویژگی های متمایز دارند که به ما اجازه می دهد آنها را متمایز کنیم. به طور خلاصه، این صفات به شرح زیر است:
- آکیتای آمریکایی کمی بزرگتر از آکیتا اینو و انبوه تر است.
- آکیتای آمریکایی می تواند هر رنگی باشد برخلاف آکیتا اینو که فقط در 4 رنگ پذیرفته شده است و همیشه باید این ویژگی را داشته باشد. اوراجیرو".
- آکیتا اینو دو چانه ندارد، در حالی که آمریکایی ها دارند.
- گوش های آکیتا اینو کوچکتر و مثلثی تر از گوش های آمریکایی است که نوک تیزتر است.
- به طور کلی آکیتا اینو ظاهری گردتر و کرکی تر دارد.
- آکیتای آمریکایی نسبت به آکیتا اینو مهربانتر است ، اگرچه این نیز کاملاً به تجربیات به دست آمده و تحصیلات بستگی دارد. دریافت شد.
- آکیتای آمریکایی نیز به دلیل شخصیتش معمولاً آموزش دادن آسان‌تر است، با این حال، هر دو به یک مربی با دانش در آموزش سگ نیاز دارند.
اگر به فکر پذیرش یکی از این نژادها هستید، ما بر اهمیت اجتماعی شدن و آموزش اصرار داریم. بنابراین، اگر دانش مناسبی ندارید، از مراجعه به یک مربی حرفه ای سگ سگ شک نکنید. البته مطمئن شوید که همیشه از تکنیک های مبتنی بر تقویت مثبت استفاده می کنید.
