دایناسورها حیوانات بزرگ و شگفت انگیزی بودند که ظاهر شدند بیش از 120 میلیون سال پیش ، با این حال، تقریباً 65 میلیون سال پیش به دلیل منقرض شدن بلایای زیست محیطی متعدد به همین دلیل بشر هرگز نتوانسته آنها را بشناسد و تنها اطلاعات موجود امروزه از مطالعه فسیل های یافت شده و تحقیقات متعدد بدست می آید.
از آنجایی که این فسیل‌ها فقط قسمت‌های سخت حیوان مانند استخوان‌ها را حفظ می‌کنند، نمی‌توان به طور کامل روش زندگی دایناسورها را درک کرد.بنابراین، یکی از ناشناخته های بزرگ نحوه تکثیر و تولد دایناسورها است اگر به تولید مثل دایناسورها علاقه دارید، از خواندن این مقاله در سایت ما درنگ نکنید..
روش زندگی دایناسور
برخی از گروه های دایناسورها، مانند تروپودها، گوشتخوار بودند و به دایناسورهای کوچکتر یا دیگر گونه های جانوری موجود می خوردند. دایناسورهای دیگر مانند سائوروپسیدها گیاهخوار بودند و از گیاهانی که در خشکی یافتند تغذیه می کردند گونه هایی از دایناسورهای همه چیزخوار نیز وجود داشتند که از هر دو گونه سبزیجات و سبزیجات تغذیه می کردند. سایر حیوانات کوچک.
آنها جانوران تخمگذار بودند ، یعنی تخم گذاری ، که به طور معمول جوجه کشی و محافظت می شود. با این حال، برخی از گونه ها آنها را ترک کردند.
به عنوان یک روش دفاعی ، آنها از پنجه های بزرگ، دندان های تیز و بدن مستحکم خود با لایه های ضخیم و سخت استفاده کردند که مانع از نیش دایناسورهای دیگر علاوه بر این، آنها می توانند ساختارهای ترسناکی مانند دم و شاخ بزرگ را نشان دهند.
طبق برخی مطالعات، آنها می توانند تقریبا به 30 سالگی برسند، در 19 سالگی به بلوغ جنسی رسیده اند.
برخی از نمونه ها به صورت گله زندگی می کردند و با هم از همه جوان ها مراقبت می کردند. اما دیگران زندگی انفرادی تری را ترجیح دادند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دایناسورها، شما را تشویق می کنیم تا انواع دایناسورهای موجود – مشخصات، نام ها و عکس ها را مطالعه کنید.
تکثیر دایناسورها
از آنجایی که تروپودها (گروهی از دایناسورها) خاستگاه پرندگان امروزی بودند ، این دو حیوان در مواردی مشترک هستند، از جمله نحوه بازی کنید و از نوزادان خود مراقبت کنید.
دایناسورها حیوانات تخم‌زا بودند و لقاح داخلی را ارائه کردند ، اما امروزه دقیقاً مشخص نیست که جفت‌گیری بین نر و ماده چگونه بوده است..این به دلیل مورفولوژی پیچیده این حیوانات و کمبود اطلاعات در بقایای فسیلی است، زیرا بخش‌های نرمی مانند اندام‌های جفتی مشاهده نشده است. با این حال، چندین نظریه در مورد تولید مثل دایناسورها وجود دارد، از جمله وجود فاضلاب این حفره هایی هستند که در حیواناتی مانند خزندگان و پرندگان وجود دارد و از طریق آنها ادرار می شود. انجام می شود، فضولات حیوان دفع می شود و جفت گیری اتفاق می افتد. در حال حاضر، تحقیقات هنوز در مورد چگونگی تولید مثل دایناسورها در حال انجام است، اگرچه همه چیز نشان می دهد که ممکن است به دلیل تراز بودن این کلواکاها و وجود یک عضو جمع شونده در مرد قادر به وارد کردن اسپرم است.
در مورد مکان، مدت، دوره بارداری و سایر عوامل، به طور قطع مشخص نیست که چگونه اتفاق افتاده است. برخی از کارشناسان معتقدند همزبانی در محیط های آبی (باتلاق ها) اتفاق می افتد، زیرا دایناسورها وزن زیادی داشتند و این می تواند باعث ایجاد مشکل در رابطه جنسی در زمین شود.مطالعات دیگر همچنین تأیید می کند که دوره نهفتگی یک بچه دایناسور می تواند به 6 ماه برسد ، اگرچه این بستگی به گونه دایناسور دارد و می تواند در زمان کمتری رشد کند.
تخم دایناسور
دایناسورها می توانستند بین 20 تا 40 تخم بگذارند که بین 30 تا 60 سانتی متر طول داشتند و آنها را در لانه های که در زمین کندند، نهشتند. بعداً آنها را با کمک شن، برگ یا هر عنصر دیگری که می‌توانست از بچه‌هایشان در برابر دایناسورهایی که می‌خواستند آنها را بدزدند یا بخورند محافظت کند، دفن کردند. گاهی اوقات این حفاری ها باز بود، بنابراین دایناسورها انرژی می گذاشتند تا پوسته تخم ها رنگی شود و بتوان در محیط استتار کرد. امکان تأیید وجود لانه های دایناسورهای متعدد در همان مکان وجود داشته است ، که نشان می دهد بزرگسالان اقدامات مشترکی را برای کنترل همزمان تمام تخم ها در گله و محافظت از آنها.
بسته به ساختار و ترکیب، می توان سه نوع تخم مرغ را تشخیص داد:
- تخم ارنیتوئید: در قسمت پایین پوسته جدایی دیده می شد. یک ساختار اسفنجی و کریستالی در بقیه تخم مشاهده شد. این تخم‌ها نمونه‌ای از تروپودها بودند.
- تخم های کروی: پوسته آن ها ساختار کریستالی کاملاً کروی داشت. آنها نمونه ساروپودها بودند.
- تخم‌های منشوری: ساختار کریستالی کروی شکل فقط در قسمت پایین تخم ظاهر می‌شود، در حالی که در قسمت بالایی تخم‌ها رشد می‌کنند. به صورت منشور.
برای اطلاعات بیشتر در مورد دایناسورها، ممکن است علاقه مند باشید چرا دایناسورها منقرض شدند؟
مراقبت از دایناسور نوزاد
بعد از بیرون آمدن از تخم ها، دایناسورها معمولاً کمتر از یک متر طول داشتند ، زیرا اکثر آنها به طور کامل رشد نکرده بودند و قادر به جوجه ریزی نبودند. به جهان به همین دلیل است که مادرانشان وظیفه بیرون رفتن برای جستجوی غذا را داشتند و آوردن آن به لانه ها و در آنجا نوزادان خود را مخفی نگه می داشتند. این امر در موارد متعدد خطری را به همراه داشت، زیرا در آن زمان، دایناسورهای گوشتخوار دیگر از این فرصت استفاده کردند و در صورتی که هیچ بزرگسالی مسئول آنها نبود، از آنها تغذیه کردند.
در بسیاری از موارد دیگر، نوزادان ممکن است از گرسنگی بمیرند وقتی مادرشان مرد و او نتوانست به آنها غذا بدهد. اگر همه چیز خوب پیش می رفت، دایناسورهای کوچک به سرعت بزرگتر می شدند و مستقل می شدند.
همچنین اعتقاد بر این است که گونه هایی از دایناسورها وجود داشتند که نوزادان آنها به طور کامل از تخم بیرون آمدند و می توانستند شروع به جستجوی غذای خود کنند. مستقیماً بدون کمک والدینشان.
