دلفین ها کتانی هستند که در آب های دریایی و قاره ای زندگی می کنند. آنها حیوانات بسیار باهوشی با ظرفیت بسیار زیاد برای ارتباط با یکدیگر هستند. دلفین های آب شیرین در رودخانه های آسیا و آمریکای جنوبی زندگی می کنند.
این نوع دلفین ها به شدت در معرض تهدید هستند، از آنجایی که انسان به زیستگاه آنها حمله می کند که بر تولید مثل آنها تأثیر منفی می گذارد. آلودگی رودخانه ها، سدها و تردد قایق ها عامل نامطلوبی برای وجود دلفین های آب شیرین است.
اگر به خواندن این مقاله ادامه دهید، با انواع انواع دلفین های آب شیرین، زیستگاه و آداب و رسوم آنها آشنا خواهید شد.
دلفین صورتی
احتمالا شناخته شده ترین دلفین های آب شیرین دلفین صورتی یا بوتو است. نام علمی آن: Inia geoffrensis است و در حوضه های رودخانه های آمازون و اورینوکو بسیار گسترده است. این دلفین بزرگترین دلفین آب شیرین است که طول آن به سه متر و وزن آن به 185 کیلوگرم می رسد. 25-29 دندان در فک هایش دارد.
دلفین صورتی برخلاف دلفین های دریایی مهره های گردنی به هم جوش خورده ندارد. که به شما امکان می دهد گردن خود را در همه جهات بچرخانید. بوتو یک حیوان بسیار بازیگوش است که از انسان نمی ترسد، برای فضولی به او نزدیک می شود.
آنچه به آن نام می دهد رنگ صورتی رنگ پوست آن در بزرگسالی است.این دلفین ها از ماهی ها از جمله پیرانا تغذیه می کنند. آنها همچنین لاک پشت و خرچنگ می خورند. از سوی دیگر، شکارچیان دلفین صورتی، کوسه گاو نر هستند که به رودخانه‌ها هجوم می‌آورند. کایمن ها، آناکونداها و جگوارها نیز به این سیتاس های زیبا حمله می کنند.
آلودگی توسط فلزات سنگین، کارخانه های خمیر کاغذ و سایر صنایع انسانی خطر بزرگی برای این گونه است. این حیوان محافظت شده است.
دلفین بولیوی و دلفین رودخانه آراگواریا
دلفین بولیوی
نام علمی آن Inia boliviensis است و کوچکتر از صورتی است اما تعداد دندان های آن در نیم فکی بیشتر است، در مجموع ۳۱-۳۵ دندان. تهدید می شود.
دلفین رودخانه آراگواریا
این دلفین که با نام علمی Inia araguaiaensis شناخته می شود، گونه ای از دلفین های آب شیرین است کشف شده در سال 2014این کوچکترین در قاره آمریکای جنوبی است و کمترین تعداد دندان را در نیم فک خود دارد که مجموعاً 24-28 دندان است. این نیز یک گونه در معرض خطر انقراض است.
دلفین ریورپلیت
این دلفین که معمولاً در آرژانتین و اروگوئه تونینا یا فرانسیسکانا نامیده می شود، در مصب باشکوه رودخانه پلاتا ساکن است. نام علمی آن Pontoporia blainvillei است. این سیتاس تا 1.80 متر می تواند در آب شیرین یا شور به طور نامشخص زندگی کند. وزن متوسط آن حدود 50 کیلوگرم است.
رنگ این دلفین قهوه ای مایل به خاکستری است که روی شکم روشن تر است. دلفین پوزه بطری یک ستاسه محافظت شده است، زیرا از گونه های آسیب پذیر محسوب می شود.
دلفین گنگ
در رودهای گنگ، برهماپوترا، مگنا، کارنافولی، سانگو و دیگر رودخانه های هند، نپال، بنگلادش و بوتان، یک دلفین وجود دارد که می تواند به تا 2 برسد، 60 متر. ماده ها حتی بزرگتر هستند.
دلفین گنگ، Platanista gangetica، همچنین به عنوان دلفین گنگتیک یا شوشوک شناخته می شود، دارای جمعیت کمی است و به همان شیوه ای در معرض تهدید است. همنوعان آن در آمریکای جنوبی این سیتاس کور است زیرا فاقد عدسی است از طریق پژواک (امواج ساطع شده توسط دلفین، جهش از اجسام و پیکربندی نقشه ذهنی شکل و حرکت آنها در مغز سیتاس).
دلفین ایندوس
دلفین سند، پلاتانیستا مینور، کاملاً شبیه دلفین گنگ است.همچنین به عنوان بولان یا دلفین سند کور نیز شناخته می شود. اندازه آن از 2.5 متر تجاوز نمی کند. این سیتاس نیز نابینا است و از همان سیستم پژواک یابی همانند همنوع خود از گنگ استفاده می کند.
ارگانی که در سر هر دو گونه قرار دارد و این سونوگرافی ها را منتشر می کند لب های آوایی نامیده می شود. این یک گونه در حال انقراض است.
اگر به طور کلی به دنیای حیوانات دریایی علاقه دارید، ما شما را تشویق می کنیم که حیوانات دریایی باجا کالیفرنیا و همچنین بزرگترین ماهی های دریایی جهان را نیز کشف کنید.
