در سایت ما میخواهیم این بار مقاله ای در مورد یک حیوان جالب به شما ارائه دهیم، شیره ها، جانوران پستاندار که از کوچکترین گروه خود هستند. بزرگترین گونه به حدود 15 سانتی متر می رسد ، در حالی که کوچکترین آن بین 3 تا 5 سانتی متر طول داردفریب اندازه آنها را نخورید، زیرا این حیوانات کوچک شکارچیان مهمی در اکوسیستم هایی هستند که در آنها زندگی می کنند.
شروها به دلیل شباهتشان معمولاً به جوندگانی مانند موش مربوط می‌شوند، اما به راسته Eulipotyphla تعلق دارند که با افراط‌ها، خال‌ها، ژیمنودها، سولنودون‌ها و جوجه تیغی‌ها مشترک هستند. آنها بیشتر به هم مرتبط هستند. اگر علاقه مندید که به طور خاص در مورد چیزی که شروها می خورند بدانید ، حتماً سطرهای بعدی را بخوانید، جایی که اطلاعات ارزشمندی در مورد آن پیدا خواهید کرد.
شروها کجا زندگی می کنند؟
شروها ترجیح می دهند مکان های مرطوب با پوشش گیاهی فراوان، زیرا بدون شک گزینه های زیادی در این مکان ها برای آنها زیاد می شود. تغذیه متنوع با این حال، برخی از گونه ها می توانند در مناطق بیابانی و صخره ای زندگی کنند. از این نظر، اکوسیستم هایی که می توانیم در آن ها را پیدا کنیم عبارتند از:
- جنگل ها.
- میدوز.
- تپه شنی.
- مناطق کوهستانی.
- مرز رودخانه ها و دریاچه ها.
به طور خاص، آنها را می توان در ارتفاع مختلف، از سطح دریا تا تقریباً 2000 متر قرار داد. آنها در چندین کشور در سراسر جهان زندگی می کنند، به استثنای استرالیا، نیوزیلند، گینه نو و قطب جنوب. در آمریکا در برخی مناطق حضور دارند.
ویژگی های خروس
شروها کاملاً حیواناتی انفرادی و بسیار قلمرو هستند با این حال، در طول زمستان و هنگام تولید مثل، ممکن است لانه های خود را به اشتراک بگذارند که در زیر زمین حفر می کنند. ، اگرچه آنها غارهایی را نیز اشغال می کنند که توسط حیوانات دیگر رها شده است. ماده ها فقط یک نر را برای تولید مثل می پذیرند، اما می توانند همزمان با بیش از یک ماده باشند.
از طرف دیگر، خرچنگ ها آنقدر میزان متابولیسم بالایی دارند که بیشتر روز را به فعالیت می گذرانند، داشتن دوره های کوتاه مدت خواب. در زمستان آنها به خواب زمستانی نمی روند، با این حال، برخی از گونه ها ممکن است دوره های خفتگی داشته باشند.
برخی از گونه ها برای یافتن راه خود در روز، قابلیت استفاده از پژواک را دارند (سیستمی شبیه به استفاده شده توسط خفاش ها)، که شامل انتشار امواج اولتراسوند، به منظور تشخیص ناحیه ای است که در آن یافت می شود.
از طرف دیگر، این گروه یک استراتژی نسبتا موثر برای جلوگیری از شکارچیان احتمالی دارند و آن وجود غدد بویایی است که باعث می شود بوی بسیار نامطبوعی تولید کنند، بنابراین برای گوشتخواران با حس بویایی خوش طعم نیستند. با این حال، حیواناتی که حس بویایی ضعیفی دارند، می توانند مانند برخی از پرندگان طعمه آنها شوند.
شروها چه می خورند؟
شروها اشتهای پرخوری دارند بنابراین، به خصوص در فصل زمستان، شِرها نیاز دارند غذای دائمی در دسترس داشته باشند. ، زیرا با حیواناتی که هنگام شکار مصرف می کنند کافی نیست. به همین دلیل است که غذا را در لانه های خود ذخیره می کنند که به خوبی آن ها را از سایر شکارچیان پنهان می کنند و در طول روز هر ۲ ساعت یک بار می خورند.
در زیر فهرستی حاوی انواع غذاهای است که گونه‌های مختلف شِرها می‌توانند مصرف کنند، که اگرچه ترجیحاً حیوانات را می‌خورند. از فرآورده های گیاهی نیز تغذیه می کنند، بنابراین حیوانات همه چیزخوار محسوب می شوند:
- مورچه ها.
- موریانه.
- سوسک.
- جیرجیرک.
- کرم ها.
- لارو.
- عنکبوت.
- مارمولک ها.
- مارها.
- آنلیدز.
- قورباغه ها.
- جوندگان.
- Oligochaetes.
- چیلوپودها.
- حلزون.
- ماهی.
- پرنده ها.
- آمفی پاد.
- آجیل.
- دانه.
در اسارت مشخص شده است که این حیوانات در مصرف غذاهایی که به صورت تکه های درشت هستند مشکل دارند، بنابراین باید در تکه های کوچکتغذیه شوند..
کنجکاوی در مورد شِرها و رژیم غذایی آنها
گونه هایی از خروس ها وجود دارند که می توانند مواد سمی تولید کنند که با بزاق آنها مخلوط می شوند. چنین موردی در مورد سوپ دم کوتاه آمریکایی (Blarina brevicaud) است که دارای غدد زیر فکی است که در آن بزاق همراه با ترکیب سمی تولید می شود. سوابق فسیلی همچنین گونه های دیگری از حشرات سمی را نشان می دهد که منقرض شده اند، مانند گونه Beremendia fissidens.
اکنون در مورد این خاص بودن تولید سم (یک ویژگی بسیار نادر در این دسته از مهره داران)، دانشمندان دو موضع در این مورد دارند که به مبحث غذا دادن به سوهان لینک شده اند:
- برای فلج کردن قربانی: از یک طرف پیشنهاد می شود که به دلیل نیاز به مصرف مقدار زیادی غذا، سم (ماده ای عصبی) طعمه را نمی کشد بلکه آن را فلج می کند، بنابراین برای نگهداری حیوانات بی حرکت در لانه هایشان استفاده می شود.
- برای دفاع از خود: رویکرد دیگر به یک استراتژی تکاملی گروه مرتبط است که از آن برای رویارویی با حیوانات بسیار بزرگتر استفاده می کند. که نیازمند تلاش بیشتر و صرف انرژی است. بنابراین، با گاز گرفتن و تزریق سم نوروتوکسیک، طعمه آن علیرغم بزرگتر بودن از سوخار بی دفاع می شود.
یک جنبه ای که مشخص است پرخاشگری است که این حیوانات هنگام شکار می توانند با آن حمله کنند. در واقع دندان های شما سلاح های حیاتی هستند برای این مواقع. خروس ها در نهایت ممکن است برخی از دندان های خود را از دست بدهند. وقتی این اتفاق بیفتد به دلیل ناتوانی در تغذیه بر اساس نیاز خود در مدت کوتاهی می میرند.
دنیای حیوانات هرگز دست از شگفتی ما برنمی دارد، اندازه و ظاهر یک گونه همیشه نشان دهنده توانایی آنها نیست، همانطور که نمونه آن در مورد زیره که اگرچه کوچک و شکننده است. و از نظر ظاهری بی ضرر است، به گونه ای وحشیانه به طعمه خود حمله می کند و یکی از فعال ترین پستانداران روی کره زمین است.
