در میان کشورهای آمریکای جنوبی، برزیل نه تنها به دلیل ابعاد قاره ای و فرهنگ چند وجهی، بلکه به دلیل برجسته است. تنوع طبیعی عظیم ل. از شمال تا جنوب قلمرو برزیل، اکوسیستم های مختلفی را می یابیم که تنوع زیستی ممتازی را تشکیل می دهند.
اگرچه این کشور گرمسیری معمولاً با گونه های عجیب و غریب تری مانند گونه هایی که در جنگل های آمازون یافت می شوند مرتبط است، برخی از نژادهای سگ که بسیار نماینده تاریخ و فرهنگ برزیل هستند نیز از خاک آن سرچشمه گرفته اند.در این مقاله در سایت ما از شما دعوت می کنیم با نژادهای سگ در برزیل آشنا شوید و برخی از کنجکاوی ها در مورد ظاهر و رفتار آنها را کشف کنید.
فیلا برزیلی: اولین”در بین نژادهای سگ برزیل
Fila brazilian سگی بزرگ با توده عضلانی ممتاز است که دارای جنبه قدرتمندی است. و با ابهت بدنه آن دارای نیمرخ مستطیل شکل و کمی شیبدار است، زیرا پشت آن کمی بالاتر از جلو است. پوست آن ضخیم است و به راحتی به بدنش چسبیده است و به این نژاد برزیلی اصیل چند جفت می دهد.
فراتر از بدنه خیره کننده آن، ویژگی بسیار عجیب ردیف، نحوه حرکت آن است. آنها یکی از معدود سگ هایی هستند که هنگام راه رفتن، پاهای جلو و عقب را به طور همزمان در یک سمت حرکت می دهند. این روش بسیار خاص راه رفتن به دلیل شباهت آشکاری که با حرکات این حیوان دارد، با نام شتر راه رفتن شناخته می شود.
فیلای برزیلی شخصیت قوی دارد و خلق و خوی او تا حدودی پیچیده است. فیلاها در هسته خانوادگی خود بسیار مهربان و ارادتمند به عزیزان هستند و همچنین در زندگی با فرزندان صبر قابل توجهی از خود نشان می دهند. با این حال، آنها معمولا محفوظ هستند و می توانند نسبت به افراد و حیوانات ناشناخته بدبین یا بی اعتماد باشند. بنابراین، این نژاد به سرپرستان با تجربه و صبور نیاز دارد که فداکاری و توانایی آموزش مثبت آنها را داشته باشند. علاوه بر این، یک فیلا باید زودتر اجتماعی شود تا یاد بگیرد که با مردم، حیوانات دیگر و اسباب بازی های خود ارتباط برقرار کند.
با توجه به تاریخچه آن، می دانیم که Fila Brasileiro حاصل تلاقی بین سگ های بومی برزیل و برخی از نژادهای معرفی شده توسط مهاجران پرتغالی، مانند بولداگ ، ماستیف و Bloodhoundدر حال حاضر، هنوز در مورد نحوه تولید این صلیب ها اختلاف نظر وجود دارد. برخی از مورخان می گویند که آنها به طور طبیعی اتفاق افتاده اند، در حالی که برخی دیگر ادعا می کنند که آنها عمداً برای ایجاد یک نژاد بسیار قوی و سرسخت، با مهارت های قابل توجه شکار و نگهبانی انجام شده اند.
ابتدا، این نژاد به عنوان یک "چند کارکردی" استفاده شد کارگر روستایی: حفاظت از زمین های ساکنان، گله داری، و شکار بردگان سعی کرد فرار کند (بردگی تا سال 1888 در برزیل قانونی بود). در همان زمان، از ردیف ها برای شکار حیوانات بزرگ (عمدتا پوما و سایر گربه ها) استفاده می شد. بعدها، این سگ های پشمالو به عنوان سگ های پلیس آموزش دیدند و همچنین جایگاه خود را در بین بهترین سگ های نگهبان به دست آوردند و به عنوان حیوان خانگی مورد علاقه و محافظ بسیاری از خانواده ها پذیرفته شدند.
در سال 1940، فیلا برازیلیرو توسط AKC (باشگاه لانه‌داری آمریکا) به رسمیت شناخته شد و اولین نژاد سگ در برزیل بود که به طور رسمی توسط انجمن‌های بین‌المللی سگ‌ها ثبت شد.
تریر برزیلی: فاکس محبوب پائولیستینها
تریر برزیلی ، که در کشور مبدأش به نام روباه پولیستینها شناخته می شود، به عنوان برابر با ردیف زمانی که کریتریون محبوب ترین نژاد برزیلی در جهان است. اما بر خلاف هموطنان "بزرگ" خود، فاکس پائولیستینها یک سگ کوچک تا متوسط است که اندازه دقیق آن بر اساس میراث ژنتیکی آن تعیین می شود. بدنه آن نمای مربعی دارد و خطوط نرمی را به نمایش می گذارد که ظاهری بسیار زیبا به این عضو جذاب خانواده تریر می دهد.
یکی از بارزترین خصوصیات ظاهری این نژاد، موهای کوتاه و صاف آن است که به قدری نزدیک به هم و به بدن سگ چسبیده اند که اجازه نمی دهند پوستشان نمایان شود.این نوع خز بسیار متراکم و جذاب « خز موش صحرایی» نام دارد.
تریر برزیلی یک سگ است بیش فعال ، باهوش و کنجکاو ، با خلق و خوی بسیار بشاش و بصیر. وقتی آموزش خوبی دریافت می کنند، این پشمالوها به راحتی می توانند تعداد زیادی کار، ترفند و ورزش با سگ را بیاموزند علیرغم اینکه بسیار مهربان و وفادار به خانواده خود هستند، Fox Paulistinha یک سگ مستقل است که شخصیتی قوی از خود نشان می دهد و زمانی که نگهبانانش تجربه کافی برای آموزش و اجتماعی کردن آن به عنوان یک توله سگ نداشته باشند، می تواند سرسخت و سرزمینی شود.
کارشناسان به ما می گویند که روباه پالیستینا از تلاقی بین سگ های بومی برزیل با نمونه هایی ازمتولد شده است. فاکس تریر و جک راسل تریر که با کشتی های پرتغالی و هلندی به سواحل برزیل می رسید.گفته می شود که ساکنان با سگ های کوچک تریر سفر می کردند تا از تکثیر موش ها در کشتی های خود جلوگیری کنند. با این حال، تخمین زده می شود که ظاهر و رفتار تریر برزیلی کنونی می تواند تحت تأثیر تلاقی های بعدی با پینچر و باشد. چیهواهوا
قبل از پذیرفته شدن به عنوان حیوان خانگی مورد علاقه بسیاری از خانواده ها، روباه پالیستینا برای شکار (جوندگان کوچک، عمدتاً) واستفاده می شد. صرفه جویی.
بولداگ کمپیرو
این نژاد در قرن نوزدهم در منطقه جنوبی برزیل از تلاقی بین بولداگ انگلیسی و متولد شد. بول تریر همانطور که می توان حدس زد، این سگ یک سگ با جثه متوسط، با عضلات ممتاز و حرفه ای عالی برای کار است.با وجود نداشتن "مرزهای متقاطع"، Bulldog campeiro (همچنین به عنوان Bordoga شناخته می شود) تا دهه 1970 در برزیل بسیار محبوب بود.
در اصل، این سگ ها برای نظارت و کنترل گاوها در منطقه جنوبی برزیل، عمدتا در ایالت های ریو گراند استفاده می شدند. دو سول و سانتا کاتارینا با توجه به قدرت، مقاومت، سرعت و استعداد کار، آنها را به منطقه مرکزی کشور بردند و از آنها برای کشتن خوک استفاده می کردند و سایر حیواناتی که برای مصرف انسان خلق شده اند.
وقتی اقدامات بهداشتی در کشتارگاه ها تنظیم و تقویت شد، در طول دهه 70، بولداگ Campeiro تقریباً از برزیل منقرض شد. با این حال، برخی از پرورش دهندگان خود را وقف "نجات" نژاد، تولید دودمان های جدید "خالص" و ایجاد یک الگوی زیبایی شناختی بهتر برای دستیابی به رسمیت شناختن کرده اند.
در سال 2001، کنفدراسیون سینماشناسی برزیل بولداگ کمپیرو را رسماً به رسمیت شناخت. با این حال، تحسین کنندگان این نژاد واقعاً برزیلی همچنان خود را وقف به رسمیت شناختن بین المللی از FCI (فدراسیون بین المللی سینماشناسی) می کنند.
ردیاب برزیلی
در حالی که فیلا اولین سگ برزیلی بود که توسط انجمن بین المللی سگ ها به رسمیت شناخته شد، ردیاب برزیلی اولین نژاد سگ از برزیل بود که به طور رسمی توسط این سگ به ثبت رسید. FCI، در سال 1967. متاسفانه، ردیاب برزیلی چند سال بعد، در سال 1973، توسط FCI و CBKC منقرض شد. استفاده روزافزون از آفت کش ها در مزارع روستایی که به شیوع برخی بیماری ها افزوده شد، عملاً کل جمعیت ردیاب های برزیلی را در طول دهه 1970 از بین برد.
سگ بو برزیلی که به آن سگ بوی آمریکایی نیز می گویند، یک سگ شکاری از نوع سگ بوی بود.این سگی با جثه متوسط بود که قدش در قسمت پژمرده‌اش بین 62 تا 67 سانتی‌متر متغیر بود، با خلق و خوی پر انرژی و اجتماعی، اما می‌توانست به چیزی تبدیل شود. سرسخت» زمانی که او آموزش کافی را از معلمان خود دریافت نکرد. در حال حاضر، برخی از پرورش دهندگان برزیلی سعی می کنند نژاد اصلی را "دوباره" پرورش دهند، اما هنوز موفقیت چشمگیری نداشته اند.
سرانو بولداگ
تاریخ بولداگ سرانو در بسیاری از مواقع با بولداگ روستایی مخلوط و اشتباه گرفته شده است. کنفدراسیون برزیلی نژادهای سگ تأیید می‌کند که در واقعیت، این دو نژاد همیشه وجود داشته‌اند، اما شباهت‌های فیزیکی آنها و این واقعیت که آنها در برخی از اجداد مشترک هستند، باعث سردرگمی شده است.
اولین بولداگ سرانو از تلاقی بین سگ های بومی جنوب برزیل با برخی از نمونه های بولداگ انگلیسی وبوجود آمدند.بولداگ قدیمی انگلیسی (گاوگول قدیمی انگلیسی که اکنون منقرض شده است)، که همراه اولین مهاجران اروپایی ساکن در منطقه جنوبی برزیل بود.با این حال، تخمین زده می شود که ظاهر و رفتار بولداگ سرانو فعلی نیز توسط برخی ضربدرها با Alano español و با " مشخص شده است. fila de terceira" (نژادی با اصالت پرتغالی که آن هم از بین رفته است).
از لحاظ تاریخی، بولداگ سرانو برای حفاظت از مزارع مولد در جنوب برزیل و چرای گاو استفاده می شده است. در حال حاضر، این نژاد توسط کنفدراسیون سینما شناسی برزیل به رسمیت شناخته شده است، اما توسط انجمن های بین المللی سگ ها به رسمیت شناخته نمی شود.
Dogue Brasileiro یا Dogo de Brasil
Dogue brasileiro (یا Dogo de Brasil) از تلاقی یک نر بول تریر سرچشمه می گیرد. و یک بوکسور ماده ایجاد آن به پدرو پسوا ریبیرو دانتا، خالق مشهور برزیلی نژاد بول تریر بین دهه 60 و 80 نسبت داده شده است.با این حال، داستان محبوب می گوید که، در واقعیت، این همسایه دانتا بود که از او خواست از یکی از بول تریرهای نر خود با یک بوکسور زن همسایه عبور کند. بنابراین، در اواسط سال 1978، اولین نسخه از Dogue brasileiro متولد شد، اولین نژاد سگ در برزیل که در یک محیط شهری ایجاد شد
دانتا از روی کنجکاوی یکی از توله های متولد شده از این صلیب را نگه داشت. دانتا با درک اینکه پسر کوچولو در حال رشد بسیار سالم است، قوی، چابک و در عین حال بدنی ظریف به دست می آورد ، و همچنین خود را مطیع و مستعد تمرین نشان می دهد. تصمیم گرفت به این نژاد جدید برزیلی تداوم بدهد. در ابتدا پرورش دهنده این نژاد را با نام "Bull Boxer " به عنوان ادای احترام به والدین خود تعمید داد.
در طول قرن بیستم، Dogo de Brasil توسط کنفدراسیون سگ های برزیل (CBKC) به رسمیت شناخته شد. در حال حاضر، این نژاد در حال نزدیک‌تر شدن به شناسایی توسط FCI است، و تنها برای تأیید وجود 8 دودمان همگن که والدین، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها یا پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها مشترک نیستند و حداقل از 2 نر و 6 ماده منشأ گرفته‌اند، وجود ندارد.
اولهیرو گائوچو (سگ گوچو گائوچو برزیل)
ovejero gaucho یکی دیگر از نژادهای سگ از برزیل است که توسط کنفدراسیون سگ های سگ برزیل به ثبت رسیده است، اما هنوز در انتظار شناسایی است. انجمن های بین المللی سگ ها سگی با جثه متوسط، هوش عالی، چابکی قابل توجه و خلق و خوی فعال، هوشیار و بسیار وفادار در نگاه اول شباهت آن به سگ را میتوان تشخیص داد. کولی مرزی ، اما هنوز مشخص نیست که چند نژاد در تولد سگ گاوچو نقش داشته اند. از این نژاد نیز مانند همه سگ های گله عمدتاً برای گله داری و حفاظت از زمین های نگهبانان آنها استفاده شده است.
پامپاس وادیرو
پامپاس وادئیروس سگ هایی با قسمت متوسط، با بدنی مستطیل شکل و ظاهری روستایی سگ شکاری وادئیرو به عنوان یک سگ شکاری خوب، دارای تیز شده و همیشه نسبت به محرک های محیط خود هوشیار است. خلق و خوی او متعادل و مطیع است که آموزش او را تسهیل می کند. در هسته خانوادگی خود، Veadeiros به سرپرستان خود بسیار وفادار هستند و با بچه ها بسیار صبور هستند. با این حال، آنها می توانند در حضور غریبه ها بی اعتماد یا ترسناک باشند. بنابراین نژادی است که نیاز به توجه ویژه به اجتماعی شدن اولیه
طبق گزارش کنفدراسیون سگ های سگ برزیل، وادئیروها قبلاً از قرن نوزدهم در منطقه جنوبی برزیل حضور داشتند، اما این نژاد هنوز از FCI به رسمیت شناخته نشده است.
نژادهای سگ برزیلی ناشناخته
علاوه بر سگ هایی که قبلاً ذکر شد، برزیل دارای نژادهای دیگری است که هنوز توسط کنفدراسیون سگ های سگ برزیل یا انجمن های بین المللی سگ ها به رسمیت شناخته نشده اند. این سگ ها گذشته از عدم شناسایی رسمی، قرن ها مردم برزیل را همراهی می کنند و حمایت تاریخی-فرهنگی برخی از مناطق برزیل به شمار می روند
بنابراین ذکر نژادهای زیر را فراموش نمی کنیم:
- "Boca-Preta Sertanejo" یا "Cão-sertanejo"
- گریفون ریشدار
- مانتیکیرا شپرد
