آنچه را که ما به عنوان پاراکیت معمولی می شناسیم را می توان به عنوان پاراکیت استرالیایی، طوطی استرالیایی یا کاتای استرالیایی نیز نامید. در لاتین، Melopsittacus undulatus یک پرنده بومی استرالیا است که به عنوان حیوان خانگی در سراسر جهان بسیار محبوب است. آنها کاملاً تنها در داخل یا خارج از خانه زندگی می کنند، اگرچه آنها پرندگان بسیار اجتماعی هستند که دوست دارند همراهی داشته باشند که با او غذا یا بازی را به اشتراک بگذارند.
ظاهر فیزیکی
طواقچه حدود 18 سانتی متر و وزن آن حدود 35 گرم است. آنها دارای منقار سبز خاکستری خمیده و پاهای قدرتمندی هستند که به آنها اجازه می دهد بدون مشکل بالا بروند. پرهای آن در برخی نواحی مانند شکم صاف و در گردن، بالها و دم خالدار است. هر نسخه یک نقاشی منحصر به فرد دارد
وحشی ها به طور قابل توجهی کوچکتر هستند و طیف رنگی دارند که فراتر از سبز نیست، برعکس، انتخاب ژنتیکی در اسارت منجر به طوطی های آبی، خاکستری، بنفش، سفید و زرد می شود (و حتی مخلوط بین رنگ ها).
سن نیز با خطوط روی پیشانی مشخص می شود، جوانان آن را با خطوط پوشانده و بزرگسالان آن را صاف و شفاف دارند. جوان ها نیز دارای پرهایی با رنگ های کمتر شدید هستند. طوطی جوان نیز به این دلیل متفاوت است که چشم کاملاً سیاهی دارد و با رشد عنبیه روشن تر می شود و حلقه سفیدی در اطراف مردمک سیاه باقی می ماند (به جز در نوع مغلوب پیا که این رنگ عنبیه را ایجاد نمی کند).
رفتار - اخلاق
طوطی همانطور که قبلاً گفتیم یک پرنده اجتماعی است که دوست دارد با تقلید صداهایی ارتباط برقرار کند که، اگرچه اینطور نیست. همانطور که در مورد طوطی ها توسعه یافته است، به آنها اجازه می دهد تا آهنگ های مختلفی را برای برقراری ارتباط احساسات یا احساسات خود در همه زمان ها منتشر کنند. مرد معمولاً آواز می خواند در حالی که ماده معمولاً صداهای کوتاه تولید می کند.
آنها خنده دار و کنجکاو هستند ، اگر خوشحال باشند کمی پر سر و صدا هستند، زیرا دوست دارند آنچه را که احساس می کنند منتقل کنند. علاوه بر این، طوطی در حالت فیزیکی بهینه، فعال و آرام خواهد بود. در گرمترین ساعات مانند ظهر، طوطی معمولاً آرامتر است. همچنین می تواند عصبانی شود، نگرشی که اگر ببینیم در حالی که منقارش را باز کرده و بال می زند هیجان زده اش را تشخیص می دهیم.
در طبیعت آنها در مستعمرات زندگی می کنند به همین دلیل از طریق مشاهده سایر طوطی های مجاور یاد می گیرند که چگونه باید رفتار کنند.
مراقبت
بسیاری از مردم تصمیم میگیرند طوطی را بپذیرند زیرا مراقبت از آن بسیار ساده است، البته باید مفاهیم اولیه مانند استفاده از قفس افقی حداقل 50 سانتیمتری را داشته باشیم تا طوطی ما بتواند پرواز کند. آبخوری، دانخوری، استخوان دهنه یا کلسیم و یک اسباب بازی اضافه کنید.
همچنین مهم است که او علاوه بر رژیم غذایی معمول بر اساس ارزن و دانه قناری، گهگاه میوه (سیب یا گلابی) دریافت کند.) و سبزیجات (نخود یا اسفناج) و همچنین یونجه. هرچه رژیم غذایی طوطی تان متنوع تر باشد، سالم تر به نظر می رسد.
به او اجازه دهید هر از گاهی پرواز کند (به شرطی که ابتدا تمرین را شروع کرده باشید) و یک استخر پرنده بخرید. استخر علاوه بر لذت بردن آنها از بروز بسیاری از بیماری ها جلوگیری می کند.
سلامتی
طوطی ممکن است به بیماری های مختلفی مبتلا شود که با مطالعه دقیق این بخش سلامت می توانید از بسیاری از آنها پیشگیری کنید:
شکستگی: ممکن است اتفاق بیفتد که طوطی شما در تلاش برای پرواز شکسته شود یا زمانی که به شدت در نقطه ای از قفس چنگ می زند. سعی کنید یک آتل روکش شده با کمی چسب درست کنید و یک هفته صبر کنید، خوب می شود.
مالخولیا: زمانی ظاهر می شود که یکی از عزیزان بمیرد یا مفقود شود. اگر نر دارید، او را در کنار نر یا ماده دیگری قرار دهید، برعکس، اگر زن است فقط می توانید با یک مرد به او بپیوندید.
چاقی: کشنده نیست اما به طور جدی بر سلامت شما تأثیر می گذارد. تغییر تغذیه و کاهش یونجه.
رسفریادو: معمولاً به دلیل جریان یا تغییرات ناگهانی دما اتفاق می افتد، بیش از ۲ یا ۳ روز طول نمی کشد تا ناپدید شود. می‌توانید ویتامین‌های نوع B را برای بهبودی سریع اضافه کنید.
میت جرب: میتوانیم بگوییم که طوطی ما انگل دارد زیرا دلمه روی منقار یا پاهایش ظاهر می شود.فقط افزودن روغن به نواحی آسیب دیده معمولاً از بین می رود، اگرچه ما خرید یک ضد انگلی را برای فروش در فروشگاه های حیوانات خانگی توصیه می کنیم. از اسپری استفاده کنید.
آسم: مزمن است و میتوانیم آن را با مشکل تنفسی طوطی تشخیص دهیم. اگرچه باعث مرگ نمی شود، اما پس از تشخیص باید برخی از دستورالعمل ها را برای رفتار آرام دنبال کنیم.
یبوست: وقتی می بینیم که سعی می کنند اجابت مزاج کنند اما چیزی بیرون نمی آید، می توانیم در مورد یبوست صحبت کنیم، به آنها کاهو بدهیم.
