کانگورو خاکستری شرقی یا کانگورو غول پیکر (Macropus giganteus) دومین گونه بزرگ کانگورو در جهان است که تنها پس از کانگورو قرمز است، زیرا ارتفاع آنها تا 2 متر می رسد. این حیوانات کنجکاو اسرار و ویژگی های زیادی دارند. آیا می خواهید در این برگه در سایت ما ویژگی ها، زیستگاه و رژیم غذایی کانگورو خاکستری شرقی را کشف کنید ؟ به خواندن ادامه دهید!
منشا کانگورو خاکستری شرقی
این کیسه داران بومی استرالیا هستند، بیشتر از کانگوروهای قرمز معروف هستند، اگرچه تا حدودی کوچکتر هستند، اما بسیار گسترده تر در سراسر جهان هستند. قلمرو استرالیا.
کانگوروهای خاکستری دو گونه هستند: شرقی و غربی که از نظر رنگ و ریخت شناسی متفاوت هستند.
ویژگی های کانگورو خاکستری شرقی
این کانگوروها برخی از بزرگترین کیسه‌داران در جهان هستند، زیرا نمونه‌هایی وجود دارند که می‌توانند تا ۲ متر اندازه‌گیری کنند. با یک وزن در نرهای 50 تا 66 کیلوگرم ، با دوشکلی جنسی مشخص در گونه، زیرا ماده ها به سختی وزن دارند 17 -40 کیلو
رنگ خز آن خاکستری مرواریدی است که بین کانگوروهایی که در نواحی شرقی و غربی زندگی می کنند متفاوت است، زیرا آنها سایه های خاکستری متفاوتی دارند، از خاکستری تیره تا خاکستری مایل به خاکستری.
این کانگوروها صرف نظر از رنگ خزشان، پاهای واقعا قوی و قدرتمندی دارند که به لطف آن می توانند به سرعت های بسیار خوبی برسند. ثبت شده است که آنها می توانند 64 کیلومتر در ساعت برسند و مسافت های زیادی را بپرند.
آنها مانند همه کیسه داران کیسه ای به نام کیسه دار دارند که هنگام تولد بچه های خود را در آن می گذارند، در آنجا شیر می دهند و رشدشان به پایان می رسد.
زیستگاه کانگوروهای خاکستری شرقی
کانگوروهای خاکستری شرقی تقریباً در تمام مناطق استرالیا زندگی می کنند. آنها همچنین در جزیره تاسمانی، جزیره ماریا و جزیره سه هاموک یافت می شوند.
این پراکندگی در بسیاری از مناطق به دلیل سازگاری زیاد این کانگوروها امکان پذیر است، زیرا آنها در مناطق بسیار متنوعی مانند محله ها، جنگل های کوهستانی، جنگل های نیمه گرمسیری زندگی می کنند و حتی مناطقی که مزارع وجود دارد.رایج ترین آنها این است که در مناطقی زندگی می کنند که بارندگی های مکرر وجود دارد، اگرچه جمعیت هایی نیز وجود دارند که مناطق خشک را اشغال می کنند.
تغذیه کانگوروهای خاکستری شرقی
کانگوروها جانوران گیاهخوار هستند که تقریباً از تمام پوشش گیاهی مناطقی که در آن زندگی می کنند تغذیه می کنند. به عنوان مثال، آنها تمایل دارند به علف ها و علف های جوان روی بیاورند که پروتئین آنها را تامین می کند و آنها را هیدراته نگه می دارد. همچنین از برگ گیاهان مختلف، برخی قارچ ها و برخی میوه ها تغذیه می کنند.
دندان های این حیوانات به خوبی با غذایی که می خورند سازگار است، دندان های آسیاب قادر به بریدن علف ها و دندان های ثنایا هستند که به آنها اجازه می دهد علف ها را از زمین بیرون بکشند.
پرورش کانگورو خاکستری شرقی
ماده ها معمولاً با هم جمع می شوند، زیرا روابط بسیار قوی با یکدیگر برقرار می کنند. این امر در مورد زایمان و پرورش بسیار کاربردی است، به این ترتیب آنها از خطرات احتمالی که در کمین آنها هستند بیشتر محافظت می شوند.ماده ها از 17-20 ماهگی بارور هستند، نرها تا 25 سالگی بارور نیستند.
آنها می توانند در هر زمانی از سال جفت گیری کنند، اگرچه اکثر زایمان ها در تابستان انجام می شود. معمولاً نرها برای جفت گیری با یکدیگر می جنگند و فقط آنهایی را تولید می کنند که قادر به شکست دادن دیگری باشند.
کانگوروهای خاکستری ویژگی بسیار خاصی دارند، زیرا قادرند جنین های درون خود را منجمد کنند که به آنمی گویند. diapause ، تا کیسه مادر برای کانگورو بعدی آزاد شود.
در هر زایمان فقط یک گوساله متولد می شود ، تا زمانی کهشود، در کیسه مادرش می ماند.550 روزه که در آن زمان از شیر گرفته می شود و از کیسه خارج می شود.
