آرتریت یک فرآیند التهابی در مفاصل است که معمولا باعث لنگش در حیواناتی می شود که از آن رنج می برند. انواع مختلفی از آرتریت در سگ وجود دارد، اما صرف نظر از نوع آن، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب برای کنترل بیماری و جلوگیری از آسیب غیر قابل برگشت به مفصل مهم خواهد بود.
آرتریت در سگ چیست؟
آرتریت به عنوان التهاب مفاصل، به طور خاص در غضروف مفصلی و غشای سینوویال تعریف می شود..
آسیب به این عناصر مفصلی می تواند توسط یک عامل عفونی، واسطه های التهابی یا آنزیم های پروتئولیتیک آزاد شده توسط سلول های التهابی و سلول های غضروف مفصلی و غشای سینوویال ایجاد شود.
انواع آرتریت در سگ
آرتریت در سگ ها را می توان بر اساس چندین معیار طبقه بندی کرد:
- علت شناسی: عفونی یا غیر عفونی. به نوبه خود، غیر عفونی به عنوان فرساینده و غیر فرسایشی طبقه بندی می شود.
- نوع اگزودا: سروزی، فیبرینی، چرکی یا لنفوپلاسمیتیک.
- طول یا مزمن: حاد، تحت حاد یا مزمن.
- درجه التهاب یا شدت: خفیف، متوسط یا شدید.
وقتی چندین مفاصل به طور همزمان تحت تاثیر قرار می گیرند، از پلی آرتریت صحبت می کنیم.
علل آرتریت در سگ
صرف نظر از اینکه این آرتریت عفونی یا غیر عفونی باشد، می توان آنها را به نوبه خود بر اساس مزمن بودن و شدت فرآیند طبقه بندی کرد.
لازم به ذکر است که زمانی که فرآیند التهابی مزمن می شود، آسیب جبران ناپذیری در مفصل ایجاد می شود که منجر به تخریب مفصل می شود که به آن آرتروز یا بیماری دژنراتیو مفصل می گویند.
آرتریت عفونی یا سپتیک
عوامل عفونی درگیر معمولا باکتری یا مایکوپلاسما هستند، اگرچه ویروس ها و قارچ ها نیز ممکن است درگیر باشند. به طور معمول پاتوژن ها از طریق خون به مفصل می رسند. در موارد کمتر، آنها با تلقیح مستقیم عامل ایجاد می شوند.به عنوان مثال، به دلیل سوراخ شدن مفصل بدون رعایت شرایط عقیمی یا به دلیل انتشار یک فرآیند عفونی در بافت اطراف مفصل.
آرتریت غیر عفونی
مشخصه آنها این است که فرآیندهای التهابی استریل هستند، یعنی هیچ عامل عفونی درگیر نیست . به نوبه خود به دو نوع طبقه بندی می شوند:
- فرسایش: همانطور که از نام آن پیداست، آرتریت هایی هستند که در آن فرسایش غضروف مفصل رخ می دهد. در سگ، آرتریت فرسایشی است آرتریت روماتوئید، که معمولا مفاصل کارپ، تارسال و بین فالانژیال را درگیر می کند. در این آسیب شناسی، کمپلکس های ایمنی تشکیل می شوند (پیوندهای آنتی ژن-آنتی بادی) که در مفصل رسوب می کنند و باعث بروز یک پاسخ التهابی و ایجاد آسیب در ساختارهای مفصلی می شوند.
- غیر فرسایشی: در این حالت غضروف مفصلی تحت تأثیر قرار نمی گیرد.آنها همچنین با تشکیل و رسوب کمپلکس های ایمنی در مفصل رخ می دهند. آنها با بیماری های ناشی از سیستم ایمنی (مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک)، التهاب مزمن (اوتیت، پیومتر)، لیشمانیوز، و نئوپلاسم مرتبط بوده اند.
علائم بالینی آرتریت در سگ
در سگ های مبتلا به آرتریت می توانیم علائم بالینی مختلفی را مشاهده کنیم:
- لنگش یا لنگش: این به این دلیل است که فرآیند التهابی در سطح مفصل باعث درد و اختلال در عملکرد می شود. به طور معمول، لنگش خفیف و متناوب شروع می شود، اما به تدریج شدیدتر و مکرر می شود. باید در نظر داشت که لنگش می تواند با ورزش، پس از دوره های طولانی استراحت و با تغییرات آب و هوا (عمدتاً سرد) تشدید شود.
- راه رفتن غیرعادی: برخی از سگ ها به جای اینکه لنگی آشکار نشان دهند، راه رفتن سفت و محدود را نشان می دهند.
- اصلاح وضعیت نشستن: اساساً در آرتریتی که مفصل زانو یا مچ پا را درگیر می کند.
- ضخیم شدن مفاصل درگیر
- در لمس، می توانید تورم، گرمی و کرپیتوسرا تشخیص دهید(صدای کلیک هنگام حرکت مفصل). حتی ممکن است یک پاسخ دردناک برای دست زدن وجود داشته باشد.
- محدوده حرکتی مفصل (یا خم شدن/کشش، ابداکشن/اداکشن یا چرخش) ممکن استکاهش به دلیل ایجاد فیبروز.
درمان آرتریت در سگ
درمان بسته به نوع خاص آرتریت متفاوت خواهد بود.به طور کلی، آرتریت عفونی با آنتی بیوتیک ها و شست و شوی مفاصل درمان می شود، در حالی که آرتریت غیر عفونی، که فرآیندهایی با واسطه ایمنی است، بادرمان می شود. داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی علاوه بر این، اگر علت اولیه آرتریت با واسطه ایمنی شناخته شده باشد (لیشمانیوز، نئوپلاسم و غیره)، باید درمان خاصی برای پاتولوژی مذکور ایجاد شود.
درمان اختصاصی با آنتی بیوتیک ها یا سرکوب کننده های ایمنی ممکن است با درمان های کمکی (مسکن ها، غضروفی ها، مواد مغذی یا فیزیوتراپی) تکمیل شود.
داروهای درمان آرتروز در سگ
- آنتی بیوتیک : به دو صورت سیستمیک و موضعی (داخل مفصلی) تجویز می شود. نمونه برداری از مایع سینوویال، کشت میکروبی و آنتی بیوگرام برای انتخاب یک آنتی بیوتیک موثر در برابر میکروارگانیسم مسئول آرتریت ضروری است.از مسیر سیستمیک آنتی بیوتیک ها با پرفیوژن خوب در سطح مفاصل (پنی سیلین ها، اکسی تتراسایکلین ها، فلوروکینولون ها، سفالوسپورین ها، کلرامفنیکل و غیره) و در مسیر داخل مفصلی از آنتی بیوتیک هایی استفاده می شود که سینوویت شیمیایی را القا نمی کنند (پنی سیلین، دوکوم سیکلینی، لیکسینی سیکلینی و غیره).
- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: پردنیزون، آزاتیوپرین، سیکلوفسفامید، یا لفلونوماید. هدف این است که دارو را با حداقل دوز موثر برای کاهش تا حد امکان اثرات نامطلوب درمان (اختلالات گوارشی، کم خونی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، سمیت کبدی، سمیت کلیوی) کاهش دهیم.
- ضد التهاب: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی عمدتاً مانند کارپروفن، ملوکسیکام یا فیروکوکسیب.
- تسکین دهنده های درد: مانند ترامادول یا گاباپنتین.
چگونه به سگ مبتلا به آرتروز کمک کنیم؟
فرای درمان پزشکی تجویز شده توسط دامپزشک، می توانید تعدادی از عوامل را در نظر بگیرید که به کاهش درد مفاصل در سگ شما کمک می کند:
- کنترل وزن: اضافه وزن فشار مضاعفی به مفاصل شما وارد می کند که می تواند شرایط را تشدید کند. بنابراین، نگه داشتن سگ در وزن ایده آل به کاهش آسیب مفاصل کمک می کند.
- تمرینات بدنی: ورزش سبک تا متوسط به حفظ دامنه حرکتی و انعطاف پذیری مفاصل کمک می کند. شنا یک فعالیت کم تاثیر است که به بهبود توده عضلانی بدون فشار بیش از حد مفاصل کمک می کند، بنابراین می تواند مکمل خوبی در طول درمان آرتروز باشد.
- مواد مغذی: موادی هستند که بخشی از غذا هستند و فواید سلامتی دارند. برخی مانند کندرویتین سولفات، گلوکزامین سولفات، گلوکزامین هیدروکلراید، اسیدهای چرب امگا 3 یا ویتامین C به محدود کردن آسیب مفاصل و کاهش علائم آرتریت در سگ ها کمک می کنند.
- کندروپروتکتورها: اثر ضد التهابی آهسته ای دارند و مواد مغذی را برای کاهش تحلیل مفاصل فراهم می کنند.
- فیزیوتراپی: ماساژ، کشش یا ورزش برای حفظ دامنه حرکتی.
امید به زندگی سگ مبتلا به آرتریت
پیش آگهی یک فرد مبتلا به آرتریت بسته به عوامل مختلفی می تواند متفاوت باشد:
- سن
- مفصل آسیب دیده
- تعداد مفاصل درگیر
- میکروارگانیسم جدا شده، در مورد آرتریت عفونی
- وجود سایر بیماری های همراه
- درمان با چه سرعتی آغاز می شود
باید در نظر داشته باشیم که آرتریت به خودی خود یک بیماری کشنده نیست. با این حال، ممکن است همراه با سایر آسیب شناسی های جدی باشد که ممکن است پیش آگهی حیوان را بدتر کند. در هر صورت تشخیص زودهنگام و ایجاد درمان مناسب در کنترل بیماری و افزایش طول عمر سگ مبتلا به آرتروز تعیین کننده خواهد بود.
