اگر سگ ما با تورمی در زیر گوش ظاهر شد که ما را به یاد اوریون می‌اندازد، می‌توانیم از خود بپرسیم: آیا سگ من می‌تواند اوریون داشته باشد.؟». پاسخ این است که بله، اگرچه این یک بیماری شایع نیست و این نوع انتقال نادر است، اما سگ ما ممکن است ویروسی را که باعث ایجاد آن در افراد می شود، گرفته باشد، ویروسی که مربوط به عامل بیماری دیستمپر سگ است که باید به نظر برسد که سگ بنشیند..
اوریون در سگ چیست؟
اوریون به التهاب غدد بزاقی پاروتید(پاروتیت) گفته می شود که V شکل هستند و زیر هر گوش ما قرار دارند. سگ، در پایه غضروف گوش. غدد بزاقی اصلی سگ از چهار جفت غده تشکیل شده است: پاروتید، زیر فکی، زیر زبانی و زیگوماتیک که تولید بزاق را کنترل می کنند. در گربه جفت چهارم، غدد مولر اضافه می شود. بزاق حاوی آنزیمی به نام آمیلاز است که نشاسته را به گلوکز تجزیه می کند تا بدن بتواند از آن استفاده کند، بنابراین فرآیند گوارش از آنجا شروع می شود.
در توله ها، اوریون توله سگ سلولیت جوانی نامیده می شود که به آن پیودرمای جوانی یا درماتیت گرانولوماتوز استریل نوجوان نیز می گویند. این بیماری سگ‌های کمتر از چهار ماه را درگیر می‌کند و باعث ادم پوزه و ناحیه دور چشم می‌شود، همراه با جوش‌هایی که در ناحیه پینا پوسته می‌شوند و می‌توانند قسمت عمودی کانال گوش را تحت تأثیر قرار دهند و ناحیه را در هنگام لمس ضخیم و داغ می‌کنند. با توسعه احتمالی اوتیت.تصویر به سمت آلوپسی پیش می رود، سفت شدن پوست و بعداً فرسایش و زخم روی پوزه و چانه ظاهر می شود. ممکن است در غدد لنفاوی فک پایین افزایش یابد که می تواند زخم ایجاد کند. التهاب عمیق (سلولیت) می تواند به فولیکول های مو آسیب برساند و منجر به زخم شود.
علل اوریون در سگ
پاتوتیت در سگ ها می تواند ناشی از:
- تروماتیسم مانند ضربات با تلقیح اجسام خارجی که می تواند غده را ملتهب و عفونی کند.
- ثانویه نسبت به سایر فرآیندها مانند فارنژیت یا سنگ های بزاقی که در مجرای پاروتید گیر کرده اند و با التهاب غده باعث ایجاد آب مروارید می شوند. همچنین می تواند در نتیجه بیماری دیستمپر سگ باشد.
- گاهی اوقات این بیماری در اثر انتقال ویروس ایجاد اوریون در انسان ایجاد می شود به دلیل تماس نزدیک با فرد مبتلا، نادر است اما مواردی وجود داشته است.افراد مخزن ویروس هستند و از طریق تماس مستقیم توسط آئروسل ها، فومیت ها یا ادرار منتقل می شود. علاوه بر این، ممکن است در گربه ها نیز رخ دهد.
ویروسی که باعث اوریون می شود متعلق به همان خانواده بیماری موسوم به دیستمپر سگ، Paramyxoviridae است، اما بر خلاف جنس که دیستمپر به آن تعلق دارد، که موربیلی ویروس است، اوریون ویروس اوریون متعلق به جنس Rubulavirus. این یک ویروس RNA است که در بزاق، مایع مغزی نخاعی، ادرار، مغز، خون و سایر بافت ها جدا شده است.
علائم اوریون سگ
ویروس اوریون ابتدا در غدد پاروتید قرار می گیرد و باعث تورم دردناک غدد با افزایش ناحیه می شود و ظاهر مشخصه اوریون را به آنها می دهد. سگ مبتلا علائم بالینی زیر را نشان می دهد :
- التهاب پاروتید کم و بیش مشهود است
- قرمزی و/یا چرک در غده
- سخت شدن غدد به دلیل افزایش بافت همبند
- تب
- درد
- آنورکسی
- پوسیدگی
- بی حالی
- کاهش وزن
بسته به شدت فرآیند، التهاب می تواند تا غدد زیر فکی گسترش یابد و حتی عصب صورت را تحت تاثیر قرار دهد و باعث فلج صورت شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم اوریون در سگ مراجعه به دامپزشک ضروری است.
تشخیص اوریون در سگ
پاروتیت خفیف ممکن است در درجه اول با التهاب بافت همبند فوری یا غدد لنفاوی زیرپاروتید اشتباه گرفته شود، به خصوص اگر آنها نیز تحت تاثیر قرار گرفته باشند. با سونوگرافی می توان اوریون را از سایر آسیب شناسی ها مانند آدنیت، آبسه یا سنگ در مجاری بزاقی افتراق داد.
تشخیص این بیماری عمدتاً بر اساس شرح حال است، یعنی یک تاریخ پزشکی باید تکمیل شود، زمانی که اگر حادثه‌ای داشته‌اید که می‌تواند باعث آن شود یا اگر با فرد بیمار مبتلا به اوریون در تماس بوده‌اید، روند را آغاز کرد.
مرحله بعدی لمس ناحیه برای تعیین شدت التهاب است، در صورتی که واقعا التهاب ناحیه باشد. پاروتید یا فرآیند دیگری است و همچنین گسترش آن به بافت ها و اعصاب فوری.
وقتی مشخص شد که این بیماری در غدد پاروتید است، آزمایش خون باید روی سگ انجام شود:
- شمارش خون لکوسیت های کل طبیعی یا کاهش یافته را با افزایش لنفوسیت ها نشان می دهد.
- اگر میزان آمیلاز سرم از 269-1462 U/L افزایش یابد، می توان به آسیب شناسی غدد بزاقی (پاروتیت یا سنگ های غده ای) مشکوک شد، از جمله فرآیندهای دیگر مانند بیماری پانکراس، بیماری الیگوریک کلیه. (تولید ضعیف ادرار)، اختلالات روده ای یا کبدی.
بزاق، اگزودای حلق یا مخاط دهان نمونه گرفته می شود و مواد ژنتیکی ویروس با PCR یا آنتی بادی علیه سایر عفونت ها جدا می شود.
چگونه اوریون در سگ ها را درمان کنیم؟ - رفتار
داروی خاصی برای اوریون در سگ های با منشا ویروسی موجود نیست، درمان اوریون در سگ ها علامتی خواهد بود، این است که برای تسکین علائم ناشی از بیماری است، مانند:
- ضد تب و ضدالتهاب برای کاهش تب و التهاب.
- مایع درمانی زیر جلدی یا داخل وریدی در صورت کم آبی بدن به دلیل بی اشتهایی.
- تغذیه با غذاهای نرم و راحت و آب فراوان.
اگر باکتریایی است، آنتی بیوتیک استفاده کنید و آبسه ها در صورت وجود باید زودتر تخلیه شوند.
پیش بینی
در کل پیش آگهی خوب است و در کمتر از دو هفته معمولاً درمان می شوند البته لازم است به یک مرکز دامپزشکی تا آنها تشخیص صحیح را برای سگ ما انجام دهند و بهترین درمان را تجویز کنند، بتوانند از برخی درمان های خانگی استفاده کنند، اما همیشه به عنوان مکمل و نه به عنوان جایگزین مشاوره دامپزشکی. به عنوان پیشگیری، اگر فردی در خانواده مبتلا به اوریون است، باید تماس با سگ یا گربه خود را به دلیل خطر انتقال به آنها محدود کنید.
درمان های خانگی اوریون در سگ
برخی از داروهایی که می توانند برای تسکین اندکی سگ ما استفاده شوند عبارتند از پارچه های سرد را روی ناحیه، با یا بدون مواد ضد ضد، بمالیم. -خواص التهابی مانند آلوئه ورا یا بابونه.یکی دیگر از داروهایی که به دلیل خواص ضدالتهابی خود می تواند تا حدودی درد و التهاب را تسکین دهد، خمیر خمیری با ریشه زنجبیل تازه است که مستقیماً روی ناحیه ملتهب قرار می گیرد.
اگرچه این درمان ها می توانند مکمل های عالی برای درمان دامپزشکی باشند، اما ما اصرار داریم، مراجعه به یک متخصص برای تشخیص بیماری و درمان آن بسیار مهم است.
