این دو نژاد سگ، که در انگلستان منشأ گرفتند، به طور سنتی برای شکار استفاده می شدند، اگرچه در حال حاضر بسیار است. یافتن آنها به عنوان حیوان خانگی، به ویژه در مورد بیگل های دوستانه، رایج است.
از آنجایی که نمونه‌های این دو نژاد از نظر اندازه، گوش‌های فلاپی و پوشش‌هایی که عموماً دارای سایه‌های سفید و قهوه‌ای هستند، نسبتاً مشابه هستند، تشخیص آنها دشوار است.از این رو در این مقاله در سایت ما تفاوت های بیگل و باست هاند را توضیح می دهیم
بیگل و سگ شکاری: دو نژاد جذاب با برخی شباهت ها
همانطور که گفته شد، هر دو نژاد بیگل و سگ شکاری بومی انگلستان هستند و سال هاست که در شکار، برای ردیابی شکار استفاده می شود. ، عمدتاً خرگوش و خرگوش و همچنین آهو یا گراز وحشی.
آنها به لطف حس بویایی فوق العاده خود به این امر دست می یابند، در واقع، آنها دو نژاد سگ هستند که این ویژگی را دارند. حس رشد یافته، همراه با سگ خونی، سن هوبرتو یا روباه. علیرغم منشأ آنها، امروزه دیدن این سگ ها به عنوان یک سگ همراه بسیار رایج است، بنابراین فعالیت آنها به شکار محدود نمی شود.
محبوبیت بیگل ها در سال های اخیر افزایش یافته است، زیرا آنها سگ های بیش از حد بزرگ نیستند، آنها بسیار باهوش، مطیع و دارای موهای کوتاه هستند، ویژگی هایی که نگهداری آنها را در داخل خانه آسان می کند.
علاوه بر این، بیگل ها در برابر بیماری ها بسیار مقاوم هستند و نسبت به سایر سگ های هم اندازه با موهای کوتاه مانند سگ های بولداگ، مشکلات تنفسی و حساسیت های پوستی کمتری دارند.
گوش ها
هر دو نژاد گوش های بزرگ و آویزان دارند، اما در حالی که گوش های بیگل نسبتاً نازک و شکل جعبه ای هستند، گوش های سگ تازی بسیار کشیده تر هستند ، که می تواند به ناحیه ای که اندام های حیوان شروع می شود آویزان شود.
چین های پوست
همانطور که در مورد بسیاری از سگ ها از این نوع است، پوست باست دارای چین های متعددی است در طول بدن و حتی روی سر حیوان، از جمله پیشانی و ناحیه بالای چشم. این به آنها یک ویژگی عبارات غمگین می دهد، با وجود اینکه عموماً حیواناتی کاملاً شاد هستند.
این واقعیت در بیگل ها اتفاق نمی افتد و فقدان چین و چروک کمک می کند تا آنها را نه تنها از سگ های باست، بلکه از اکثر سگ های شکاری، مانند سگ شکاری اسپانیایی یا سگ شکاری سنت هوبرتوس، متمایز کنیم. دو مثال.
بدن
نگاه کردن به بدن یکی از ساده ترین راه ها برای تشخیص بیگل از سگ تازی است. باست هاند که توسط برخی با نام " داچشوند" شناخته می شود، نام مستعاری است که اغلب در نژاد داششان استفاده می شود، سگ های باست به دلیل داشتن بدن بلند مورد توجه قرار می گیرند. و پاهای خیلی کوتاه
برعکس، ظاهر بیگل مربع تر است، با اندام هایی با طول معمولی، بلندتر از باسست و تا حدودی کمتر بدنی اتفاقاً، سگ‌های باست با سگ‌های داچ‌شان که به آنها نیز می‌گویند، تفاوت دارند، زیرا به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر هستند و در پوست خود چین‌هایی دارند، چیزی که سگ‌ها فاقد آن هستند.
رنگ
رنگ عامل اصلی سردرگمی بین این سگ هاست، زیرا اکثر نمونه های هر دو نژاد سه رنگ هستند ، یعنی دارایهستند. تن های سفید، قهوه ای و مشکی در خز آنها، اگرچه رنگ های بسیار بیشتری در هر دو مورد مجاز است.
در واقع خاکستری، سیاه و سفید یا سفید با رنگ های مایل به قرمز می تواند وجود داشته باشد و در مورد بیگل ها رنگ های متنوعی پذیرفته می شود.
با این حال، یافتن باسست با دو رنگ ، سفید و قهوه ای بسیار رایج است، در حالی که دیدن بیگل چندان آسان نیست. سگ هایی که الگوی معمولی سه رنگ این نژاد را ندارند.
شخصیت
هر دو از نژادهای سگی هستند که هوشمند، مطیع و آموزش بسیار آسان هستند. علاوه بر این، یافتن یک بیگل یا یک سگ شکاری با مشکلات پرخاشگری فوق العاده دشوار است، برعکس، آنها تمایل دارند حتی با غریبه ها نیز رفتار دوستانه ای داشته باشند، ویژگی هایی که آنها را به همراهان باورنکردنی و نگهبانان بد خلق می کند.
در هر صورت، سگ های باست تا حدودی سرسخت تر از بیگل ها هستند و آرام تر، در حالی که بیگل ها بازیگوش تر و فعال تر هستند ، مخصوصاً جوان. اشخاص حقیقی.
از سوی دیگر، بیگل ها ممکن است کمی باهوش تر از سگ های باست باشند، اگرچه این موضوع بسیار به فرد بستگی دارد و نباید بیش از حد تعمیم داده شود.
