پانیکولیت شامل یک فرآیند التهابی است که بافت چربی را تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند به دلایل متعدد، عفونی و غیر عفونی ایجاد شود، اگرچه در بسیاری از موارد علت خاص ناشناخته است. علامت بالینی اصلی مرتبط با پانیکولیت در سگ ها وجود گره های زیر جلدی با قوام متغیر است که می تواند زخم و فیستول ایجاد کند. بسته به نوع خاص پانیکولیت و تعداد گره هایی که حیوان ارائه می دهد، درمان می تواند جراحی یا دارویی باشد.
مقاله زیر را در سایت ما از دست ندهید که در آن توضیح می دهیم پانیکولیت در سگ ها، علل، علائم آن چیست و درمان.
پانیکولیت در سگ چیست
پانیکولیت شامل یک فرآیند التهابی واقع در سطح پانیکولوس چربی یعنی بافت چربی زیر جلدی. در بسیاری از موارد این التهاب بافت چربی در اثر گسترش التهاب در سطح درم (درماتیت) ایجاد می شود که در این صورت به آن سلولیت می گویند.
اگر می خواهید در مورد درماتیت در سگ ها بیشتر بدانید، در خواندن این مقاله دیگر که توصیه می کنیم درنگ نکنید.
انواع پانیکولیت در سگ
پانیکولیت را می توان بر اساس نوع ارتشاح التهابی، توزیع ضایعه در بافت چربی و علت طبقه بندی کرد.
انواع پانیکولیت بسته به انفیلترات التهابی:
- پانیکولیت پیوگرامولوماتوز: نوتروفیل ها و ماکروفاژها غالب هستند. این شایع ترین است.
- پانیکولیت نوتروفیل: نوتروفیل ها غالب هستند.
- پانیکولیت ائوزینوفیلیک: ائوزینوفیل ها غالب هستند.
- پانیکولیت لنفوسیتی: لنفوسیت ها غالب هستند.
انواع پانیکولیت بسته به توزیع ضایعه در پانیکولوس:
- پانیکولیت لوبار: التهاب در لوبول های بافت چربی قرار دارد.
- پانیکولیت سپتال: التهاب در بافت همبند بین لوبولار قرار دارد.
- پانیکولیت منتشر: التهاب هر دو بخش (هر دو لوبول و سپتوم) را تحت تاثیر قرار می دهد. این شایع ترین نوع در سگ است.
انواع پانیکولیت بر اساس علت:
- پانیکولیت عفونی: عمدتاً توسط باکتری ها و قارچ ها تولید می شود. در این مقاله دیگر در سایت ما می توانید اطلاعات بیشتری در مورد قارچ در سگ بدست آورید.
- پانیکولیت غیر عفونی: ناشی از ضربه، سوختگی، کمبود ویتامین E، پانکراتیت، بیماری های ناشی از سیستم ایمنی، واکنش به اجسام خارجی، واکسن یا محصولات تزریقی.
- پانیکولیت استریل: ایدیوپاتیک هستند، یعنی منشأ ناشناخته دارند.
علل پانیکولیت در سگ
علل اصلی پانیکولیت در سگ ها به شرح زیر است:
- عوامل عفونی: عمدتاً باکتری ها (استافیلوکوک کاذب اینترمدیوس، مایکوباکتریا، سودوموناس، پروتئوس) و قارچ ها (میکروسپوروم و تریکوفیتون)
- تروماتیسم ها و سوختگی های بزرگ: باعث خون رسانی ضعیف به بافت زیر جلدی می شود که منجر به ایسکمی کانونی می شود.
- بیماری های با واسطه ایمنی: در این موارد، پانیکولیت معمولاً با بیماری های عروقی با واسطه سیستم ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک همراه است.
- پانکراتیت: در نتیجه نکروز مایع در بافت زیر جلدی ایجاد می شود. در این پست دیگر درباره پانکراتیت در سگ بیشتر بدانید.
- Nutricional: به دلیل کمبود ویتامین E، اگرچه این علت معمولاً در گربه هایی که رژیم غذایی غنی از روغن ماهی دارند، بیشتر دیده می شود. در اینجا شما اطلاعات بیشتری در مورد ویتامین E برای سگ دارید.
- واکنش به اجسام خارجی، واکسن ها یا محصولات تزریقی: اگرچه می توانند باعث پانیکولیت در سگ شوند، اما در گربه ها شایع تر هستند..
- ایدیوپاتیک: با علت ناشناخته، مانند پانیکولیت استریل گرهی یا پانیکولیت پا استریل ژرمن شپرد.
علائم پانیکولیت در سگ
علائم بالینی قابل مشاهده در سگ های مبتلا به پانیکولیت به شرح زیر است:
- وجود یک یا چند ندول زیر جلدی: می توانند عمیق و نوسان دار و دردناک یا بدون درد باشند. گره ها ممکن است سفت و به خوبی محدود شده باشند، یا نرم و ضعیف باشند. اغلب این ندول‌هازخم می‌زنند و به قسمت بیرونی فیستول می‌زنند و مایعی چرب و خونی ترشح می‌کنند. به طور معمول گره ها معمولاً روی تنه حیوان یافت می شوند، اگرچه می توانند در نواحی دیگر مانند شکم، سینه یا سر ظاهر شوند.
- علائم عمومی: مانند بی اشتهایی، بی حالی یا افسردگی، به ویژه در حیوانات دارای ضایعات متعدد.اگر می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد بی اشتهایی در سگ ها بدانید: علل، تشخیص و درمان آن، این مقاله دیگر را در سایت ما که توصیه می کنیم، بررسی کنید.
تشخیص پانیکولیت در سگ
برای نزدیک شدن به تشخیص پانیکولیت در سگ، باید تشخیص افتراقی دیگر را در نظر گرفت که می تواند علائم بالینی مشابهی ایجاد کند. از جمله نئوپلاسم های زیر جلدی، آبسه ها، کیست ها و گرانولوم ها باید به عنوان تشخیص های افتراقی در نظر گرفته شوند.
تشخیص پانیکولیت باید بر اساس نکات زیر باشد:
- معاینه عمومی: ندول های عمیق زیر جلدی، اغلب زخمی یا فیستول دار، ممکن است در حین معاینه لمس شوند. اگر چه تمام سطح حیوان باید لمس شود، اما توجه ویژه به ناحیه تنه مهم است، زیرا گره ها معمولاً در این ناحیه متمرکز هستند.
- آنالیز خون (شمارش کامل خون و مشخصات بیوشیمیایی): در صورت عفونت یافتن لکوسیتوز (افزایش سفیدی خون) شایع خواهد بود. سلول ها) و در صورت پانکراتیت افزایش لیپاز پانکراس (PLI) را خواهیم دید.
- آسپیراسیون با سوزن ظریف (FNA) برای سیتولوژی: از آنجایی که پانیکولیت پیوگرانولوماتوز در سگ ها شایع ترین است، سیتولوژی واکوئل های لیپیدی معمولاً با هم مشاهده می شوند. با ماکروفاژهایی که حاوی قطرات چربی در داخل هستند. علاوه بر این، در مورد پانیکولیت سپتیک، می توانیم باکتری ها یا قارچ ها را مشاهده کنیم. با این حال، مطالعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد سیتولوژی‌ها می‌توانند منجر به خطای تشخیصی در طبقه‌بندی این ندول‌ها به عنوان نئوپلاسم شوند، به‌ویژه وقتی صحبت از ندول‌های سفت می‌شود. بنابراین مهم است انجام بیوپسی برای رسیدن به تشخیص قطعی و دقیق.
- بیوپسی: اجازه می دهد تا بافت با پاتولوژی آنالیز شود و تشخیص قطعی حاصل شود.
- کشت و آنتی بیوگرام: در صورت پانیکولیت عفونی، انجام کشت آزمایشگاهی برای شناسایی عامل ایجاد کننده مهم خواهد بود. پس از آن باید آنتی بیوگرام انجام شود تا مشخص شود کدام آنتی بیوتیک در برابر عامل اتیولوژیک پانیکولیت موثر است.
اطلاعات بیشتری در مورد کیست در سگ، به ویژه کیست بین انگشتی در سگ و کیست تخمدان در سگ ها در اختیار شما قرار می دهیم.
درمان پانیکولیت در سگ
درمان به نوع پانیکولیت و تعداد گره هایی که حیوان ارائه می دهد بستگی دارد:
- جراحی: برداشتن ندول ها با جراحی اغلب درمان انتخابی برای ندول های منفرد است، زیرا اغلب نتایج خوبی ارائه می دهد.
- درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی: هنگامی که حیوان دارای گره های متعددی است، معمولاً درمان با گلوکوکورتیکوئیدها با دوزهای سرکوب کننده ایمنی مانند دگزامتازون یا پردنیزون انتخاب می شود.گلوکوکورتیکوئیدها را می توان به صورت خوراکی، موضعی یا داخل ضایعه تجویز کرد. برخی از سگ ها ممکن است به سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین نیز پاسخ دهند.
- درمان آنتی بیوتیک: در صورت پانیکولیت عفونی، درمان با عوامل ضد باکتری یا ضد قارچ ضروری خواهد بود. به منظور جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی، آنتی بیوتیک درمانی باید با آنتی بیوتیک موثر بر ارگانیسم عامل پانیکولیت آغاز شود. برای این کار، گنجاندن یک کشت و یک آنتی بیوگرام به عنوان بخشی از پروتکل تشخیصی ضروری است.
بیشتر حیوانات به بهبودی طولانی یا دائمی فرآیند التهابی دست می یابند. با این حال، در برخی موارد ضایعات ممکن است عود کند، نیاز به درمان طولانی مدت با گلوکوکورتیکوئید دارد.
