چاو سگ احتمالاً یکی از محبوب ترین نژادهای سگ است که منشأ آن از چین در جهان است. لازم به ذکر است که بارزترین ویژگی چاو چاو رنگ زبان آن است که آبی است. اما چرا چو چاو زبان آبی دارد؟ این ویژگی عمدتاً به دلیل ژنتیک سگ است، اگرچه درست است که افسانه‌ها و افسانه‌هایی در مورد این تفاوت وجود دارد… برای اطلاع از این موضوع از دیدن مقاله دریغ نکنید!
بعد در این فایل نژاد در سایت ما هر آنچه را که باید در مورد نژاد سگ چاو چاو بدانید را به شما نشان خواهیم داد، با بررسی آن تاریخچه و منشأ، ویژگی ها قابل توجه ترین مشکلات جسمی، مشکلات سلامتی احتمالی، جزئیات مربوط به آموزش آن و همچنین در مورد ویژگی های صحبت خواهیم کرد. شخصیت چاو رایج ترین در این نژاد است. آیا به پذیرش یک چاو چو فکر می کنید؟ آیا قبلاً یکی را دارید؟ به خواندن ادامه دهید، در این رکورد کامل از نژاد چاو چاو، همه ابهامات خود را حل خواهید کرد و اطلاعات مفیدی را خواهید یافت که توسط متخصصان این بخش تهیه شده است.
منشا چاو چو
تاریخچه چاو چو در شمال چین آغاز شد و تخمین زده می شود که حدود 2000 یا 3000 نفر شروع به پرورش آن کردند. سال ها پیش سال ها اگرچه هیچ مطالعه ای وجود ندارد که واقعاً چنین طول عمری را نشان دهد، می توانیم تأیید کنیم که این نژاد یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ بر اساس مطالعه اخیر است[1]ریشه نام چاو چاو در لغت به معنای "شیر نرم و کرکی" است، احتمالاً به دلیل ویژگی های ظاهری آن است. یک افسانه باستانی چینی حتی به یک حیوان جنگی قدرتمند اشاره می کند که به عنوان یک شیر با زبان سیاه توصیف می شود، جزئیاتی از مورفولوژی که باعث می شود به جد مستقیم چو چاو فعلی فکر کنیم.
تکامل این نژاد ناشناخته است، اگرچه گمان می رود که پس از پیدایش سگ های چاو چاو در منطقه قطب شمال آسیا، به مرور زمان به مهاجرت کرده اند. سیبری، مغولستان و در نهایت به چین ویژگی های فیزیکی آن در واقع یادآور یک اسپتیز از نوع نوردیک است که شاید با نوعی سگ ماستیف تلاقی داشته باشد.
تاریخچه سگ چو چاو او را به عنوان یک سگ عالی معرفی می کند نگهبان معابد مقدس و برخی از خانه ها، اما او همچنین به عنوان ویژگی مشاغل دیگر شناخته می شود، مانند شکار یا گله داریمنابع دیگر حتی اطمینان می دهند که از آنها به عنوان غذا استفاده می شد و از پوست آنها به عنوان کت استفاده می شد. علاوه بر این، نوشته ای از مارکوپولو نشان می دهد که آنها در کشیدن سورتمه نیز کار می کردند. بدون شک با یک نژاد بسیار پرکاربرد روبرو هستیم. بنابراین منشاء سگ چاو چاو تا حدودی نامشخص است، به ویژه با توجه به اینکه در گذشته چین سیاست های سختگیرانه "درهای بسته" را حفظ می کرد.
در سالهای اول قرن نوزدهم، چاو چاو در کشورهای دیگر مانند انگلستان ظاهر شد، جایی که چندان برجسته نبود، در واقع در باغ وحش لندن به نمایش گذاشته شد. دهه 1820 به عنوان "سگ وحشی چینی". در حالی که نمونه‌ها به سفر در سراسر جهان ادامه می‌دادند، ملکه ویکتوریا تصمیم گرفت یکی از آنها را خریداری کند و پس از آن بود که این نژاد در بریتانیا بسیار محبوب شد.
این نژاد به طور رسمی در سال 1890 به نمایش گذاشته شد و در سال 1903 به AKC (باشگاه لانه آمریکا) پذیرفته شد. در حال حاضر چو چاو یکی از شناخته شده ترین نژادهای سگ است، اگرچه مالکیت آن به هیچ وجه مشخص نیست. به خصوص رایج باشد.
ویژگی های چاو چو
چاو یک سگ سگ با جثه متوسط در نظر گرفته می شود و بدنی متناسب و جمع و جور به نمایش می گذارد. بدیهی است که ویژگی های ظاهری سگ چاو چاو ما را به یاد یک شیر کوچک می اندازد، به خصوص به دلیل خزش که نوعی یال در اطراف صورتش ایجاد می کند. سر آن پهن و با جمجمه پهن است. فرورفتگی بینی- فرونتال (استاپ) تلفظ نمی شود. بینی تقریباً در همه سگ‌ها سیاه است، اما ممکن است در سگ‌های با رنگ روشن روشن‌تر باشد یا رنگ کت در سگ‌های آبی یا حنایی. زبان آبی-سیاه از ویژگی های این نژاد است. چشم ها تیره، بیضی و متوسط هستند. گوش ها کوچک، ضخیم، ایستاده و با انتهای کمی گرد هستند.
بدنه جمع و جور است و هم پشت و هم کمر کوتاه است. سینه پهن و عمیق است. دم بالا قرار دارد و سگ آن را به صورت تا شده روی پشت خود حمل می کند.زاویه مستقیم پاهای عقب باعث می شود که چاو چاو قدمی کوتاه و تقریباً بدون بلند کردن پای عقب داشته باشد. کت می تواند از موهای بلند یا کوتاه تشکیل شود. در سگ های مو بلند، پوشش بیرونی فراوان، متراکم، خشن، صاف و زیاد بلند نیست، در حالی که پشم درونی آن نرم است. در سگ های مو کوتاه کت کوتاه، متراکم، صاف و کرکی است. رنگ سگ باید منحصر به فرد باشد، اگرچه ممکن است سایه های مختلفی وجود داشته باشد، و می تواند سیاه، قرمز، آبی، حنایی، کرم یا سفید باشد
ویژگی های چاو چاو نشان می دهد قد در قسمت پژمرده در مردان بین 48 تا 56 سانتی متر، در حالی که ماده ها بین 48 تا 56 سانتی متر هستند. 46 و 51 سانتی متر. وزن تقریبی در مردان حدود 25 و 32 کیلوگرم و وزن زنان در 20 و 25 کیلوگرم است.
برای اطلاع از ویژگی‌های یک چو چاو «اصیل»، فراموش نکنید که استاندارد رسمی انجمن سگ‌ها را با سگ خود مقایسه کنید یا مستقیماً به باشگاه چو چاو داگ بروید تا یک قاضی یا مالک با تجربه می تواند شما را راهنمایی کند.
شخصیت چاو چو
به طور کلی، شخصیت نژاد چاو چاو آرام، محتاط، مستقل و ساکت است به خصوص به دلیل داشتن یک دوستدار ورزش برعکس، ترجیح می دهد پیاده روی های نظارتی کوتاهی را در قلمرو خود انجام دهد و استراحت کند و در عین حال مطمئن شود که هیچ انسان یا سگ عجیبی نزدیک نمی شود. احتمالاً این خصوصیات او را در گذشته به یک سگ نگهبان عالی تبدیل کرده است.
علاوه بر آرام بودن، شخصیت چاو چاو به دلیل وفادار بودن و وفادار بودن خاص خود به قیم خود برجسته است ، که با او او یک پیوند منحصر به فرد و متفاوت از دیگران ایجاد خواهد کرد. به همین ترتیب، معمولا نشان داده می‌شود رزرو شده با غریبه‌ها از این نظر مهم است که توجه داشته باشید که چاو چاو می‌تواند نگرش بیش از حد محافظتی نسبت به راهنما نشان دهد، به همین دلیل توصیه می شود هرگز رفتارهای محافظتی یا تصرفی را تقویت نکنید، زیرا این امر می تواند باعث بروز رفتارهای مرتبط با پرخاشگری شود.با توجه به ماهیت محفوظ، غریزه شکار و تمایل آن به محافظت بیش از حد، باید به اجتماعی شدن سگ توجه ویژه ای داشته باشیم، موضوعی که در قسمت آموزش بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
در پایان به این نکته اشاره می کنیم که شخصیت چو چو با کودکان معمولاً بسیار مثبت است ، به خصوص اگر هر دو زندگی کرده باشند. از دوران کودکی با هم باشید، زیرا سگ تمایل دارد از شما محافظت کند، مراقب شما باشد و از شما مراقبت کند و همچنین در طول تعاملات شما صبور باشد. این بدان معنا نیست که سگ رفتار نامناسب کودکان را «باید بپذیرد»، به یاد داشته باشیم که علت اصلی پرخاشگری سگ ها به کودکان دقیقاً ناشی از رفتار منفی کودکان است، به همین دلیل به شما توصیه می کنیم. همیشه بر تعامل بین هر دو نظارت کنید و هر دو را به درستی آموزش دهید تا ارتباط مثبت برقرار کنند.
مراقبت از چاو
وقتی در مورد مراقبت از چاو چاوها صحبت می کنیم، یکی از مهمترین جنبه ها مراقبت از کت است، به خصوص در آن سگ های مو بلند. چگونه از موهای یک چاو چو مراقبت کنیم؟ برای شروع، ما توجه ویژه ای به این داریم که کت بیش از حد بلند نباشد، زیرا می تواند باعث ایجاد گره و گره شود می توانیم به یک آرایشگاه به طور منظم انتهای آن را کوتاه می کند و حمام می کند، اما اگر نمی خواهیم آن را کوتاه کنیم، می توانیم یک روال مناسب از برس زدن چو چو را انتخاب کنیم ، که حدوداً ساعت چهار در هفته خواهد بود. همچنین در طول دوره پوست اندازی که در فصل بهار و پاییز است، روتین را به پنج یا شش روز در هفته افزایش می دهیم. این همچنین به ما کمک می کند تا از ظهور انگل ها و سایر مشکلات پوستی که در سگ چاو چاو داگ رایج است جلوگیری کنیم.
همچنین توصیه می شود برای جلوگیری از تجمع کثیفی، چو چاو را به طور مرتب حمام کنید. تکرار حمام کردن چاو چو می تواند بین یک ماه تا سه ماه باشد. به یاد داشته باشید که حمام کردن بیش از حد به پوست و پوست شما آسیب می رساند، علاوه بر این که باعث افت قدرت دفاعی شما می شود، به همین دلیل بهتر است زمان مسواک زدن و کمی زمان کمتری برای حمام کردن صرف کنید. فراموش نکنید که شامپو مخصوص سگ ها را استفاده کنید، هرگز برای استفاده انسان.
یکی دیگر از جنبه های مهمی که باید در هنگام یادگیری نحوه مراقبت از سگ چاو چاو در نظر بگیریم، یادگیری ورزش و پیاده روی است. اگرچه سگی آرام است و استعداد کمی برای ورزش دارد، اما صرف مدتی برای ورزش کردن، حتی در حد متوسط، برای جلوگیری از اضافه وزن و چاقی و همچنین بروز مشکلات رفتاری احتمالی ضروری است. چگونه با چاو چاو راه برویم؟ ایده آل این است که یک برنامه روزانه بین 3 تا 4 پیاده روی انجام دهید که تقریباً 20 دقیقه طول می کشد. در طول پیاده‌روی به او اجازه می‌دهیم بو بکشد، با سگ‌های دیگر معاشرت کند و فعالیتی آرام را منحصراً برای او انجام دهد.
از طرف دیگر و همانطور که اشاره کردیم، ورزش چاو چاو باید در حد متوسط باشد، بنابراین می توانیم با آن پیاده روی در کوهستان انجام دهیم، مثلاً در ساحل حمام کردن یا به او یاد دادن توپ را بیاورد. البته سگ خود را مجبور به ورزش بیش از حد در ماه های گرم نکنید، زیرا به دلیل پشم ضخیم و متراکم، او را مستعد گرمازدگی می کند. این سگ‌ها می‌توانند در هوای سرد تا معتدل در فضای باز زندگی کنند، اما آب و هوای گرم را به خوبی تحمل نمی‌کنند در همه موارد، بهتر است در داخل خانه زندگی کنند، همچنین به راحتی سازگار می‌شوند. به زندگی آپارتمان نشینی اگر به اندازه کافی پیاده روی و ورزش بدنی انجام دهند.
خوراک سگ های چاو چاو باید از نظر تغذیه کامل و متعادل باشد. می توانید خوراک با کیفیت بالا را انتخاب کنید، مرتباً آن را با غذای خیس ترکیب کنید برای غنی سازی رژیم بگیرید یا رژیم های خانگی را شروع کنید، چه رژیم های نیمه پخته یا خام (معروف به BARF).در هر صورت رژیم چاو چاو باید بر اساس محصولات باکیفیت باشد.
آموزش چاو چو
سن بهینه پذیرش چاو چو بین 8 تا 12 هفتگی است، زیرا ماندن در کنار مادر و خواهر و برادرها به آن کمک می کند. شما باید زبان سگ، محدودیت های بازی، کنترل نیروی گاز گرفتن و غیره را بدانید. از آن به بعد و پس از دریافت اولین واکسیناسیون، سگ باید با انواع افراد، حیوانات و محیط ها معاشرت را آغاز کند و همیشه اطمینان حاصل کند که ارتباط اجتماعی مثبتی با آنها دارد. اجتماعی شدن سگ از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا بستگی به آن دارد که در آینده یک سگ متعادل باشد و رفتارهای مرتبط با ترس یا پرخاشگری از خود نشان دهد.. هنگامی که او هنوز یک توله سگ است، ما باید چاو چاو را در جنبه های مختلف آموزش دهیم، اما، جدای از اجتماعی شدن، مهم ترین آن آموزش ادرار کردن در خیابان است که یک روال ضروری برای هر سگ است.
بعداً می توانیم تمرین آموزش چاو چو را شروع کنیم که همیشه باید از طریق آموزش مثبت انجام شود. آموزش کلیکر می تواند به خوبی با این نژاد کار کند، اما هر نوع دیگری از آموزش مثبت کار می کند. مهم است که این سگ را از زمانی که توله سگ است تربیت کنیم تا تا حدودی بر استقلال طبیعی خود غلبه کنیم. در سایت ما کشف کنید که دستورات اولیه برای سگ ها چیست و چگونه شروع به تمرین کنید.
این سگ ها پارس نیستند و عموماً آسیب زیادی نمی رسانند (البته وقتی از سنین نوجوانی گذشته باشند). با این حال، مشکل اصلی رفتار پرخاشگری زمانی است که به درستی اجتماعی یا آموزش ندیده باشند. آموزش دادن این سگ آسان نیست زیرا گاهی اوقات می تواند تا حدودی سرسخت باشد و به دلیل اینکه شخصیت نسبتاً مستقلی دارد، با این حال، با صبر و اراده می توانیم کاری کنیم که چاو چاو خود به طور کامل به دستورات اطاعت پاسخ دهد و به طرز شگفت انگیزی با ما زندگی کند.
سلامت چاو چو
همانطور که در مورد بسیاری از نژادهای سگ دیگر اتفاق می افتد، برخی مشکلات سلامتی چاو چاو بسیار مکرر و با شیوع بالا در مسابقه وجود دارد.. ضروری است که هر صاحبی حداقل از مواردی که شایع تر هستند آگاه باشد، به همین دلیل، در زیر لیستی با شایع ترین بیماری های چاو چاو را به شما پیشنهاد می کنیمالبته در مورد بیماری های مادرزادی صحبت می کنیم:
- آنتروپیون
- اکتروپیون
- آتروفی پیشرونده شبکیه
- آبشار
- گلوکوم
- دیسپلازی هیپ
- دیسپلازی آرنج
- آتاکسی
- سندرم وابلر
- دیابت شیرین
- کم کاری تیروئید
- آدنیت سباسه
- درماتیت اولسراتیو
لازم به ذکر است که چاو چاوها مستعد ابتلا به بیماری های خودایمنی و همچنین سرطان پوست هستند. به همه این دلایل فراموش نکنید که هر 6 یا 12 ماه یکبار به دامپزشکیمراجعه کنید ، برنامه واکسیناسیون و کرم زدایی منظم را رعایت کنید. با مراقبت خوب و طب پیشگیرانه امید به زندگی چاو چو بین ۹ تا ۱۵ سال است
