دلیلی که توضیح می دهد چرا چو چاو زبان آبی دارد در ژنتیک آن یافت می شود، زیرا هر دو غشای مخاطی این هر دو سگ ها و زبان آنها دارای سلول هایی هستند که سایر نژادها معمولاً ندارند یا در غلظت های زیاد نیستند. وقتی به نژادهای سگ‌هایی فکر می‌کنیم که از شرق می‌آیند، نژادهای ژاپنی و چینی به طور خودکار به ذهنمان می‌آیند، مانند شیبا اینو، آکیتا اینو و چاو چاو.از این نظر، چاو چاو احتمالاً محبوب ترین سگ چینی در بین همه است، با این حال، تعداد کمی از جزئیات خاصی در مورد این سگ گرانبها می دانند، مثلاً اینکه آنها شخصیتی محفوظ دارند. به طور کلی وقتی در مورد این سگ صحبت می شود، به رنگ خاص زبان آن اشاره می شود، اما چند نفر می دانند که علت آن چیست؟ در این مقاله در سایت ما در مورد زبان آبی چاو چو، توضیح علمی و افسانه هایی که پیرامون آن وجود دارد صحبت خواهیم کرد.
زبان آبی در سگ های چاو چاو: توضیح علمی
زبان چاو چاو به دلیل وجود سلول های رنگدانهآبی یا بنفش است، یعنی سلول هایی که حاوی عناصری به نام هستند. رنگدانه هایی که به آن رنگ می دهند. از نظر ژنتیکی غلظت بیشتری از این سلول ها دارند و بنابراین زبان رنگی متفاوتی نسبت به سایر نژادها دارند. این سلول‌ها علاوه بر اینکه روی زبان یافت می‌شوند، بیش از همه در غشاهای مخاطی یافت می‌شوند، به همین دلیل است که چو چاو تنها سگی است که لب‌ها، لثه‌ها و کام دارد که مشخصه آن آبی/سیاه بودن است. کاملا تقریبا
یک واقعیت عجیب این است که این ویژگی نه تنها در سگ های خاصی مانند چو چاو وجود دارد، بلکه ما آن را در حیوانات دیگر مانند زرافه ها، گاو نژاد جرسی و برخی از خانواده ها نیز مشاهده می کنیم. خرس ها، مانند خرس قطبی. در واقع، برخی از مطالعات به این نتیجه رسیدند که چو چو از Hemicyon، یک گونه پستاندار که بین سگ و خرس منقرض شده است و در میوسن زندگی می کرده است، می آید. با این حال، هنوز هیچ مدرک علمی قطعی برای حمایت از این فرضیه وجود ندارد، بنابراین در حال حاضر، این فقط یک فرضیه است. با این حال، می توان گفت که یک تصادف می تواند آن را تایید کند، و آن این است که چاو چاو، درست مانند خرس، 44 دندان دارد. از طرف دیگر، یک سگ معمولاً 42 دندان دارد.
واقعیت عجیب دیگری که قبلاً به آن اشاره کردیم این است که چاو چاو تنها سگی است که لب و کام دارد که با رنگ آبی/سیاه مشخص می شود. در واقع، نژادهای زیادی از سگ ها یا حیوانات مختلط وجود دارند که دارای لکه هایی به این رنگ هستند، اما مخاط آنها هرگز کاملاً تیره نیست.توجه به این نکته ضروری است که چو چاولزوماً با زبان کاملاً آبی متولد نمی شود ، اما از 2-3 ماهگی شروع به رنگ شدن می کند. به همین دلیل، اگر چاو چاو شما زبان آبی نداشته باشد، ممکن است که "خالص" نباشد و در بین والدینش (یا حتی اجداد دیگر) سگی از نژاد دیگر وجود داشته باشد یا این ژن صرفاً در خط ژنتیکی خود، به عنوان یک ژن مغلوب باقی مانده است و نه به عنوان یک ژن غالب. در صورتی که می خواهید حیوان را به مسابقه معرفی کنید، لازم به ذکر است که FCI سگ های بدون زبان آبی/بنفش یا تیره را نمی پذیرد.
یکی دیگر از نژادهای سگ که با داشتن زبان آبی مشخص می شود، شارپی است. از این نظر، واضح است که این واقعیت که هر سگ دیگری دارای لکه ها یا نقاط آبی، بنفش یا تیره روی زبانش است، به این معنی نیست که از یک چاو چاو یا سگ چینی دیگر آمده است. بیش از 30 نژاد سگ لکه هایی روی زبان نشان می دهند.
زبان آبی در سگ های چاو چاو: افسانه
آیا می دانستید که افسانه هایی نیز وجود دارد که توضیح می دهد چرا سگ چاو چاو زبان آبی دارد؟ از آنجایی که چو چاو سگی است که در اصل به نگهبانی و حفاظت از معابد بودایی اختصاص داشت، افسانه ها می گویند که یک روز بسیار سرد یک راهب به شدت بیمار شد و نتوانست به دنبال چوب برای روشن کردن آتش برود. بنابراین چاو چو که در همان معبد بود برای جمع آوری چوب به جنگل رفت، اما فقط قطعات زغالی پیدا کرد و آنها را نزد راهب آورد. با برداشتن چوب ذغالی شده در دهانش، زبانش به دلیل تماس با زغال کبود شد
افسانه دوم می گوید که زبان چاو چاو آبی (یا بنفش) است، زیرا یک روز سگی از این نژاد وقتی بودا را به رنگ آبی رنگ کرد، به دنبال او رفت.از آنجایی که رنگ قلم مو آثاری از خود به جا گذاشت، سگ تمام قطرات ریخته شده را لیسید و از آن روز به بعد، چو چاو به سگی با زبان آبی تبدیل شد.
شخصیت و ویژگی های چاو چو
به وضوح اولین ویژگی که وقتی به چاو چاو فکر می کنیم به ذهنمان می رسد، زبان آبی یا بنفش آن است. با این حال، این سگ نباید تنها به دلیل این ویژگی ظاهری متمایز شود، زیرا به طور کلی حیوان بسیار خاصی است.
چو چاو با ظاهری شبیه شیر مینیاتوری، سگی آرام و آرام است، با مهارت های سگ نگهبان عالی از زمان پیدایش، برای محافظت از معابد آسیایی در کشورهایی مانند چین و تبت استفاده شده است. بنابراین می توان گفت دلیلی که غریزه نگهبانی آنها را توجیه می کند در DNA آنها نهفته است. همچنین به عنوان سگ شکار و گله استفاده می شد، حقایقی که بخشی از شخصیت و خلق و خوی آن را نیز توضیح می دهد.یک واقعیت عجیب این است که در برخی فرهنگ‌های غربی، شیرهای فو، که با نام‌های شیر بودا یا شیرهای چینی نیز شناخته می‌شوند، به دلیل سردرگمی که این شیرهای نگهبان را با سگ‌هایی با منشأ چینی مرتبط می‌کند، فو داگ یا فو داگ (سگ فو) نامیده می‌شوند. چو چاو به دلیل ظاهر فیزیکی و منشأ آنها به عنوان سگ نگهبان.
کت حجیم و حالت شایان ستایش این سگ را به یکی از محبوب ترین سگ های دنیا تبدیل کرده است، البته لازم به ذکر است که برای نگهداری آن در شرایط عالی، مراقبت مناسب از آن ضروری است. به همین دلیل توصیه می کنیم ماهی یکبار یا هر ماه و نیم یکبار به آرایشگاه سگ مراجعه کنید.
