تئوفیلین یک آلکالوئید از خانواده متیل گزانتین است که به دلیل اثر گشادکننده برونش برای درمان پاتولوژی های مختلف تنفسی در سگ ها استفاده می شود. علیرغم اینکه داروی مؤثری است، پاسخ‌های بسیار متغیری در بیماران ایجاد می‌کند، که باعث می‌شود دوز در هر حیوان فردی و نظارت بر سطوح پلاسمایی دارو ضروری باشد. علاوه بر این، در طول درمان، بروز عوارض جانبی که ممکن است نیاز به تنظیم دوز یا قطع درمان داشته باشد، باید تحت نظر باشد.
اگر می خواهید در مورد تئوفیلین برای سگ، دوز، کاربردها و عوارض جانبی آن بیشتر بدانید در این مقاله در سایت ما به ما بپیوندید. که در آن موارد منع مصرف آن را نیز توضیح می دهیم.
تئوفیلین چیست؟
تئوفیلین یک آلکالوئید متعلق به خانواده متیل گزانتین است که اغلب در دامپزشکی برای درمان انواع آسیب شناسی تنفسی استفاده می شود.
کافئین یک ترکیب شناخته شده است که به خانواده متیل گزانتین نیز تعلق دارد. بنابراین، به طور شهودی می توانیم استنباط کنیم که با خانواده ای از داروهای محرک سیستم عصبی مرکزی سروکار داریم سیستم عصبی مرکزی و محیطی. به طور خاص، آنها مسدود کننده سیستم پورینرژیک عمل می کنند، که یک اثر تحریک کننده بر روی سیستم عصبی ایجاد می کند.
در مراجعه به این مقاله دیگر در مورد بیماری های تنفسی در سگ تردید نکنید.
تئوفیلین برای سگ برای چیست؟
تئوفیلین دارویی است که در چندین ناحیه ارگانیک اثرات ایجاد می کند. از جمله سیستم عصبی را تحریک می کند ، دارای عمل ادرارآور است ،اثر گشادکننده عروق یا منقبض کننده عروق و اثر اینوتروپیک در سطح قلب
اما در سگ ها برای درمان بیماری هایی که بر سیستم تنفسی اثر می گذارند استفاده می شود به دلیل عملکرد برونش، با توجه به اینکه:
- باعث گشاد شدن برونش: با شل شدن عضلات برونش.
- آزاد شدن واسطه های منقبض کننده برونش را مهار می کند.
- کلرانس موکوسیلیاری را افزایش می دهد.
- جلوگیری از خستگی دیافراگم.
- علاوه بر این، به شما امکان کاهش دوز کورتیکواستروئیدها را می دهد.
به طور خاص، تئوفیلین در سگ ها برای درمان بیماری های تراکئوبرونشیال مانند فروپاشی تراشه، برونشیت مزمن یا بیماری انسدادی مزمن ریه استفاده می شود.
لازم به ذکر است که اگرچه تئوفیلین دارویی است که برای درمان برخی بیماری های تنفسی در سگ ها استفاده می شود، اما در حال حاضر در اسپانیا به بازار عرضه نمی شود بدون داروی دامپزشکی حاوی تئوفیلین برای استفاده در حیوانات کوچک.
بنابراین، زمانی که دامپزشک شما تصمیم به شروع درمان با این دارو گرفت، باید از نسخه آبشاری: که شامل نسخه دارویی که در صورت وجود شکاف درمانی برای یک گونه حیوانی خاص مجاز نیست. فرمولاسیون های خوراکی یا تزریقی که برای استفاده در افراد به بازار عرضه می شوند معمولاً تجویز می شوند.
از خواندن این مقالات دیگر در سایت ما در مورد افتادگی نای در سگ، علائم و درمان و برونشیت در سگ، علائم و درمان تردید نکنید.
دوز تئوفیلین برای سگ
یکی از دلایلی که باعث می شود تئوفیلین معمولاً به عنوان درمان انتخاب اول استفاده نمی شود، تنوع بسیار زیاد در پاسخ بیماران است که باعث می شود دوز فردی تجویز شود. در هر حیوان و برای نظارت بر سطوح پلاسمایی دارو.
به عنوان راهنما، دوزهای موثر در سگ ها در نظر گرفته می شود:
- خوراکی: 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن هر 12 ساعت (اگرچه می تواند بین 7، 5 تا 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن متفاوت باشد. هر 12 ساعت
- راه داخل وریدی یا عضلانی: 4-8 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن.
اما پس از شروع درمان، نظارت بر سطوح پلاسمایی دارو به منظور تطبیق دوز برای هر بیمار بر اساس اثر و عوارض جانبی بسیار مهم است.
تئوفیلین بیش از حد در سگ
مصرف بیش از حد تئوفیلین در سگ ها می تواند در نتیجه خطاهای دوز دارو یا توده ای اتفاقی رخ دهد. بلع که شایع ترین علت است.
مصرف بیش از حد تئوفیلین منجر به عوارض جانبی مختلفی می شود از جمله:
- استفراغ. اگر می خواهید در مورد استفراغ در سگ ها: علل و درمان آن بیشتر بدانید، این مقاله را که توصیه می کنیم بخوانید.
- تاکی کاردی. این پست از سایت ما در مورد 5 علامت بیماری قلبی در سگ ها را اینجا ببینید.
- لرزش. چرا سگ من می لرزد و نمی تواند راه برود؟ پاسخ را در مقاله زیر بیابید.
- هیجان.
- تشنج. همچنین می توانید به این مقاله در سایت ما در مورد تشنج در سگ نگاهی بیندازید: علل، درمان و کارهایی که باید انجام دهید.
بنابراین، به محض تشخیص مسمومیت با تئوفیلین، باید به اورژانس مراجعه کنید به مرکز دامپزشکی برای جلوگیری از جذب دارو تا حد امکان (از طریق القای استفراغ، انجام شستشوی معده، یا تجویز زغال فعال یا ملین ها) و برای درمان علائم مرتبط با مسمومیت.
در هر صورت، اهمیت دور نگه داشتن هر فرآورده دارویی را از حیوانات خانگی خود به خاطر بسپارید ، زیرا موثرترین راه برای اجتناب از مسمومیت با بلع تصادفی.
عوارض جانبی تئوفیلین در سگ
تئوفیلین علیرغم اینکه دارویی با اثرات مفید متعدد است، می تواند عوارض جانبی مختلفی را نیز ایجاد کند، به ویژه در صورت تجویز در دوزهای بالا. عوارض جانبی اصلی مرتبط با استفاده از تئوفیلین عبارتند از:
- تحریک عمومی سیستم عصبی مرکزی: در دوزهای بسیار بالا می تواند باعث عصبی شدن، لرزش، بی حسی، انقباضات عضلانی، بیش از حد تحریک پذیری و از جمله شود. تشنج های تونیک-کلونیک شاید این مقاله در مورد کرامپ در سگ ها: علل، علائم و کارهایی که باید انجام دهید ممکن است برای شما جالب باشد.
- علائم گوارشی: استفراغ (از آنجایی که مرکز استفراغ را تحریک می کند) و اسهال. دریغ نکنید به این مقاله در مورد انواع اسهال در سگ نگاهی بیندازید.
- اختلالات قلبی: تاکی کاردی سینوسی یا بطنی، اکستراسیستول یا آریتمی بطنی.
- اختلالات عروقی: اتساع عروق و افت فشار خون.
وقتی هر یک از این عوارض جانبی ظاهر شد، غلظت تئوفیلین پلاسما باید برای تنظیم دوز آنالیز شود. در موارد شدید مصرف دارو باید قطع شود.
موارد منع مصرف تئوفیلین برای سگ
قبل از شروع درمان با تئوفیلین در سگ ها، توجه به شرایطی که تجویز این دارو در آنها منع مصرف دارد مهم است:
- آلرژی یا حساسیت مفرط به ماده موثره به سایر متیل گزانتین ها.
- آلرژی یا عدم تحمل به مواد کمکی دارو: ساکارز، لاکتوز، نشاسته و غیره
- تاکی آریتمی حاد.
- تغذیه با شیر مادر: از آنجایی که تئوفیلین در شیر مادر ترشح می شود.
- درمان با: انروفلوکساسین، کلیندامایسین، سایمتیدین، آلوپورینول، لینکومایسین و/یا بتا بلوکرها، زیرا تئوفیلین باعث ایجاد تداخل دارویی با این داروها می شود.. بیمارانی که به درمان های ترکیبی با تئوفیلین و هر یک از این داروها نیاز دارند باید برای جلوگیری از مصرف بیش از حد احتمالی تحت نظر باشند.
