تا پایان قرن گذشته، سندرم کوشینگ در سگ ها با دارویی به نام میتوتان درمان می شد که عیب بزرگی از بین بردن غدد فوق کلیوی داشت. با این حال، تحقیقات شدید در مورد درمان‌های جایگزین منجر به تولید داروی ایمن‌تر و مؤثرتر به نام تریلوستان شد.
اگر می خواهید در مورد تریلوستان در سگ ها بدانید ، از جمله دوز و عوارض جانبی مطلب بعدی سایت ما را از دست ندهید.
تریلوستان چیست؟
Trilostane یک داروی آنالوگ هورمون استروئیدی است که آنزیم مسئول سنتز هورمون های آدرنال، به ویژه کورتیزول و آلدوسترون را مهار می کند. این باعث می شود یک داروی موثر برای درمان هیپرآدرنوکورتیکیسم یا سندرم کوشینگ، یک بیماری غدد درون ریز که با وجود سطوح مزمن و بیش از حد کورتیزول و آلدوسترون مشخص می شود.
در حال حاضر دارو به صورت کپسول سخت موجود است از ۵، ۱۰، ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ میلی گرم. قیمت تریلوستان برای سگ بسته به غلظت متفاوت است. به عنوان مرجع، قیمت هر کپسول 60 میلی گرمی بین 1.5 تا 2 یورو متغیر است.
Trilostane برای چه چیزی در سگ استفاده می شود؟
آیا از خود می پرسید که چگونه سندرم کوشینگ در سگ ها درمان می شود؟ خوب باید بدانید که تریلوستان داروی انتخابی برای درمان این بیماری است. به طور خاص، به عنوان یک درمان منفرد در مورد کوشینگ با منشاء هیپوفیز، و در مورد کوشینگ با منشاء آدرنال با جراحی ترکیب می شود.استفاده می شود.
دوز تریلوستان برای سگ
دوز شروع برای درمان سندرم کوشینگ 2 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن است دوز را می توان هر 24 ساعت تجویز کرد، اگرچه برای پاسخ بهتر توصیه می شود دوز را به دو دوز در روز تقسیم کنید. از این دوز اولیه، باید پاسخ حیوان را زیر نظر داشته باشید و بر اساس آن دوز را تنظیم کنید:
- تداوم علائم معمول کوشینگ (افزایش مصرف آب، افزایش تولید ادرار، افزایش اشتها و نفس نفس زدن) به این معنی است که دوز تریلوستان کافی نیست، بنابراین افزایش دوز ضروری است.
- ظاهر علائم معمول آدیسونین (سندرم ضد کوشینگ که با استفراغ، اسهال، ضعف، ضعف مشخص می شود)، به این معنی است که دوز تریلوستان بیش از حد است، به همین دلیل لازم است دوز را کاهش دهید.
- اگر هیچ علائم بالینی وجود نداشته باشد، به این معنی است که دوز موثری رسیده است که امکان کنترل خوب پاتولوژی را فراهم می کند.
بازبینی برای تنظیم دوز باید هر هفته، ماه، 3 ماه و متعاقباً هر 3 تا 6 ماه انجام شود. لازم به ذکر است که تنظیم دوز باید همیشه توسط یک متخصص دامپزشکی تجویز شود.
چگونه تریلوستان را در سگ تجویز کنیم؟
پس از مشخص شدن دوز، مهم است که به نحوه تجویز تریلوستان برای سگ ها اشاره شود:
- دارو به شکل کپسول های سفت است، بنابراین باید خوراکی، همراه با غذا تجویز شود.
- کپسول نباید باز یا تقسیم شود ، زیرا محتویات آن ممکن است باعث تحریک پوست و چشم شود.
- لازم به ذکر است که تریلوستان دارای خاصیت آنتی پروژسترون است، بنابراین خانم هایی که باردار هستند و یا قصد بارداری دارند از تماس با کپسول خودداری کنند.
عوارض جانبی تریلوستان در سگ
Trilostane یک داروی نسبتاً بی خطر است، با این حال، برخی از عوارض جانبی که باید در مورد آنها بدانید در برگه اطلاعات فنی آن ذکر شده است:
- هنگامی که دوز لازم بیش از حد باشد، علائم مرتبط با هیپوآدرنوکورتیکیسم (سندرم آدیسون) ظاهر می شود، مانند سرگیجه، بی حالی، بی اشتهایی، استفراغ. ، اسهال به طور معمول، این علائم پس از قطع درمان قابل برگشت هستند.
- در صورت مصرف بیش از حد شدید یک بحران آدیسونین ممکن است حاد رخ دهد.
- به ندرت ممکن است آتاکسی (ناهماهنگی)، ترشح بیش از حد بزاق، تورم، لرزش عضلات و تغییرات پوستی ظاهر شود.
- چند مورد جداگانه نکروز غدد فوق کلیوی گزارش شده است.
- تعداد کمی از موارد مرگ ناگهانی شرح داده شده است.
علاوه بر این، باید توجه داشت که درمان با تریلوستان ممکن است وجود نارسایی کلیه یا آرتریت را پنهان کند.
موارد منع مصرف تریلوستان برای سگ
تجویز تریلوستان در موارد زیر منع مصرف دارد:
- بیماری اولیه کبد.
- نارسایی کلیه.
- سگ های زیر 3 کیلوگرم.
- سوخه های باردار، شیرده، و حیوانات پرورش دهنده
- آلرژی یا حساسیت مفرط به تریلوستان یا به هر یک از مواد کمکی همراه با ماده موثره.
- درمان اخیر با میتوتان: بین قطع مصرف میتوتان و شروع درمان با تریلوستان باید یک دوره یک ماهه رعایت شود.
علاوه بر این، تریلوستان باید با احتیاط خاصی در موارد زیر تجویز شود:
- سگ های مسن: نشانگرهای کبدی و کلیوی (آنزیم های کبدی، الکترولیت ها، اوره و کراتینین) باید برای اطمینان از عدم وجود کبد یا نارسایی کلیه، نمونه سگ های مسن تر.
- دیابت شیرین: وجود همزمان سندرم کوشینگ و دیابت نیاز به نظارت ویژه دارد
- کم خونی: حجم سلول های خون و هموگلوبین باید کنترل شود زیرا تریلوستان می تواند کاهش قابل توجهی در این پارامترها ایجاد کند.
- درمان همزمان با دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم یا مهارکننده های ACE (مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین)
