تب زرد یک بیماری ویروسی است که از طریق نیش پشه Aedus aegypti که در آمریکای جنوبی و جنوب صحرای آفریقا وجود دارد، منتقل می شود. علائم چند روز پس از گزش ظاهر می شود و با یرقان مشخص می شود، به همین دلیل به تب زرد معروف است. علائم در طول زمان تکامل می‌یابند و بر اساس پیشرفت ویروس، از برافروختگی سر و استفراغ تا زردی پوست و نارسایی کلیه را شامل می‌شوند.پیشگیری از طریق واکسیناسیون بهترین درمان در برابر تب زرد است، زیرا با ابتلا به این ویروس، تنها علائم آن قابل کاهش است. در این مقاله سرایت، علائم و درمان تب زرد را توضیح می دهیم
سرایت تب زرد
تب زرد با نیش پشه آلوده به ویروس منتقل می شود. همه افراد ممکن است به تب زرد مبتلا شوند، اما آنهایی که سن بالاتری دارند در خطر بالاتری برای ابتلا به ویروس تا جدی ترین مرحله آن قرار دارند. با توجه به سرایت آنها، می توانیم سه نوع را با توجه به اشکال انتقال آنها تشخیص دهیم:
- جنگل عمدتاً روی میمون‌ها تأثیر می‌گذارد، موجود زنده‌ای که بیشتر تحت تأثیر نیش قرار می‌گیرد همراه با انسان. این بیماری در جنگل‌های استوایی اتفاق می‌افتد و پشه‌ها از طریق تماس با این حیوانات آلوده به ویروس مبتلا می‌شوند و متعاقباً می‌توانند انسان را آلوده کنند.
- واسطه عفونتی که باعث شیوع تب زرد در جمعیت های مختلف جدا شده از یکدیگر و مرگ و میر می شود. اگر کنترل نشود، می تواند یک اپیدمی ایجاد کند که جدی در نظر گرفته شود. در ساوانای مرطوب یا نیمه مرطوب قاره آفریقا اتفاق می افتد.
- اپیدمی. سرایت در مناطقی با غلظت بالای شهری رخ می دهد و منجر به اپیدمی های بزرگ می شود که در آن افراد به راحتی یکدیگر را آلوده می کنند.
علائم تب زرد
وقتی فردی به ویروس مبتلا می شود و دوره کمون 3-6 روزه را پشت سر می گذارد، عفونت در یک یا دو مرحله ایجاد می شود. تب زرد را می توان با سایر تب های خونریزی دهنده مانند ویروس زیکا یا دنگی اشتباه گرفت.
- مرحله اول فاز حاد در نظر گرفته می شود که در آن اولین علائم مانند تب، سردرد، لرز، بی اشتهایی ظاهر می شود. ، تهوع یا استفراغ و کمردرد. افراد مبتلا معمولاً پس از 4 روز بهبود می یابند و علائم ناپدید می شوند.
- مرحله دوم فقط ۱۵ درصد از مبتلایان به تب زرد به این مرحله میرسند. تب افزایش می یابد و آسیب به اندام های مختلف رخ می دهد. علائم دیگر مانند یرقان، درد شکم، استفراغ، علاوه بر بینی، خونریزی دهان، چشم، معده و خون در استفراغ، مدفوع یا نارسایی کلیه ظاهر می شود. 50 درصد از بیماران در این مرحله پس از دو هفته می میرند و نیمی دیگر در نهایت بهبود می یابند.
علائم شایعتب زرد عبارتند از:
- تب.
- سردرد.
- هذیان ناشی از تب.
- یرقان. زردی پوست و چشم ها.
- خونریزی.
- آریتمی. ضربان قلب نامنظم.
- دردهای عضلانی.
- استفراغ و/یا مدفوع خونی.
- انقباضات غیر ارادی عضلات.
درمان تب زرد
در حال حاضر هیچ درمانی برای تب زرد وجود ندارد. هدف از درمان بیماران آلوده کنترل علائم از طریق داروهایی است که مبارزه با تب و کم آبی بدن آنتی بیوتیک ها برای کنترل باکتری های عامل عفونت تجویز می شوند.با این حال، بسیاری از مناطق آسیب دیده منابع کافی برای به دست آوردن داروهای لازم برای کنترل علائم را ندارند.
پیشگیری از تب زرد
پیشگیری یکی از مهم ترین عوامل در کنترل تب زرد است که واکسیناسیون و کنترل پشه دو اقدام مهم می باشد.
واکسیناسیون از گسترش تب زرد از ایجاد اپیدمی جلوگیری می کند. به خصوص در مناطقی که خطر بالایی وجود دارد، ایمن سازی جمعیت عامل مهمی است، بنابراین باید شیوع بیماری را شناسایی کرد تا در سریع ترین زمان ممکن کنترل شود. موثرترین اقدام، واکسیناسیون پیشگیرانه در دوران کودکی است، از طریق کمپین هایی که امکان افزایش پوشش را در کشورهایی که بیشتر در معرض شیوع بیماری هستند، و همچنین افرادی که قصد سفر به مکان هایی را دارند که خطر ابتلا به آن بالا است، افزایش یابد.واکسن تب زرد مؤثر است و پس از یک ماه ایمنی تقریباً مطلق حاصل می شود. با این حال، تعدادی از گروه ها وجود دارد که نباید واکسینه شوند:
- زیر ۹ ماه.
- باردار، مگر در مواردی که تب زرد شیوع پیدا کند.
- افراد مبتلا به آلرژی شدید به پروتئین تخم مرغ یا مبتلایان به اختلالات نقص ایمنی ناشی از ایدز یا سایر عفونت ها.
از طرف دیگر، کنترل پشه نقش بسیار مهمی در دوره انتظار برای اثرگذاری واکسن دارد. حذف مکان‌های اصلی پرورش پشه در مناطق شهری علاوه بر استفاده از حشره‌کش در آب، می‌تواند به کاهش خطر سرایت نیز کمک کند. بنابراین، کنترل حضور پشه‌ها برای اطمینان از اثربخشی واکسن و کاهش تعداد موارد ضروری است.
این مقاله صرفاً آموزنده است، در ONsalus.com ما صلاحیت تجویز درمان های پزشکی یا انجام هر نوع تشخیص را نداریم. از شما دعوت می کنیم در صورت بروز هر نوع بیماری یا ناراحتی به پزشک مراجعه کنید.
