یک سگ همیشه یک سگ خواهد بود، چه با شجره نامه یا بدون آن، اما چه چیزی آنها را متفاوت می کند؟ سگ های نژاد مخلوط توسط برخی تحسین می شوند و توسط برخی دیگر به دلایل مختلف طرد می شوند: نمی دانم چقدر بزرگ خواهند شد، نمی دانم موهای زیادی خواهند داشت یا کمی، نمی دانم که آیا آنها خواهند شد. شخصیت خوبی داشته باشیم یا نه… وقتی سگی بدون نژاد داریم سوالات زیادی پیش می آید اما سعی می کنیم در این مقاله برخی از آنها را روشن کنیم.
در سایت ما می خواهیم به شما در مورد سوالاتی که ممکن است در هنگام به فرزندخواندگی یک سگ مخلوط پیش بیاید کمک کنیم و یکی از متداول ترین آنها سگ بدون نژاد چقدر زندگی می کند ? این یکی از بزرگترین سوالات در دفتر و/یا مجالس اجتماعی است و به نظر من یکی از سخت ترین پاسخ هاست، بیایید ببینیم چرا:
امید به زندگی سگ مخلوط
معمولاً شنیده می شود که سگ های مختلط بیشتر از سگ های اصیل عمر می کنند. افسانه است یا واقعیت؟ سگ های مستیزو بسیار قوی هستند و در طول سال ها مقاوم ترین نمونه ها در شرایط مختلف محیطی تکثیر شده اند. این ویژگی‌ها به ما اجازه می‌دهد تا تأیید کنیم که آنها افرادی هستند طولانی‌تر ، دارای طول عمر متوسط از 16 تا 18 سال ، با سوابق تا 20 سال.
اما بیایید به یاد داشته باشیم که امید به زندگی ارتباط نزدیکی با سبک زندگی آنها دارد: رژیم غذایی نامناسب، کیفیت پایین زندگی یا سلامت ضعیف متغیرهایی هستند که می توانند امید به زندگی را تحت تاثیر قرار دهند. هر سگی متفاوت است، ما فقط می توانیم طول عمر را محاسبه کنیم و هرگز تایید نکنیم که یک سگ چه مدت زندگی می کند، با یا بدون کاغذ.
سگ مستیزو ویژگی هایی دارد که آن را منحصر به فرد و تکرار نشدنی می کند.اگرچه ما نمی‌توانیم رفتار یا امید به زندگی آنها را همانطور که در نژادهای استاندارد انجام می‌شود «پیش‌بینی» کنیم، اما آنها حیوانات بسیار باهوشی با توانایی قوی برای سازگاری با محیط و موقعیت‌های مختلف هستند. همین نمونه ها بعدها جای خود را به نژادهای خالص دادند. این دومی ها مستیزوهای طولانی مدت و از نظر ژنتیکی اصلاح شده هستند.
در انتها تاکید کنید که غنای و تنوع خون سگ های مستیزو بر خلاف خون فقیرانه و خویشاوندی بالا در سگ های اصیل. ، باعث طول عمر بیشتر و کاهش خطر ابتلا به مشکلات سلامتی می شود.
تاریخچه سگ بدون نژاد
سگ بدون کاغذ، شجره نامه یا آنطور که در آرژانتین به آن "vereda y cordon" می گویند با اشاره به این واقعیت که در خیابان به دنیا آمده است، فقط چیزی دارد که او را مشخص می کند و آن این است که متعلق به گونه ای از خانواده canis familiaris است، بنابراین می دانیم که سگ است.
منشأ آن در دوران سوم، محصول تلاقی های متعدد بین گرگ ها است. این به عنوان یک تلاقی تصادفی شناخته می شد، بدون دخالت انسان بنابراین تنها هدف تداوم گونه بود. به این ترتیب، نمونه‌های مقاوم‌تر پدید آمدند، زیرا افراد ضعیف یا مبتلا به بیماری‌ها مردند و بارها نتوانستند تولید مثل کنند و جای خود را به "نژاد بسیار قوی" دادند. این یک صلیب طبیعی است که اجداد آن ناشناخته است.
مخلوط های مختلف خون در صلیب ها باعث می شود از "نشاط ترکیبی" لذت ببرند، که اگرچه برای خوانندگان واژه دشواری به نظر می رسد. کسانی که آموزش پزشکی ندارند، چیزی نیست جز مقاومت به دست آمده در برابر بیماری ها که از فامیل به ارث رسیده است. این منطق محض است، سالم ترین افراد نسبت به ضعیف ترین یا بیمارترین افراد باروری و شانس تولید مثل بیشتری دارند.
تاریخ به ما کمک می کند تا طول عمر این نمونه ها را بهتر درک کنیم تا به سوال مطرح شده در عنوان به بهترین شکل ممکن پاسخ دهیم.
ویژگی های سگ بدون نژاد
سگ های مونگلی هم در مقایسه با سگ های اصیل هیچ معایب ندارند که بسیار جالب است. با سگ های اصیل، تنها چیزی که می توانیم از آن مطمئن باشیم این است که آنها ویژگی هایی را دارند که ما به دنبال آن هستیم و حتی با این وجود، بسیاری از اوقات استثناهایی برای این نژاد پیدا می کنیم زیرا حیوانات نیز مانند ما موجوداتی منحصر به فرد هستند.
مثل ما، خلق شما تا حدودی به ژنتیکی که شما می آورید و تا حد زیادی با عوامل محیطی مرتبط است که ایجاد شده است. و/یا در حال حاضر در حال توسعه است. این حیوانات اگر در خیابان، در یک خانه خانوادگی، با محیطی متعادل بزرگ شده باشند یا از موقعیت های نامناسب نجات یافته باشند، تفاوت دارند.با فراهم آوردن محبت و محیطی سالم، آنها بی نهایت وفادار و با محبت هستند، برای درک عشقی که به "گله انسانی" خود دارند، کافی است چهره شاد آنها را ببینید.
به نوبه خود، گویی این کافی نیست، می توانیم آنها را در فعالیت های مختلف آموزش دهیم، و همچنین رایج ترین نژادها مانند به عنوان سگ های نجات یا درمان.
