کرکس یک پرنده لاشخور بزرگ و عموماً گروهی است. گونه های متعددی از کرکس ها وجود دارد و حتی برخی از آنها به لطف تخصص می توانند بدون مشکل در کنار هم زندگی کنند.
اما کرکس معمولا در بیشتر زیستگاه هایی که در آن زندگی می کند، گونه ای در معرض تهدید است. علل چیست؟ یک کرکس برای زنده ماندن به چه منابعی نیاز دارد و چه عواملی بقای گونه آن را تهدید می کند؟
در این مقاله در سایت ما نیازهای چنین پرنده زیبایی را بررسی می کنیم، برای دانستن این مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنید:
خانواده های مختلف، نیازهای متفاوت
قبل از شروع به درک نیازهای اولیه کرکس باید بدانیم که یک نام عمومی است زیرا دو خانواده کرکس وجود دارد بسیار متفاوت است: accipitridae و cathartidae. آنها علاوه بر حالت شکار متفاوت، ویژگی های فیزیکی متفاوتی نیز دارند.
نکته مشترک کرکس ها در سراسر جهان این است که آنها حیواناتی هستند که در اجتماعات چند نفره زندگی می کنند. آنها برای اطمینان از بقای خود پس از فصل تولید مثل نیاز به تماس با سایر همنوعان دارند. با این حال کرکس های منفرد نیز وجود دارند.
کرکس هایی که به صورت گروهی زندگی می کنند نیاز به یک زیستگاه بزرگ، مناطق وسیعی نسبتاً عاری از حضور انسان است که گونه های لاشخور که در آنجا زندگی می کنند می توانند تغذیه کنند. و بدون وارد شدن به رقابت زیاد تولید مثل کنید.
تغذیه کرکس
کرکس لاشخور است یعنی از اجساد جانوران مرده دیگر تغذیه می کند که ممکن است در حالتی باشند. تجزیه.
مهم نیست که حیوان به طور طبیعی مرده باشد یا بقایای باقی مانده از شکارچیان بزرگ دیگر باشد، منقار تیز کرکس ها و گردن منعطف آنها به آنها اجازه می دهد تا از تمام نرمی ها استفاده کنند. بافت لاشه و قسمتی از اسکلت.
گونه هایی که برای تغذیه از برخی مناطق کمتر در دسترس حیوانات تطبیق داده شده اند، اغلب دارای ناحیه "طاس" بزرگتری هستند، یعنی سر و گردن آنها به جای پر با پر پوشیده شده است، مانند نتیجه تکامل که به دنبال جلوگیری از شیوع بیماری ناشی از دشواری حفظ بهداشت صحیح پرها در این مناطق است.آنها همچنین زبان زمختی دارند که به آنها کمک می کند بهتر به تاندون حیوانات مرده برسند.
حتی کرکس هایی مانند کرکس ریشو وجود دارند که عمدتاً از اسکلت حیوانات دیگر تغذیه می کنند (60-70 درصد رژیم غذایی آنها را تشکیل می دهد).
به هر حال باید بدانیم که غریزه بقا در تمام حیوانات اگر گرسنه باشند به یک اندازه وجود دارد. به همین دلیل نباید تعجب کنیم که کرکس می تواند در مواقع کمیابی به طعمه زنده حمله کند . اندازه بزرگ، پنجه های قوی و منقار نوک تیز آن به آن اجازه می دهد مانند هر شکارچی دیگری شکار کند. این رفتار در کرکس ها معمول نیست و فقط در گونه های خاصی مانند کرکس سیاه می تواند رخ دهد.
مدتی است که برخی کرکس ها به دلایلی که در ادامه خواهیم دید به طعمه های زنده (بیمار یا ضعیف) حمله کرده اند. به خواندن ادامه دهید!
کرکس، حیوان در حال انقراض
کرکس با دو دشمن بزرگ روبرو می شود: اولین آنها زهر ، مقصر موقعیت حساسی است که در آن بسیار قرار گرفته است. گونه های کرکس در اروپا یافت می شود.
اگرچه این یک عمل مستوجب مجازات قانونی است، اما قرار دادن گوشت یا لاشه حیوانات مسموم هنوز یک عمل نسبتاً رایج است که گاه توسط برخی افراد مرتبط با بخش شکار و برخی دیگر با دام های گسترده انجام می شود..
آنها به دنبال از بین بردن کرکس نیستند، بلکه برخی از شکارچیان بزرگ مانند گرگ یا برخی از پرندگان شکاری را از بین می برند، اما کرکس ها در نهایت یا از تله های سمی یا قربانیان خود تغذیه می کنند و همچنین آنها نیز در نهایت مسموم شدنمنصفانه است که توضیح دهم که همه شکارچیان یا دامداران سم نمی گذارند، و به مسئولیت خودم، به شما اطمینان می دهم که کسانی که این کار را انجام می دهند بلای جان هم برای محیط زیست و هم برای بخش خود هستند. و اینطور نیست که من با شکارچیان همدردی کنم، اما دوست دارم صریح صحبت کنم، منصفانه نیست که همه آنها را در بر بگیرم.
در آفریقا، کرکس ها اغلب توسط شکارچیان غیرقانونی حیوانات محافظت شده مانند فیل ها یا کرگدن ها مسموم می شوند. آنها به دنبال این هستند که کرکس ها در جایی که لاشه حیوان بزرگی وجود دارد به نگهبانان اشاره نکنند.
تهدید بزرگ دیگر برای بقای کرکس، تخریب زیستگاه طبیعی آنها، از جمله تکه تکه شدن آنهاست.
کرکس به مناطق وسیعی نیاز دارد که در آن چندین جفت مولد بتوانند در آن رشد کنند. و اینجا آتش سوزی جنگل ها را باید در نظر گرفت، مشکلی تکراری در شبه جزیره ایبری، جایی که بزرگترین جمعیت کرکس های سیاه در جهان زندگی می کنند.کرکس سیاه به طور خاص به جنگل‌های انبوه (و وسیع) از بلوط و بلوط چوب پنبه‌ای برای رونق رضایت‌بخش نیاز دارد. برخی از گونه‌های کرکس در مکان‌های صخره‌ای رشد می‌کنند، همه اینها به جایی بستگی دارد که جفت کرکس‌ها لانه خود را بسازند.
سایر تهدیدات و راه حل آنها
در یک اکوسیستم متعادل، کرکس برای زنده ماندن تنها به مناطق وسیعی دور از انسان نیاز دارد، زیرا از انواع لاشه ها تغذیه می کند. فعالیت شکار، زمانی که با کنترل کمی انجام شود، محیط کرکس را از بسیاری از منابع غذایی برای کلونی این پرندگان خالی می کند. یک مثال بسیار معمول، رابطه بین شکار و جمعیت خرگوش‌ها و خرگوش‌ها در اروپا است.
این باعث می شود که کرکس باید از حیوانات مرده از کشاورزی گسترده تغذیه کند تا کمبود منابع را جبران کندو مشکل زمانی ظاهر می‌شود که طبق قانون، نمونه‌های مرده را نمی‌توان بدون برداشتن به دلایل بهداشتی رها کرد.
راه حل در این مورد ساده است: انتقال این اجساد به مزرعه ها یا مناطق مناسبی که خطری برای سلامتی جمعیت های انسانی مجاور نیستند، کافی است. مثلاً آنها را دور از جریان آب قرار دهید. متأسفانه، همه قوانین این گزینه را در نظر نمی گیرند.
وقتی غذا کمیاب است، برخی از نمونه‌های کرکس می‌توانند از رژیم لاشخور طبیعی خود برای ایجاد نگرش‌های خاص شکار، عموماً با حیوانات اختصاص داده شده به دام، استفاده کنند و تضاد منافع جدیدی ایجاد می‌شود.
شکار مستقیم کرکس به عنوان غنائم یا مرگ تصادفی بر اثر برق گرفتگی با سیم های برق از موارد جدا شده ای است که مشکل بزرگی را که کرکس با آن مواجه است را تشکیل نمی دهد.
کرکس چه نیازی دارد؟
کرکس به عنوان یک فرد یا کلنی، به مناطق وسیعی متناسب با نیازهای هر گونه، با حضور کم انسان در آنها و منابع کافی نیاز دارد.
ش
در صورت کمبود منابع غذایی طبیعی، باید به گونه‌ای عمل کنیم که برخی از نمونه‌های مرده طبیعی دام در پروارهای واقع در نقاط استراتژیک قرار داده شوند تا از آسیب احتمالی کرکس به آن جلوگیری شود. دام های گسترده محلی.
به مبارزه برای بقای کرکس بپیوندید
کرکس از آن دسته از حیواناتی است که با بدبختی همراه است و یا در اثر تغذیه موجب دافعه می شود. اما در داخل اکوسیستم ها کار قابل ستایشی انجام می دهد، پس از همه اینها یک لاشخور است که بیماری را منتقل نمی کند.
به عنوان یک دوستدار محیط زیست، مایلم از این متن استفاده کنم و از خواننده دعوت کنم که کرکس را حیوانی نگون بخت تلقی نکند، بلکه آن را متحد انسان ها و سلامت اکوسیستم ها بداند. جایی که آنها زندگی می کنند.
