وقتی به سگ_گوسفند فکر می کنیم تصویر یک کولی مرزی که گله ای از گوسفند را گله می کند به طور خودکار به ذهن می آید یا تصویر یک استرالیایی چوپانی که کل یک گله گاو را کنترل می کند. با این حال، دانستن چگونگی شناسایی این نژادها، به دلیل شباهت های فراوان، گاهی اوقات می تواند کار پیچیده ای باشد. به همین ترتیب، اگر در نظر دارید یکی از این دو سگ را به فرزندی قبول کنید و هنوز مطمئن نیستید که کدام یک را انتخاب کنید، در این مقاله در سایت ما تفاوت بین مرزی کولی و استرالیایی را به شما نشان می دهیم. چوپان ادامه دهید و یکی را انتخاب کنید که به بهترین وجه با نیازها و سبک زندگی شما مطابقت دارد!
تاریخچه مرزی و چوپان استرالیایی
منشأ منشاء کولی مرزی به قرن V و I قبل از میلاد برمی گردد، زمانی که قبایل سلتیک سگ هایی را که به عنوان اجداد این نژاد عمل می کردند به جزایر بریتانیا آوردند. حتی در آن زمان نیز به عنوان سگ گله مشغول به کار شد، کاری که به دلیل هوش و توانایی های کاری باورنکردنی خود همچنان به انجام آن ادامه می دهد. با گذشت سالها، این نژاد سازگار و استاندارد شد تا اینکه به مرز کولی فعلی رسید، که به طور رسمی توسط سازمان های سگ در قرن بیستم به رسمیت شناخته شد.
منشأ چوپان استرالیایی در عین حال نامشخص است و چندین نظریه وجود دارد که آن را جمع آوری می کند. با این حال، و با وجود نام آن، چیزی که همه آنها بر سر آن اتفاق نظر دارند این است که در قرن 19، زمانی که گروهی از باسک ها در ایالات متحده توسعه یافت. مهاجرانی که قصد داشتند دست خود را در پرورش گله گوسفندان خود امتحان کنند، به آمریکا رفتند و سگهای گله خود را که قبلاً مدتی را در استرالیا گذرانده بودند، با خود آوردند.
اعتقاد بر این است که چوپان استرالیایی نتیجه تلاقی بین بوردر کولی و سایر سگ های نوع گله است، این یکی از تفاوت های اصلی بین بردر کولی و چوپان استرالیایی است که یکی از دیگری فرود می آید.
ویژگی های فیزیکی بوردر کولی و شپرد استرالیایی
اگرچه هر دو سگ دارای ویژگی های فیزیکی بسیار مشابهی مانند خز بلند هستند، اما ویژگی های متفاوتی نیز دارند که به ما اجازه می دهد تا سگ مرزی را از چوپان استرالیایی متمایز کنیم. یک مثال واضح از این طیف رنگ های پذیرفته شده برای هر یک از نژادها است، با کولی مرزی دارای طیف وسیعی از ترکیبات نسبت به چوپان استرالیایی است. در مرحله بعد، رنگ های هر نژاد را به تفصیل شرح می دهیم:
رنگ های مرزی پذیرفته شده
- مشکی
- آبی پرنده سیاه
- خاکستری
- خالدار
- آبی
- قرمز پرنده سیاه
- پرنده سیاه سه رنگ
- رنگ قهوه ای
- قرمز استرالیا
- شمشیر
اگرچه اینها رایج ترین رنگ های مرزی هستند، اما حقیقت این است که همه رنگ ها پذیرفته می شوند، تا زمانی که رنگ سفید غالب نباشد.
رنگ های پذیرفته شده شپرد استرالیایی
- آبی پرنده سیاه
- قرمز پرنده سیاه
- قرمز
- قرمز سه رنگ
- پرنده سیاه سه رنگ
- مشکی
- فلز مس
همانند مسابقه قبلی، سفید نباید غالب باشد.
علاوه بر رنگ مو، از نظر ظاهری، تفاوت دیگری که بین کولی مرزی و شپرد استرالیایی وجود دارد، نوع پوششی است که هر دو نژاد دارند.پوشش مرزی بسیار متراکم تر و سخت تر از پوشش چوپان استرالیایی است، دومی نرم تر است. به همین ترتیب، شپرد استرالیایی موهای سر کمی کوتاهتر از بوردر کولی دارد. از سوی دیگر، گوش های بوردر کولی می توانند به صورت یا نیمه ایستاده باشند، در حالی که در شپرد استرالیایی یک عیب جدی در نظر گرفته می شود.گوش بالا.
به طور کلی، شپرد استرالیایی مستعد ابتلا به هتروکرومی است، یعنی با چشم های رنگی متفاوت متولد می شود یا دو رنگ متفاوت را در یک چشم نشان می دهد، در حالی که کولی مرزی به ندرت این ویژگی را دارد. مشاهده شده.
کولی مرزی و سایز شپرد استرالیایی
اگرچه هر دو سگ از نظر جثه متوسط هستند، سگ استرالیایی کمی سنگین تر و بلندتر از بوردر کولی است.
یک کولی مرزی بالغ به طور متوسط حدود 20 کیلوگرم وزن و بین 46 تا 53 سانتی‌متر در جثه دارد، در حالی که یک سگ استرالیایی شپرد می‌تواند بین 25 تا 30 کیلوگرم وزن داشته باشد و بین 46 تا 58 سانتی‌متر باشد. در هر دو نژاد، ماده معمولا کوچکتر از نر است.
کاراکتر بوردر کالی و استرالیایی شپرد
اگر می خواهید سگ خود را برای محافظت از خانه خود آموزش دهید و به شما در مورد هر مزاحمی هشدار دهد، The Australian Shepherd برای نگهبانی عالی استبا توجه به توانایی های ذاتی خود، او در محافظت از خانواده انسانی خود و همچنین مراقبت از خانه در غیاب خود دریغ نخواهد کرد. از طرف دیگر، سگ مرزی سگی است که هوشیاری کمتری دارد و اگر به خوبی آموزش ببیند، می‌تواند به انسان‌های خود نیز هشدار دهد، اما به طور طبیعی مانند چوپان استرالیایی تمایلی به انجام این کار ندارد.
از سوی دیگر، اگرچه هر دو نژاد سگ به عنوان سگ گله در نظر گرفته می شوند، اما برای انجام اهداف مختلف در حوزه دام توسعه یافته اند، این واقعیت در خلق و خو و منش آنها نیز منعکس شده است.بنابراین، در حالی که کولی مرزی سگی خجالتی و پرانرژی است، برای هدایت گوسفند ایده آل استاز راه دور، شوپان استرالیایی برای کنترل گوسفندان به همان اندازه مجهز است که گاو، گاومیش، غاز و هر نوع دام
علیرغم موارد فوق، همه تفاوت هایی بین کولی مرزی و چوپان استرالیایی وجود ندارد، زیرا هر دو سگ مهربان، وفادار، وفادار، توجه و فعال هستند. این بدان معنی است که هر دو نژاد باید دوز مناسبی از ورزش روزانه و همچنین فعالیت هایی داشته باشند که ذهن آنها را درگیر کند. به طور کلی، آنها معمولاً به دلیل ماهیت فعال خود با آپارتمان ها یا آپارتمان های کوچک سازگار نیستند.
اگر به شخصیت هر سگ احترام بگذاریم و تمام نیازهای آن را پوشش دهیم، کولی مرزی می تواند تا 17 سال عمر کند ، در حالی که امیدواریم زندگی چوپان استرالیایی بیش از ۱۵ سال است، این یکی دیگر از تفاوت هاست بین هر دو.
مراقبت از بوردر کالی و شپرد استرالیایی
مراقبت اولیه غذا، ورزش، بهداشت، واکسیناسیون و کرم زدایی برای هر دو سگ یکسان است، در اینجا تفاوت بین کولی مرزی و چوپان استرالیایی در نهفته است. مراقبت از کت در حالی که چوپان استرالیایی خود را با دو بار مسواک زدن و حمام هفتگی در صورت لزوم حفظ می کند، بوردر کولی نیاز به روتین شدیدتری دارد ، به طور ایده آل کت خود را هر روز یا هر دو روز یکبار مسواک بزنید تا براق و ابریشمی به نظر برسد. این به دلیل تفاوت در لایه هایی است که قبلاً ذکر کردیم. از آنجایی که موهای مرزبانی درشت تر است، نسبت به چوپان استرالیایی به مراقبت بیشتری نیاز دارد تا از خشن شدن آن جلوگیری شود.
از طرف دیگر، اگرچه هر دو سگ به ورزش روزانه و انجام بازی ها و فعالیت های متنوع نیاز دارند تا از نظر ذهنی خوب بمانند، این واقعیت در کولی مرزی بیشتر برجسته می شود و در ادامه خواهیم دید که چرا.
آموزش بوردر کولی و چوپان استرالیایی
در نظر گرفته شدن کولی مرزی به عنوان باهوش ترین سگ جهان طبق گفته استنلی کورن، آموزش آن با تکنیک های مناسب نسبتا آسان است. به این ترتیب، برای واداشتن این سگ به درونی کردن یک سفارش یا یادگیری انجام وظایف گله، تکرارهای زیادی لازم نیست. شپرد استرالیایی، به نوبه خود، به زمان بیشتری نیاز دارد، اگرچه معمولاً در طول آموزش با مشکلاتی روبرو نمی شود.
در هر دو مورد، توصیه‌شده‌ترین تکنیک‌های آموزش سگ آن‌هایی هستند که از طریق تقویت مثبت انجام می‌شوند، زیرا آنها موفق می‌شوند سگ‌ها را با انگیزه نگه دارند و نتایج بهتری کسب کنند.مخصوصاً در گذرگاه مرزی، به دلیل ماهیت فعال و هوش زیاد، انتخاب تنبیه (چه در مورد تنبیه مثبت صحبت کنیم و چه در مورد تقویت منفی) باعث ایجاد مشکلات رفتاری و پیامدهای سلامتی مانند استرس، اضطراب، نافرمانی، تخریب یا پرخاشگری می شود. جدی ترین موارد به همین ترتیب و همانطور که در قسمت قبل اشاره کردیم لازم است به طور مداوم ترفندها و دستورات جدیدی به مرزبانی آموزش داده شود تا از خسته شدن آن جلوگیری کرده و ذهن او را همیشه فعال نگه دارد.
