میمون سنجاب به عنوان یک حیوان خانگی به نظر من ایده چندان معقولی نیست. در بیشتر موارد این حیوانات شکار غیرقانونی و شکار غیرقانونی هستند. این بدان معنی است که بسیاری از 42 گونه فهرست شده در خطر انقراض هستند. داشتن آنها نیز در برخی کشورها مجازات قانونی دارد و تنها چند گونه خاص در مکان هایی پرورش می یابند که می توانند منشأ قانونی آنها را تضمین کنند و از دنیای وحش استخراج نشده اند.
با این حال، حتی اگر ما یک مارموست پرورش یافته در جوجه کشی مجاز را بپذیریم، پیچیدگی اجتماعی این گونه ها و سطح تهاجمی آنها علیرغم اندازه آنها چنین است. که اگر تحت شرایط محیطی بسیار خاصی که خانه پذیرنده آتی مارموست باشد، وجود ندارد، پذیرش توصیه نمی شود میمون مارموست را بپذیرد. حیوان خانگی.
مطالعه این مقاله در سایت ما را ادامه دهید و با خصوصیات و شخصیت میمون مارموست به عنوان یک حیوان خانگی آشنا شوید.
ساختار اجتماعی Marmoset
مارموست ها در گروه هایی از افراد کوچکتر یا بزرگتر زندگی می کنند، اما آنها به تنهایی زندگی را تصور نمی کنند. در میان مارموست‌ها وجود یک ماده غالب رایج است که تنها در گروه تولیدمثل می‌کند و ماده‌های دیگر و همچنین نرها را به مراقبت وا می‌گذارد. از فرزندان حتی در برخی از گونه های مارموست ماده غالب با چندین نر جفت می شود و مقداری فرومون منتشر می کند که مانع از تخمک گذاری ماده های باقی مانده در گروه می شود.
تمارین گوش سانتارم، Mico humeralifer، نمونه ای از گروهی بین 5 تا 15 نفر است که توسط یک جفت غالب اداره می شوند. آنها بومی برزیل هستند.
در تصویر می توانیم مارموست سانتارم را ببینیم:
پرخاشگری مارموست حیوان خانگی
موارد پرخاشگری در میان مارموست های خانگی با بالغ شدن شایع است.
یک دلیل مکرر این است که آنها تنها هستند و هیچ نمونه دیگری برای همراهی آنها وجود ندارد. اما راه حل اتخاذ یک نمونه دوم برای شرکت مارموست انفرادی نیز چندان ساده نیست. بسیاری از گونه ها سرزمینی هستند و نمونه هایی را که به گروه خانواده آنها تعلق ندارند بلافاصله نمی پذیرند.
تمارین گوشته طلایی،
در تصویر تمارین مانتو طلایی را می بینیم:
"انحصاری" حیوان خانگی
مارموست هایی که از جوجه کشی های قانونی به دست می آیند در وضعیت ذهنی متوسطی قرار دارند. از یک سو، آنها بار ژنتیکی اجدادی را برای ده ها هزار سال در ژن های خود ثبت کرده اند. از سوی دیگر، اصطلاحاً «رفتار صحیح» را از والدین خود نیاموخته اند.این باعث ناامنی آنها، ناتوانی در ارتباط با مهربانی و سردرگمی عمیق آنها می شود.
پرورش دهندگان انسان نیز زمان زیادی برای کمک به تشویق رفتار در نمونه های خود ندارند، زیرا آنها باید برای پذیرش قرار داده شوند قبل از 2 ماهگی زندگی زیرا اگر این کار انجام نشود، مطیع بودن برای مارموست ها بسیار دشوار خواهد بود و می توان آنها را توسط پذیرندگان خود آموزش داد.
مارموست های بزرگ شده اغلب حیوانات بسیار حسود هستند که نمی توانند رقابت سایر حیوانات خانگی و حتی نوزادان تازه متولد شده در خانه را تحمل کنند. مواردی از مارموست های تهاجمی علیه کودکان وجود داشته است. در برابر سگ ها و گربه ها نادرتر است زیرا آنها از خود دفاع می کنند و قوی تر و قوی تر از مارموست ها هستند. اما این شرایط باعث ایجاد رنجشی در مارموست می شود که از طریق خراش، نیش و اجابت مزاج در سرتاسر خانه در صورت شل بودن آن را علیه مراقبان خود هدایت می کند.اگر خیلی جوان به فرزندخواندگی بپذیرند می توان به آنها آموزش داد تا در یک مکان خاص خود را تسکین دهند، اما تحت شرایط خاصی می توانند از دستورات عمداً سرپیچی کنند. چرا باید؟
مارموست سرسفید، Callithrix geoffroyi، رایج ترین گونه مارموست است که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شود.
در تصویر می توانیم یک مارموست سر سفید را ببینیم:
ترافیک Marmoset
موارد زیادی از قاچاق غیرقانونی بچه مارموست وجود دارد. این تجارت انکارناپذیر به این معنی است که بسیاری از 42 گونه این میمون‌های پلاتیرین در معرض تهدید هستند.
قبل از اینکه حتی در مورد استفاده از مارموست فکر کنید، باید به خوبی از قوانین فعلی در مورد موضوع مورد نظر مطلع باشید.در صورت نقض قانون، حتی سهواً و به دلیل ناآگاهی از قوانین حمایت از گونه های جانوری، ممکن است جریمه های قابل توجهی در نظر گرفته شود.
برس مشکی تامارین، Callithrix penicillata که با نام مایکو استار نیز شناخته می شود، یکی از نمونه های گونه ای است که توسط برزیلی ها محافظت می شود. قانون جرایم زیست محیطی با احکام زندان برای شکارچیان غیرمجاز.
در تصویر ما یک براش مشکی مارموست را می بینیم:
تصویر مارموست
باید واضح باشد که برای پذیرش یک یا چند مارموست، منشا باید قانونی باشد و با مدارک مربوطه معتبر باشد..
کنترل دامپزشکی باید توسط متخصص میمون های حرفه ای کامل باشد.میمون‌ها، جدا از بیماری‌هایی که می‌توانند به آنها آسیب برسانند، ناقلان بیماری‌های جدی هستند که می‌توانند از حوزه انسان فراتر بروند. دامپزشک باید دستورالعمل غذایی را علامت گذاری کند.
آنها همچنین عملاً نیاز به یک اتاق دارند که فقط برای آنها تنظیم شود. تنه‌ها، طناب‌ها، گیاهان، دانخوری‌ها و آبخوری‌ها به اضافه اسباب‌بازی‌های خودشان در محفظه مذکور ضروری خواهند بود. مارموست ها حیوانات بسیار فعالی هستند و اگر در فضاهای کوچک محصور شوند ممکن است به دلیل عدم ورزش، استرس و اضطراب دچار آرتروز شوند.
نظافت روزانه و دقیق باید رعایت شود. در طبیعت، برخی از گونه‌های مارموست برای بهبود چنگ زدن، بر روی اندام خود مدفوع می‌کنند. این با رطوبت محیط جنگل و انبوه آب جبران می شود که بازسازی آن در خانه بسیار دشوار است.
اما نباید غافل شد که مارموست حیوانی نیست که تحت هیچ شرایطی در خانه زندگی کند: دور از اعضای گونه خود، ترویج قاچاق گونه ها و محکوم به زندگی در اسارت.
شاید برایتان جالب باشد…
- چگونه از حمله خرس جان سالم به در ببریم
- خفاش برای کنترل پشه
- ۹ ماهی برای استخر روباز
