جغد بزرگترین پرندگان شکاری شب استاروپا. این حیوان که طبیعتاً شکارچی است، قادر است از طعمه های بزرگ و گونه های مختلف تغذیه کند. آنها رازدار و منزوی هستند و می توانند در زیستگاه های بسیار متنوع زندگی کنند، اگرچه مناطق صخره ای باز را به جای مناطق جنگلی ترجیح می دهند.
اگرچه بدیهی است که آنها برای حیوان خانگی به دنیا نیامده اند، در این مقاله در سایت ما قصد داریم هر آنچه را که باید در مورد تغذیه عقاب بدانید به تفصیل توضیح دهیم. جغد ، و اولین نکته مهم اینجاست: کاهش طعمه اصلی آن (خرگوش)، زیر گرفتن، تصادف با سیم های برق و شکار غیرقانونی این پرنده، مشکلات اصلی حفاظتی آن را تشکیل می دهد.
زیستگاه جغد عقاب
زیستگاه طبیعی جغد عقاب جنگل های بزرگ و مناطق خالی از سکنه توسط انسان است، اما در حال حاضر این گونه پرنده را می توان به صورت نیمه یافت کرد. مناطق بیابانی، جنگل های معتدل، استپ ها و حتی در تندرا. اگرچه آنها مناطق بازتر و صخره ای را برای شکار راحت تر طعمه خود ترجیح می دهند، جغدهای عقاب برای زندگی در بیوتوپ های مختلف سازگار شده اند.
این پرندگان عموماً روی صخره ها یا صخره های سنگی که بین سطح دریا و تا ارتفاع بیش از 2000 متر قرار دارند، لانه می سازند. همچنین می توانید از لانه های قدیمی سایر پرندگان شکاری مانند گاوزبان یا گوشاوک استفاده کنید. و حتی در مناطق خاصی که تراکم جغدهای سرزمینی بسیار زیاد است، می توانند مستقیماً روی زمین لانه کنند.
جغد عقاب یک جانور بسیار سرزمینی است که از سیستم های مختلفی برای علامت دادن به اشغال و مرزهای قلمرو خود استفاده می کند، مانند سرزمینی. آهنگ هایی از مسافرخانه داران یا علامت گذاری سنگ ها با مدفوع آنها.
تغذیه جغد عقاب
جغد عقاب یک فوق شکارچی است که در یکی از بالاترین نقاط زنجیره غذایی یافت می شود. رژیم غذایی آنها متغیر است و به عوامل زیادی مانند فصل سال، محل زندگی و میزان طعمه در زیستگاه آنها بستگی دارد.
معمولاً در شب شکار می کنند و فضاهای باز و صخره ای را به نخلستان ها ترجیح می دهند. بال زدن آنها بسیار بی صدا است و با دید کامل در شب و پنجه های تیز و قدرت شنوایی آنها حیوانات استثنایی هستند برای شکار با تشکر به حس شنوایی عالی خود، آنها می توانند حتی در تاریکی کامل شکار کنند و می توانند طعمه خود را در چند ثانیه با چنگال های خود بی حرکت کنند.
تغذیه جغد عقاب بسیار متنوع است و اساساً از خرگوش، جوندگان کوچک، حشرات، سنجاب، خرگوش، جوجه تیغی، پرندگان دیگر مانند کبوتر، پرنده سیاه، زاغی، کبک، کوروید، جغدها یا جکداها؛ آنها حتی می توانند طعمه هایی با وزن تا 10 کیلوگرم، مانند برخی از روباه ها یا حنایی ها، برخی از خزندگان یا ماهی ها، و سایر پرندگان شکاری بزرگ مانند بادبادک قرمز یا گاومیش را شکار کنند.
وقتی طعمه هضم شد، قسمت های کمتر قابل هضم مانند مو، پوست، پرها و استخوان ها را از طریق دهان بازگردانید. به شکل گلوله (گلوله های باقیمانده)، تقریباً پس از 10 ساعت، زیرا جغدهای عقابی طعمه خود را نمی جوند، بلکه طعمه خود را می بلعند. برای این کار با استفاده از منقار گوشت را به قطعاتی که به راحتی قابل بلعیدن است پاره می کنند و بدون جویدن می خورند.
میزان غذای مورد نیاز این پرندگان به گونه و جثه آنها بستگی دارد.
تکنیک های شکار جغد
جغد عقابی متعلق به خانواده ی strigid است و دارای چندین تکنیک شکار است که می تواند هم در پرواز و هم به صورت غیرفعال در خشکی از آنها استفاده کند. متداول ترین روش تکنیک ساقه زدن یا کمین است که شامل بی حرکت ماندن در یک منطقه شکار در انتظار لحظه ای برای شکار طعمه خود است و سقوط را در سکوت مطلق به جا می گذارد. روی حیواناتی که شب ها به دنبال غذا می روند، اگرچه فعالیت شکار آن می تواند از غروب تا طلوع خورشید شروع شود.
این تکنیک با سایر پرندگان شکاری شبگرد یا نواری شکل و همچنین بسیاری از ویژگی های فیزیکی مانند: صورت صاف، سر و چشم های بزرگ و بال های کوتاه و گرد مشترک است. علاوه بر این، آنها همچنین با پسر عموهای خود تیتونیدها، شنوایی و قدرت بینایی عالی و توانایی شگفت انگیز قابلیت چرخاندن گردن خود تا 270 درجه را به اشتراک می گذارند
