طبقه بندی های مختلفی برای پرخاشگری سگ ها وجود دارد. برخی از طبقه بندی ها طیف کاملی از رفتارهای سگ را در نظر نمی گیرند و تسلط را دلیلی برای تقریباً همه انواع پرخاشگری در نظر می گیرند، در حالی که طبقه بندی های دیگر طیف گسترده تری را ارائه می دهند و بر اساس داده های دقیق و دقیق تر هستند.
حالا بفهمید چه بلایی سر سگ شما می آید و چرا اینطور رفتار می کند.
در زیر در سایت ما می توانید طبقه بندی را بیابید که خیلی بیشتر از تسلط را عامل اصلی هر مشکل پرخاشگری می داند، کشف ۱۲ نوع پرخاشگری سگ:
1. حمله توهین آمیز
این نوع پرخاشگری از یک سگ ناامن نسبت به سگ های آشکارا ضعیف تر از لحاظ فیزیکی یا روانی رخ می دهد. این نوعی پرخاشگری است که اغلب توسط سگ های جوان و متوسط در سلسله مراتب اجتماعی نسبت به توله سگ ها و سگ های نوجوان ضعیف تر نشان داده می شود.
این نوع پرخاشگری آن طور که بسیاری فکر می کنند به تسلط مرتبط نیست، بلکه ناشی از رفتار پرخاشگرانه است که خود را تقویت می کند. انسان‌سازی، می‌تواند معادل قلدری که اغلب در مدارس اتفاق می‌افتد، که در آن برخی از کودکان یا نوجوانان با دیگران بدرفتاری فیزیکی یا روانی می‌کنند.
اگرچه ممکن است از منظر انسانی مورد نادیده انگاشته شود، اما در خانواده سگ ها کاربرد خاصی دارد (تا زمانی که اغراق نشود) برای توله هایی که یاد می گیرند مماشات و تسلیم شدن را نشان دهند. بنابراین، آنها یاد می گیرند که بدون توسل به زور بی رحمانه و اجتناب از آسیب فیزیکی، موقعیت های تهاجمی را مدیریت کنند.
به طور کلی این نوع پرخاشگری با نمایش رفتاری ارائه می شود و خشونت بدنی بسیار نادر است.
این نوع پرخاشگری به ندرت در سگ های واقعا مسلط دیده می شود. در واقع، اکثر سگ های مسلط هرگز این نوع پرخاشگری را نشان نمی دهند. برعکس، قلدری بین سگ ها معمولاً نشان می دهد که سگ آزارگر از سلسله مراتب متوسطی برخوردار است.
دو. حمله ترس
زمانی اتفاق می افتد که سگ بسیار می ترسد اما نمی تواند از موقعیتی فرار کند که باعث ترس می شود. سپس محتمل ترین واکنش او پرخاشگری است تا سگ های دیگر به او احترام بگذارند و به او نزدیک نشوند.
این نوع پرخاشگری همچنین می تواند زمانی رخ دهد که سگ تنبیه بدنی.برخی فکر می کنند که این به تسلط ربط دارد، اما اینطور نیست. میزان تنبیهی که هر سگ می تواند بدون ترسیدن تحمل کند متفاوت است و در نتیجه هر سگ به تنبیه های مختلف واکنش متفاوتی نشان می دهد.
به خاطر داشته باشید که اگر سگی به تنبیه واکنش پرخاشگرانه نشان می دهد، به دلیل تسلط نیست. این می تواند به دلیل ترس یا به دلیل درد باشد (نوع دیگری از پرخاشگری که بعداً در مورد آن خواهید خواند). از سوی دیگر، سگ هایی که به درستی اجتماعی نشده اند ممکن است در مواجهه با موقعیت های روزمره، پرخاشگری ترس از خود نشان دهند.
3. با در اختیار داشتن منابع
این نوع پرخاشگری یکی از رایج ترین آنهاست. برخی از مربیان، رفتارشناسان و دامپزشکان آن را با پرخاشگری سلطه گر اشتباه می گیرند، اما این یک چیز نیست. پرخاشگری منابع اغلب به درجات مختلف رخ می دهد، ابتدا با علائم هشدار مانند غرغر کردن و در مراحل بعدی با گاز گرفتن.
ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سگ از چیزی دفاع کند در زمان پرخاشگری، مانند غذا، اسباب بازی، فضای معین. ، توجه شخص و غیره این نوع پرخاشگری می تواند هم در سگ های مسلط و هم در سگ های مطیع رخ دهد، بنابراین نباید آن را به تسلط نسبت داد. همچنین در سگ های غالب بسیار کمتر دیده می شود.
در پرخاشگری در اختیار داشتن منابع، سگ به سادگی از منبعی که در اختیار دارد محافظت می کند یا برای منبعی که می خواهد داشته باشد مبارزه می کند، بدون اینکه سلسله مراتب آن را تحت تاثیر قرار دهد. ناظر منابع کسی است که از آنچه شما در حال حاضر دارید محافظت می کند.
نمونه ای از مورد دوم (حمله سگ ها برای منبعی که می خواهند اما ندارند) زمانی رخ می دهد که نرها در گرما بر سر ماده دعوا کنند. در این موارد سگ های با سلسله مراتب متوسط یا حتی تسلیم نیز در دعوا شرکت می کنند.
4. تجاوز سرزمینی
در این نوع تهاجم، سگ ها برای خروج یک غریبه از قلمرو خود حمله می کنند نوع خاصی از تهاجم برای در اختیار داشتن منابع است. ، زیرا فقط غریبه ها مورد حمله قرار می گیرند. سگ ها و افرادی که عضوی از خانواده هستند در این نوع پرخاشگری هدف قرار نمی گیرند.
این نوع پرخاشگری در توله سگ ها کمتر از سگ های بالغ است. علاوه بر این، در سگهای برخی از نژادها، به عنوان مثال نوع چوپان، که در آن انتخاب مصنوعی استعداد قلمرویی بیشتر را تثبیت کرده است، شیوع بیشتری دارد.
5. پرخاشگری مادر
در تمام پستانداران و سایر حیوانات بسیار شایع است و پایه غریزی قوی دارد. زمانی رخ می دهد که مادر به دفاع از توله هایش حمله می کند.
این نوع پرخاشگری به دلیل ترس مادر از صدمه دیدن یا مرگ توله هایش اتفاق می افتد و زمانی اتفاق می افتد که از آستانه استرسی که ماده می تواند در حضور توله هایش تحمل کند، فراتر رود.بنابراین، موقعیتی که وقتی ماده تنها است مشکلی ایجاد نمی کند، می تواند باعث پرخاشگری شود که توله ها نیز هستند.
بهترین راه برای درمان این پرخاشگری، دستکاری محیط به گونه ای است که از موقعیت های استرس زا برای زن جلوگیری شود بنابراین، هم مادر و هم توله های شما آرام خواهند بود و دلیلی برای پرخاشگری وجود نخواهد داشت. از آنجایی که این نوع پرخاشگری موقتی و به شدت غریزی است، تلاش برای اصلاح آن از طریق آموزش احمقانه است.
6. پرخاشگری ناشی از بازی
بازی خشن می تواند نسبتاً به راحتی به پرخاشگری تبدیل شود. این به این دلیل رخ می دهد که بازی بار خاصی از استرس (به عنوان یک محرک) را به همراه دارد که پرخاشگری را در آن افزایش می دهد. به نوبه خود، پرخاشگری سطح استرس را افزایش می دهد و در نتیجه یک حلقه بازخورد مثبت بین استرس و پرخاشگری سگ ایجاد می کند.
این پرخاشگری بیشتر از آنچه تصور می شود شایع است و در گونه هایی غیر از سگ ها نیز رخ می دهد. هنگامی که می دانید چگونه آن را کانالیزه کنید، می توان از آن در آموزش سگ استفاده کرد، به خصوص برای آموزش سگ های شوتژوند و سایر ورزش ها با سگ های محافظ.
7. پرخاشگری جابه‌جا شده یا تغییر مسیر
پرخاشگری جابه جا شده زمانی اتفاق می افتد که سگ با عصبانیت سعی می کند به چیزی یا شخصی حمله کند، اما توسط برخی مانع فیزیکی جلوگیری می شود. سپس ناامیدی باعث می شود که سگ حمله خود را به سمت سگ ها، افراد یا اشیاء دیگر هدایت کند.
یک نوع نسبتاً رایج پرخاشگری در سگ هایی است که پشت حصار زندگی می کنند و نمی توانند خارج شوند. همچنین اغلب در سگ هایی که روی یک افسار زندگی می کنند اتفاق می افتد.
کمتر در سگ هایی دیده می شود که با بند به بیرون می روند اما هرگز اجتماعی شدن مناسبی نداشته اند.هنگام تلاش برای حمله به سگ های دیگر توسط صاحبان آنها کنترل می شوند. اگر افسار خیلی کوتاه باشد یا اگر صاحب سگ خود را با قلاده نگه داشته باشد، ممکن است پرخاشگری مجدد نسبت به صاحبش رخ دهد.
8. حمله درد
درد عامل بسیاری از پرخاشگری هاست که ظاهرا دلیلی ندارد. دندان درد، التهاب، دیسپلازی هیپ و بسیاری از بیماری های دیگر می تواند باعث شود سگ واکنش تهاجمی نشان دهد.
بسیاری اوقات این پرخاشگری ها اولین علامتی است که صاحب آن تشخیص می دهد. اگر سگ شما به طور ناگهانی پرخاشگر شد، این احتمال وجود دارد که پرخاشگری از درد باشد. در این موارد اولین کاری که برای حل مشکل باید انجام دهید این است که او را نزد دامپزشک ببرید تا تشخیص مربوطه را انجام دهد.
۹. پرخاشگری ناشی از تغییرات فیزیولوژیکی
تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از بیماری، سن یا تغییرات در محیط سگ، می تواند باعث پرخاشگری شود.
بیماری هایی که باعث این نوع پرخاشگری می شوند، درد ایجاد نمی کنند (آنهایی که در دسته قبلی قرار می گیرند). به عنوان مثال، سگی که به تدریج بینایی خود را از دست می دهد، ممکن است اغلب توسط افراد یا سگ هایی که به او نزدیک می شوند، وحشت زده شود. وقتی به دلیل نقص بینایی غافلگیر می شود، با فرار یا حمله واکنش نشان می دهد.
از طرفی گذر زمان نیز باعث تغییرات فیزیولوژیکی می شود که می تواند منجر به پرخاشگری شود. این یکی از دلایلی است که شما باید به آرامش سگهای مسن احترام بگذارید.
علاوه بر این، تغییرات محیطی نیز می تواند باعث تغییرات فیزیولوژیکی منجر به پرخاشگری شود. در برخی موارد، به عنوان مثال، رژیم غذایی سگ می تواند استعداد حیوان را برای پرخاشگری افزایش یا کاهش دهد.
10. پرخاشگری ناکامی
پرخاشگری ناامیدی زمانی رخ می دهد که سگ چیزی را که بد می خواهد به دست نیاورد. سپس، استرس ناشی از ناامیدی، پرخاشگری را تشدید می کند، که ناامیدی را افزایش می دهد و در نتیجه دوباره استرس را افزایش می دهد و یک چرخه معیوب ایجاد می کند تا زمانی که پرخاشگری با حداکثر شدت خود نشان می دهد.
این نوع پرخاشگری در بسیاری از گونه ها و در انسان بسیار شایع است در سگ ها نیز بسیار شایع است. در واقع، زمانی که محیط به درستی اداره می شود، آنقدر رایج و قابل پیش بینی است که اغلب در برخی از روش های آموزش سگ های حفاظتی استفاده می شود.
یازده. پرخاشگری درنده
پرخاشگری غارتگرانه نتیجه رها شدن غریزه شکار سگ است. زمانی رخ میدهد که حرکت طعمه یا چیزی شبیه‌سازی طعمه، تعقیب درنده و حمله نهایی را آغاز کند.
این پرخاشگری اغلب به سمت سگ های کوچک، دونده ها، دوچرخه ها و سایر حیوانات کوچک است. شما همچنین می توانید آن را در سگ هایی که در تعقیب اتومبیل هستند مشاهده کنید. این حرکت است که باعث ایجاد الگوهای رفتاری طبیعی شکارچیان می شود که در هر سگ وجود دارد.
این نوع پرخاشگری همچنین شامل پرخاشگری توسط تسهیل اجتماعی این نوع پرخاشگری زمانی رخ میدهد که یک یا چند سگ ملحق شوند. اولین حمله. برای مثال، سگی به دوچرخه‌سوار حمله می‌کند و سگهای دیگر در مجاورت به حمله می‌پیوندند، حتی اگر در ابتدا واکنش تهاجمی به حضور دوچرخه‌سوار نشان نداده باشند.
12. پرخاشگری وضعیت
این پرخاشگری درون گونه ای است (فقط بین سگ ها رخ می دهد) و به تثبیت سلسله مراتب در یک گروه مربوط می شود.این زمانی اتفاق می افتد که دو سگ برای ایجاد سلسله مراتب با هم می جنگند. این دعواها معمولاً تشریفاتی هستند (با سر و صدای زیاد و آسیب اندک) و بین سگ هایی رخ می دهد که سلسله مراتب آنها نسبت به سایرین مشخص نیست.
بنابراین، پرخاشگری وضعیتی معمولاً توسط سگ های جوان یا سگ های بالغ آغاز می شود که تازه ملاقات کرده اند از طرف دیگر، بسیار است. در گروه هایی که قبلاً سلسله مراتبی در آنها ایجاد شده است، بسیار کم است. علاوه بر این، سگ های غالب (به اصطلاح «آلفا») و سگ هایی که در پایین سلسله مراتب قرار دارند، معمولاً در این درگیری ها شرکت نمی کنند، زیرا موقعیت آنها مشخص است.
همچنین با نام پرخاشگری سلطه گر شناخته می شود، اما نام اخیر نشان دهنده ناآگاهی در مورد رفتار سگ است، زیرا سلسله مراتب با رفتارهای تسلیم و نه تثبیت می شوند. از تسلط به همین دلیل است که بسیاری از محققان مدرن ترجیح می دهند از پرخاشگری به وضعیت صحبت کنند.
یعنی سلسله مراتب در گروهی از سگ ها معمولاً به این دلیل تعیین می شود که افراد مطیع رفتارهای مطیعانه انجام می دهند و نه به این دلیل که افراد غالب به سلطه فیزیکی متوسل می شوند.این یک استراتژی پایدار از نظر تکاملی است که در چندین گونه رایج است و از کشتن حیوانات اجتماعی که دارای سلاح های خطرناک (دندان سگ) هستند، برای ایجاد سلسله مراتب جلوگیری می کند.
