بدون شک، توپ بازی یکی از فعالیت های مورد علاقه بهترین دوستان ماست. در ابتدا، این یک بازی بی ضرر است که به آنها اجازه می دهد تا علاوه بر به اشتراک گذاشتن اوقات خوشی با خانواده، بدن و حواس خود را ورزش دهند. با این حال، بسیاری از نگهبانان نگران هستند که سگ هایشان به نظر به توپ معتاد هستند
اگر این موقعیت را تجربه کرده اید یا در آن قرار گرفته اید، احتمالاً از خود سوالاتی مانند " چرا سگ من به توپ وسواس دارد؟ بپرسید؟، "چرا سگ من توپ را رها نمی کند؟" یا "چگونه با سگ معتاد به توپ رفتار کنیم؟".
در این مقاله سایت ما در مورد وسواس توپ در سگ ها صحبت خواهد کرد. مشکل رفتاری همچنین نکاتی را برای جلوگیری از اعتیاد سگتان به توپ به شما ارائه خواهیم داد تا بتوانید با خیال راحت از این بازی لذت ببرید.
آیا سگ ها واقعا به توپ معتاد هستند؟
شاید صحبت در مورد یک سگ وسواسی یا معتاد می تواند بسیار تکان دهنده باشد زیرا ما خطرات و عواقب منفی یک اعتیاد یا وسواس را درک می کنیم، که بر سلامت جسمی و روانی نیز تأثیر می گذارد. با این حال، نه تنها واقعی است، بلکه رایج تر از آن چیزی است که ما معمولا تصور می کنیم. توپ، یک اسباب بازی رایج و شناخته شده، می تواند به راحتی باعث ایجاد رفتار وسواسی شود که نیاز به درمان تخصصی دارد.
تقریباً همه سگ ها انگیزه تعقیب توپ را دارند، در حین پیاده روی خود ورزش کنند و سپس در خانه خود استراحت کنند.در این معادله "عادی"، زمانی که توپ یک بازی است و نه اعتیاد، سگ هیجان زده می شود، سرگرم می شود، انرژی خرج می کند، خسته می شود و رفتار متعادل خود را پس از بازگشت به خانه از سر می گیرد و این امکان را به محافظانش می دهد به روال خود ادامه دهند و می توانند خود را وقف فعالیت های دیگر کنند.
اما یک سگ وسواس مدام تقاضا خواهد کرد که نگهبانش مدام توپ را به سمت او پرتاب کند، به نظر می رسد که نیاز او به خرج کردن را برآورده نکرده است. انرژی، حتی برای پیاده روی و پس از تمرین ورزش. ما همچنین تمایل داریم به راحتی برخی از علائم مانند بیش فعالی، اضطراب و تاکی کاردی و همچنین رفتارهای ناخواسته مانند پارس و ناله بیش از حد را شناسایی کنیم تا توجه آنها را جلب کنیم. معلمان.
علاوه بر آسیب رساندن به سلامت و تندرستی سگ، این مشکلات رفتاری اغلب به طور جدی بر روال زندگی بستگان آنها تأثیر می گذارد و همزیستی در خانهبه همین دلیل، وسواس با توپ را هرگز نباید نادیده گرفت یا دست کم گرفت و نیاز به درمان خاصی دارد که توسط یک متخصص آموزش دیده در زمینه رفتارشناسی یا آموزش سگ هدایت می شود.
چرا سگ من به توپ وسواس دارد؟
برای درک اینکه چرا برخی از سگ ها به توپ معتاد هستند، باید بدانیم که این فعالیت با آنها چه می کند و چرا می تواند به یک وسواس تبدیل شود. بازی تعقیب توپ غریزه شکار پشمالوهای ما را بیدار می کند. منطقاً سگ وقتی با گله خود به شکار می رود با همان هدف یا انگیزه سگ تعقیب توپ نمی کند.
این دومی باید برای تامین نیاز اولیه غذا شکار کند و یک روز طولانی و طاقت فرسا شکار را پشت سر بگذارد، در حالی که سگ ها با نگهبانان خود به عنوان راه دیگری برای غنی سازی که به آنها اجازه می دهد انرژی مصرف کنند، بدن و ذهن خود را تحریک کنند.اما اگرچه سگ های همراه برای گرفتن طعمه برای تغذیه خود نیازی به بیرون رفتن ندارند، اما شکار یکی از رفتارهای غریزی در سگ ها است و ما نمی توانیم آن را نادیده بگیریم یا فراموش کنیم.
وقتی توپ را به سمت سگ پرتاب می کنیم، به نوعی به طور مصنوعی زمینه شکار را "بازسازی" می کنیم و به او فرصت می دهیم تا حواس، غرایز و قدرت بدنی خود را به کار می گیرند تا از موفقیت در رسیدن به طعمه خود (که در این حالت با یک جسم، یعنی توپ جایگزین می شود) لذت ببرند.
اما هنگام انجام این فعالیت در شرایط مصنوعی، سگ برای رسیدن به طعمه خود نیازی به ساعت ها راه رفتن با گله یا قرار گرفتن در شرایط نامساعد محیطی و اقلیمی ندارد (که معمولا زمانی اتفاق می افتد حیوانات برای شکار در طبیعت بیرون می آیند). تلاش شما بسیار کمتر است و رضایت به سرعت و به راحتی به دست می آید، بنابراین سگ ممکن است انگیزه داشته باشد که چندین بار تکرار کند تعقیب توپ.
با این حال، غریزه شکار به تنهایی به طور کامل توضیح نمی دهد که چرا برخی از سگ ها به توپ وسواس پیدا می کنند. اگرچه درست است که نژادهای سگ که از لحاظ تاریخی برای شکار آموزش دیده اند، و همچنین نژادهای دورگه آنها، اغلب در هنگام بازی با توپ یک هیجان بسیاراحساس می کنند و می توانند یک رفتار وسواس گونه در رابطه ایجاد کنند. به او راحت تر.
همانطور که تقریباً در مورد تمام مشکلات رفتاری اتفاق می افتد، وسواس با توپ معمولاً به آموزش، روال معمول و سبک زندگی ای که توسط محافظان برای سگ هایشان ارائه می شود، مربوط می شود. از یک طرف، برای افراد رایج است که تقویت هیجان بیش از حد سگ های خود، چه در زمان بازی با توپ، چه در زمان غذا خوردن یا رفتن به پیاده روی، و بسیاری اوقات آنها این کار را ناخودآگاه انجام می دهند، یعنی بدون اینکه قصد تشویق یا تشویق پشمالوهای خود را به وسواس یا بیش فعال یا مضطرب شدن در هنگام انجام برخی فعالیت ها داشته باشند.
اگر متوجه شدید که سگ شما قبل یا در حین بازی با توپ بیش از حد هیجان زده است، این اسباب بازی را بارها و بارها و مکرر پرتاب می کنید، این را تقویت خواهید کرد. رفتاریعنی با بهترین دوست خود ارتباط برقرار می کنید که ممکن است همچنان بیش از حد هیجان زده شود و رفتار بیش فعالی داشته باشد که به این ترتیب توپ او را به سمت او پرتاب کنید.
از طرفی کمبود وقت و عجله ای که معمولا هر روز داریم می تواند ما را به غفلت از تحریک جسمی و ذهنی سوق دهد از سگ های ما اساساً بازی fetch یک بازی است که به خودی خود خطری قریب الوقوع برای سگ ایجاد نمی کند. اما اگر این سگ روتین ورزش بدنی و بازی های هوشی نداشته باشد که به او اجازه می دهد بدن و حواس خود را تمرین دهد، یک بازی ساده مانند تعقیب توپ می تواند به یک وسواس تبدیل شود. زیرا این فعالیت تنها راهی می شود که سگ می تواند از طریق آن تنش انباشته شده را رها کند، انرژی صرف کند و روی توانایی های فیزیکی، شناختی و حساس خود کار کند.
علاوه بر این، اگر زمان کافی را به پشمالوهای خود اختصاص ندهیم تا به آنها محبت کنیم، بازی کنیم و لذت ببریم، و بازی با توپ را تنها فرصتی برای به اشتراک گذاشتن اوقات خوب کنیم، می‌توانیم به آنها فشار بیاوریم. آنها هر وقت خواستید به این فعالیت متوسل شوید توجه ما را جلب کنید
اگر سگم به توپ وسواس دارد چه کنم؟
همانطور که اشاره کردیم، وسواس توپ را نباید دست کم گرفت یا نادیده گرفت، زیرا نشان دهنده یک خطر برای سلامت جسمی و روانی است سگ علاوه بر آسیب رساندن به همزیستی با سرپرستان و بستگان خود. بنابراین، وقتی متوجه شدید که پشمالو شما توپ را ترک نمی کند و مدام توجه شما را برای پرتاب کردن آن، متوسل به پارس کردن بیش از حد، گریه و سایر رفتارهای ناخواسته می طلبد، باید با خیال راحت و محکم عمل کنید برای جلوگیری از عود علائم.
اول از همه، ضروری است که بازی توپ را متوقف کنید ، زیرا با این کار رفتار وسواسی او را در ارتباط با این فعالیت بله، ما می دانیم که محروم کردن بهترین دوست خود از چیزی که واقعاً دوست دارد می تواند ظالمانه به نظر برسد. اما به یاد داشته باشید که وقتی بازی تبدیل به یک وسواس می شود، تأثیرات آن مثبت نمی شود و تعادل بدن و ذهن سگ را تهدید می کند. وسواس به توپ، به دور از بی ضرر بودن، می تواند سگ را از نظر جسمی و روحی اشباع کند و حتی منجر به تضعیف شدید وضعیت سلامتی سگ شود.
به همین دلیل، بهترین کاری که می توانیم برای بهترین دوستانمان انجام دهیم، در این سناریو، این است که از تغذیه وسواس آنها خودداری کنیم و یک حرفه ای پیدا کنیم آموزش دیده تا در درمان شما به ما کمک کند. ایده‌آل این است که به دامپزشک متخصص در اخلاق یا یک مربی سگ‌ها مراجعه کنید تا بر اساس دستورالعمل‌های تعیین‌شده با توجه به نیاز سگ پشمالوی شما، به شما کمک کند و شما را در مورد نحوه درمان این مشکل رفتاری راهنمایی کند.
در طول این دوره درمانی که مدت زمان آن بسته به هر سگ و فداکاری سرپرستان آن می تواند بسیار متفاوت باشد، ضروری است که به فیزیکی توجه کنید فعالیت و تحریک ذهنی بهترین دوست شما. سگ شما باید راه های جایگزینی برای صرف انرژی، ورزش، تفریح، معاشرت با سگ های دیگر، ابراز وجود، روی حواس خود و جلوگیری از علائم استرس و اضطراب پیدا کند.
علاوه بر تقویت پیاده روی های روزانه و آشنایی او با سایر ورزش های بدنی یا ورزش های سگ، باید به او بازی های هوشمندانه پیشنهاد دهید و فعالیت هایی که ذهن او را تحریک می کند و به او اجازه می دهد ظرفیت های شناختی، عاطفی و حساس خود را توسعه دهد.
یک گزینه خوب ممکن است این باشد که جست و جوی خزدار خود را شروع کنید، تمرینی بسیار کامل که حواس او، به خصوص حس بویایی و ذهن او را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین می‌توانید با پیشنهاد برخی از بازی‌های هوش خانگی که در سایت خود به شما نشان می‌دهیم، از فرصت استفاده کنید و اوقات خوشی را با بهترین دوست خود به اشتراک بگذارید.
در صورتی که لازم است سگ خود را برای چند ساعت در خانه تنها بگذارید، می توانید به کونگ متوسل شوید و آن را با غذای خیس یا خوراکی های دلخواه پر کنید تا او را سرگرم نگه دارید و از آن جلوگیری کنید. مشکلات رفتاری، مانند مخرب بودن و اضطراب جدایی. همچنین اهمیت فراهم کردن یک محیط غنی شده با اسباب بازی ها و سایر محرک ها را به خاطر بسپارید که به خز شما امکان سرگرمی و ورزش کردن ذهن خود را در زمان غیبت شما می دهد.
چگونه از وسواس توپ در سگ جلوگیری کنیم؟
بسیاری از نگهبانان تعجب می کنند که آیا لازم است سگ های خود را از این فعالیت محروم کنند تا از وسواس توپ جلوگیری کنند؟ اما مشکل در خود توپ یا در هر شی دیگری نیست که بتوانیم برای تحریک سگ خود به سمت آن پرتاب کنیم. رابطه‌ای که سگ‌ها با اسباب‌بازی‌هایشان، محیط‌شان و محرک‌هایی که آنها را تشکیل می‌دهند، به آموزش ارائه شده توسط سرپرستانشان بستگی دارد.
توپ، مانند همه اسباب بازی های سگ، نه خوب است و نه بد. خطر یک وسواس زمانی ظاهر می شود که بازی با توپ (یا با هر شی دیگری) به درستی ارائه نشده باشد در روال یک سگ. به همین دلیل، تمام بازی هایی که به سگ های خود ارائه می دهیم باید در زمینه آموزش آنها قرار داده شود، جایی که قوانین خاصی برای تضمین موفقیت و ایمنی این تمرین باید رعایت شود.
قبل از اینکه با سگ خود توپ بازی کنید، برخی از دستورات اطاعت اولیه مانند نشستن، صبر کردن یا ماندن، انداختن اشیاء، آمدن به تماس و غیره را به او آموزش دهید. هنگامی که هر یک از این دستورات اولیه آموزشی را با بهترین دوست خود به طور کامل تمرین کردید، او آماده خواهد بود تا توپ بازی را بیاموزد و بسیاری از فعالیت های دیگر را با خیال راحت انجام دهد و همیشه به دستورات شما احترام بگذارد.
هنگام آموزش توپ بازی به سگ، نگهبانان نیز باید متعهد به پیروی از یک روال خاص باشند.به عبارت دیگر، شما نباید فقط توپ را به سمت سگ خود پرتاب کنید و از او انتظار داشته باشید که آن را به شما برگرداند و این کار را بارها و بارها ادامه دهید. به یاد داشته باشید که این بازی باید در زمینه آموزش آنها با تمرین دستوراتی که قبلا به آنها آموزش داده اید وارد شود.
قبل از شروع بازی، سگ خود را صدا بزنید و مطمئن شوید که توجه او را جلب کرده اید. سپس توپ را به او نشان دهید، از او بخواهید بنشیند و منتظر باشد تا شما آن را پرتاب کنید، و همیشه رفتاری مراقب و متعادل داشته باشید. فقط در صورتی باید توپ را به سمت او پرتاب کنید که این دستورات قبلی با موفقیت انجام شود. در صورتی که پشمالو بیش از حد هیجان زده است، عصبی است یا رفتارهای ناخواسته ای از خود نشان می دهد، مانند پارس کردن بیش از حد یا پریدن از روی افراد، تلاش برای رسیدن به توپ، باید اسباب بازی را کنار بگذارید و به کار خاتمه دهید. بازی
بازی با توپ، و تمام فعالیت های دیگری که با توپ های پشمالو خود تمرین می کنید، باید توسط سگ به عنوان یک پاداش جذب شود. برای رفتار خوبشان، مانند اطاعت از دستورات اولیای خود، و نه به عنوان لحظه ای هیجانی یا رهایی از سبک زندگی بی تحرک.برای دستیابی به این هدف، پیروی از برخی دستورالعمل‌های اساسی مانند: ضروری است
- حداقل ۲ بار در روز با سگ خود پیاده روی کنید، هر کدام از ۳۰ تا ۴۵ دقیقه.
- تحریک ذهنی کافی برای او فراهم کنید، با بازی، اسباب بازی، فعالیت ها و/یا ورزش هایی که به او اجازه می دهد حواس خود را توسعه دهد و هوش خود را تمرین دهد.
- درباره غنی‌سازی محیطی برای سگ‌ها بیاموزید و از آن استفاده کنید، خانه‌ای مهیج برای سگ‌ها فراهم کنید که در آن بتوانند در غیاب شما ورزش کنند و خود را سرگرم کنند.
- زمان خود را به بازی با سگ خود بگذرانید، او را با فعالیت های مختلف آشنا کنید، پیاده روی کنید، دستورات و وظایف جدید را به او آموزش دهید، مکان های جدید را کشف کنید، با افراد جدید ملاقات کنید… به طور خلاصه، فضای ویژه ای را رزرو کنید. روز خود را برای به اشتراک گذاشتن با بهترین دوست خود.
- سگ خود را از لحظه ورود به خانه جدیدش آموزش دهید، روی آموزش و اجتماعی شدن اولیه او سرمایه گذاری کنید تا از مشکلات رفتاری جلوگیری کنید.رفتارهای ناخواسته ای را که در ابتدا خنده دار یا بی ضرر به نظر می رسد، اما به مرور زمان می تواند به سلامت سگ و همزیستی در خانه آسیب برساند، تقویت نکنید. به یاد داشته باشید که از تقویت مثبت برای تحریک یادگیری و پاداش تلاش آنها استفاده کنید.
آخرین (اما نه کم اهمیت)، به یاد داشته باشید که داروی پیشگیرانه کافی را در طول زندگی به بهترین دوست خود ارائه دهید. علاوه بر مراجعه پیشگیرانه به دامپزشک، واکسیناسیون و کرم زدایی خود را همیشه به روز نگه دارید و از تغذیه و بهداشت دهان و دندان خود غافل نشوید.
