دارکوب (Picus viridis)، دارکوبدارکوب است که در اروپا گسترده ترین است و به راحتی در شبه جزیره ایبری قابل تشخیص است. ما می توانیم آنها را در حال بالا رفتن از درختان، جستجوی غذا روی زمین یا پرواز در میان درختان ببینیم.
وقتی بهار می‌آید، می‌توانیم بشنویم که لانه‌شان را با یک کوبیدن مداوم به چوب می‌سازند . رنگ مایل به سبز پرهای آن که با یک نقطه قرمز روی سر تاج گذاری شده است، علاوه بر اندازه بزرگ، آن را غیرقابل انکار می کند.
در سایت ما به شما می گوییم همه چیز در مورد زیست شناسی دارکوب، ظاهر آن را توصیف می کنیم تا بتوانید به راحتی آن را در میدان تشخیص دهید. سفرها یا حتی زمانی که در پارک های شهری قدم می زنید.
منشا دارکوب
دارکوب پرنده ای از خانواده پیسیدوها یا دارکوب ها است. توزیع آن سراسر اروپا را پوشش می دهد، به جز قطبی ترین مناطق، جایی که سرچشمه می گیرد. پرنده ای بسیار گسترده است و زیر گونه های آن شناخته شده است.
در شبه جزیره ایبری به تمام مناطق گسترش می یابد، اگرچه در دره گوادالکیویر، ابرو و برخی مناطق اکسترمادورا به ندرت می توان آن را دید.. یک زیرگونه از این منطقه شناخته شده است، Picus Sharpei.
ویژگی های دارکوب
دارکوب پرنده ای نسبتاً بزرگ است که طول بال های آن به ۴۰ سانتی متر می رسد پرهای آن بسیار خودنمایی می کند، عمدتا سبز، با ناحیه شکمی تا حدودی مایل به زرد و خاکستری، کفل (ناحیه پایینی پشت) زرد و روی سر دارای سه لکه قرمز یک لحن بسیار شدیدیکی روی تاج یا تاج و دو تای دیگر در ناحیه گونه ها به نام سبیل که وقتی فرد بالغ ماده است سیاه می شود. پرهای دور چشم سیاه است. پر در جوان بسیار خالدار است.
دارای پاهای قوی برای گرفتن سطح درختان طراحی شده است. زبان آن طوری طراحی شده است که حشرات را از سوراخ ها بیرون می کشد، بنابراین بسیار بلندتر از سرش است.
زیستگاه دارکوب
دارکوب یک پرنده جنگلی است، جنگل ساحلی اکوسیستم مورد علاقه آن است. آنها همچنین می توانند در مناطق خشک، حتی در علفزارهایی با درختان کمی زندگی کنند. آنها می توانند در سطح دریا تا ارتفاع 1200 متری زندگی کنند، جایی که به نظر نمی رسد ساکن شوند.زیستگاهی که این پرنده برای زندگی انتخاب می کند تا حد زیادی با در دسترس بودن غذا و سرپناه تعیین می شود
چوب های نرم مانند صنوبر یا صنوبر را ترجیح می دهد که با منقار آن راحت تر سوراخ می شود. ما حتی می توانیم آنها را در پارک های شهری ببینیم، اگرچه حیوانی بسیار گریزان و غیر قابل اعتماد است، بنابراین اگر بیش از حد نزدیک شویم (چند متر) از بین می رود.
غذا دادن به دارکوب
غذای اصلی دارکوب l مورچه ها و لاروهای آن است طبق برخی مطالعات، این پرندگان ترجیح می دهند در مناطقی که پوشش گیاهی وجود دارد تغذیه کنند. و جایی که زمین خیلی سخت نیست. برخلاف دیگر دارکوب ها، منقار و جمجمه این جانوران آنقدر قوی نیست، بنابراین نمی توانند به برخی حشرات زایلوفاژ (خواران چوب پوسیده) که در اعماق تنه ها پنهان می شوند برسند.
برای مقابله با این ویژگی، دارکوب دارای زبان بلند است که می تواند تا 10 سانتی متر امتداد داشته باشد،چسبنده و بسیار متحرک ، آن را به یک مورچه گیر عالی تبدیل می کند.
دارکوب بازی
فصل تولید مثل این پرندگان با بهار تقریباً در اواخر اسفند فرا می رسد. با لانه سازی توسط هر دو والدین شروع می شود، ایجاد لانه در حدود 40 سانتی متر در کنده های بسیار نرم یا پوسیده ممکن است تا یک ماه طول بکشد. استثناهایی برای این نوع لانه سازی برای این گونه کشف شده است. در منطقه گوادیکس (گرانادا)، در یک منطقه بسیار خشک، مشخص شد که این پرندگان می توانند می توانند روی شیب های سفالی، مستقیماً روی زمین لانه سازی کنند.
بعد از ساختن لانه، دارکوب ماده حدود ۶ تخم می گذارد که توسط هر دو والدین جوجه کشی می شود. کمی بیش از دو هفته بعد، تخم‌ها از تخم بیرون می‌آیند و هر دو والدین به جوجه‌ها غذا می‌دهند تا زمانی که جوجه‌ها از تخم بیرون بیایند، که کمتر از یک ماه دیگر است.
