حفظ حجم و ترکیب مایعات بدن در سطوح کافی به لطف سیستم هایی که مصرف آب و خروجی ادرار را کنترل می کنند امکان پذیر است. هنگامی که این مکانیسم های کنترلی تغییر می کنند، پلی اوری (افزایش تولید ادرار) و پلی دیپسی (افزایش مصرف آب) ظاهر می شوند. پولیوریا و پلی دیپسی علائم بالینی هستند که می توانند در پاتولوژی های مختلف رخ دهند، بنابراین تشخیص بیماری ایجاد کننده آنها برای اصلاح آنها ضروری است.
اگر می خواهید بدانید علل علل پلی اوری و پلی دیپسی در سگ ها چیست و در هر مورد چه کاری باید انجام دهید، به خواندن این مطلب ادامه دهید. مقاله از محل ما.
پلی اوری در سگ چیست؟
پولی اوری شامل افزایش ادرار بیش از حد طبیعی است، یا همان، افزایش تولید ادرار زمانی وجود دارند که بیش از 50 میلی لیتر ادرار به ازای هر کیلوگرم وزن در روز تولید کنند (50 میلی لیتر/کیلوگرم در روز). به عبارت دیگر، برای محاسبه اینکه آیا سگ شما پلی اوری دارد یا خیر، باید وزن آن را بر حسب کیلوگرم در 50 ضرب کنید. نتیجه، حداکثر تعداد میلی لیتر ادراری است که باید در روز تولید کند. اگر تولید بیشتر باشد دچار پلی اوری می شوید.
ادرار ادرار توسط هورمون ضد ادرار یا ADH تنظیم می شود، که باعث جذب مجدد آب در کلیه ها (به ویژه از طریق سطح لوله های کلیوی) می شود.).بنابراین در پاتولوژی هایی که سنتز یا عمل این هورمون تغییر می کند، پلی اوری ایجاد می شود.
پلی دیپسی در سگ چیست؟
پولی دیپسی شامل یک افزایش در مصرف آب است در سگ ها، زمانی که میزان مصرف آب بیشتر از باشد، پلی دیپسی در نظر گرفته می شود. 100 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن در روز (100ml/kg/day). به عبارت دیگر، برای محاسبه اینکه آیا سگ شما مبتلا به پلی دیپسی است یا خیر، باید وزن او را بر حسب کیلوگرم در 100 ضرب کنید. نتیجه، حداکثر میلی لیتر آبی است که باید در روز بنوشد. اگر میزان مصرف بیشتر باشد، پلی دیپسی را نشان می دهد.
لازم به یادآوری است که مصرف آب توسط مرکز تشنگی ،که در سطح هیپوتالاموس قرار دارد، تنظیم می شود. بنابراین در آن دسته از آسیب شناسی هایی که کانون تشنگی تحریک می شود، شاهد پلی دیپسی خواهیم بود.
سندرم پلی اوری-پلی دیپسی
وقتی فردی بیشتر ادرار می کند و نوشیدنی بیشتری می نوشند، می گوییم که دارای سندرم پلی اوری-پلی دیپسی (سندرم PU/PD) است.در واقع، یک علامت دیگری را ایجاد می کند، و بالعکس. یعنی اگر فردی بیشتر ادرار کند، باید میزان مصرف آب خود را افزایش دهد تا دچار کم آبی نشود. در جهت دیگر، اگر فردی بیشتر بنوشد، برای جلوگیری از هیدراتاسیون بیش از حد، ادرار بیشتری نیز می کند.
شایع ترین آن این است که پلی اوری (افزایش ادرار) در درجه اول رخ می دهد و این علت پلی دیپسی ثانویه (افزایش مصرف آب) است. با این حال، اگرچه شیوع آن بسیار کمتر است، اما عکس آن نیز می تواند رخ دهد که در آن یک پلی دیپسی اولیه باعث ایجاد یک پلی اوری ثانویه می شود.
در این مرحله ذکر این نکته ضروری است که هم پلی اوری و هم پلی دیپسی علائم بالینی هستند، به خودی خود بیماری نیستند. هنگامی که سگ این علائم بالینی را نشان می دهد، تشخیص آسیب شناسی ایجاد کننده چنین علائمی برای اصلاح آنها ضروری خواهد بود.
چرا پلی اوری و پلی دیپسی در سگ اتفاق می افتد؟
علل پلی اوری اولیه در سگ
باید بین دو نوع پلی اوری بر اساس اسمولاریته ادرار تفاوت قائل شویم، زیرا علل آن متفاوت خواهد بود.
1. پلی اوری آبکی. علل می تواند:
- کاهش سنتز و ترشح ADH: همانطور که قبلا اشاره کردیم، این هورمون باعث افزایش جذب مجدد آب در کلیه ها می شود. اگر سنتز و ترشح آن کاهش یابد، آب کمتری در لوله های کلیوی بازجذب می شود و حجم ادرار افزایش می یابد.
- نارسایی کلیه در پاسخ به ADH: اگرچه ADH سنتز می شود، لوله های کلیوی به آن حساس نیستند، بنابراین آن را تولید نمی کند. اثر.
دو. پلی اوری اسمزی: ناشی از کاهش بازجذب آب به دلیل وجود املاح اسمزی فعال در لوله های کلیوی است که بازجذب نمی شوند و آب را می کشند.
علل پلی دیپسی اولیه در سگ
- اختلالات رفتاری که باعث نوشیدن اجباری حیوانات می شود
- آسیب شناسی که مرکز تشنگی را در سطح سیستم عصبی مرکزی تحریک می کند
بیماری هایی که باعث پلی اوری و پلی دیپسی در سگ می شوند
1. پلی اوری آبکی
- دیابت بی مزه مرکزی: در حیوانات جوان به علت ناشناخته (ایدیوپاتیک) یا ثانویه به ضایعات در سیستم عصبی مرکزی که باعث ایجاد سنتز و/یا ترشح کمتر ADH.
- دیابت بی مزه نفروژنیک: به دلیل عدم پاسخ به ADH. می تواند اولیه (به دلیل ناهنجاری مادرزادی کلیه) یا ثانویه به سایر آسیب شناسی ها باشد.
آسیب شناسی هایی که می توانند منجر به دیابت بی مزه نفروژنیک ثانویه شوند عبارتند از:
- پیومتر: عفونت چرکی در سطح رحم است. سموم تولید شده توسط باکتری های عامل عفونت با عملکرد ADH تداخل می کنند.
- پیلونفریت: یک فرآیند التهابی و عفونی در سطح لگن کلیه است که در آن جریان خون به بصل النخاع کلیه افزایش می یابد و باعث کاهش آن می شود. اسمولاریته و جلوگیری از جذب مجدد آب در لوله های کلیوی. علاوه بر این، سموم باکتریایی می توانند با عملکرد ADH تداخل داشته باشند.
- هیپرآدرنوکورتیکیسم یا سندرم کوشینگ: گلوکوکورتیکوئیدهای اضافی باعث کاهش سنتز ADH، تداخل با عملکرد ADH و کاهش نفوذپذیری لوله های کلیوی می شود.
- هیپوآدرنوکورتیکیسم یا سندرم آدیسون: کمبود مینرالوکورتیکوئید باعث کاهش اسمولاریته بصل النخاع کلیه می شود که از بازجذب آب جلوگیری می کند و حجم آن را افزایش می دهد. ادرار.
- فئوکروموسیتوم: تومور غدد فوق کلیوی است که در آن کاتکول آمین بیش از حد باعث فشار خون شریانی و افزایش جریان کلیوی و ایجاد پلی اوری می شود..
- هیپرکلسمی: افزایش کلسیم در خون باعث اختلال در عملکرد ADH می شود. هیپرکلسمی در نئوپلاسم ها، هیپرپاراتیروئیدیسم، بیماری مزمن کلیه، مسمومیت با ویتامین D و بیماری های گرانولوماتوز دیده می شود.
- هیپوکالمی: کمبود پتاسیم در خون باعث کاهش ترشح ADH، کاهش اسمولاریته بصل النخاع کلیه و اختلال در عملکرد می شود. ADH. هیپوکالمی در بیماران مبتلا به استفراغ/اسهال، بیماری کلیوی و دیابت قابل مشاهده است.
دو. پلی اوری اسمزی
- دیابت شیرین: وجود گلوکز در لوله های کلیوی مانع از جذب مجدد آب می شود که باعث افزایش تولید ادرار می شود.
- بیماری مزمن کلیه: تعداد نفرون های عملکردی کاهش می یابد و به عنوان یک مکانیسم جبرانی، نفرون های باقیمانده فیلتراسیون خود را افزایش می دهند. در نتیجه، املاح فعال اسمزی در لوله‌های کلیوی تجمع می‌کنند و از جذب مجدد آب و افزایش خروجی ادرار جلوگیری می‌کنند.
باید به یاد داشته باشیم که پلی اوری آبی و اسمزی به طور ثانویه باعث ایجاد پلی دیپسی برای جلوگیری از کم آبی بدن می شود.
3. پولی دیپسی
- چند دیپسی روان زا: این یک اختلال رفتاری است که در آن حیوان شروع به نوشیدن اجباری می کند. این می تواند در موقعیت های استرس زا یا در سگ های محصور که به فعالیت بدنی زیادی نیاز دارند رخ دهد.
- تومورهای مغزی، صدمات سر یا حوادث عروقی مغز: اینها آسیب شناسی هایی هستند که می توانند مرکز تشنگی را در سطح مرکزی تحریک کنند.
- آنسفالوپاتی کبدی: ترکیباتی که باید توسط کبد متابولیزه شوند در خون تجمع می یابند که مرکز تشنگی را تحریک می کنند.
به همین ترتیب، باید به خاطر داشته باشیم که پلی دیپسی اولیه برای جلوگیری از هیدراتاسیون بیش از حد منجر به پلی اوری ثانویه می شود.
درمان پلی اوری و پلی دیپسی در سگ
همانطور که اشاره کردیم، پلی اوری و پلی دیپسی از علائم بالینی هستند که همراه با بیماری های خاصی هستند. بنابراین، برای اصلاح این علائم بالینی لازم است آسیب شناسی خاصی که باعث آنها می شود درمان شود:
- دیابت بی مزه مرکزی: درمان با دسموپرسین، آنالوگ مصنوعی ADH.
- دیابت بی مزه نفروژنیک: درمان با دیورتیک های تیازیدی که باعث کاهش بازجذب سدیم می شود که باعث کاهش سدیم پلاسما، کاهش مصرف آب و در نتیجه کاهش می شود. ، حجم ادرار.علاوه بر این، در مورد دیابت نفروژنیک ثانویه، ایجاد یک درمان خاص بر اساس آسیب شناسی اولیه ضروری خواهد بود. عفونت هایی مانند پیومترا یا پیلونفریت با آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد التهاب درمان می شوند. سندرم کوشینگ با تریلوستان (اگر هیپوفیز باشد) یا آدرنالکتومی (اگر آدرنال باشد) درمان می شود. سندرم آدیسون با گلوکوکورتیکوئیدها (هیدروکورتیزون یا پردنیزون) و مینرالوکورتیکوئیدها (فلودروکورتیزون یا دئوکسی کورتیکوسترون خصوصی) درمان می شود. فئوکروموسیتوم با توسرانیل فسفات یا آدرنالکتومی درمان می شود. اختلالات الکترولیتی مانند هیپرکلسمی یا هیپوکالمی با درمان آسیب شناسی های اولیه که آنها را ایجاد می کنند، اصلاح می شوند.
- دیابت شیرین: درمان مبتنی بر تجویز انسولین، ورزش منظم و رژیم غذایی کم چرب و پر فیبر است.
- بیماری مزمن کلیه: هیچ درمان درمانی وجود ندارد، بنابراین باید خود را به انجام درمان علامتی و محافظت کننده از نفر محدود کنیم.به طور معمول بر اساس تجویز گشادکننده عروق ACEI و رژیم غذایی کلیوی (کم پروتئین، سدیم و پتاسیم و غنی از اسیدهای چرب امگا 3، فیبر محلول و آنتی اکسیدان ها) است.
- چند دیپسی روان زا: از عوامل استرس زا که باعث مصرف اجباری آب می شوند اجتناب کنید.
- آنسفالوپاتی کبدی: معمولاً توسط شانت های پورتوسیستمیک که با جراحی بسته می شوند ایجاد می شود.
