استئوآرتریت سگیک بیماری دژنراتیو مفصلی است که غضروف را تحت تاثیر قرار می دهد. این اغلب نتیجه افزایش سن است، اما همچنین می‌تواند ناشی از یک ناهنجاری مفصلی مانند دیسپلازی مفصل ران یا ضربه‌ای که باعث شکستگی می‌شود، باشد.
استئوآرتریت قابل درمان نیست، اما می‌توانیم پیشرفت آن را کاهش دهیم و درد ناشی از آن را کاهش دهیم.دامپزشکان معمولا دو نوع درمان را تجویز می کنند که فقط بر درد اثر می گذارد: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و کورتیکواستروئیدها. فیزیوتراپی یک درمان مکمل خوب است زیرا به بازسازی غضروف کمک می کند و نتایج خوبی در سگ های مبتلا به آرتروز می دهد.
در این مقاله در سایت ما میخواهیم توضیح دهیم فیزیوتراپی برای سگ های مبتلا به آرتروز چیست.
آرتروز و عواقب آن
استئوآرتریت انحطاط مفصل و یکی از بارزترین اثرات پیری در سگ ما است. یکی از نخستین علائم این بیماری این است که سگ ما کمتر حرکت می کند، علامتی که توسط بسیاری از صاحبان نادیده گرفته می شود و معتقدند که این یک چیز طبیعی است، از دست دادن جسمی. شرایط ناشی از سن.
سپس علائم مشخص تری از آرتروز ظاهر می شود: سگ ما که قبلاً همه جا ما را دنبال می کرد، اکنون از سوار یا پیاده شدن از ماشین، مبل یا جلوی پله ها خودداری می کند.همچنین ممکن است بعد از دراز کشیدن طولانی مدت بلند شدن برایتان دشوار باشد و حتی ممکن است بعد از ورزش یا به طور دائم لنگید. بحران های آرتروز حاد با درد بسیار شدید ممکن است رخ دهد و به طور کلی در این مرحله پیشرفته است که از مشکل آگاه می شویم و با دامپزشک خود مشورت می کنیم.
آرتروز کاهش فعالیت در سگ ما ایجاد می کند که پیامدهای زیر را به دنبال دارد:
- عواقب بر روی عضلات: آمیوتروفی رخ می دهد که عبارت است از کاهش توده عضلانی به دلیل کاهش فعالیت بدنی. فیبروز نیز معمولاً ظاهر می‌شود که زمانی اتفاق می‌افتد که بافت همبند به مفاصل حمله می‌کند و معمولاً سگ ما از درد و انقباضات عضلانی رنج می‌برد که عموماً عضلات ناحیه گردن رحم و پشت را در سگ‌های مسن‌تر تحت تأثیر قرار می‌دهد.
- عواقب روی کلاژن و تاندون: به تدریج کیفیت ساختاری و مکانیکی خود را از دست می دهند.
- عواقب روی مفاصل: کاهش سنتز پروتئوگلیکان ها، از بین رفتن استخوان زیر غضروف به دلیل دمینرالیزاسیون، فرسایش غضروف، ظهور استئوفیت ها که رشد غیرطبیعی استخوان هستند و به مفصل آسیب می رسانند، یا فرسایش غضروف. در نتیجه، انعطاف پذیری مفصل کاهش می یابد و منجر به آنکیلوز می شود، یعنی حرکات به طور فزاینده کاهش می یابد و مفصل در یک موقعیت بسته و قفل می شود که باعث کاهش عروق آن و بدتر شدن دژنراسیون آن می شود.
- عواقب روی استخوان ها: کاهش سنتز استخوان و افزایش تحلیل استخوان را مشاهده کردیم که با آن استخوان ها بیشتر و بیشتر می شوند. شکننده.
- عواقب عروقی: مویرگ های خونی که رگ های خونی کوچکی هستند که استخوان و مفاصل را تغذیه می کنند، کاهش می یابد، بازگشت خون وریدی به قلب نیز کاهش می یابد (استاز وریدی) و تخلیه لنفاوی کاهش می یابد (استاز لنفاوی).
- عواقب بر روی سیستم عصبی: سیستم عصبی کمتر و کمتر تحریک می شود، این کم تحریک می تواند باعث مهار سلولی و فلج نسبی شود. پارزی) عضلات یا حتی فلج کامل در دراز مدت.
- افزایش وزن: همه اینها باعث افزایش بیشتر کاهش فعالیت بدنی می شود که منجر به افزایش وزن می شود که فهرست پزشکی را بدتر می کند.
تکنیک های فیزیوتراپی سگ مبتلا به آرتروز
فیزیوتراپی مجموعه ای از درمان های درمانی یا پیشگیرانه است که بر اساس عمل آب، حرکات، عوامل حرارتی (سرما و گرما)، الکتریسیته، امواج صوتی و نور است.بسیاری از تکنیک هایی که برای انسان ها به کار می رود برای حیواناتی که چندین سال است از تکنیک های بسیار پیشرفته بهره برده اند، اقتباس شده اند.
هیچ نوع درمانی برای سگ مبتلا به استئوآرتریت وجود ندارد، هر مورد متفاوت است و فقط یک دامپزشک آموزش دیده در زمینه آموزش مجدد عملکردی قادر خواهد بود پس از معاینه سگ ما مشخص کند که کدام تمرینات فیزیوتراپی هستند. مناسب اوست.
بسته به سگ، تکنیک های فیزیوتراپی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کرایوتراپی: استفاده از سرما در برابر درد و التهاب.
- ترموتراپی: استفاده از گرما و خواص ضد درد آن و همچنین به عنوان آمادگی برای ورزش.
- هیدروتراپی: کاهش وزن حیوان روی مفاصلش به دلیل شناوری در آب و اثر ماساژ دادن آب مفید است. این ورزش قدرت عضلانی و فعالیت قلب را بهبود می بخشد.بنابراین، اگر دامپزشک ما یک تردمیل غوطه ور در آب داشته باشد، می تواند سگ ما را بدون ضربه راه برود یا شنا کند. ورزش بدنی در آب درد و انکیلوز را کاهش می دهد، همچنین از دست دادن عضلات را محدود می کند.
- ماساژها: بسته به نوع ماساژ می توانند اثر محرک یا آرامش بخش داشته باشند، باعث گرما در ناحیه و افزایش گردش خون می شوند. و تخلیه بافت علاوه بر این، اگر کلینیک دامپزشکی دور از خانه سگ باشد، دامپزشک ما می تواند تکنیک های ماساژ را به ما آموزش دهد تا به طور خلاصه این تکنیک فیزیوتراپی را برای سگمان مبتلا به آرتروز به کار ببریم. جلسات در منزل.
- کینزیتراپی: دامپزشک به آرامی مفاصل سگ را از طریق تکنیک های کششی، تمرینات درمانی غیرفعال یا تمرینات مکانیکی فعال با توپ، بشقاب، ترامپولین دستکاری می کند. یا همچنین با تمرینات حس عمقی.
- الکتروتراپی: می توان از آن برای مبارزه با درد (اثر ضد درد) یا افزایش حجم عضلانی استفاده کرد.
- سونوگرافی: استفاده از سونوگرافی دارای اثرات ماساژ دهنده، گرم کننده و ضد درد در نواحی عمقی بافت است.
- لیزر: دارای اثر ضد درد، ضد التهابی و ضد ادماتوز قوی است.
- امواج ضربه ای: اثر فیبروز بر روی بافت ها دارند.
مهم این است که تمام تکنیک هایی که در خانه تحت نظر دامپزشک خود برای سگ خود اعمال می کنیم آتروماتیک و بدون درد باشد بله سگ ما از آرتروز رنج می برد، پرش، تلاش شدید، دویدن روی زمین های سخت، بالا و پایین رفتن از پله ها توصیه نمی شود. برعکس، ما پیاده‌روی‌های کوتاه را ترجیح می‌دهیم و مخصوصاً برای کسانی که می‌توانند به سگمان اجازه دهیم در آب شنا کند، زیرا این یک روش عالی برای انجام فیزیوتراپی طبیعی و ملایم است که عضلات و مفاصل همراه ما را تقویت می‌کند.
فواید فیزیوتراپی
اگر سگ ما از آرتروز رنج می برد، فیزیوتراپی گزینه خوبی برای کمک به او در مبارزه با این بیماری دژنراتیو است. با مراقبت مناسب، فیزیوتراپی اجازه می دهد:
- کاهش درد و گاهی کاهش مصرف دارو
- انعطاف پذیری مفاصل را حفظ کرده یا حتی بازیابی کنید
- حفظ یا بازیابی توده عضلانی
- تحریک سیستم عصبی و عروق بافتی
- نگهداری سگمان در وزن ایده آلش
- بهبود ضربان قلب و تناسب اندام
هر چه زودتر اقدام کنیم، درمان درمانیپیشنهاد شده توسط دامپزشک ما کارآمدتر خواهد بود. در واقع صدمات ناشی از آرتروز در سطح استخوان غیرقابل برگشت است، بنابراین بهتر است از بروز آنها جلوگیری شود.
در مورد مشکلات ثانویه آرتروز مانند آمیوتروفی، آنکیلوز و افزایش وزن بدن، فیزیوتراپی نیز می تواند به مبارزه با آنها کمک کند، اما اگر از مراحل اولیه شروع کنیم، زمان بیشتری طول می کشد. مرحله پیشرفته بیماری..
فیزیوتراپی به عنوان درمان پیشگیرانه
برای به دست آوردن نتایج بهتر و جلوگیری از شروع بیماری هایی مانند آرتروز، می توانیم آغاز تمرین فیزیوتراپی بر روی سگ خود از 5 سالگی با نژادهای بزرگ و کمی بعد برای نژادهای کوچک. در مورد سگ‌هایی که دچار دیسپلازی مفصل ران یا مشکلات استئوآرتیکول هستند، از زمانی که آسیب شناسی تشخیص داده شده است، باید از پیگیری منظم اطمینان حاصل کنیم.
هیچ وقت دیر نیست برای کمک به سگمان و فیزیوتراپی راحتی و تحرک او را بهبود می بخشد.
