بیماری های تنفسی در سگ ها در کلینیک حیوانات کوچک بسیار شایع است. توجهی که صاحب باید به حیوان خانگی خود داشته باشد بسیار مهم است، زیرا علائم و نشانه های برخی از پاتولوژی های ریوی ممکن است اشتباه گرفته شود و این می تواند منجر به تشخیص دیرهنگام توسط دامپزشک شود.
در این مقاله در سایت ما کمی در مورد فیبروز ریوی در سگ، علل آن و نحوه درمان آن صحبت خواهیم کرد. با هدف ارائه اطلاعات معتبر به نگهبان حیوان خانگی و رسیدن به سود ایده آل برای پشمالو خانه.
فیبروز ریوی در سگ چیست؟
فیبروز به تشکیل پاتولوژیک بافت فیبری در هر بافتی از بدن پاسخ می دهد. در این مورد، ما از بینابینی ریوی (فضای بین سلولی) صحبت می کنیم. به دلایل مختلف، فیبروز ریوی کیفیت زندگی حیوان را کاهش می دهد، تنفس آن را به خطر می اندازد.
به عنوان مثال، نژاد وست هایلند وایت تریر (WHWT) یکی از نژادهایی است که در مورد این آسیب شناسی صحبت می شود، زیرا شیوع این بیماری در این نژاد در موارد بی شماری منتشر شده است.
علائم فیبروز ریوی در سگ
علائم تنفسی خاص نیستند و می توانند با سایر آسیب شناسی های تنفسی اشتباه گرفته شوند. به طور کلی، سگ های مبتلا به این آسیب شناسی با تصاویر: وارد مطب می شوند
- سرفه مزمن مداوم
- تاکی پنه.
- سیانوز.
- عدم تحمل ورزش.
- سنکوپ.
همه این علائم نیز مشخصه آسیب شناسی قلبی است، اما برای رسیدن به تشخیص صحیح باید آزمایشات تکمیلی انجام شود.
علل فیبروز ریوی در سگ
علل فیبروز ریوی در سگ واقعا مشخص نیست. این یک آسیب شناسی است که هنوز در دست مطالعه است و اگرچه علم به طور کامل آن را درک نمی کند، نظریه های خاصی وجود دارد که علل احتمالی آن را پیشنهاد می کند:
- کنترل محیطی ناکافی: سگ هایی که دائماً در معرض گرد و غبار، مواد مضر و محرک های تنفسی هستند ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به فیبروز ریوی باشند.
- مزمن بودن عفونت های تنفسی: در بسیاری از مواقع، برخی از حیوانات خانگی تمایل به عفونت های تنفسی دارند که معمولا خفیف هستند، اما به درستی درمان نمی شوند و آنها را درمان نمی کنند. در طول زمان تکامل می یابند، تا زمانی که در مقطعی از زندگی حیوان خانگی ما باعث فیبروز ریوی شوند.
- ژنتیک: توصیف شده است که وست هایلند وایت تریر (و به طور کلی تریرها)، نژادی است که بیشتر مستعد است. با این حال، این یک بیماری است که می تواند هر نژادی از سگ را مبتلا کند.
- سرطان در سگ: نشان داده شده است که برخی از سگ هایی که کیست ریه داشته اند می توانند در طول زندگی خود به این آسیب شناسی مبتلا شوند. رشد نامنظم سلولی می تواند منجر به تجمع بی رویه بافت فیبری شود.
آیا فیبروز ریوی در سگ ها قابل درمان است؟ - رفتار
باید واضح باشیم که این آسیب شناسی مزمن است و می تواند در طول زمان ایجاد شود. در این مورد، این وضعیتی است که برای مدت طولانی قابل درمان است، اما تقریباً غیرممکن است که معکوس شود اکثر نویسندگان گزارش می دهند که داروهایی وجود دارند که باعث تسکین درد می شوند. علائم و نشانه های مرتبط، اما سگ به سختی به حالت عادی باز می گردد. برای ایجاد درمانی که بتواند علائم حیوان را بهبود بخشد و طول عمر آن را افزایش دهد، باید تشخیص صحیح سیستم تنفسی و قلبی عروقی را انجام دهیم. برخی از آزمایشات تکمیلی که پزشک دامپزشکی مشکوک به فیبروز ریه باید انجام دهد به شرح زیر است:
- اشعه ایکس: رادیولوژی مهمترین آزمایش تکمیلی برای تشخیص فیبروز ریوی در سگ است.بافت فیبری مشخصاً ذکر شده است و دامپزشک، تصاویر را با کلینیک مرتبط می کند، می تواند اطلاعات لازم را به مالک بدهد. در برخی موارد می توان به آن به عنوان فیبروز سیستیک ریه اشاره کرد (زمانی که آسیب شناسی با سلول های سرطانی همراه است).
- هماتولوژی و شیمی خون: اینها آزمایشات اساسی برای تشخیص فیبروز ریوی سگ نیست، بلکه برای هر سگی با علائم قابل توجه است. ما باید این اطلاعات را داشته باشیم. در مورد فیبروز ریوی، دامپزشک ممکن است متوجه افزایش گلبول های قرمز خون به دلیل هیپوکسی ناشی از اختلال در عملکرد ریه شود.
- اکوکاردیوگرافی: درصد قابل توجهی از سگ های مبتلا به فیبروز ریوی دارای فشار خون ریوی نیز هستند که یک علامت بالینی است که باید با این روش تشخیص داده شود. در مطالعات اخیر، بیش از 40 درصد از نژادهای وست هایلند وایت تریر مبتلا به فشار خون ریوی همراه با فیبروز ریه تشخیص داده شدند که یکی از نژادهایی است که بیشتر تحت تأثیر این آسیب شناسی قرار گرفته است.
تکنیک های دیگری برای افتراق تشخیص از سایر بیماری ها مانند برونکوسکوپی و لاواژ برونکوآلوئولار (BAL) وجود دارد، اما از آنجایی که این تکنیک ها تکنیک های تهاجمی هستند و نیاز به مهارت های دامپزشک دارند، کاربرد چندانی ندارند. علاوه بر این، آنها خطری برای کیفیت زندگی سگ دارند. تمام این تکنیک های آزمایشگاهی نام برده شده در بالا، پس از یک معاینه فیزیکی صحیح که نیاز به انجام آنها را آشکار می کند، به کار گرفته می شوند. در صورت لزوم، تحت هیچ شرایطی سگ را تحت عمل های ناراحت کننده یا دردناک قرار ندهید.
چگونه سگ مبتلا به فیبروز ریوی را درمان کنیم؟
درمان فیبروز ریوی ایدیوپاتیک بر اساس علائم و نشانه ها و سابقه پزشکی سگ است. اگر بیمار مبتلا به فشار خون ریوی باشد، اولین کاری که دامپزشک باید انجام دهد کنترل آن است.این درمان درمانی نیست، فقط برای توقف پیشرفت بیماری ایجاد شده است
مدیریت استروئیدی و ضد سرفه برای تسکین علائم شرح داده شده است، با این حال تکرار می کنیم که این یک عمل صرفاً علامتی است. مدیریت زیست محیطی حیوان خانگی بسیار مهم است، یعنی دور نگه داشتن آن از هر گونه شرایط مکانیکی که ممکن است رخ دهد. تماس آن با گرد و غبار یا هر عامل تحریک کننده توصیه نمی شود. به دلایل واضح، محیطی که حیوان خانگی شما در آن چند سال زندگی خود را سپری می کند باید کنترل شود.
سگ مبتلا به فیبروز ریوی چقدر می تواند دوام بیاورد؟
همانطور که در بالا ذکر شد، ما در مورد یک آسیب شناسی مزمن صحبت می کنیم و در بسیاری از موارد ایدیوپاتیک (با علت ناشناخته) است.تعداد کمی از نویسندگان زمان خلبانی را توصیف می کنند که در آن یک سگ با این وضعیت می تواند زنده بماند (به طور کلی 16 تا 30 ماه پس از شروع علائم بالینی). مشخص است که ممکن است سال ها طول بکشد، اما به دلیل ارتباط نزدیکی که ریه با سایر اندام ها (به ویژه قلب) دارد، اگر وضعیت حیوان در حد مطلوب نباشد، ماه ها پس از تشخیص ممکن است بمیرد.
همچنین باید در نظر گرفت که فیبروز ریوی بیماری است که به ندرت در سگ‌های جوان تشخیص داده می‌شود، بنابراین تلاش برای اندازه‌گیری اینکه سگی با این وضعیت چقدر می‌تواند دوام بیاورد کاملاً نامشخص است.
