سگ ها می توانند از طریق خوردن غذا یا آب آلوده به باکتری و همچنین از تماس با اشیاء آلوده، غذای خام (به ویژه گوشت) یا حیوانات آلوده به سالمونلا مبتلا شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد، سگ می تواند از گاستروانتریت، اسهال، استفراغ، کم آبی بدن رنج ببرد و حتی در شدیدترین موارد در مستعدترین حیوانات در اثر این فرآیند بمیرد. سالمونلوز یک بیماری است که بین حیوانات و انسان ها منتقل می شود یا همان بیماری مشترک بین انسان و دام است.رعایت بهداشت و پخت صحیح غذا در پیشگیری از بیماری بسیار مهم است.
آیا می خواهید همه چیز را در مورد سالمونلوز در سگ بدانید؟ به خواندن این مقاله در سایت ما ادامه دهید، جایی که ما در مورد بیماری ناشی از باکتری از جنس سالمونلا، علائم، درمان، تشخیص و پیشگیری صحبت می کنیم.
علت سالمونلوز در سگ چیست؟
سالمونلوز یک بیماری عفونی با منشاء باکتریایی سالمونلوز است ناشی از باکتری های جنس سالمونلا و از طریق غذا، بزاق یا مدفوع حیوان آلوده منتقل می شود و می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود. این یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که بین حیوانات و انسان ها منتقل می شود. در واقع، مشخص شده است که سروتیپ هایی که اغلب در موارد گاستروانتریت انسانی جدا می شوند، شایع ترین سروتیپ در سگ ها هستند. بنابراین، اگر می‌پرسید که آیا سالمونلا از انسان به سگ سرایت می‌کند یا بالعکس، پاسخ مثبت است.
به طور خاص، این بیماری توسط سروتیپ های مختلف سالمونلا انتریکا ایجاد می شود، به جز سالمونلا تیفی که باعث تب و یک بیماری بسیار کشنده در افراد می شود. به طور خاص، سالمونلا تیفی موریوم یکی از سرووارهای استافیلوکوکوس انتریکا است که بیشترین ارتباط را با موارد سالمونلوز در سگ ها و همچنین گربه ها دارد.
سگ ها چگونه به سالمونلوز مبتلا می شوند؟
سالمونلوز در طیور، دوزیستان و خزندگان بیشتر دیده می شود، همچنین در گاو، اسب و خوک و کمتر در گربه و سگ دیده می شود. انتقال سالمونلوز از طریق مدفوع دهانی است، به این معنی که می تواند به سگ منتقل شود از طریق غذا، آب و اشیاء آلوده با مواد مدفوع با باکتری هایی که در تماس وارد می شوند. با دهان و بلع بعدی یا از طریق تماس مستقیم با حیوان مبتلا. گوشت خام و تخم مرغ یکی دیگر از منابع عفونت هستند.این باکتری ماه ها و حتی سال ها در مکان های گرم و مرطوب مقاوم است.
سگ های آلوده گاهی اوقات می توانند به عنوان ناقلان بدون علامت باکتری عمل کنند و یک یا چند سروتیپ را به طور متناوب برای مدتی حتی بیشتر از شش ماه دفع کنند. سگ‌هایی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، مانند توله سگ‌ها یا سگ‌های مسن، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
پاتوژنز سالمونلوز در سگ
هنگامی که باکتری توسط سگ بلعیده می شود، به مخاط روده کوچک حمله می کند، جایی که تکثیر می شود و باعث ایجاد ضایعاتی در روده می شود. اپیتلیوم روده انتروتوکسین تولید می کند. سیستم ایمنی برای از بین بردن باکتری ها شروع به حمله می کند، اما سالمونلا در موارد ضعف، از این وضعیت به نفع خود استفاده می کند و آسیب بیشتری را وارد می کند. پس از آن است که در ایلئوم انتهایی (قسمت پایانی روده کوچک) قرار می گیرد، جایی که تکثیر می شود، از دیواره های روده عبور می کند و آسیب جدی ایجاد می کند.هنگامی که به روده بزرگ می رسد، از طریق رکتوم به خارج خارج می شود تا حیوانات بیشتری را آلوده کند و چرخه مدفوع-دهانی را ادامه می دهد.
علائم سالمونلا در سگ
اگرچه بیشتر سگ ها بدون علامت هستند ، در نتیجه منبع عفونت هستند، اما برخی ممکن است علائم بالینی مانند: را نشان دهند.
- اسهال آبکی (گاهی اوقات خونی).
- استفراغ.
- تب.
- آنورکسی.
- کاهش وزن.
- بی حالی.
- کم آبی.
- سقط جنین در عوضی های باردار.
ممکن است باعث سپتی سمی شود (باکتری در خون) و/یا مرگ ناگهانیبخصوص در حیوانات جوانتر و مسن تر. سالمونلوز در توله سگ ها می تواند باعث ایجاد سندرمی بسیار شبیه به آنتریت ناشی از پاروویروس سگ، از جمله نوتروپنی شدید (کاهش تعداد نوتروفیل) شود.
تشخیص سالمونلوز در سگ
برای تشخیص سالمونلوز در سگ، علاوه بر علائم بالینی سازگار با سالمونلوز، سایر علل عفونی احتمالی باید را رد کرد. آن ها هستند:
- سی لوستریدیوم پرفرینگنس
- کلستریدیوم دیفیسیل
- Campylobacter spp.
- یرسینیا انتروکولیتیکا
- ژیاردیا لامبیا
- کریپتوسپوریدیوم
- انگل های دیگر
- پاروویروس
- روتاویروس
در آزمایش خون می توانید تغییرات هماتولوژیک متغیری را مشاهده کنید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کم خونی غیر ترمیمی.
- لنفوپنی (لنفوسیت کم).
- ترومبوسیتوپنی (پلاکت کم).
- نوتروپنی همراه با شیفت چپ.
تشخیص سالمونلا در سگ ها می تواند با:
- کشت مدفوع حیوان مشکوک: می تواند از ابتدای عفونت مثبت باشد و حداکثر در هفته سوم مثبت باشد. برای کنترل بعد از درمان و تشخیص ناقلین مزمن بسیار مفید است.
- کشت خون: در محیط های انتخابی انجام می شود و حیوانات در هفته اول آلودگی مثبت هستند. در حالی که در هفته سوم میزان مثبت بودن به 50% کاهش می یابد.
- PCR: تکنیک بسیار حساس تر و سریعتر از کشت که نشان می دهد سگ به این بیماری مبتلا است.
چگونه سالمونلوز را در سگ درمان کنیم؟ - رفتار
استفاده از آنتی بیوتیک برای سالمونلا در سگ باید محدود به موارد بیماری سیستمیک، موارد سگ بسیار شدید یا سرکوب شده سیستم ایمنی. امکان استفاده از:
- آمپی سیلین
- نئومایسین
- آموکسی سیلین
- سولفاموگزازول/تری متوپریم
- جنتامایسین
- فلوروکینولون
- کلومفنیکل
- سفالوسپورین های نسل سوم
اما از آنجایی که سالمونلا مشکلات زیادی را در زمینه مقاومت ضد میکروبی ایجاد می کند و به یک مشکل عمده بهداشت عمومی تبدیل می شود، باید آنتی بیوگرام انجام شود و حساس ترین آنتی بیوتیک استفاده شود. بسیاری از میکروبیولوژیست‌ها درمان ضد باکتریایی را توصیه نمی‌کنند زیرا باعث تداوم باکتری‌ها در روده پس از بهبودی می‌شود و بر فلور روده و ظاهر سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیر می‌گذارد، به همین دلیل است که آنها فقط در بدترین موارد برای نجات استفاده می‌شوند. زندگی سگ
بیشتر سگ های مبتلا به سالمونلوز، به خصوص بزرگسالان سالم، بیماری خفیف یا بدون بیماری خواهند داشت. به همین دلیل، درمان باید در خانه باشد و از هیدراتاسیون و تغذیه خوب اطمینان حاصل شود در موارد کم آبی شدید بدن به دلیل استفراغ و اسهال، سگ ها نیاز به بستری شدن در بیمارستان با مایع درمانی دارند. اصلاح عدم تعادل الکترولیتی و استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کاهش اثرات اندوتوکسمی ناشی از اندوتوکسین های آزاد شده توسط سالمونلا.
پیش بینی
پیش‌آگهی برای بزرگسالان سالم، واکسینه شده، کرم‌زدایی و دارای قابلیت ایمنی معمولا خوب یا بسیار خوب است. از سوی دیگر، در افراد سرکوب شده سیستم ایمنی، بیماران، توله سگ ها و افراد مسن، می تواند بسیار جدی تر و نگران کننده تر باشد، زیرا آنها احتمال بیشتری برای ابتلا به سپتی سمی دارند. بنابراین، در صورت وجود علائم بالینی غیراختصاصی ضعف، استفراغ، اسهال، تب و کم آبی در سگ، مراجعه به دامپزشک ضروری است که در آنجا تشخیص این یا بیماری دیگر با علائم مشابه را انجام دهد. درمان آن
چگونه از سالمونلا در سگ جلوگیری کنیم؟
برای جلوگیری از ظاهر شدن سالمونلوز در سگ های ما، باید تا حد امکان از منابع سرایت باکتری اجتناب شود، در حالی که تدابیر افزایش بهداشت خانه. بنابراین، نیاز به:
- بررسی کنید که محیطی که در آن زندگی می کنید تمیز و ضدعفونی شده باشد.
- از غذا و آب کثیف یا آلوده خودداری کنید.
- جلوگیری از تماس با مدفوع سایر حیوانات یا اشیاء احتمالاً آلوده به آنها.
- از خوردن گوشت خامی که از قبل منجمد نشده است خودداری کنید.
- اگر به هر مارمولک، پرنده یا لاک پشتی دست زدیم یا از باغ وحش بازدید می کنیم، قبل از دست زدن به سگ خود دست های خود را بشویم و همچنین از خوردن یا تماس آنها با این حیوانات جلوگیری کنیم.
از آنجایی که می تواند افراد را مبتلا کند، آنها باید همیشه دست های خود را پس از دست زدن به مدفوع سگ یا اشیاء آلوده به آنها و همچنین سایر حیواناتی که مستعد ابتلا به آن هستند بشویند. پخت صحیح غذا نیز ضروری است و از مصرف مواد غذایی خام یا نیم پز به ویژه گوشت، فراورده های تخم مرغ و مصرف شیر غیر پاستوریزه اجتناب شود. کنترل این غذاها از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا بیشترین خطر ناقل باکتری را دارند.
