بیماری های پوستی یکی از آسیب شناسی هایی است که نگهبانان سگ از آن وحشت دارند. آنها نه تنها ظاهر فیزیکی حیوان را بدتر می کنند، بلکه می توانند کیفیت زندگی آن را نیز به میزان قابل توجهی کاهش دهند و سلامت آن را به طرز خطرناکی به خطر بیندازند. شناخته شده است که مدیریت کلی آسیب شناسی های پوستی کاملاً پیچیده است، زیرا بسیاری از ضایعات پوستی مشابه هستند و این امر باعث سردرگمی افراد می شود.در بسیاری از موارد، پیشرفت بیماری تشخیص زودهنگام آن را دشوار می کند و زمانی که سرپرست متوجه می شود، حل سریع و کارآمد برای دامپزشک کمی دشوارتر می شود.
در این مقاله در سایت ما در مورد یک آسیب شناسی پوست نسبتاً محبوب در دامپزشکی به نام "پمفیگوس" صحبت خواهیم کرد. تمام اطلاعات در مورد پمفیگوس در سگ، علائم و درمان آن را بدانید.
پمفیگوس در سگ چیست؟
کمپلکس پمفیگوس یک عارضه پوششی خود ایمنی (حساسیت نوع دوم) است که با ظاهر ضایعات خاصی که معمولاً بسیار متنوع هستند مشخص می شود. ضایعات می توانند از وزیکولوبولوز/پوستولار (تاول و پوسچول) تا فرسایشی/زخم (زخم) متغیر باشند.
این یک بیماری نادر است اما به دلیل پاتوژنز آن به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.از آنجایی که این یک بیماری خودایمنی است، در آزمایشات بافتی که برای تایید پاتولوژی انجام می شود آنتی بادی مشاهده می شود که در این حالت عملکرد خود را از دست می دهند و به سلول ها و بافت های سالم بدن حمله می کنند .بنابراین، اگر آنتی‌بادی‌های آسیب‌دیده در لایه‌های عمیق‌تر پوست یافت شوند، بیماری به شکل جدی‌تری ظاهر می‌شود. لازم به ذکر است که در برخی موارد ممکن است بافت لثه نیز تحت تأثیر قرار گیرد.
بیشترین علامت مرتبط با پمفیگوس، آکانتولیز است که به عنوان جدا شدن و پارگی سلول های پوست به دلیل رسوب آنتی بادی های موجود به اعتبار آنها تعریف می شود.
انواع پمفیگوس در سگ
با توجه به ضایعاتی که ایجاد می کند، پمفیگوس در سگ ها را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد:
- Pemphigus foliaceus: در این نوع پمفیگوس آنتی بادی ها در بیرونی ترین لایه های پوست رسوب می کنند، بنابراین شاهد آسیب های سطحی خواهیم بود. ، اغلب. این شایع ترین نوع پمفیگوس در سگ های نیش است.
- پمفیگوس اریتماتوز: در این حالت معمولا ضایعات با هم ترکیب می شوند. ضایعات سطحی مانند ضایعات پمفیگوس فولیاسئوس مشاهده می شود، اما در نقاط خاصی زخم ها عمیق تر می شوند.
- پمفیگوس ولگاریس: این نوع پمفیگوس باعث ایجاد زخم های عمیق تر و بسیار شدیدتر می شود. معمولا دردناک تر و بسیار مشخص است.
- Pemphigus vegetans: این نادرترین شکل پمفیگوس است و گزارش شده است که فقط سگ ها را مبتلا می کند. این ضایعات کاملاً شبیه پمفیگوس ولگاریس است اما شدت ضایعات کمتر است.
علائم و نشانه های پمفیگوس در سگ
علائمی که می توانیم در سطح پوست ببینیم نیز با توجه به عوامل زیادی قابل تشخیص است. البته نوع پمفیگوس موجود تاثیرگذار است، اما وضعیت ایمنی بدن بیمار نقش اساسی در بدتر شدن پوست آنها دارد. سن، نژاد و وضعیت تغذیه حیوان عوامل بسیار مهمی در درک پیشرفت بیماری هستند.علائم و علائم پمفیگوس در سگ ها با توجه به انواع آنها به شرح زیر است:
علائم پمفیگوس فولیاسئوس در سگ
به طور معمول، با این نوع پمفیگوس در سگ، گوش، بالشتک و سر تحت تاثیر قرار می گیرد، اگرچه ضایعات نیز معمولاً به صورت گسترده دیده می شوند. نشانه ها عبارتند از:
- فلس، زخم سطحی، جوش، قرمزی پوست.
- رشد غیر طبیعی کف پا.
- کیسه ها یا کیست های پر از مایع روی پوست.
- درد، تب، کسالت، لنگش ناشی از خراب شدن پدها.
تصویر یک مورد پمفیگوس فولیاسئوس را نشان می دهد.
علائم پمفیگوس اریتماتوز در سگ
علاوه بر تمام ضایعات پمفیگوس فولیاسئوس، پمفیگوس اریتماتوز را می توان با از دست دادن رنگ لب تمایز دادبه همین ترتیب، وخامت عمومی در این نوع پمفیگوس به طور کلی رخ نمی دهد و بیشتر ناحیه سر و گوش را تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم پمفیگوس ولگاریس در سگ
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، این نوع پمفیگوس جدی ترین از همه است زخم ها معمولاً در سراسر پوست سگ گسترش می یابند و عمق بیشتری به دست می آورد، به همین دلیل است که علاوه بر موارد زیر با علائم واضح افسردگی در بیمار همراه است:
- تب.
- افسردگی.
- آنورکسی.
- از دست دادن اشتها (به خصوص اگر حیوان در دهان ضایعاتی داشته باشد).
- عفونت باکتریایی ثانویه.
- خارش بیش از حد.
علائم پمفیگوس گیاهی در سگ
این نوع پمفیگوس سگ علائم بیماری سیستمیک کمی دارد یا اصلاً علائم بیماری ندارد. ضایعات معمولاً تراوش می کنند و در بیشتر موارد دهان را تحت تأثیر قرار نمی دهند.
آیا پمفیگوس در سگ ها مسری است؟
خیر، چون این یک بیماری خودایمنی است، پمفیگوس در سگ ها مسری نیست در این مرحله، یادآوری این نکته ضروری است که این یک آسیب شناسی پوستی است که به این دلیل رخ می دهد که آنتی بادی های خاص عملکرد خود را برای حمله به سلول ها و بافت های سالم متوقف می کنند. بنابراین امکان سرایت وجود ندارد.
تشخیص پمفیگوس در سگ
تشخیص این بیماری پوستی بر اساس یک تاریخ نگاری صحیح و آزمایشات آزمایشگاهی است، زیرا ضایعات تولید شده روی پوست می تواند دارای تعداد زیادی باشد. علل محل ضایعات می تواند به درستی دامپزشک را راهنمایی کند و ممکن است در تشخیص های احتمالی پمفیگوس داشته باشد، اما تصمیم نهایی از طریق آزمایشگاه می گذرد.بیوپسی پوستی نشان داده شده است، و همچنین استفاده از لامپ وودز، وسیله ای که برای رد بیماری های مرتبط با قارچ در سگ ها استفاده می شود. حتی زمانی که فقط پوست آسیب دیده دیده می شود، دامپزشک ممکن است با انجام یک هماتولوژی کامل اطلاعات بیشتری در مورد بیمار شما کسب کند.
دو تست بسیار مهم برای تشخیص بیماری هایی با منشاء ایمنی وجود دارد و زمانی که پمفیگوس وارد تشخیص احتمالی می شود استفاده می شود. این آزمایش‌ها (ایمونوفلورسانس مستقیم و ایمونوهیستوشیمی) به ما امکان می‌دهد تا مطمئن شویم که آیا رسوبات ایمونوگلوبولین بر بافت تأثیر می‌گذارد یا خیر، که به طور قابل توجهی به دامپزشک کمک می‌کند تا به تشخیص قطعی دست یابد.
چگونه پمفیگوس را در سگ درمان کنیم؟ - رفتار
تاکنون بحث های زیادی در مورد درمان پمفیگوس در سگ وجود دارد، اما بدون شک درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی آنها هستند ایمن ترین مسیر و مورد استفاده دامپزشکان.راهبردهای دارویی متعددی برای مبارزه با بیماری های ناشی از سیستم ایمنی وجود دارد و گلوکوکورتیکوئیدها آنهایی هستند که بیشترین شهرت را در این زمینه به دست آورده اند، اینها داروهای انتخابی برای پمفیگوس در سگ.
علاوه بر شروع درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی، در صورت عدم بروز ضایعات با عفونت ثانویه باید در نظر گرفت که باید با آنتی بیوتیک درمان شود بسته به مورد. گزارش شده است که برخی از بیماران مبتلا به پمفیگوس ممکن است به درمان حمایتی مادام العمر نیاز داشته باشند. به همین ترتیب، این متخصص خواهد بود که نحوه ترمیم زخم های ایجاد شده بر روی پوست در اثر بیماری را تعیین می کند.
