برخی از جنبه های مربوط به ظرفیت های خاصی از حیوانات موضوع مناقشه و بحث در دنیای علم بوده است. نمونه ای از آن موضوعات مربوط به هوش، حافظه و احساساتی مانند درد است که در تعداد مطالعات افزایش یافته است. تلاش‌ها بر روی کشف اینکه آیا این ویژگی‌ها در حیوانات وجود دارد یا نه، و همچنین چگونگی آن متمرکز شده است.
در این مقاله در سایت ما قصد داریم به بررسی اطلاعات موجود در رابطه با حافظه ماهی بپردازیم. ادامه مطلب را بخوانید تا بفهمید ماهی حافظه دارد یا نه و چه ویژگی هایی دارد.
خاطره ی ماهیان
ماهی ها جانوران مهره داری هستند، به این معنی که ویژگی های خاصی وجود دارد که با تمام گونه های تشکیل دهنده این گروه مشترک است. بنابراین، این جانوران آبزی ویژگی های اساسی خاصی از تکامل یافته ترین مهره داران دارند. با توجه به حافظه و یادگیری، متون علمی [1] تأیید می کند که بدون شک، هر دو جنبه در ماهی وجود دارد و به شکلی قابل مقایسه با سایر جنبه های دیگر است. مهره داران تکامل یافته.
علاوه بر مطالعات مختلفی که برای اثبات این گفته انجام شده است، یک راه عملی برای مشاهده اینکه ماهی حافظه دارد آنها را با روال تغذیه آشنا کنید، یعنی در یک مکان و در یک زمان به آنها غذا بدهید.
ما بررسی خواهیم کرد که ماهی ها با آمدن دقیقاً در همان لحظه برای غذا خوردن پاسخ می دهند، که ما را به این فکر می کند که این نتیجه ظرفیت حافظه آنهاست.از سوی دیگر، در گونه‌های خاصی از ماهی‌ها تأیید شده است که اگر با قلابی گرفتار شوند که بتوانند خود را از آن رها کنند، می‌توانند بعداً این تله را تشخیص دهند و از افتادن مجدد در آن جلوگیری کنند.
ماهی‌ها سیستم حسی پیچیده‌ای دارند، همانطور که کوسه‌ها نشان می‌دهند، بدون شک با نوع زیستگاهی که در آن زندگی می‌کنند مرتبط است، زیرا برای توسعه مناسب، استراتژی‌های آناتومیکی و فیزیولوژیکی لازم است. مثال های ذکر شده از حافظه به ما اجازه می دهد تا مشخص کنیم که حافظه ارتباط با توانایی های حسی است به عبارت دیگر، ماهی ها اطلاعاتی را از محیط جمع آوری کرده و از آن برای ایجاد نقشه های ذهنی استفاده می کنند. به آنها اجازه دهید تا خود را از نظر فضایی جهت یابی کنند، حرکت کنند، مسیرهای فرار از شکارچیان را پیدا کنند یا تولید مثل کنند.
این ظرفیت حافظه به مغز ، ساختار مغزی با سطوح مختلف رشد بسته به گروه مهره داران نسبت داده شده است.از این نظر، تحقیقات انجام شده بر روی حافظه ماهی این امکان را فراهم کرده است که مشخص شود کدام جنبه های بیوشیمیایی، مورفولوژیکی و اکولوژیکی با این ظرفیت و تلانسفالن مرتبط است.
چرا می گویند ماهی حافظه ندارد؟
یک ایده رایج و غلط وجود داشت که ماهی ها حافظه ندارند، احتمالاً به این دلیل که این حیوانات به ابتدایی ترین مهره داران در مقیاس تکاملی تعلق دارند. به همین دلیل به آنها تعدادی ظرفیت مغز محدود نسبت داده شده بود که شامل حافظه می شد.
اما این باور همانطور که نشان داده شد همچنان یک افسانه است که خود را در تخیل جمعی اشاعه داده است که شوخی های مربوط به عدم وجود خاطره آن گواه آن است. امروزه، همانطور که توضیح دادیم، این افسانه را می توان به لطف شواهد ارائه شده توسط تحقیقات علمی رد کرد.
به عنوان یک کنجکاوی می توان گفت که این حیوانات حتی سیستم حسی پیچیده تری نسبت به انسان دارند. گونه‌های کمی از ماهی‌ها وجود ندارند که می‌توانند محرک‌های بویایی، بینایی، شنوایی، ذرات محلول در آب، مانند خون در مورد کوسه‌ها و فرکانس‌های الکترومغناطیسی را درک کنند. همه این جنبه ها ویژگی دیگری را که در آنها وجود دارد امکان پذیر می کند و آن فردیت پاسخ به موقعیت های خاص است، مثلاً استرس.
حافظه ماهی چقدر طول می کشد؟
حافظه ماهی بسته به رویدادی که با آن مرتبط است می تواند طول های متفاوتی داشته باشد. از این نظر، منابع [1] وجود دارد که نشان می دهد اگر ماهی ها تجربه منفی قبلی با آن داشته اند، ماه ها از نزدیک شدن به قلاب اجتناب می کنند. این رویکرد ما را به جنبه مهم دیگری هدایت می کند و آن این است که حافظه در ماهی با یادگیری برخی رفتارها نیز مرتبط است و در این مورد از قربانی شدن قلاب جلوگیری می کند.
از سوی دیگر، برخی از گونه ها تا هفت روز متوالی موفق به شناسایی اعضای گروه خود می شوند و در مورد افراد گونه های دیگر که با آنها درگیری داشته اند، آمده است که آنها آنها را تا سه ماه به خاطر بسپارید.
همچنین نشان داده شده است که ماهی ها قادر به یادآوری محرک های منفی تجربه شده در یک منطقه خاص هستند، بنابراین از نزدیک شدن به آن اجتناب می کنند. علاوه بر این، در برخی از گونه ها مشاهده شده است که اگر ماهی دو نفر دیگر را روبروی یکدیگر ببیند، از نزدیک شدن به برنده اجتناب می کند. همه این جنبه ها بدون شک به حافظه کوتاه مدت و بلند مدت موجود در این آکوردها مرتبط است.
برای نتیجه گیری، این نوع مطالعات، مانند مطالعات مربوط به توانایی احساس درد، برای ترویج احترامی که باید به همه حیوانات نشان داده شود، مهم هستند، نه به دلیل شباهت آنها به انسان‌ها در برخی صفات، بلکه با ویژگی‌های ذاتی گونه‌هایشان که آنها را به عنوان موجودات زنده تعریف می‌کند.
