پرندگان شکاری شبانه - نام ها و نمونه ها

2024 نویسنده: Carl Johnson | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-16 06:19

پرندگان شکاری شبگرد متعلق به راسته Strigiformes هستند که به دو خانواده خانواده strigidae یا strigidae تقسیم می شوند که توسط جغدها تشکیل شده است. ، جغدهای اسکوپ، جغدهای کوچک و غیره. و خانواده tytonidae یا titonidae، جغدها.

این پرندگان دارای آداب و رسوم شبگردی یا گرگ و میش هستند و زمان و مکان را با سایر پرندگان شب زنده غیر شکارگر، مانند پرندگان متعلق به راسته Caprimulgiformes، مانند nightjars یا urutaús که پرندگان آمریکایی هستند، به اشتراک می گذارند.

فهرست فهرست گونه های پرندگان شکاری شبگرد بسیار گسترده است، بنابراین در این مقاله در سایت ما به طور مختصر انواع شبگرد را ارائه می کنیم. پرندگان شکاری که وجود دارند و خصوصیات اصلی آنها.

ویژگی های پرندگان شکاری شبگرد

پرندگان شب، به خصوص اگر شکارچی هستند، مانند پرندگان شکاری، باید به عنوان ویژگی اصلی خود یک خفای قوی، در علاوه بر ویژگی های دیگر سازگار با شکار. بنابراین مانند پرندگان شکاری روزانه، پنجه و منقار این پرندگان به شدت خمیده و تیز است.

این پرندگان همچنین دارای یک سری ویژگی هایی هستند که آنها را کاملاً با محیط خود سازگار می کند، مانند چشم های درشت ، کاملاً قادر به در تاریکی ببینید گوش آنها کاملاً برای تشخیص طعمه طراحی شده است، در واقع نسبت به سر در یک ارتفاع نیستند و جهت گیری متفاوتی دارند تا درک صداها از همه جهات علاوه بر این، آنها می توانند سر خود را تقریبا 270 درجه بچرخانند.

در طول روز، زمانی که شکارچیان شب‌زی استراحت می‌کنند، می‌توانند این کار را در شاخه‌های درختان یا حفره‌ها یا حتی در جعبه‌های لانه برای شکارچیان شب‌زی انجام دهند، اگرچه در بیشتر موارد، این جعبه‌های لانه فقط در طول فصل تولید مثل استفاده می‌شوند.. روزی است که این پرندگان آسیب پذیر هستند، آفتاب چشمان آنها را بسیار آزار می دهد و باید پنهان بمانند، بنابراین پرهایشان بسیار مرموز است، به آنها اجازه می دهد بدون توجه باشید.

همانطور که در ابتدا گفتیم، پرندگان شکاری شبگرد به لطف شکل پرهای پروازشان بسیار رازدار هستند این پرها rémiges ، اولیه هایی که از دست خارج می شوند، ثانویه های ساعد و ثالثه های نزدیک ترین قسمت بال به بدن.

لبه بیرونی پریمرها ناهموار است و باعث می شود باد به صورت آرام و بدون ایجاد گرداب عبور کند، کاهش صدا از طرفی لبه داخلی رمیژها دارای حاشیه ابریشمی است که باعث کاهش تلاطم می شود و در نهایت سطح این پرها به دلیل وجود ساختارهایی به نام barbicelos ظاهری بسیار صاف دارد.

در ادامه گروه های پرندگان شکاری شبگرد و نام آنها را می بینیم:

اسامی پرندگان شکاری شب

پرندگان شکاری شبگرد را می توان با توجه به جنس که به آن تعلق دارند به گروه های مختلفی تقسیم کرد. بنابراین، ما جغدهای عقابی یا جغدهای شاخدار بزرگ (جنس Bubo)، جغدهای گوشدار را پیدا می کنیم.(جنس Asio)، جغدهای خرمایی (جغد Strix)، سورنینوها یا جغدها (جنس Athene، Glaucidium، Micrathene، Xenoglaux و Aegolius) و scops owls یا جغدها (جنس Otus). همه از خانواده strigidae. از طرف دیگر، جغدها، از خانواده tytonidae را داریم.

جغد عقاب یا جغد شاخدار بزرگ (جنس بوبو)

جغد عقابی یا جغد شاخدار بزرگ (جنس بوبو) بزرگترین پرندگان شکاری شبگرد با وزن بیش از 1 کیلوگرم هستند. طبق معمول در رپتورها، ماده ها معمولاً بزرگتر از نر هستند، این شخصیت تنها دوشکلی جنسی است.

حدود 20 گونه جغد وجود دارد که در سراسر سیاره به جز قطب جنوب پراکنده شده اند. آنها با داشتن پرهای پر بر روی سرشان مشخص می شوند، اگرچه برخی گونه ها مانند جغد برفی ، Bubo scandiacus، (که قبلا در یک جنس دیگر قرار می گرفت) آن را از دست داده اند.. پرندگان شکاری هستند که در شاهین پروری کاربرد فراوانی دارند، معمولا از مهره داران کوچک تغذیه می کنند و همیشه در شب شکار می کنند.

برخی از گونه های جغد عبارتند از:

جغد عقاب اوراسیا (بوبو بوبو)
جغد عقاب خالدار (Bubo africanus)
جغد آشی (Bubo cinerascens)
جغد عقاب مالایی (بوبو سوماترانوس)
جغد شاخدار بزرگ (Bubo virginianus)
جغد کیپ عقاب (Bubo capensis)

جغد گوش گوش (جنس آسیو)

جغدهای گوشدار (جنس Asio) در تمام قاره ها به جز قطب جنوب و اقیانوسیه پراکنده هستند. گونه Asio flammeus یا جغد گوش کوتاه بیشترین شیوع را دارد. آنها پرندگانی با جثه متوسط، کوچکتر از جغدهای عقابی، اما بزرگتر از سایر پرندگان شکاری شبانه هستند.

آنها نیز بر روی سر خود پر دارند، اما بارزترین ویژگی آنها این است که صورت دیسکی شکل دارند. این جانوران با وجود اینکه جزو گروه پرندگان شکاری شب زنده داری هستند، تا حدودی کرپوسکولار هستند.

گونه جغدهای گوش دراز عبارتند از:

جغد گوش دراز (Asio otus)
جغد حبشی (Asio abyssinicus)
جغد مالاگاسی (Asio madagascariensis)
جغد انبار بزرگ (Asio capensis)
جغد گوش دراز (Asio flammeus)
سوتی جغد (Asio stygius)

جغدهای تاونی (جنس Strix)

جغدهای قهوه ای رنگ (جنس Strix) اندازه متوسطی دارند. آنها با داشتن دیسک های صورت ، سر بسیار گرد، بدون تافت سر مشخص می شوند و اکثر گونه ها دارای چشمان مشکی هستندآنها بسیار شبگرد هستند و متخصص در شکار در تاریکی هستند. آنها در جنگل ها و جنگل های سراسر جهان زندگی می کنند.

تقریباً همه جغدها در گودالهای طبیعی درختان، صخره ها، صخره ها، لانه های متروکه پرندگان بزرگ، جعبه های لانه و حتی روی زمین، زیر بوته ها یا درختان لانه می سازند. آنها تک همسر و دوهمسر هستند.

بیش از 20 گونه جغد قهوه ای رنگ وجود دارد که بسیاری از آنها به زیرگونه های متعدد تقسیم می شوند:

جغد قهوه ای رنگ (Strix varia)
جغد اورال (Strix uralensis)
جغد قهوه ای یا جغد مخطط (Strix virgata)
جغد قهوه ای رنگ (Strix aluco)
جغد گواتمالایی (Strix fulvescens)
جغد خاکستری بزرگ (سحابی Strix)
جغد آفریقایی (Strix woodfordii)

جغدها (جنس آتن، گلوسیدیوم، میکراتن، زنوگلاکس و آگولیوس)

جغدها یا جغدها (زیر خانواده Surniinae) جغدهای کوچکی هستند که طول آنها معمولاً بیش از ۲۸ سانتی متر نیست. آنها بدنی گرد با ظاهری تنومند دارند. پرها معمولاً قهوه ای خالدار هستند. آنها ساکن اوراسیا، آمریکا و آفریقا هستند و در اقیانوسیه و قطب جنوب وجود ندارند. آنها عمدتاً از حشرات تغذیه می کنند، اگرچه می توانند پستانداران کوچک را نیز شکار کنند.

گونه های جغد به پنج جنس تقسیم می شوند:

1. جنس آتن:

جغد نقار (Athene cunicularia)
جغد برهمن (آتن براما)
جغد شرقی (Athene noctua)

دو. جنس گلوسیدیوم:

جغد آلپ (Glaucidium passerinum)
جغد کوچک آند (Glaucidium jardinii)
جغد فاخته (Glaucidium cuculoides)
جغد کوچک پرنامبوکان (Glaucidium mooreorum)

3. جنس Micrathene (یک گونه):

جغد ساگوارو (Micrathene whitneyi)

4. جنس Xenoglaux (یک گونه):

جغد خزدار2 (Xenoglaux Lowyi)

5. جنس Aegolius:

جغد سر بزرگ (Aegolius acadicus)
جغد دریایی (Aegolius funereus)
جغد دارچینی (Aegolius harrisii)
جغد دوده (Aegolius ridgwayi)

جغدها یا جغدها (جنس Otus)

جغدها یا جغدها (جنس Otus) پرندگان بسیار مرموز هستند، زمانی که در کنار یک تنه قرار می گیرند به طور کامل ناپدید می شوند. روی سرشان پر است. آنها از حیوانات بی مهرگان تغذیه می کنند و به ندرت پستانداران را شکار می کنند.

آنها پرندگان کوچکی هستند، طولی در حدود 20 سانتی متر دارند و معمولاً بیش از 100 گرم وزن ندارند، به استثنای برخی موارد، مانند جغد میندانائو (Otus gurneyi) که اندازه آن حدود 30 سانتی متر است. آنها پرندگان تک همسری هستند. بیش از 50 گونه از جغدها شناخته شده است که در سراسر جهان به جز قطب جنوب و اقیانوسیه پراکنده شده اند.

برخی از این گونه ها عبارتند از:

جغد اسکاپ اروپایی (اوتوس اسکوپ)
جغد اسکوپ چینی (Otus lettia)
جغد اسکوپ هندی (Otus bakkamoena)
جغد اسکوپ شرقی (اوتوس سونیا)
جغد جغد پیشانی سفید (Otus sagittatus)
جغد اسکاپ ایرانی (Otus brucei)
جغد اسکوپ آفریقایی (Otus senegalensis)

جغدها (جغدهای تایتو و فودیلوس)

جغدها (جنس Tyto و Phodilus) پرندگانی با جثه متوسط هستند. یکی از ویژگی های اصلی آن دیسک صورت آن است که به شکل قلب است. مجبور.

معمولاً پرهای سفید، بژ یا قهوه ای دارند. آنها در تمام قاره ها یافت می شوند و از مناطق قطبی یا بیابانی اجتناب می کنند.آنها از مهره داران کوچک تغذیه می کنند و می توانند در تاریکی مطلق شکار کنند. بیشترین گونه جغد مورد مطالعه جغد انبار یا جغد انبار (Tyto alba) است.

گونه های دیگر جغدها عبارتند از: