لاما و آلپاکا از حیوانات بومی رشته کوه آند و برای کشورهای منطقه بسیار مهم هستند. به دلیل هیبریداسیون و نزدیک به انقراض شترهای آمریکای جنوبی در طول تهاجم اسپانیا، منشاء واقعی لاما، آلپاکا برای سالیان متمادی با قطعیت شناخته نشد. سایر حیوانات متعلق به همان خانواده. اگرچه این ریشه ها قبلاً روشن شده اند، طبیعی است که بخواهیم بدانیم تفاوت های تفاوت بین لاما و آلپا به دلیل شباهت های ظاهری آنها چیست، طبیعی است.
در این مقاله در سایت ما، خواهیم دید که برای شناخت واقعی تمایز بین آلپاکا و لاما، ضروری است که خویشاوندان مربوط به آند را بشناسید: ویکونا و گواناکو.
شترهای آمریکای جنوبی: چیستی و انواع آن
طبق مقاله «سیستماتیک، طبقه بندی و اهلی کردن آلپاکاها و لاماها: آزمایشات جدید کروموزومی و مولکولی»، منتشر شده در مجله شیلی تاریخ طبیعی [1]، در آمریکای جنوبی 4 گونه شتر آمریکای جنوبی وجود دارد که دو گونه از آنها وحشی و دو گونه اهلی شده اند. آنها به شرح زیر هستند:
- گواناکو (Lama guanicoe).
- لاما (لاما گلام).
- Vicuña (Vicugna vicugna).
- آلپاکا (Vicugna pacos).
بنابراین، همانطور که می بینیم، لاما و آلپاکا شترهای آمریکای جنوبی هستند، یکی از دلایل دشواری آن است. یک لاما را از یک آلپاکا متمایز کنید.در واقع، همانطور که در زیر خواهیم دید، با وجود شباهت فیزیکی و محبوبیت، یک لاما بسیار شبیه به یک گواناکو است، همانطور که آلپاکا بیشتر به یک ویکونا شبیه است تا شباهت هایی که ما بین لاما و آلپاکا پیدا کنیم.
شباهت های لاما و آلپاکا
علاوه بر شباهت های فیزیکی مشترک آنها، سردرگمی بین لاما و آلپاکا قابل درک است، زیرا هر دو متعلق به همان خانواده Camelidae که همان شتر، درومدری، ویکونا و گواناکو است: همه آنها پستانداران هستند آرتیوداکتیل های نشخوارکننده به همین دلیل طبیعی است که ما تعجب می کنم که تفاوت بین لاما و آلپاکا چیست؟ قبل از پاسخ به این سوال، بیایید ببینیم این دو حیوان چگونه شبیه هم هستند.
برخی جنبه های رایج که می تواند ما را با لاما و آلپاکا اشتباه بگیرد عبارتند از:
- زیستگاه مشترک.
- آنها جانوران گیاهخوار هستند.
- پیک می روند
- خلق حلیم.
- وقتی عصبانی هستند تف میکنند
- ظاهر فیزیکی.
- خز نرم.
به خاطر همه اینها قابل درک است که تشخیص تفاوت لاما و آلپاکا برای ما دشوار است.
تفاوت لاما و آلپاکا
تفاوت اصلی لاما و آلپاکا در این واقعیت است که آنها از گونه های مختلف هستند : لاما گلاما و ویکونا پاکوس. منشا لاماها و آلپاکاها موضوعی بحث برانگیز در میان محققان است. همانطور که قبلاً توضیح دادیم، سرعت بالای هیبریداسیون مطالعه گونه ها را بسیار دشوار کرده است. علیرغم شباهت ها، با توجه به مقاله ذکر شده از Revista Chilena de Historia Natural [2]، در واقع، از نظر ژنتیکی، گواناکوها در سطح کروموزومی و طبقه بندی به لاماها نزدیکتر هستند، در حالی که ویکوناها به آلپاکاها نزدیکتر هستند.
آلپاکا در مقابل. زنگ زدن
هنوز، بدون نیاز به نگاه کردن به DNA، تفاوت های آشکاری بین آلپاکا و لاما وجود دارد:
- اندازه: آلپاکا به وضوح کوچکتر از لاما است. در مورد وزن هم همینطور، لاماها از آلپاکا سنگین ترند.
- گردن: توجه داشته باشید که لاماها گردن بلندتری نسبت به آلپاکا دارند و می توانند از اندازه یک انسان بالغ بیشتر باشند.
- گوش: در حالی که لاماها گوشهای بلند و نوک تیز دارند، آلپاکاها گوشهای نسبتاً گرد دارند.
- پوزه: پوزه آلپاکاها نسبت به لاماها پوزه بلندتر و برآمده تری دارند.
- خز: پشم لاما درشت تر است.
- شخصیت: آلپاکاها در اطراف انسان خجالتی ترند، در حالی که لاماها به عنوان برون گرا و حتی "جسور" شناخته می شوند.
ممکن است این مقاله دیگر در مورد 35 بامزه ترین حیوان جهان نیز برای شما جالب باشد.
ویژگی های آلپاکا (Vicugna pacos)
تخمین زده می شود که اهلی شدن آلپاکا 6000 یا 7000 سال پیش در آند پرو آغاز شد. امروزه می توان آن را در شیلی، بولیوی آند و پرو، جایی که بیشترین جمعیت آن یافت می شود، یافت. اینها برخی از ویژگی های آلپاکا هستند:
- رام شده اند.
- کوچکتر از لاما هستند.
- آنها 22 سایه رنگ دارند که از سفید به سیاه (از قهوه ای و خاکستری می گذرد).
- خز نرم و بلند.
آلپاکا به وضوح کوچکتر از لاما است ، زیرا اندازه آن بین 1.20 متر تا 1.50 متر است و می تواند وزن تا 90 کیلوگرم برخلاف لاما، آلپاکا به عنوان حیوان بارکش استفاده نمی شود. با این حال، پشم آلپاکا نیز امروز اقتصاد محلی را به حرکت در می آورد و خز آن "با ارزش تر" از پوست لاما در نظر گرفته می شود.
همانطور که در مورد لاماها، آلپاکاها با وجود اینکه حیوانات مطیع هستند، به واکنش تف کردن برای دفاع از خود نیز معروف هستند. Huacaya و Suri دو نژاد از Vicugna Pacos هستند و از نظر نوع پوشش متفاوت هستند.
اکنون که می دانید آلپاکاها حیوانات اهلی در این مناطق آمریکای لاتین هستند، ممکن است این مقاله دیگر درباره 12 حیوان پاتاگونیا نیز برایتان جالب باشد.
ویژگی های لاما (لاما گلاما)
لاما، به نوبه خود، بزرگترین شتر در آمریکای جنوبی است و می تواند تا 150 کیلوگرم وزن داشته باشد.بولیوی در حال حاضر کشوری با بیشترین غلظت لاما است، اما آنها را می توان در آرژانتین، شیلی، پرو و اکوادور نیز یافت. ویژگی های شعله عبارتند از:
- بزرگترین شتر در آمریکای جنوبی است.
- قابلیت اندازه گیری آنها تا 1.40 متر و وزن تا 150 کیلوگرم است.
- رام شده است.
- خز بلند و پشمی.
- رنگ پشم آن از سفید تا قهوه ای تیره متغیر است.
مطالعات تخمین می زند که حداقل 6000 سال پیش، لاما قبلاً یک حیوان اهلی در آند برای اینکاها بوده است (برای محموله) حمل و نقل و تولید پشم)، اقتصاد محلی را به حرکت درآورد و ارتش سلطنتی را همراهی کرد که به توزیع آن در سراسر منطقه کمک کرد. تا به امروز، خز بلند و پشمی آنها در رنگ های مختلف از سفید تا قهوه ای تیره منبع بقای خانواده های محلی در این مناطق است.
مثل آلپاکاها از بوته ها، علف و یونجه تغذیه می کنند. با وجود آرام و مطیع بودن، آنها به راحتی تحریک می شوند و در دفاع از مخاط عطسه می کنند.
خواص ویکونا (Vicugna vicugna)
علی رغم عدم خویشاوندی، کسانی نیز هستند که به دلیل شکل ظاهری، اندازه و نحوه راه رفتن، ویکونا را با آنتلوپ آمریکای شمالی (Antilocapra americana) اشتباه می گیرند. آنها معمولاً در بسته های متشکل از اقوام یا مردان می روند. به ندرت می توان یک ویکونا را در حال سرگردانی به تنهایی دید، اما زمانی که آنها دیده می شوند، معمولاً نرهای مجرد و بدون دسته هستند. اینها خصوصیات ویکونا هستند:
- کوچکترین شتر با حداکثر 1.30 متر و وزن آن تا 40 کیلوگرم است.
- در پشت دارای رنگ قهوه ای مایل به قرمز و شکم و ران سفید هستند. صورتش هم روشن تر است.
- دندان هایش شبیه دندان های جوندگان است.
- آنها سم عمیقا شکافته دارند.
- آنها حیوانات وحشی هستند.
طبق مطالعه ای که توسط کریستین بوناچیچ منتشر شد [3]، در میان شترهای آند، ویکونا شتراست.کوچکترین (حداکثر قد 1.30 متر با حداکثر وزن 40 کیلوگرم اندازه گیری می شود). علاوه بر اندازه آن، ویژگی دیگری که آن را از گونه‌های خانواده‌اش متمایز می‌کند، سم‌های عمیق‌تر آن است که به آن اجازه می‌دهد به سرعت و زیرکانه بر روی شیب‌ها حرکت کند و سنگ‌های شل و رایج در پونا ، زیستگاه آن دندان هایش که شبیه دندان های جوندگان است، آن را از سایر گونه ها متمایز می کند. با کمک آنهاست که از بوته ها و گیاهان نزدیک به زمین تغذیه می کنند
معمولاً در مناطق آند (مرکز پرو، غرب بولیوی، شمال شیلی و شمال غربی آرژانتین) که 4600 متر بالاتر از سطح دریا هستند، ساکن است. روکش ظریف آن به دلیل پشم با کیفیت عالی شناخته شده است که آن را از سرمای منطقه محافظت می کند، اما از دوران پیش از کلمبیا ارزش تجاری بالایی نیز دارد. دوران.
ویکونا شتری است که قبلاً به دلیل شکار غیرقانونی در خطر انقراض قرار گرفته است. اما علاوه بر انسان، سگ ها، پوماها و روباه های آند از رایج ترین شکارچیان آن هستند.
ویژگی های گواناکو (Lama guanicoe)
گواناکو را می توان در محیط های خشک و نیمه خشک در آمریکای جنوبی (پرو، بولیوی، اکوادور، کلمبیا، شیلی، آرژانتین) در ارتفاع 5.200 متر. در حال حاضر، پرو کشوری است که بیشتر در آن یافت می شود. ویژگی های گواناکو عبارتند از:
- این بزرگترین آرتیوداکتیل وحشی در آمریکای جنوبی است.
- اندازه آن تا 1.30 متر و وزن آن تا 90 کیلوگرم می رسد.
- خز آن می تواند سایه های مختلف قهوه ای با شکم و سینه سفید باشد.
- صورتت خاکستری است.
- او معمولا گوش هایش را بالا دارد.
- چشمانش درشت و قهوه ای است.
- خز آن از حیوانات قبلی کوتاهتر است.
- حیوان وحشی است.
در مقایسه با بقیه حیواناتی که در این مقاله توضیح داده شده است، گواناکو با داشتن کت کوتاهتر متمایز می شود، اما همچنین به دلیل داشتن پوشش کوتاهتر گوش های کوچک و نوک تیز و چشمان قهوه ای چشمگیر. یکی دیگر از جنبه هایی که باید در مورد لاما گوانیکو برجسته شود، راه رفتن پرانرژی آن و این واقعیت است که می تواند تا 4 روز بدون آب بماند.
کنجکاوی در مورد شترهای آمریکای جنوبی
همه آنها در 'تعداد کمپرسی جامعه' از گله خود یا اطراف آن که می تواند 30 سانتی متر ضخامت داشته باشد مدفوع و ادرار می کنند. قطر 4 متر. در سطح اکولوژیکی، مشخص است که در محلی که این حیوانات مدفوع و ادرار می کنند، پس از فصل باران، یک گیاه سبز روشن رشد می کند که در خشکی پونا خودنمایی می کند.