شار پی یکی از قدیمی ترین و کنجکاوترین نژادهای سگ در جهان است. این سگ‌های چینی با ظاهری خاص به دلیل چروک‌های متعددشان به عنوان حیوانات کار و همراه مورد استفاده قرار می‌گرفتند و با آمدن کمونیسم در آستانه ناپدید شدن قرار گرفتند زیرا "یک شیء لوکس" به شمار می‌رفتند.
متاسفانه برخی از شارپی ها بوی نامطبوعی دارند و بسیاری از صاحبان آن تعجب می کنند چرا شارپی آنها بوی بدی می دهداگر می خواهید حیوان خانگی مورد علاقه تان به خاطر چین و چروک های زیبا و زبان آبی بامزه اش و نه بوی بدش جلب توجه کند، در اینجا در سایت ما شایع ترین علل این مشکل را توضیح می دهیم.
بیماری های پوستی که باعث ایجاد بوی بد در شارپی می شود
پوست شار پی دارای ویژگی هایی است که آن را مستعد ابتلا به برخی بیماری ها می کند که باعث بوی بد آن می شود.
این حیوانات علاوه بر داشتن چین و چروک هایی که باعث ایجاد فرورفتگی در پوست می شود که تمیز کردن و هوادهی را دشوار می کند، مستعدتر از حیوانات سایر نژادها از دمودیکوزیس، بیماری پوستی ناشی از کنه و آلرژی رنج می برند. در زیر بر روی این نکات تمرکز خواهیم کرد:
دمودیکوز
دمودیکوزیس یک بیماری پوستی است که توسط کنه میکروسکوپی به نام Démodex ایجاد می شود که در پوست سگ قرار می گیرد و وارد فولیکول های مو می شود.دمودکس می تواند افراد را در هر سن و شرایطی تحت تاثیر قرار دهد، اما در توله سگ ها و در حیواناتی که قدرت دفاعی پایینی دارند به دلیل برخی بیماری های دیگر یا درمان با کورتیکواستروئید (معمولی آلرژی)، برای مثال، شایع تر است.
اگرچه این کنه ها عامل اصلی بوی بد شارپی نیستند، پوست آن ها را تغییر داده و مستعد ابتلا به بیماری های دیگری می شوند باعث ایجاد بو، مانند سبوره، پیودرما، یا عفونت مالاسزیا می شود.
آلرژی
شار پیس دارای استعداد ژنتیکی بالایی برای آلرژی به خصوص آلرژی به عناصر محیطی است که به آن آتوپی نیز می گویند، مانند کنه، گرده و…
همانطور که در مورد قبلی، خود آلرژی ها مسئول بوی بد نیستند، اما پوست را تغییر می دهند، باعث از بین رفتن محافظ آن می شود. عملکرد سد در برابر سایر بیماری هایی که باعث آن می شوند.
همانطور که گفته شد، بیماری هایی وجود دارند که به خودی خود باعث ایجاد بوی بد می شوند، مانند عفونت مالاسزیا، مخمری که پوست را تحت تاثیر قرار می دهد، سبوره (تولید بیش از حد غدد چربی) یا پیودرما، عفونت باکتریایی درم این بیماری‌ها که نیاز به تشخیص و درمان دامپزشکی دارند، می‌توانند در همه سگ‌ها ظاهر شوند، اما در سگ‌های مبتلا به آلرژی یا دمودیکوزیس، مانند شارپیس، بسیار بیشتر است.
بوی بد ناشی از عدم رعایت بهداشت
نباید فراموش کنیم که عدم رعایت بهداشت یکی از دلایل اصلی بوی بد سگ از هر نژادی است.
عقاید رایجی وجود دارد که سگ ها به طور کلی و شار پی به طور خاص هرگز یا تقریباً هرگز نباید شسته شوند زیرا اگر این کار را انجام دهید، یک لایه محافظ روی پوست خود را از دست می دهند.اگرچه درست است که این لایه وجود دارد و مفید است، اما درست است که شامپوهایی برای سگ های استفاده مکرر وجود دارد که قابلیت احترام به آن را دارند و تقریباً روزانه بدون هیچ مشکلی قابل استفاده هستند.
در هر صورت، به طور کلی شستن شارپی خود را یک بار در ماه باید بیش از حد کافی باشد. این بدان معنا نیست که اگر روز بعد از حمام، سگ هنگام بازی در پارک گل و لای شود، به شرطی که از شامپوی مناسب استفاده کنید، باید یک ماه صبر کنید تا آن را تمیز کنید. این شامپوها به عنوان محافظ پوست طبقه بندی می شوند و از کلینیک های دامپزشکی یا فروشگاه های تخصصی خریداری می شوند.
مراقبت از پوست شارپی برای جلوگیری از بوی بد آن
از آنجایی که شارپی حیوانی با پوست حساس است، توصیه می شود برای سگ های این نژاد و یا سگ هایی با پوست حساس یا آلرژی، رژیم غذایی خاصی داده شود. همچنین توصیه می شود تامین اسیدهای چرب امگا 3 در رژیم غذاییارائه یک رژیم غذایی ناکافی می تواند در وضعیت درم سگ منعکس شود و بنابراین، فرض کنید علتی که بوی بد شارپی شما را توضیح می دهد.
از طرف دیگر، استفاده از محصولی که از کلون شدن کنه ها در پوست سگ جلوگیری می کند، مانند موکسیدکتین، که در قالب پیپت موجود است، می تواند کمک بزرگی به جلوگیری از بوی بد شارپی و ایجاد هر گونه بوی بد در سگ کند. از آسیب شناسی های فوق علاوه بر این، شامپوهای اختصاصی برای سگ های مبتلا به آلرژی و همچنین سایر شامپوهایی وجود دارد که قادر به پیشگیری یا کنترل بیماری هایی هستند که باعث بوی بد می شوند، مانند عفونت مالاسزیا، پیودرما. یا سبوره.
برخی از افسانه های شهری که ادعا می کنند مالش چین و چروک های شارپی با روغن ها و محصولات مختلف خانگی، شیوه های خوبی برای حفظ سلامت پوست آنها است، کاملا درست نیست و می تواند در بوی بد سگ هایی که از آنها رنج می برند، کمک کند. آنها به درستی استفاده نمی شوند. در این روش استفاده از روغن‌های طبیعی به مقدار مناسب توصیه می‌شود، زیرا می‌تواند بین چین و چروک‌ها جمع شده و بوی نامطبوعی به دلیل عدم تهویه ایجاد کند.به همین ترتیب، این داروها هرگز نباید جایگزین درمان دامپزشکی شوند، بلکه باید به عنوان مکمل و همیشه تحت نظارت یک متخصص عمل کنند.
