coati پروسیونید است، یعنی مربوط به راکون است. آنها شباهت‌های فیزیکی و شخصیتی خاصی با راکون‌های فوق‌الذکر دارند، اما بینی کشیده آنها را به طرز محسوسی متفاوت می‌کند.
به دلیل شخصیت پرخاشگرش وقتی بالغ می شود، در نظر گرفتن پالتو به عنوان حیوان خانگی معقول ترین ایده نیست. درست است که کتها در جوانی ظاهر و رفتار شایان ستایشی دارند، اما وقتی از نظر جنسی بالغ می شوند به حیواناتی کاملا خطرناک تبدیل می شوند.نرها پرخاشگرتر از ماده ها هستند، مگر زمانی که توله های خود را بزرگ می کنند.
آنها دندان های نیش بسیار توسعه یافته ای دارند که در استفاده از آن بدون تردید تردیدی ندارند. ناخن های شما نیز شایسته احترام زیادی هستند.
اگر به خواندن این مقاله در سایت ما ادامه دهید، ما می توانیم شما را در مورد مراقبت و ویژگی های کت به عنوان یک حیوان خانگی آگاه کنیم.
کت دماغ سفید
پوش بینی سفید، Nasua narica، از ایالت آریزونا ایالات متحده تا اکوادور، ساکن آمریکای مرکزی توزیع شده است. حیوانی همه چیزخوار است که از جوندگان و مهره داران کوچک تغذیه می کند و مردار، میوه، پرندگان، توت ها، تخم مرغ و حشرات را تحقیر نمی کند.
مردان بالغ منفرد هستند. ماده‌ها و نرهای نابالغ در گروه‌های 5 تا 20 نفره زندگی می‌کنند و نرها وقتی به بلوغ جنسی می‌رسند از اجتماع اخراج می‌شوند. شرایطی که در دو سالگی اتفاق می افتد.
کوهنورد بسیار خوبی است، شبها به درختان خاصی برای هر گروه پناه می برد. عادات شکار آنها روزانه است، اما اگر توسط انسان ها تعقیب شوند، یا خود را وقف هجوم به شهرک ها یا شهرک ها کنند و در میان زباله ها جستجو کنند، می توانند تغییر کنند.
تصویر از skyscrapercity.com:
مورفولوژی Coatí
اندازه کت مشابه گربه خانگی است سایز متوسط-بزرگ. طول نرهای بالغ از نوک پوزه تا انتهای دم تقریباً به 70 سانتی متر می رسد. اندازه دم می تواند به اندازه کل بدن باشد. ماده ها کوچکتر هستند. وزن بین 3 تا 7 کیلوگرم است.
کوآتیس ها موهای کوتاه، درشت و متراکم دارند. رنگ ها طیف وسیعی را شامل می شوند: قهوه ای، قهوه ای، خاکستری، قرمز و سیاه. Coatis در خطر انقراض نیست.
کت دم حلقه ای
کت دم حلقه ای، Nasua nasua، یکی دیگر از گونه های کواتی است که تا حدودی بزرگتر از نوع قبلی است. نرها می توانند به 80 سانتی متر به علاوه دم برسند و وزن آنها به 8 کیلوگرم می رسد. اندازه و وزن ماده ها نصف مردان است.
موهای آن تا حدودی کوتاهتر است زیرا در مناطق گرمتر زندگی می کنند. آنها از شمال قاره آمریکای جنوبی تا شمال آرژانتین زندگی می کنند. از کت پوزه سفید با دمش متمایز می شود که دارای حلقه های تیره است و به دلیل اینکه از 13 زیرگونه تشکیل شده است. آنها جانورانی هستند که زیستگاه آنها جنگل های استوایی و نیمه گرمسیری است.
رژیم غذایی آن همه چیز خوار است، شبیه کتانی بینی سفید. نرهای منفرد با توله های همنوع خود آدم خواری می کنند. حیوانات هستند خیلی باهوش. طول عمر آن 15 سال است.
طلسم کواتی
Coati به عنوان حیوان خانگی در اسپانیا با فرمان سلطنتی 1628/2011 ممنوع است. در کشورهای ایبرو-آمریکایی اینطور نیست.
موارد بی شماری از حوادث، گازگرفتگی های جدی، تخریب اثاثیه و فرار از حیوان خانگی در میان افرادی که ادعا کرده اند کت به عنوان حیوان خانگی دارند، وجود دارد. این مانع از آن نمی شود که کسی یک کت را بپذیرد که خوب پیش رفته و بسیار رضایت بخش باشد زیرا حیوان رام شده است.
کسانی هستند که کواتیس را پرورش می دهند اما به صورت نیمه حرفه ای چون هنوز به استاندارد قابل قبولی نرسیده اند.
اسیر کواتی
همه مقالاتی که در وب در مورد کت به عنوان حیوان خانگی صحبت می کنند بر روی انواع بسیار بزرگ قفس (3x3x3 متر یا بزرگتر) تمرکز دارند. به عبارت دیگر پیشنهاد می کنند حیوان بیچاره قفس، اسیر باشد.آنها همچنین به نیاز به پوشیدن دستکش های ضخیم برای جلوگیری از گاز گرفتن در حین دست زدن اشاره می کنند، زیرا آنها بسیار سریع حرکت می کنند.
آیا یک سگ یا گربه در قفس به عنوان حیوان خانگی دارید؟ چه لذتی می توان از این منظره غم انگیز و رقت بار گرفت؟
اما هیچ جایگزینی وجود ندارد، یک پالتو را نمی توان در اطراف خانه رها کرد، مگر اینکه بخواهید بیمه خسارت ناشی از تظاهر به طوفان در خانه شما را بپردازد. اگر آن را در باغچه شل داشته باشید، به احتمال زیاد فرار می کند. من حتی نمی خواهم تصور کنم که یک کودک سعی می کند یک کت بزرگسال را نوازش کند.
استرس در کت
بسیار رایج است که کواتی هایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می شوند مشکلات زیادی از جمله ریزش مو دم آنها کنده شود یا در نواحی مختلف بدن می تواند از لکه های طاسی رنج ببرد.معمولاً به دلیل استرس اسارت، کمبودهای غذایی یا هر دو است. این ایده خوبی است که دامپزشک کواتی بیمار را درمان کند. او باید شما را از نوع غذای مناسب برای کتتان مطلع کند.
مانتو مهمان بهترین راه حل
به نظر من تنها راه معقول برای زندگی با کت این است:
کوآتی ها بسیار باهوش و کنجکاو هستند. می دانیم که آنها از هجوم به مناطق پرجمعیت برای جستجوی غذا نمی ترسند. اگر در منطقه ای زندگی می کنیم که کواتیس وجود دارد، می توانیم غذا را در دسترس آنها بگذاریم.
از آنجایی که کواتی اساساً روزانه است، به احتمال بسیار زیاد آن را گاهی در اطراف باغمان آویزان خواهیم دید. بیایید از فرصت استفاده کنیم و به او خوراکی بیاندازیم که او را جذب کند و کم کم به ما اعتماد کند.
اگر منبع غذای آسان و خوشمزه شویم کواتی نزدیک ما می نشیند و به مرور زمان از شرکت ما نمی ترسد.با این حال، خاراندن شکم یا نوازش پشت آن را فراموش کنیم. همچنان یک حیوان وحشی خواهد بود که ما از آن دعوت خواهیم کرد تا مرتباً از ما دیدن کند.
شاید برایتان جالب باشد…
- موش حیوان خانگی
- شتر مرغ به عنوان حیوان خانگی
- روباه خانگی
