بسیاری از گربه ها دارای پوششی زیبا و ضخیم هستند که به آنها ظاهر وحشی جذابی می دهد. با این حال، برخی از نژادهای گربه سانان دقیقاً بر عکس آن متمایز هستند: عدم وجود مو. این ظاهر کنجکاو معمولاً احساسات متفاوتی را در افراد برمی انگیزد. در حالی که برخی آنها را به خاطر زیبایی عجیبشان تحسین می کنند و مزایای داشتن یک حیوان بدون مو را برجسته می کنند، مانند تسهیل بهداشت خانه یا احتمال کمتر ایجاد واکنش های آلرژیک در صاحبانشان، کسانی هستند که فقط با دیدن عکس یک حیوان احساس ترس یا ناراحتی می کنند. "گربه برهنه".
شاید قبلاً شخصی را داشته باشید یا بشناسید که با گربه طاس زندگی می کند، اما تعداد کمی از مردم می دانند که چندین نژاد وجود دارند که این ویژگی را حفظ کرده اند. برای کشف ۷ نژاد گربه های بدون مو که امروزه شناخته شده اند، سایت ما از شما دعوت می کند که به خواندن این مقاله جدید ادامه دهید.
چرا بعضی از گربه ها بی مو هستند؟
در حال حاضر مشخص شده است که عدم وجود مو نتیجه یک جهش ژنتیکی طبیعی است در واقعیت، فرض بر این است که نژاد گربه جدید برهنه می تواند هر 15 یا 20 سال به دنیا بیاید. مانند اکثر نژادهای گربه، ژن طاسی نادر و مغلوب است، به همین دلیل است که گربه های بدون مو اغلب بسیار گران هستند. علاوه بر این، آنها برای حفظ سلامت پوست و کل بدن خود به مراقبت خاصی نیاز دارند، عمدتاً در مواجهه با ناملایمات اقلیمی مانند سرما، باران، تابش نور خورشید، باد و غیره.
کشف برخی اشیاء سرامیکی نقاشی شده با دست نشان داد که "پلادو"های باستانی نژادهای گربه بی مو امروزی قبلاً در کنار تمدن های پیش از کلمبیا زندگی می کردندگربه‌های برهنه تا آنجا که مد روز معاصر ما نیستند، قرن‌ها بشریت را همراهی کرده‌اند.
اگرچه ظاهر تمامی این نژادهای گربه سانان نشان دهنده عدم وجود موی کامل است، اما در واقعیت، اکثر این بچه گربه ها دارای یک لایه بسیار ظریف از موهای کوچک میلی متری هستندکه با چشم غیرمسلح قابل تشخیص نیست. با این حال، هنگام نوازش یک گربه کچل، می توانیم این کرک بسیار ظریف و نرم را که بدنش را پوشانده است، احساس کنیم. و در برخی موارد، هنگامی که این گربه‌سان‌ها در معرض سرما قرار می‌گیرند، می‌توانند روی قسمت‌های خاصی از بدن خود، مانند دم یا پاها، پوشش کمی مشخص‌تر ایجاد کنند.
ژن «طاس» در بین سگ‌های سگ، عمدتاً آنهایی که منشأ آمریکای لاتین دارند، مانند سگ بی‌موی معروف پرو، نیز وجود دارد. و اگر می خواهید با سگ های بی مو آشنا شوید، حتما به مقاله ما "5 نژاد سگ های بی مو" سر بزنید.
گربه های بی مو: گربه اسفنکس
نژاد اسفنکس از همه نژادهای گربه بی مو معروف ترین است و همچنین اولین نژادی است که به عنوان یک نژاد مستقل شناخته شد. گربه ابوالهول بومی کانادا است، اگرچه نام آن ادای احترامی به الهه مصری باستت است که شکل ظاهری آن کاملاً شبیه به تصویر این گربه ها بود.
فقدان مو می تواند احساس شکنندگی را ایجاد کند، اما اسفنکس ها بدنی قوی، با ماهیچه های توسعه یافته دارند و معمولاً بسیار سالم هستند. علاوه بر این، آنها به دلیل اندازه متوسط، گوش های بزرگ و چشم هایی در سایه های سبز یا آبی متمایز هستند. آنچه ما باید قبل از انتخاب آنها به عنوان حیوان خانگی در نظر بگیریم این است که آنها هنگام تمیز کردن پوست خود به مراقبت زیادی نیاز دارند تا از چربی بیش از حد و اختلالات پوستی ناشی از آن جلوگیری شود.
ظاهر او اغلب برای برخی افراد عجیب است، اما شخصیت او واقعاً جذاب است.آنها گربه سانان دوستانه و مهربانی هستند، صاحبان خلق و خوی بسیار متعادل اگر شما علاقه مند به پذیرش گربه اسفنکس هستید، توصیه می کنیم نکات ما را برای حمام کردن گربه بی موی خود بخوانید.
گربه جن، بزرگترین از همه
این یکی از کنجکاوترین نژادهای گربه سانان در جهان است که یکی از عجیب ترین نژادهای گربه های بی مو به حساب می آید. گربه های الف علاوه بر طاسی، به نام گوش های خاص نامگذاری شده اند، که به طور طبیعی به عقب خم می شوند خصوصیات فیزیکی قابل توجه آن نتیجه تلاقی دو نژاد دیگر است: گربه اسفینکس و کرل آمریکایی.
این نژاد بسیار جوان است که به دلیل جثه و استحکام خود متمایز است. یک گربه جن بالغ می تواند تا 10 کیلوگرم وزن داشته باشد بدون اینکه علائم چاقی را نشان دهد و بزرگترین نژاد گربه بدون مو است.
گربه دونسکوی
گربه های دونسکوی با نام اسفینکس دون نیز شناخته می شوند این نژاد از روستاهای حاشیه رودخانه دون در روسیه منشاء می گیرد. به قدری شبیه به گربه های ابوالهول است که برای سالیان متمادی اعتقاد بر این بود که آنها از نسل آنها هستند. چند سال تحقیقات ژنتیکی طول کشید تا مشخص شود که آنها نژادهای جداگانه ای هستند. یک تفاوت مهم در خصوصیات ژنتیکی آنها این است که ژن طاسی در نژاد دونسکوی غالب است در حالی که در گربه های اسفینکس مغلوب است.
شخصیت اسفنکس دان به همان اندازه خفیف است، اما آنها تمایل دارند اجتماعی تر باشند، آنها را به حیوان خانگی عالی برای خانه هایی تبدیل می کند کودکان و دیگر گربه سانان.
اگر به دلیل داشتن آلرژی به دنبال گربه بی مو هستید توصیه می کنیم بهترین نژادهای گربه برای مبتلایان به آلرژی را بخوانید.
لوکوی اوکراین
این نژاد از اوکراین می آید و همچنین کاملاً جدید است. اگرچه برخی از نمونه ها قبلاً در اوایل دهه 2000 دیده شده بودند، اما Levkoy اوکراینی به رسمیت شناخته شد و تثبیت به عنوان یک نژاد در سال 2011 از تلاقی بین نژاد چینی اسکاتلندی و گربه های دونسکوی، که دلیل عدم وجود مو، مقاومت بدنی زیاد و همچنین گوش های خمیده به جلو و همچنین اجدادشان، شخصیتی آرام و اجتماعی از خود نشان می دهند. خیلی به خانواده اش وفادار بودن.
بامبینو
بامبینو دارای ویژگی های فیزیکی بسیار خاصی است، مانند پاهای کوتاه ، که کاملاً متفاوت از سایر نژادهای گربه بدون مو است.شکل ظاهری آن به راحتی قابل توضیح است وقتی بدانیم که این بچه گربه نتیجه تقاطع بین گربه اسفنکس و نژاد مانککین است این یک نژاد گربه جوان است که قبلا کمی بیش از 10 سال شناخته شده است. علاوه بر این، پوست آنها نسبت به سایر گربه های طاس خشک تر است، بنابراین آنها اغلب برای سالم ماندن به مراقبت های ساده تری نیاز دارند.
گربه پیتربالد
این نژاد، اصالتاً از سنت پترزبورگ، روسیه، در طول دهه 1990 در نتیجه تلاقی بین نژادهای Donskoy و Siamese پدید آمد. ویژگی های ظریف و ظریف آن ظاهر شرقی خاصی به آن می بخشد و تشخیص آن را از سایر نژادهای گربه سانان بدون مو آسان می کند.
وقتی که گربه های پتربالد بچه هستند یک لایه بسیار ظریف از موهای میلی متری دارند که در طول سال ها می ریزد. درست مانند بامبینو، پوست آن خشک‌تر است و به اندازه گربه‌های اسفنکس نیازی به نظافت ندارد.
کهنا
گربه کوهانا که به عنوان گربه هاوایی نیز شناخته می شود، در اوایل دهه 2000 در جزیره هاوایی به وجود آمد، اما هنوز نژاد به طور رسمی به رسمیت شناخته نشده است.تا به حال فرض بر این است که ناشی از جهش طبیعی گربه اسفنکس است، اما این فرضیه هنوز از نظر علمی ثابت نشده است. گربه‌های هاوایی علاوه بر کمبود کامل مو، چین و چروک‌های زیادی در بدنشان دارند که آنها را به یکی از نادرترین نژادهای گربه‌های بدون مو تبدیل می‌کند.
