یکی از جنبه های ارزیابی سلامت و تندرستی حیوان، نحوه راه رفتن آن است. نحوه حرکت حیوان سرنخ بسیار مهمی در مورد وضعیت جسمانی آن است. اغلب، نگهبانان سگ با نگرانی در مورد نحوه راه رفتن سگ خود به مشاوره دامپزشکی مراجعه می کنند، و اینجاست که ما باید ثابت قدم باشیم و به دقت توجه کنیم، زیرا آسیب شناسی های اسکلتی عضلانی به طور کلی با درد همراه است، واقعیتی که کیفیت بهترین دوست شما را کاهش می دهد. از زندگی
بافت عضلانی عملکردهای مختلفی دارد. این نه تنها مسئول حرکت، بلکه برای عملکرد بسیاری از اندام ها نیز هست. این از سلول های تخصصی به نام میوسیت تشکیل شده است که قادر به انقباض هستند، بنابراین به بافت اجازه می دهد تا عملکرد خود را به درستی انجام دهد. بافت عضلانی به سه نوع اسکلتی مخطط، صاف و قلبی طبقه بندی می شود. هر کدام عملکرد متفاوتی را انجام می دهند و هر سه برای زندگی بسیاری از گونه های جانوری ضروری هستند. تغییر یا التهاب میوسیت میوزیت نامیده می شود و مشکلی است که بسیاری از گونه ها از جمله سگ را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مقاله در سایت ما در مورد میوزیت در سگ ها، علائم و درمان های احتمالی آن صحبت خواهیم کرد تا اطلاعات مهمی در مورد نحوه واکنش به این احتمال به نگهبانان سگ بدهیم. از این که حیوان خانگی شما این روند را طی می کند.
میوزیت در سگ چیست؟
میوزیت چیزی نیست جز التهاب یک یا چند عضله در سگ ها علل مختلفی دارد و معمولاً بر اساس عضله آسیب دیده طبقه بندی می شود. این یکی از آسیب شناسی هایی است که بیشتر بر سلامتی بیمار تأثیر می گذارد، زیرا نه تنها آنها را در انجام هر حرکتی محدود می کند، بلکه بیماری است که معمولاً درد زیادی ایجاد می کند
توصیف شده است که عمدتاً سگ های نژاد بزرگ و غول پیکر را تحت تاثیر قرار می دهد و سن نیز می تواند یک عامل محرک باشد (بیشتر بر سگ‌های مسن‌تر)، با این حال، هر نژادی می‌تواند تحت تأثیر قرار گیرد و سگ‌های جوان کاملاً ایمن نیستند. این یک بیماری است که به دلایل مختلف خود را نشان می دهد و راه های متفاوتی برای بروز دارد، بنابراین توجه مربی باید به بهترین دوست خود همیشه ثابت باشد، زیرا تشخیص زودهنگام به دامپزشک کمک می کند تا بیماری را بازگرداند. کیفیت بیمار در اسرع وقت.
انواع میوزیت در سگ
آسیب شناسی هایی که بافت عضلانی را تحت تاثیر قرار می دهند، میوپاتی نامیده می شوند و دارای طبقه بندی هستند که به تمایز آنها کمک می کند. در این طبقه بندی، میوزیت نیز باید با توجه به علائم و علل آنها به انواع مختلفی تقسیم شود.
میوزیت با واسطه ایمنی در سگ
این میوزیت ها به دلیل پاسخ ایمنی علیه بافت عضلانی ایجاد می شوند. نفوذ سلول های التهابی در عضله منجر به تحلیل رفتن آن شده و باعث ضعف و درد زیادی می شود. میوزیت با واسطه ایمنی که روی نیش ها تاثیر می گذارد عبارتند از:
- میوزیت ماهیچه های جونده: این یک آسیب شناسی خود ایمنی است که باعث دژنراسیون و آتروفی عضلات جونده می شود، به همین دلیل نیز می باشد. این بیماری با نام میوزیت جونده در سگ یا میوزیت فک پایین شناخته می شود. از نظر بافت شناسی، سلول های التهابی و ائوزینوفیل ها دیده می شود، به همین دلیل به آن میوزیت ائوزینوفیلیک نیز می گویند. می تواند حاد رخ دهد (علائم درد غالب است و در برخی موارد تب) و مزمن (علائم آتروفی عضلانی غالب است). با از دست دادن توده عضلانی در سطح صورت مشخص می شود، که در درجه اول مالک را نگران می کند.
- پلی میوزیت: برخلاف میوزیت ائوزینوفیلیک، پلی میوزیت سگ یک وضعیت عمومی بافت عضلانی است. به طور کلی، عضلات اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه می تواند در هر قسمتی از بدن که ماهیچه های اسکلتی مخطط وجود دارد، مشکل ایجاد کند. برخی از نویسندگان آن را با سایر بیماری‌های مرتبط با سیستم ایمنی مانند لوپوس مرتبط می‌دانند و توضیح داده شده است که نژادهایی که بیشتر تحت تأثیر این آسیب‌شناسی قرار می‌گیرند، نژادهای بزرگ هستند. این آسیب شناسی در برخی موارد می تواند باعث مشکلات پوستی مانند خونریزی ضایعات پوسته پوسته در صورت یا گوش شود که در این مورد به عنوان درماتومیوزیتتشخیص داده می شود.
میوپاتی های التهابی در سگ
گاهی اوقات التهاب بافت ماهیچه ای به بیماری های ناشی از سیستم ایمنی پاسخ نمی دهد. این نوع میوزیت در طبقه بندی میوپاتی های التهابی قرار می گیرد که در برخی موارد ممکن است منشا عفونی داشته باشد.
علل میوزیت در سگ
برخی از دلایلی که می تواند منجر به میوزیت در سگ شود عبارتند از:
- تروماتیسم: در نتیجه ضربه، کبودی یا پارگی عضله، حیوان ممکن است در سطح میوسیت دچار التهاب شود. این وضعیت موقتی است، زیرا فقط به یک رویداد بیرونی ارگانیسم پاسخ می دهد.
- هیپوترمی: در برخی موارد، اگر سگ به دلایلی مدت طولانی را در مکانی سپری کرده باشد که درجه حرارت بسیار پایین است. این احتمال وجود دارد که بافت عضلانی تحت تأثیر قرار گیرد. این حالت نیز در بیشتر مواقع موقتی است و با مدیریت خوب به سرعت برطرف می شود.
- سن: شرح داده شده است که در طول سالها برخی از سگها تمایل به ایجاد میوزیت دارند که محصول پیری سلولهایشان است. این از نظر علمی ثابت نشده است، اما باید در نظر گرفته شود، زیرا بسیاری از سگ های مسن از این آسیب شناسی رنج می برند.
- انگل: برخی از انگل ها بخشی از زندگی خود را در بافت عضلانی می سازند، آن را تحلیل می برند و ملتهب می شوند و حرکت سگ را دشوار می کنند.. توکسوپلاسما نمونه بارز میوزیت ناشی از انگل است.
علائم میوزیت در سگ
علائم و نشانه هایی که سگ مبتلا به میوزیت نشان می دهد بسته به علت بیماری متفاوت است، اما کاملا مشابه هستند. به دلایل واضح، هنگامی که میوزیت در عضله اسکلتی مخطط عمومیت داشته باشد، علائم خاصی را مشاهده خواهیم کرد و زمانی که در عضلات جونده موضعی شود، علائم دیگری را خواهیم دید.
اولین علامت پلی میوزیت، چه با واسطه سیستم ایمنی باشد یا نه، مشکل در راه رفتن است، با این حال، همه عضلات تحت تاثیر قرار نمی گیرند. به همین ترتیب و می‌توانیم بیمارانی را ببینیم که نسبتاً عادی راه می‌روند، اما در زمان‌های خاص مانند نشستن، دراز کشیدن، حمایت از اندام و غیره دچار مشکل می‌شوند. درد و فلوگوز از ویژگی های این آسیب شناسی است و یکی از اولین مواردی است که دامپزشک باید با آن برخورد کند.
در مورد میوزیت ائوزینوفیلیک، علائم به عضلات جونده محدود می شود. بی اشتهایی وجود دارد و افسردگی حیوان دیری نمی پاید. در برخی موارد، التهاب عضلانی به گونه‌ای است که می‌تواند اگزوفتالمو ایجاد کند، که زمانی است که کره چشم به سمت جلو جابجا می‌شود و به طور قابل توجهی بر بلع تأثیر می‌گذارد. باید به یاد داشته باشیم که می تواند با تب و درد زیاد هنگام جویدن تظاهر کند.
درمان میوزیت در سگ
درمان بر اساس علائم است. یک انتخاب خوب باید از مسکن های که برای مدت طولانی بدون آسیب دارویی به بیمار کمک می کند، انجام شود. کورتیکوئیدها نیز نشان داده شده است، به خصوص زمانی که صحبت از میوزیت با واسطه سیستم ایمنی باشد. در صورت عفونی بودن میوزیت، باید آنتی بیوتیک تجویز شود، البته با صلاحدید پزشک معالج است.
وقتی پاتولوژی علائم مزمن را نشان می دهد، به ما می گوید که مدت زیادی است که در بدن ریشه کرده است و بازگرداندن حالت عادی به آن بسیار دشوارتر است. در برخی موارد باید بیمار را به متخصصی ارجاع داد که بتواند کیفیت زندگی بیمار را خیلی سریعتر بازگرداند.
لازم به ذکر است که ما هرگز نباید سگ ها را خوددرمانی کنیم، زیرا بدون دانستن علت ایجاد میوزیت، می توانیم به طور قابل توجهی تصویر بالینی را بدتر کنیم.
