در حال حاضر گونه های جانوری و گیاهی زیادی وجود دارند که در خطر ناپدید شدن هستند. فشار انسان بر روی زیستگاه های طبیعی حیوانات عواقب جدی دارد.
قطع بی رویه جنگل ها، آلودگی آب ها و بهره برداری های کشاورزی، مناطق پراکنش گونه های مختلف را تکه تکه می کند. ما با منزوی کردن جوامع و کاهش شکار طبیعی آنها مانع تولید مثل آنها می شویم.
در این مقاله AnimalWised در مورد پستانداران در خطر انقراض صحبت خواهیم کرد. پستانداران حیواناتی هستند که بچه های خود را به دنیا می آورند و از آنها پرستاری می کنند.
فهرست قرمز پستانداران در حال انقراض
UINC، اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت، به طور دوره ای لیست قرمز گونه های در معرض تهدید را تهیه می کند. این لیست شامل تمام گونه های جانوری و گیاهی است که در سراسر جهان در معرض خطر ناپدید شدن هستند.
با داده های این لیست می توانیم از دست دادن تنوع زیستی را که در سطح جهانی رخ می دهد مشاهده کنیم. پستانداران یکی از گروه هایی هستند که در معرض خطر انقراض قرار دارند. شکار و نابودی زیستگاه آنها دشمن اصلی آنهاست.
در لیست قرمز چندین دسته وجود دارد:
- منقرض (EX)
- انقراض در طبیعت (EW)
- در معرض خطر بحرانی (CR)
- خطر انقراض (EN)
- آسیب پذیر (VU)
- تقریبا در معرض تهدید (NT)
- کمترین نگرانی (LC)
پستانداران جهان
در حال حاضر بسیاری از گونه ها تحت فشار انسان هستند. تخریب جنگل ها و محیط های طبیعی، آلودگی آب ها و فقیر شدن خاک باعث می شود که گونه های مختلف از اثرات آن رنج ببرند.
در دهه های اخیر بسیاری از گونه ها ناپدید شده اند. برخی از نمونه ها خرس مکزیکی، گرگ مالویناس یا شیر کابو هستند. شکار بی رویه، چه برای ورزش یا اهداف دیگر، گونه های متعددی را در قرن گذشته از بین برد.
به همین دلیل مهم است که از تأثیری که عمل انسان بر همه گونه های جهان حیوانات می گذارد آگاه باشیم.
در زیر به چند مورد از پستانداران جهان که در حال حاضر در معرض خطر انقراض یا آسیب پذیر هستند، خواهیم پرداخت.
گوریل کوهی (Gorilla beringei beringei)
گوریل ها در حال حاضر به دو گونه و اینها به نوبه خود به دو زیرگونه تقسیم می شوند. آنها گوریل دشت غربی، گوریل شرقی، گوریل دشت غربی و گوریل کوهستانی هستند. دو مورد آخر به شدت در معرض خطر انقراض هستند
گوریل کوهی تنها حدود 700 فرد دارد که عمدتاً در پارک های ملی آفریقای مرکزی پراکنده شده اند. جنگ و بی ثباتی در منطقه به شدت آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. آنها قربانی شکار غیرقانونی و مبتلا به بیماری های انسانی هستند. آنها حیوانات بسیار باهوش و اجتماعی هستند، یک نر بالغ معمولاً با چندین ماده همزیستی می کند.گاهی اوقات چندین مرد می توانند در یک جامعه با هم زندگی کنند.
ببر سوماترا
ببر سوماتران (Panthera Tigris sumatrae) یک ببر در معرض خطر انقراض است انقراض که در جزیره سوماترا، در مجمع الجزایر اندونزی ساکن است. این کوچکترین ببر است، خز آن تیره تر و باریک ترین خطوط است. شناگر و شکارچی عالی است. دو گونه دیگر از ببرهای اندونزیایی، ببر جاوا و ببر بالی، در قرن بیستم منقرض شدند.
در حال حاضر تخمین زده می شود که جمعیت آن در حدود 500 نمونه است که در مناطق آزاد و در پارک های مختلف پراکنده شده اند. متأسفانه شکار غیرقانونی و تجارت خز همچنان برای این ببرها مشکل ساز است. علاوه بر این، تکه تکه شدن جمعیت آنها و از دست دادن زیستگاه طبیعی آنها را مجبور می کند که در مناطق کوچک محدود شوند.
کرگدن سیاه
کرگدن سیاه (Diceros bicornis) در ساوانای آفریقا ساکن است. از نظر رنگ و اندازه کوچکتر با کرگدن سفید تفاوت دارد. از درختچه ها و درختان کوچک تغذیه می کند. دهان آن نیز با دهان کرگدن سفید متفاوت است، به شکل منقاری پیشرو است که با تغذیه آن سازگار است.
کرگدن ها و به خصوص کرگدن سیاه، ده ها سال است که توسط شکارچیان برای شاخ هایشان مورد آزار و فشار قرار گرفته اند. در حال حاضر با وجود اینکه از گونه های حفاظت شده و شکار آن ممنوع است، تعداد آن بسیار کم است. ممکن است چند هزار نفر در طبیعت باقی بمانند.
علاوه بر شکار غیرقانونی، مشکل دیگری که آنها در معرض آن قرار دارند همخونی به دلیل تعداد کم نمونه ها، تلاقی ها تمایل دارند. بین افراد مرتبطاین باعث از بین رفتن تنوع ژنتیکی می شود و برای این گونه مضر است.
کرگدن پیگمی
این اسب آبی کوچولو (Choeropsis liberiensis) در مرداب ها و جنگل های آفریقا زندگی می کند. مانند اسب آبی معمولی، کوتوله نیز نیمه آبزی است. نزدیک آب می ماند تا پوستش مرطوب بماند.
در حالی که اسب آبی به صورت گروهی زندگی می کند، اسب آبی کوتوله بیشتر منزوی است، آنها معمولا به تنهایی یا با یک زوج زندگی می کنند. آنها حیواناتی گیاهخوار هستند و شب ها به دنبال غذا به جنگل می روند.
اعتقاد بر این است که کمتر از 3000 نمونه در طبیعت وجود دارد، اگرچه ما می توانیم آنها را در باغ وحش ها نیز پیدا کنیم. طبق گزارش UINC در خطر انقراض است تهدید اصلی که آنها با آن مواجه هستند، تخریب زیستگاهشان است.گونه های دیگری از اسب آبی کوتوله در دوران پلیستوسن در مدیترانه وجود داشتند. مثلا در جزیره مالت یا قبرس.
پستانداران در اسپانیا
در اسپانیا گونه های مختلفی وجود دارد که در معرض خطر یا در معرض انقراض قرار دارند. لک لک سیاه یا کرکس ریشو از پرندگان شبه جزیره هستند که در معرض خطر هستند.
در مورد پستانداران، ما چندین حیوان در خطر انقراض داریم. در ادامه در مورد سه پستاندار مهم شبه جزیره صحبت خواهیم کرد. خرس قهوه ای، سیاهگوش ایبری و گرگ ایبری.
محافظت از این گونه ها مهم است زیرا آنها بزرگترین و نماینده ترین پستانداران شبه جزیره هستند.
سیاهگوش ایبری
سیاه گوش ایبری (Linx pardinus) نشانه سرزمین ماست. این یکی از در معرض خطرترین گربه سانان روی زمین و یکی از زیباترین گربه سانان است. در حال حاضر در آزادی در Doñana، Sierra Morena و Montes de Toledo حضور دارد. قبلاً و حتی در دهه 1980 توزیع آن بسیار بیشتر بود. طبق UINC در خطرانقراض است.
این گربه سان بسیار چابک است، گوش هایش به برس موی سیاه ختم می شود که ظاهر مشخصی به آن بخشیده است. این یک گربه سان کوچک است، وزن نر بالغ می تواند حدود 12 کیلوگرم باشد. در حال حاضر تخمین زده می شود که با وجود برنامه های حفاظتی و حفاظتی، تعداد آنها کمتر از 300 نفر در طبیعت باشد.
بابکت ها با مشکلات مختلفی روبرو هستند:
- دیدن.
- تخریب زیستگاه آنها.
- انزوای جوامع با عمل انسان.
- فقدان طعمه.
- شکار انسان از نمونه ها.
تغذیه سیاهگوش ارتباط نزدیکی با جمعیت خرگوش دارد، بنابراین کاهش آن بر آنها تاثیر زیادی می گذارد.
گریزلی
خرس قهوه ای (Ursus arctos) در پیرنه و در کوه های کانتابریا وجود دارد. در هر دو مکان دو جمعیت وجود دارد که معمولاً با هم تماس ندارند. تعیین تعداد خرس های قهوه ای موجود در شبه جزیره دشوار است. تخمین زده می شود که تعداد فعلی آنها در طبیعت 200-250 خرس باشد.
این بزرگترین حیوان در کل شبه جزیره است و در عین حال در مقایسه با خرس های دیگر کوچک هستند.از آنجایی که در سایر مناطق اروپا وجود دارد، در وضعیت نگرانی جزئی است، اما تعداد آن در اسپانیا به حدی کم است که باید برای حفاظت از آن کار کرد. برای جلوگیری از ناپدید شدن آن از شبه جزیره.
تغذیه این خرس به میوه ها و شاخه های جوان، حیوانات کوچک و ماهی بستگی دارد. در طول سال بسته به در دسترس بودن غذا و زمان‌های بی‌حالی، تغییرات وزنی قابل توجهی را تجربه می‌کند.
ساخت پیست های اسکی، استخراج معادن و به طور کلی تخریب جنگل ها، تهدید اصلی خرس قهوه ای است.
گرگ ایبری
El گرگ ایبری (Canis lupus signatus) قبلاً در سراسر شبه جزیره ایبری توزیع می شد. در حال حاضر حضور آن به دو شهر تقسیم شده است: شمال Duero و جنوب Duero.جمعیت جنوب بسیار کوچکتر است و با عمل انسان از دیگری جدا شده است. تخمین زده می شود که کل جمعیت آن تقریباً 2000 نمونه باشد.
گرگ ایبری به عنوان گونه آسیب پذیر در کتاب قرمز ذکر شده است، اما شکار آن در شمال اسپانیا مجاز است. جمعیت جنوب دوئرو، اگرچه فعلاً تحت حفاظت قرار دارند، به دلیل درخواست‌هایی که به اروپا برای قانونی کردن شکار می‌دهند، در خطر تغییر وضعیت حفاظتی خود هستند.
بین سال های 1950 تا 1970 گرگ به طور بی رویه شکار شد و از بسیاری از مناطق کشور حذف شد. به همین دلیل مهم است که برنامه های حفاظتی انجام شود و حفاظت از گرگ یک واقعیت واقعی در جنوب و شمال Duero باشد.
مشکلات اصلی گرگ ایبری شکار، مسمومیت، تکه تکه شدن زیستگاه آن و فشار انسان بر گرگ و گونه ای که از آن تغذیه می کند.
