سگ ها حس بویایی فوق العاده ای دارند ، زیرا بین 200 تا 300 میلیون گیرنده بویایی دارند. این به طور قابل توجهی بالاتر از حس بویایی انسان است که حدود 5 میلیون است. علاوه بر این، نشان داده شده است که سگ ها می توانند سرطان انسان را تشخیص دهند [1]، و همچنین تخم پروانه [2] یا مواد منفجره [3]
تعجبی ندارد که روز به روز متخصصان و شرکت های بیشتری تصمیم می گیرند که یک تیم سگ برای تشخیص مواد بدبو داشته باشند، بیایید در مورد نیروهای پلیس صحبت کنیم یا شرکت های بیمهاما آیا تا به حال فکر کرده اید که سگ های مواد مخدر چگونه آموزش می بینند؟
افسانه های زیادی در مورد این نوع آموزش وجود دارد، با این حال، در سایت ما شما را به کشف واقعیت و کشف نحوه آموزش سگ های کشف مواد مخدر دعوت می کنیم. شما نمی توانید این را از دست بدهید!
سگ های تشخیص بو
آموزش سگ یک مدرک حرفه ای است که متعلق به خانواده حرفه ای ایمنی و محیط زیست است که در آن سطوح مختلفی را می یابیم. در سطح سه ما ماژول آموزشی را می‌یابیم که منحصراً به جستجو و تشخیص مواد بودار با سگ اختصاص داده شده است. [4]
سگ های تشخیص دهنده مواد بو، سگ هایی هستند که توسط متخصصان واجد شرایط برای این منظور آموزش دیده اند و بسته به آموزش می توانند مواد منفجره، تنباکو، مواد مخدر، حیوانات عجیب و غریب را جستجو کنند. تشخیص هر ماده ای
لازم به ذکر است که اگرچه شکل ژرمن شپرد یا مالینویز بلژیکی رایج شده است، اما هر سگی می تواند یک آشکارساز عالی برای مواد باشد، حتی اگر مخلوط یا کوچک باشد. در اندازه. در حالی که درست است که برخی حس بویایی بهتری نسبت به دیگران دارند، اما نکته مهم این است که سگ خلق و استعداد برای این نوع کارها را دارد.
علاوه بر این، اگرچه بسیاری از سگ ها می توانند این وظیفه را به خوبی انجام دهند، سگ های پلیسی که مواد مخدر را کشف می کنند، آموزش های گسترده ای را آغاز می کنند که می تواند ماه ها طول بکشد، و سپس تست های تکمیلی را پشت سر می گذارند که سلامت عاطفی، ظرفیت فیزیکی و عملکرد آنها را تضمین می کند. تست های غربالگری درست است.
سگ ها چه داروهایی را تشخیص می دهند؟
به طور کلی، سگ های پلیس کشف مواد مخدر قادر به یافتن هر نوع ماده مخدر رایج، مانند هروئین، ماری جوانا، کوکائین، ال اس دی یا مت آمفتامین در میان دیگران علاوه بر این، حس بویایی باورنکردنی آنها به آنها اجازه می دهد تا 48 ساعت پس از مصرف، بقایای دارو را شناسایی کنند، به دلیل بقایایی که می توانند در بافت ها باقی بمانند، علاوه بر این که می توانند این کار را در فاصله مناسب انجام دهند.
چگونه سگ را برای تشخیص مواد مخدر تربیت کنیم؟
قبل از شروع به جستجو و شناسایی مواد بودار، سگ های کشف مواد مخدر در اطاعت اساسی آموزش می بینند، که برای برقراری ارتباط خوب بین کنترل کننده ضروری است. و سگ، و همچنین برای اینکه آنها یاد بگیرند که به مواد مخدر "اشاره کنند". سگ ها معمولاً با نشستن، پارس کردن، یا یادگیری خاراندن زمین، دارو را علامت گذاری می کنند. این مرحله اول زمانی پایان می یابد که دستورات اطاعت کاملاً تثبیت شود.
هرگاه سگ عمل مورد نظر نگهدارنده را انجام دهد، از تقویت مثبت استفاده می شود تا سگ با انجام یک رفتار خاص، پاداش دریافت کند. به طور کلی از اسباب بازی هایی مانند دندان گیر، گره و حتی توپ استفاده می شود. انتخاب به ترجیحات سگ بستگی دارد.
بعلاوه، نگهدارنده حرفه ای به سگ می آموزد که "شبه مواد مخدر" را شناسایی کند، که اساساً کپی های مصنوعی مواد بودار هستند. موادی که سگ باید تشخیص دهد و علامت گذاری کند. این شبه مواد مخدر در داخل جعبه ها یا ظروف مخفی می شوند تا سگ به آنها دسترسی نداشته باشد، با استفاده از تکنیکی که به روش "جالوم" معروف است. در ضمن از تقویت مثبت استفاده می شود تا سگ با تشخیص ماده با یکی از سیگنال های قبلی علامت گذاری کند.
انگیزه نگهدارنده، ساختار تمرینات و عدم وجود ناامیدی در سگ از ارکان اساسی است تا کل فرآیند به درستی انجام شود و سگ تمرینات مورد نظر را با هم اشتباه نگیرد.
آیا سگ های کشف مواد معتاد هستند؟
اکنون که کمی بیشتر در مورد نحوه کار آموزش سگ پلیس مواد مخدر می دانید، خواهید دانست که این افسانه گسترده کاملا نادرست است. سگ هرگز دارو را مصرف نمی کند یا آن را می خورد، بنابراین سگ های مواد یاب به هیچ وجه معتاد نیستند. انگیزه نگهدارنده و انتظار دریافت کمک چیزی است که سگ را بسیار مایل به یافتن و نشان دادن ماده مخدر پنهان، چه در اردوگاه کاری و چه در زندگی واقعی می کند.
چگونه سگ ها را بو نکشند؟
پس از خواندن این مقاله خواهید فهمید که چرا سگ ها دارو را تشخیص می دهند، حتی زمانی که به خوبی پنهان شده باشد یا قبلا مصرف شده باشد، زیرا باقی مانده ها در بافت ها باقی می مانند.بنابراین بهترین راه برای جلوگیری از تشخیص دارو توسط سگ تشخیص بو این است که از آن استفاده نکنید یا آن را به مدت حداقل ۴۸ ساعت حمل نکنید.
