گاهی اوقات ممکن است متوجه شویم که سگ ما پارس نکرده است، خوب پارس نمی کند یا به جای پارس کردن، سرفه می کند یا حتی ممکن است پارس کند، به صورت خشن. در این مقاله در سایت ما قصد داریم توضیح دهیم که چرا آفونیا رخ می دهد، علل آن چیست و راه حل های احتمالی آن چیست تا بتوانیم از لحظه ای که شک می کنیم چیزی در پارس های معمولی سگمان درست به نظر نمی رسد، چه کاری انجام دهیم.
مثل همیشه، دامپزشک حرفه ای است که باید تشخیص را ایجاد کند و مناسب ترین درمان را تجویز کند. در زیر بدانید چرا سگ خوب پارس نمی کند:
سگ چگونه خشن می شود؟
سگ ها تارهای صوتی دارند که در حنجره، به ویژه در گلو، بالای نای قرار دارند. حنجره از غضروف هایی تشکیل شده است که توسط رباط ها در کنار هم قرار گرفته اند. تارهای صوتی سگ ها ضخیم است که به آنها اجازه می دهد با صدای بلند پارس کنند
حنجره پوشیده از مخاط است و فاقد مژه است (موهایی که به حرکت آن در داخل مجاری کمک می کند)، بنابراین مخاط تمایل دارد در آن بماند. علاوه بر این، در هنگام سرفه حساس ترین ناحیه است. به سادگی با عبور دادن دست خود از روی گلو، ممکن است رفلکس بلع و سرفه تحریک شود، این اتفاقی می افتد که مثلاً سگی که افسار بسته است، افسار را می کشد.
عاطفه تولید شده در حنجره، آنهایی هستند که باعث خشن شدن سگ یا توقف پارس کردن سگ می شوند، زیرا آسیب شناسی هایی هستند که باعث گرفتگی صدا و خشن شدن صدا می شوند. از دست دادن پیشرونده توانایی پارس کردن علاوه بر این، خفگی، تهوع و سرفه ممکن است مشاهده شود، به خصوص زمانی که سگ غذا می‌خورد یا می‌نوشد. بنابراین، برای همه شرایط حنجره، توصیه می شود تعویض یقه با مهار
لارنژیت
این بیماری از التهاب و تورم تارهای صوتی و مخاط حنجره مجاور تشکیل شده است. ما آن را شناسایی می کنیم زیرا باعث گرفتگی صدا می شود، یعنی سگ خشن می شود و نمی تواند پارس کند. معمولاً پس از تلاش زیاد صوتی ناشی از پارس یا سرفه زیاد رخ می دهد.
این سرفه می تواند در اثر عفونت در لوزه ها یا هر ناحیه دیگری از گلو، تومورها یا سرفه های لانه ایجاد شود. بنابراین برای درمان آن باید درمان علت اولیه انجام شود و تشخیص آن و ترتیب درمان مناسب بر عهده دامپزشک خواهد بود.
اگر، از طرف دیگر، لارنژیت ناشی از پارس بیش از حد بوده است، باید از روش شناس یا مربی سگ برای کار بر روی این رفتار یا، در صورت امکان، برای حذف محرکی که باعث پارس بیش از حد می شود.
فلج حنجره
اما گاهی اوقات سگ بدون پارس کردن یا سرفه کردن، پارس نمی کند یا خشن می شود. در این موارد است که می توانیم با فلج حنجره مواجه شویم. این اختلال در سگ های سالمندان از نژادهای بزرگ و غول هایی مانند لابرادور رتریور، گلدن رتریور، ایریش ستر یا سنت برنارد رخ می دهد. در نژادهایی مانند هاسکی سیبری یا بول تریر انگلیسی، این فلج یک نقص ارثی است.
تصویر بالینی این بیماری شامل علائم زیر است:
- صدایی شبیه غرش هنگام استنشاق در حین و بعد از ورزش که در نهایت در هنگام استراحت نیز ایجاد می شود.
- ضعیف شدن پوست تا جایی که عملا قابل شنیدن نیست.
- اگر بیماری بدون درمان پیشرفت کند، تنفس پر سر و صدا و دردناک می شود.
- عدم تحمل ورزش با پیشرفت تصویر بالینی.
- غش ممکن است به دلیل اختلال تنفسی اتفاق بیفتد، حتی باعث افتادن حیوان شود که می تواند منجر به مرگ حیوان شود، از این رو مراقبت های دامپزشکی اهمیت دارد.
دامپزشک ما می تواند با مشاهده مستقیم تارهای صوتی با استفاده از لارنگوسکوپ، این بیماری را تشخیص دهد. تارهای صوتی با هم در وسط ارائه می شوند، زمانی که باید از هم جدا شوند. این می تواند مجرای تنفسی را در ارتفاع حنجره باریک کند و دلیل این است که سگ خوب پارس نمی کند، خشن است یا حتی پارس کردن را به طور کامل متوقف می کند.درمان شامل جراحی است و گاهی لازم است برداشتن تارهای صوتی، که سگ با آن پارس کردن برای همیشه متوقف می شود.
