انگل ها موجوداتی هستند که می توانند میزبان را مستعمره کنند و با هزینه آن تغذیه کنند. در مورد خاص سگ ها، عوامل انگلی متعددی وجود دارد که قادر به ایجاد بیماری هستند. علائم مرتبط با حضور انگل در سگ ها بسیار متغیر است و عمدتاً به اندام ها و بافت های آسیب دیده بستگی دارد.
انواع انگل در سگ
تعداد وسیعی از انگل ها وجود دارند که می توانند سگ ها را آلوده یا آلوده کنند. طبقه بندی این عوامل انگلی را می توان بر اساس معیارهای متعددی انجام داد، اگرچه رایج ترین آنها طبقه بندی آنها به دو گروه بر اساس مکانی است که در میزبان اشغال می کنند:
- انگل نابجا یا انگل خارجی: در خارج از بدن یعنی روی پوست و موی سگ یافت می شود.
- انگل های درونی یا انگل های داخلی: در داخل بدن یافت می شوند و هم حفره های بدن و هم اندام ها و بافت های مختلف را انگلی می کنند.
در ادامه قصد داریم در مورد شایع ترین انگل های خارجی و اندوپارازیت ها در گونه های سگ به طور عمیق تر صحبت کنیم.
انواع انگل های خارجی در سگ
اکتوانگل ها شامل طیف گسترده ای از بندپایان انگلی هستند که متعلق به:
- زیر کلاس Acari: این زیر کلاس شامل کنه و کنه است.
- طبقه Insecta: این طبقه شامل کک، شپش، پشه خاکی، پشه و مگس است.
اهمیت انگل های خارجی در سگ ها در موارد زیر نهفته است:
- باعث ایجاد ضایعات پوستی می شود.
- آنها می توانند یک پاسخ ایمنی پاتولوژیک ایجاد کنند، مانند درماتیت آلرژیک به نیش کک.
- آنها می توانند به عنوان ناقل بیماری های مختلف عمل کنند، زیرا می توانند با نیش زدن یا گاز گرفتن میزبان خود، پاتوژن های دیگر را منتقل کنند.
- می توانند زئونوز باشند یعنی به مردم منتقل شوند.
انواع انگل های داخلی در سگ
انگل های درونی که سگ ها را تحت تاثیر قرار می دهند را می توان به دو گروه بزرگ طبقه بندی کرد:
- تک یاخته: موجودات تک سلولی میکروسکوپی هستند. این گروه شامل تاژکداران (مانند ژیاردیا) و کوکسیدی ها (مانند سیستواسپورا، کریپتوسپوریدیوم، نئوسپورا، هاموندیا، سارکوسیستیس و بابزیا) می باشد.
- حلمینت ها: موجودات چند سلولی هستند که عموماً در حالت بالغ با چشم غیر مسلح دیده می شوند.
در کرم ها، دو گروه کاملاً متمایز وجود دارد:
- کرم های گرد: معروف به نماتد (مانند توکسوکارا) ، توکساسکاریس، آنسیلوستوما، آنسیناریا، استرونژیلوئیدس، تریچوریس، دیروفیلاریا و تلازیا)
- کرم ها یا کرم های مسطح: شامل ستودها (مانند Taenia و Echinococcus) و trematodes (مانند Opisthorchis، Alaria alata و Paragonimus). در حال حاضر، فلوک در سگ ها بسیار نادر است.
همچنین انگل های داخلی مهم هستند زیرا:
- آنها بسته به اندام یا اندامی که تحت تاثیر قرار می دهند می توانند باعث بیماری های مختلفی شوند.
- آنها می توانند یک پاسخ ایمنی پاتولوژیک مانند در برخی موارد بیماری کرم قلب را القا کنند.
- می توانند زئونوز باشند یعنی به مردم منتقل شوند.
تفاوت عفونت و هجوم چیست؟
اکنون که انواع مختلف انگل‌ها را که در سگ‌ها شایع‌تر هستند، می‌شناسیم، بهتر است توضیح دهیم که چه زمانی از «عفونت» و چه زمانی از «هجوم» صحبت کنیم.
اگرچه نظرات متفاوتی وجود دارد، اما رایج ترین معیارهای مورد استفاده عبارتند از:
- صحبت کنید عفونت برای انگل های داخلی و آلودگی برای انگل های خارجی.
- یا، فقط در مورد عفونت برای انگل های میکروسکوپی (یعنی تک یاخته ها) و آلودگی برای بقیه صحبت کنید.
علائم انگل در سگ
چگونه بفهمیم سگ انگل دارد؟ هر گونه انگلی چرخه بیولوژیکی متفاوتی دارد که شامل عفونت اندام های مختلف و در برخی موارد مهاجرت از طریق بافت های مختلف بدن می شود. بنابراین، بیماری های انگلی بسته به بافت های بدن که تحت تأثیر قرار می گیرند، می توانند با علائم بالینی بسیار متنوعی همراه باشند.
برای تشخیص بیماری انگلی، دانستن علائم سگ مبتلا به انگل ضروری است. شایع ترین علائم بالینی که معمولا در سگ های انگلی مشاهده می شود عبارتند از:
- علائم گوارشی: اسهال، استفراغ، بی اشتهایی، نفخ (جمع شدن گاز در روده) و غیره
- علائم قلبی- تنفسی: سرفه، تنگی نفس، خستگی، عدم تحمل ورزش.
- علائم پوستی: خارش، آلوپسی، پوسته پوسته شدن، اریتم (قرمزی)، پاپول، پوسچول، دلمه و غیره
- کاهش وزن یا توقف رشد.
- کم آبی.
- کم خونی.
- تب.
- اختلالات عصبی.
در این مرحله، ذکر این نکته ضروری است که همه عفونت های انگلی با علائم همراه نیستند، اما گاهی اوقات سگ ها می توانند بدون علامت باقی بماننداین به عنوان مثال، ژیاردیازیس، که در آن بزرگسالان می‌توانند به ناقلان بدون علامت تبدیل شوند که منبع عفونت برای حیوانات جوان‌تر هستند.این مقاله دیگر در مورد انگل در توله سگ ها را از دست ندهید.
انگل چگونه در سگ پخش می شود؟
راه های انتقال انگل ها در سگ ها را می توان به دو گروه بزرگ تقسیم کرد:
- انتقال مستقیم: از طریق تماس مستقیم بین حیوانات آلوده، از طریق مدفوع دهانی (زمانی که مدفوع حیوانات آلوده محیط را آلوده می کند و آب)، از طریق بلع بافت های آلوده (به ویژه از نشخوارکنندگان و جوندگان)، از طریق شیردهی یا ترانس جفتی.
- انتقال غیر مستقیم: از طریق ناقلانی مانند کنه، پشه خاکی و پشه.
برای بروز عفونت انگلی، سگ باید با شکل عفونی انگل تماس پیدا کند علاوه بر این، یک سری وجود دارد از عوامل مستعد که به ایجاد عفونت انگلی کمک می کند.برخی از مهم ترین عوامل خطر در گونه های سگ عبارتند از:
- سن: حیوانات جوان به دلیل عدم بلوغ ایمنی بیشتر مستعد ابتلا به انگل هستند.
- نقایص بهداشتی-بهداشتی: محیط هایی با رطوبت بیش از حد و نظافت و تهویه ضعیف باعث بقای انگل ها در محیط می شود.
- ازدحام بیش از حد: جوامع (پناهگاه ها، اقامتگاه ها، جوجه کشی ها، رهالاها و غیره) مدیریت ضعیفی دارند و با کنترل بهداشتی اندک از انتقال این نوع حمایت می کنند. بیماری.
- استرس و سوءتغذیه: هر دو عامل باعث سرکوب سیستم ایمنی می شوند، به این معنی که سگ هایی که سوءتغذیه دارند یا به طور مداوم در معرض یک محیط استرس زا هستند، مستعد ابتلا به این بیماری هستند. عفونت های انگلی.
- عادت های شکار: گوشت و کله پاچه، به ویژه از نشخوارکنندگان و جوندگان، می تواند منبع عفونت برای سگ های شکار یا با غریزه شکار باشد.
- حیوانات مزرعه: سگ های گوسفند به دلیل تماس احتمالی با علف های آلوده به دام بیشتر مستعد ابتلا به این عفونت ها هستند.
- مصرف گوشت خام: رژیم غذایی مبتنی بر مصرف گوشت خام و گوشت اعضای بدن، خطرات مختلفی برای سلامتی از جمله انتقال بیماری های انگلی دارد..
آیا انگل در سگ به انسان سرایت می کند؟
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، برخی از انگل ها وجود دارند که می توانند از سگ به انسان منتقل شوند. برخی از نمونه ها عبارتند از: ژیاردیا، کریپتوسپوریدیوم، اکینوکوکوس، توکسوکارا (تولید کننده لارو مهاجر) و لیشمانیا.
زئونوزهای انگلی می توانند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهند، اگرچه گروه های خاصی از جمعیت وجود دارند که به ویژه حساس هستند، مانند:
- بچه ها.
- افراد دارای نقص ایمنی.
- نگهبانان سگ.
- افرادی که فعالیت کاری آنها با سگ انجام می شود.
برای پیشگیری از این زئونوزهای انگلی، دانستن چگونگی انتقال انگل از سگ به انسان ضروری است. سرایت معمولاً رخ می دهد:
- با تماس مستقیم با حیوانات انگلی
- با مصرف آب یا غذای آلوده از حیوانات آلوده (مسیر دهانی- مدفوعی).
- وکتوری: یک ناقل (مانند کنه یا پشه) می تواند عفونت را از سگ انگلی به فرد مستعد منتقل کند.
چگونه انگل را در سگ تشخیص دهیم؟
بر اساس علائم و وضعیت اپیدمیولوژیک هر حیوان، می توان لیستی از تشخیص های افتراقی ایجاد کرد. اما برای رسیدن به تشخیص علت قطعی، انجام آزمایشات تکمیلی ضروری است:
- خراش و تریکوگرام پوست: برای تشخیص انگل های خارجی.
- تحلیل کپرولوژیک: با استفاده از اسمیر، تکنیک های فلوتاسیون یا تکنیک های ته نشینی، که امکان تشخیص اشکال انگلی در مدفوع سگ را فراهم می کند.
- سایر آزمایشات آزمایشگاهی: مانند تشخیص ایمنی (الایزا، ایمونوفلورسانس و غیره) و تشخیص مولکولی (PCR).
چگونه انگل را در سگ از بین ببریم؟ - رفتار
البته بیماری های انگلی در سگ ها باید با داروهای ضد انگلی درمان شود درمان های درمانی همیشه باید توسط یک دامپزشک حرفه ای تجویز شود. گونه های انگلی مسئول عفونت در حال حاضر طیف وسیعی از داروها برای انگل ها در سگ ها وجود دارد که می توانند از راه های مختلف (خوراکی، تزریقی، موضعی، گوش، چشمی و غیره) تجویز شوند.).
درمورد علت شناسی را می توان در صورت لزوم با یک درمان حمایتی تکمیل کرد تا علائم کاهش یابد و از عوارض جلوگیری شود. این درمان حمایتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فلوئیدتراپی.
- مدیریت رژیم غذایی.
- ترانسفوزیون.
- داروهای ضد التهاب و غیره
علاوه بر این، ذکر این نکته ضروری است که برخی از انگل ها از بروز عفونت های باکتریایی ثانویه مانند کرم قلابدار یا دمودیکوزیس حمایت می کنند. در این موارد، ایجاد یک درمان مکمل آنتی بیوتیک مهم است.
چگونه از انگل در سگ جلوگیری کنیم؟
در قسمت قبل در مورد درمان درمانی (یعنی درمانی) عفونت های انگلی صحبت کردیم. با این حال، داروهای ضد انگلی را می توان به عنوان درمان پیشگیرانه یا پیشگیرانه استفاده کرد شایان ذکر است که درمان پیشگیرانه در برابر انگل های سگ ممکن است بسته به وضعیت اپیدمیولوژیک منطقه ای که حیوان در آن زندگی می کند و خطرات فردی هر فرد (به عنوان مثال خطرات مربوط به شکار یا رژیم غذایی بر اساس گوشت خام) متفاوت باشد. به همین دلیل کرم‌زدایی پیشگیرانه سگ‌ها باید با هر حیوانی تطبیق داده شود و همیشه باید توسط دامپزشک متخصص تجویز شود
به طور کلی پیشگیری از انگل در سگ باید شامل موارد زیر باشد:
- محافظت در برابر انگل های خارجی: از طریق قلاده های ضد انگلی، پیپت، حمام ضد انگلی، اسپری و …
- محافظت در برابر انگل های داخلی: از طریق داروهایی که عموماً به صورت خوراکی تجویز می شوند. برخی داروهای خوراکی وجود دارند که در پیشگیری از انگل های داخلی و خارجی موثر هستند.
این مقاله دیگر را از دست ندهید که در آن به توضیح نحوه کرم زدایی سگ می پردازیم. علاوه بر پیشگیری دارویی، پیشگیری از عفونت های انگلی از طریق مدیریت صحیح محیط و عادات سگ بسیار مهم است:
- محیط سگ را تمیز و خشک نگه دارید.
- آب آشامیدنی را همیشه تامین کنید.
- تامین غذای ایمن: پخته یا منجمد قبلی (در دمای ۲۰- درجه سانتیگراد، حداقل ۴ روز).
- پرهیز از عادات شکار و تماس با حیوانات مرده.
اکنون که می دانید انگل ها در سگ ها چگونه هستند، چگونه می توان از آنها پیشگیری کرد، برنامه کرم زدایی مناسبی را تنظیم کنید و سگ خود را از آنها دور نگه دارید.
