سگ ها ذاتاً حیواناتی کنجکاو هستند، خصوصیتی که گاهی باعث می شود با برخی از محصولاتی که برای سلامتی آنها خطرناک است تماس پیدا کنند. نمونه ای از آن مسمومیت با سموم جونده کش و سایر آفت کش ها است. این ترکیبات به دلیل اثربخشی در کنترل یا ریشه کنی انواع آفات مورد استفاده قرار می گیرند، اما در خطر سمی بودن برای بسیاری از گونه های جانوری دیگر هستند.
اگر علاقه مند به دانستن بیشتر در مورد علائم مسمومیت با جونده کش در سگ ها و درمان هستید، توصیه می کنیم با ما همراه باشید. مقاله زیر در سایت ما که در آن در مورد پیشگیری از آن نیز صحبت خواهیم کرد.
جونده کش ها چیست و چرا برای سگ ها سمی است؟
جونده کش ها مواد شیمیایی هستند که برای از بین بردن آفات جوندگان، به ویژه موش ها طراحی شده اند. آنها به طور معمول توسط خدمات بهداشت عمومی برای کنترل جمعیت جوندگان در سیستم های فاضلاب و در سطح خصوصی در گاراژها، انبارها، زمین ها و سایر مکان های مستعد این نوع آفت استفاده می شوند.
کنترل جمعیت جوندگان به دلیل توانایی تولیدمثلی این جانوران ضروری است و به دلیل ناقلان بسیاری از بیماری ها، مانند هاری، تولارمی، بوتولیسم، طاعون بابونیک و بیماری تب برفکی، از جمله.
آفت کشی ایده آل می تواند سمیتی را در گونه های هدف (در این مورد، موش ها) ایجاد کند، اما در عین حال برای بقیه گونه ها بی ضرر باشد. با این حال، این ترکیبات در واقعیت وجود ندارند، اما اکثریت قریب به اتفاق سموم دفع آفات برای سایر موجودات زنده سمی هستند به همین دلیل است که موارد مسمومیت با جوندگان کش رایج است. در سگ ها و سایر حیوانات خانگی.
علائم مسمومیت با جونده کشی در سگ
قبل از توضیح علائم مسمومیت با جونده کش در سگ، باید توضیح دهیم که دو گروه بزرگ از جونده کش ها وجود دارد:
- جونده کش های غیر ضد انعقاد: مکانیسم اثر آن مربوط به آبشار انعقادی نیست. به دلیل سمیت زیاد و نداشتن پادزهر، استفاده از بسیاری از آنها ممنوع شده است.
- جونده کش های ضد انعقاد: با تغییر آبشار انعقادی عمل می کنند. آنها سمیت بیشتری در جوندگان ایجاد می کنند، اما برای حیوانات اهلی ضرر کمتری دارند. علاوه بر این، آنها یک پادزهر موثر دارند، به همین دلیل امروزه بیشترین استفاده را دارند.
در ادامه قصد داریم علائم اصلی مرتبط با این دو نوع جونده کش در سگ ها را شرح دهیم.
علائم مسمومیت با جونده کش غیر ضد انعقاد
این گروه شامل استریکنین، برومتالین، کوله کلسیفرول، فلورواستات، آلفانافتیل تی اوره و فسفید روی است.
علائم بالینی اصلی تولید شده توسط این جونده کش ها در سگ ها عبارتند از:
- علائم عصبی: تشنج، تحریک پذیری بیش از حد، حساسیت به محرک های خارجی، پلی نوروپاتی ها.
- سینوس های گوارشی: حالت تهوع، استفراغ، اسهال و بی اشتهایی.
- تنگی نفس: مشکل در تنفس.
- لرزش عضلانی، سفتی و فلج عضلانی.
- ادم.
- در نهایت نارسایی تنفسی و مرگ.
علائم مسمومیت با جونده کشی ضد انعقاد
در گروه جونده کش های ضد انعقاد، ما وارفارین، برودیفاکوم، دیفناکوم، برومادیولون، کلروفاسینوما، دیفاسینون و پیندون را پیدا می کنیم. همه آنها با مسدود کردن عملکرد ویتامین K و تاخیر در زمان انعقاد مشخص می شوند.
در نتیجه، علائم بالینی زیر ظاهر می شود:
- خونریزی: از طریق بینی (اپیستاکسی)، دهان (هموپتیزی)، لثه، ادرار (هماچوری)، مدفوع (ملنا) و پوست (کبودی، اکیموز یا پتشی). خونریزی همچنین می تواند در حفره قفسه سینه (باعث تنگی نفس و سرفه)، در حفره شکم (باعث اتساع شکم) و در حفره جمجمه یا کانال نخاعی (باعث ایجاد علائم عصبی) شود.
- نمودار کم خونی: با خستگی، ضعف، تنگی نفس، رنگ پریدگی مخاط. در پست بعدی سایت ما در مورد کم خونی در سگ ها: علل، علائم و درمان بیشتر به شما می گوییم.
- در صورت مسمومیت شدید شوک و مرگ.
لازم به ذکر است که اثر جونده کش های ضد انعقاد فوری نیست، اما اثر تاخیری دارند بنابراین علائم در مسمومیت موردی با جونده کش های ضد انعقاد ممکن است یک تا هفت روز طول بکشد تا ظاهر شود
در رابطه با دز کشنده جونده کش در سگ چقدر است باید موارد زیر را روشن کنیم. در سم شناسی، دوز کشنده معمولاً با عبارت LD50 (میانگین دوز کشنده) نشان داده می شود، که بسته به ترکیب، گونه آسیب دیده و اینکه قرار گرفتن در معرض یکبار یا تکراری است، متفاوت است. به عنوان مثال، LD50 وارفارین در سگ ها 5-50 میلی گرم بر کیلوگرم در یک دوز واحد و 1 میلی گرم بر کیلوگرم در دوزهای مکرر است.
مسمومیت با جونده کشی چگونه در سگ اتفاق می افتد؟
در سگ ها، شایع ترین راه مسمومیت، بلع تصادفی است . این می تواند در اثر بلع مستقیم جونده کش، یا خوردن موش یا موش که با طعمه تماس داشته باشد، ایجاد شود.
اما راه های دیگری برای مواجهه وجود دارد که اگرچه کمتر رایج است، اما امکان پذیر است:
- مسیر پوست: با تماس با پوست.
- مسیر استنشاق: در سگ ها زمانی که اطراف مقداری طعمه بو می کشند ممکن است رخ دهد.
اگر سگم جونده کش خورده باشد چه کنم؟ - رفتار
مسمومیت با جونده کش یک اورژانس پزشکی است که نیاز به درمان فوری دامپزشکی دارد. تماس با یک جونده کش، دستورالعمل های زیر را به دقت بخوانید و در سریع ترین زمان ممکن عمل کنید:
- سعی نکنید سگ خود را با داروهای خانگی مانند نمک یا قهوه استفراغ کنید: بسته به ماده سمی که خورده اید، می تواند معکوس باشد. این عمل فقط باید توسط دامپزشک انجام شود اگر مناسب تشخیص داده شود.
- به سگ خود غذا ندهید: مانند شیر یا تخم مرغ خام. این درمان‌های خانگی در برابر مسمومیت مؤثر نیستند و در صورت مصرف اجباری می‌توانند باعث پنومونی آسپیراسیون شوند.
- فورا به دامپزشکی مراجعه کنید تا سریعا سگ شما را درمان کنند: در صورت نیاز با ماشین، ترجیحا برای جلوگیری از تصادف، یک نفر رانندگی می کند و دیگری مراقب حیوان است.
- تا حد امکان، ظروف سم جونده کش یا برچسب آن را با خود حمل کنید: تا دامپزشک شما از ماده موثره اصلی که باعث مسمومیت شده است مطلع شود..
پس از حضور در مرکز دامپزشکی، تیمی که از حیوان خانگی شما مراقبت می کند، بسته به ماده مصرف شده و مدت زمانی که از مسمومیت گذشته است، تصمیم می گیرد که چگونه ادامه دهد. برنامه درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درمان ضدعفونی: با القای استفراغ، شستشوی معده یا تجویز جاذب ها (مانند زغال فعال) و کاتارتیک های نمکی. پس از تجويز زغال فعال، دفع مدفوع سياه براي حيوان براي چند روز طبيعي است.
- درمان حمایتی: ایجاد یک برنامه مایع درمانی، ارائه حمایت تنفسی در صورت لزوم (با اکسیژن درمانی یا تهویه مکانیکی)، نگهداری حیوان در محیطی آرام، محافظت شده از محرک های قوی.
- درمان علائم همراه: ضد تشنج، شل کننده عضلانی، تزریق خون، توراکوسنتز و غیره
- پادزهر: همانطور که قبلاً اشاره کردیم، جونده کش های ضد انعقاد دارای پادزهر خاصی هستند، ویتامین K1.ابتدا به صورت زیر جلدی تجویز می شود، پس از آن درمان باید به مدت 1-6 هفته به صورت خوراکی (بسته به ترکیب مصرف شده) ادامه یابد. در مقاله زیر در مورد ویتامین K برای سگ ها: دوز و موارد استفاده بیشتر می گوییم.
چگونه از مسمومیت با جونده کش در سگ ها جلوگیری کنیم؟
پیشگیری از این نوع مسمومیت بر اساس یک فرض ساده است: جلوگیری از دسترسی سگ ها به سموم جونده کش، جلوگیری از تماس با این ترکیبات از طریق هر یک از راه های احتمالی مسمومیت (بلع، استنشاق یا تماس با پوست).
در زیر به برخی از اقدامات پیشگیرانه که برای جلوگیری از مسمومیت با جونده کش باید رعایت کنید اشاره می کنیم:
- در صورت نیاز به استفاده از این آفت کش ها، طعمه ها را داخل نگهدارنده های مخصوص طعمه قرار دهید و آنها را در مکان هایی قرار دهید که سگ شما یا سایرین حیوانات اصلاً دسترسی ندارند.
- آفت کش ها را نگه دارید یا نگهداری کنید را در مکانی دربسته که حیوانات به آن دسترسی ندارند.
- در حین پیاده روی به احتمال وجود طعمه ها در محیط توجه کنید و از نزدیک شدن سگ خود جلوگیری کنید. طعمه ها معمولاً در تله ها (تله ها) یا داخل نگهدارنده های طعمه (اینها معمولا جعبه های کوچک سیاه یا خاکستری هستند) قرار می گیرند.
- جلوگیری از رفتار شکار سگ شما در مقابل جوندگان، یا در تماس با موش ها یا موش های مرده.
- از پرسه زدن سگ خود به تنهایی یا بدون مراقبت در مکان های ناشناخته جلوگیری کنید.
در هر صورت، اهمیت مراجعه عاجل به مراکز دامپزشکی را به یاد داشته باشید هر زمان که شک کردید سگ شما با یک جونده کش تماس پیدا کرده است یا علائم سازگار با این نوع مسمومیت را نشان می دهد. سرعت برقراری درمان، پیش آگهی حیوان را تعیین می کند.
